Του Ρούντι Ρινάλντι
Τα όσα συμβαίνουν στον πρώτο ενάμισι μήνα του έτους 2018 με τις υποθέσεις «Μακεδονία», «Novartis» και «Ίμια – Αιγαίο – κυπριακό οικόπεδο 3» αποδεικνύουν και υπογραμμίζουν ορισμένες εκτιμήσεις που ο πολιτικός κόσμος, οι ελίτ αλλά και τα ΜΜΕ σε όλες τους τις διαστάσεις κι απολήξεις αρνούνται πεισματικά να δουν ή να αποκαλύψουν.
Η καταιγίδα γεγονότων αναδεικνύει στο επίκεντρο της επικαιρότητας σοβαρές και επίμονες προσπάθειες νέων διευθετήσεων της ισχύος και των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων, μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα που θέτει η στρατηγική γειτονικών χωρών και βεβαίως την ενίσχυση της τάσης και της πραγματικότητας του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή.
Πάνω στο έδαφος αυτό και παρ’ όλες τις δυσκολίες που σκάνε σαν βόμβες βυθού κάθε τόσο, ένα νέο πολιτικό σκηνικό και μια μεγάλη επαναδιευθέτηση των κέντρων ισχύος ανάμεσα στις ελληνικές ελίτ είναι σε πλήρη εξέλιξη.
Ας τα δούμε λίγο πιο συγκεκριμένα
Οι Αμερικανοί «ξανάρχονται», η Τουρκία «απλώνεται»
Όλα τα γεγονότα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η αμερικάνικη πολιτική δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, και στο στρατηγικό-γεωπολιτικό πεδίο αλλά και στην ανάκτηση θέσεων που είχε χάσει από την ιδιαίτερη μνημονιακή φάση, ειδικά στο οικονομικό επίπεδο όπου η διαχείριση είχε αφεθεί στον ευρωπαϊκό παράγοντα. Τώρα είναι η στιγμή που διαλέγουν οι ΗΠΑ για πιο συνολικές ταχτοποιήσεις σε όλα τα μέτωπα ιδιαίτερα στα Βαλκάνια (βλέπε την συνέντευξη του Αμερικάνου πρέσβη στην Αθήνα στον ΣΚΑΙ όπου χαρακτηρίζει την Ελλάδα ως «γεωπολιτικό μεντεσέ» της Δύσης για την ένταξη των Βαλκανίων στο δυτικό στρατόπεδο και την απομόνωση της Ρωσίας). Η ΠΓΔΜ πρέπει να μπει στο ΝΑΤΟ και όπως δήλωσε ο κ. Λεβέντης της Ένωσης Κεντρώων αμέσως μετά από συνάντηση που είχε με τον Αμερικάνο πρέσβη «η συμφωνία έχει ήδη κλείσει». Το αναφέρουμε γιατί θυμίζει ελληνική παροιμία για την γνωστοποίηση της αλήθειας. Όπως ο κ. Μπουτάρης αποκάλυψε πως αμοιβαία θα αλλάξουν οι ονομασίες αεροδρομίων, δρόμων, μνημείων κ.λπ. Το «παράθυρο ευκαιρίας» έχει παραγγελθεί από τις ΗΠΑ και υλοποιείται μέσα από τις δυσκολίες που παρουσιάζει ένα τέτοιο εθνικό ξεπούλημα από μια κυβέρνηση στην Ελλάδα που επαίρεται πως είναι φίλη των ΗΠΑ και του κ. Τραμπ. Από μια αριστερή κυβέρνηση που αγαπά την παγκοσμιοποίηση και την μετα-εθνική κατάσταση. Όπως ο Μπουτάρης θέλει να κάνει την Θεσσαλονίκη κοσμοπολίτικο κέντρο συμφερόντων Σόρος, Ισραηλινών και Τούρκων επιχειρηματιών και το λιμάνι διεθνή ανεξάρτητη ζώνη της κοινοπραξίας που θα το αγοράσει, έτσι και η κυβέρνηση Τσίπρα μετατρέπει ολόκληρη την χώρα σε χώρο, διαμοιράζοντας τον Μ. Αλέξανδρο, το Αιγαίο, την Μακεδονία, την δημόσια περιουσία, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, το νερό και ότι άλλο ζητηθεί.
Η Τουρκία απλώνεται προς Δυσμάς (κι όχι μονάχα προς νότο στην Συρία) και μοιάζει να μην το αντιλαμβάνονται όσοι κυβερνούν. Απλώνεται στο Αιγαίο, στα Βαλκάνια, στην Κύπρο, στην Θράκη.
Είναι τα Ίμια ελληνικά;
Πριν 3 βδομάδες ο πρωτοσέλιδος τίτλος του Δρόμου ήταν «Η Ελλάδα είναι ελληνική;» Μετά την πρόσφατη κρίση στα Ίμια το ερώτημα μπορεί να τεθεί ξανά και διαφορετικά: Υπάρχει ελληνική κυριαρχία στα Ίμια; Εντελώς ασπόνδυλα όλες οι δηλώσεις που έγιναν από επίσημα χείλη ελληνικών αρχών δεν το λένε καθαρά και αποφεύγουν να πάρουν θέση. Ο πρόεδρος Παυλόπουλος, ο πρωθυπουργός Τσίπρας, ο Κοτζιάς, ο Τζανακόπουλος κανείς τους δεν λέει ότι τα Ίμια είναι ελληνικά. Αντίθετα η τουρκική πλευρά και ξεκαθαρίζει προς όλες τις πλευρές ότι τα Καρντάκ (Ίμια) είναι τουρκικά, αλλά και το κυριότερο συμπεριφέρεται σαν να της ανήκουν. Η προκλητική ενέργεια να επιχειρήσουν την βύθιση του πλοίου «Γαύδος» του Ελληνικού Λιμενικού το επιδεικνύει περίτρανα.
Η ελληνική πλευρά αισθάνεται ανακουφισμένη που υπήρξε αποκλιμάκωση (με ήττα, αλλά αυτό δεν το λένε) και παρουσιάζει ως εθνική γραμμή το «ψυχραιμία». Σίγουρα θα ευχαριστεί κι αυτή όπως ο Σημίτης τον αμερικάνικο παράγοντα…
Όποιος δεν ξέρει τι είναι «φιλανδοποίηση» ας το μάθει καλά: με την απειλή του πολέμου, ο ισχυρός επιβάλλει στον φοβισμένο ή αδύνατο την θέλησή του και τροποποιεί μέχρι και τα σύνορα.
Μπροστά στην κατάφορη ήττα που συνέβη την 13η Φεβρουαρίου, η ελληνική πολιτική ηγεσία τηρεί σιωπή, συνεχίζει σαν να μην έγινε τίποτα, προσπαθεί να αποκοιμίσει την ελληνική κοινωνία. «Ε, δεν έγινε και ο τορπιλισμός της Έλλης». Έτσι νομίζουν. Διδάγματα όμως δεν βγάζουν οι φίλοι της παγκοσμιοποίησης και του δικαιωματισμού. Ο κύριος εχθρός τους είναι ο εθνολαϊκισμός. Όλα τα άλλα έπονται…
Άλλωστε ο Τσίπρας το δήλωσε καθαρά: «η πατρίδα χρειάζεται σήμερα έναν σύγχρονο, αποφασιστικό, ανυποχώρητο πατριωτισμό» που το μοντέρνο του στοιχείο είναι ότι επικεντρώνει βασικά σε θέματα σκανδάλων: «Δεν υπάρχει πατριωτισμός της μίζας και της διαφθοράς». Τι κι αν χάνει τα Ίμια, τι κι αν ξεπουλά την Μακεδονία. Άλλωστε τα σύνορα και η κυριαρχία είναι ρετρό, πράγματα ξεπερασμένα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.
Η υπόθεση «Novartis» και το νέο πολιτικό σκηνικό
Η εξέλιξη του σκανδάλου της «Novartis» φέρνει στην επιφάνεια πολλά ζητήματα ακριβώς του παγκοσμιοποιημένου κόσμου και της δράσης των πολυεθνικών γιγάντων. Υπάρχουν στοιχεία άμεσης ανάμιξης του αμερικάνικου παράγοντα (στον πόλεμο που κάνει με ευρωπαϊκές δυνάμεις – εταιρείες), ανάμιξη του πολιτικού κόσμου που υπηρετεί αυτό το σύστημα, των ΜΜΕ καθώς και αρκετών χιλιάδων γιατρών ή κρατικών λειτουργών.
Το στήσιμο της υπόθεσης τελεί υπό μεθόδευση που γνωρίζει καλά η κυβέρνηση και οι στόχοι είναι τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η επιχείρηση «κάθαρση» του Τσίπρα, με την συνένοχη συνδρομή των καραμανλικών παραγόντων, υπήρχε στο σχεδιασμό του από καιρό. Η τωρινή στιγμή κρίθηκε ως η πιο κατάλληλη γιατί «σκέπαζε» τα ζητήματα του Μακεδονικού, άλλαζε την ατζέντα και φαίνεται πως αποτέλεσε ένα «δώρο» του αμερικάνικου παράγοντα για τις πολύ καλές υπηρεσίες που πρόσφερε ο Τσίπρας.
Η «επιστροφή» των αμερικάνων και η «δυσκοιλιότητα» που έχουν οι Ευρωπαίοι δημιουργούν τους όρους μιας μεγάλης τροποποίησης στην πολιτική ζωή του τόπου. Ο Τσίπρας το έχει κατανοήσει καλά και γι’ αυτό διαφημίζει την «μεταμνημονιακή εποχή» που ξεκινά τον Αύγουστο. (Αν προσέξτε ο Αμερικάνος πρέσβης αβαντάρει τον Τσίπρα και σε αυτό το επίπεδο στην συνέντευξη στον ΣΚΑΙ). Το κρίσιμο για τις νέες διευθετήσεις βρίσκεται στο λεπτό ζήτημα, ότι δημιουργείται ένα νέο αφετηριακό σημείο πλασαρισμάτων, στο οποίο θα παίξουν όλες οι ελίτ, ακόμα κι αυτές που είχαν παραγκωνιστεί στη μνημονιακή εποχή. Θα ξαναμοιραστεί η τράπουλα (ή η πίτα) και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τους διάφορους ομίλους. Όσα συμβαίνουν στο χώρο του ποδοσφαίρου, του τζόγου, των αδειών για τα κανάλια, ο χώρος που έπαιξαν αμφίβολης ποιότητας «επιχειρηματίες» θα υποβαθμιστεί από την είσοδο κλασικών ελίτ που είχαν αδρανήσει ή αποσυρθεί λίγο.
Έτσι ο Τσίπρας χρησιμοποιεί το σκάνδαλο της «Novartis» για να στριμώξει την Ν.Δ. και ειδικά την ακροδεξιά πτέρυγά της (Άδωνις και Σαμαράς) κι αν αυτό δεν προχωρήσει υπάρχουν τα σημιτικά πρωτοπαλίκαρα (Βενιζέλος, Λοβέρδος κ.λπ.) και πάνω σε αυτόν τον καμβά επανασχεδιάζεται ένα νέο πολιτικό σκηνικό.
Η Ελλάδα δεν θα είναι λιγότερο εξαρτημένη ή χωρίς δεσμά, αλλά το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης θα αλλάξει, κάποιοι θα καούν από το σκάνδαλο, κάποιοι θα αδρανοποιηθούν. Μέσα από το σκάνδαλο «Novartis» ο Τσίπρας παίζει ένα μεγάλο χαρτί για την επιβίωσή του στο «μεταμνημονιακό» σκηνικό που ετοιμάζει όχι μόνος αυτός αλλά και συνωστιζόμενες άλλες δυνάμεις…
***
Κοινότυπη διαπίστωση, ξανά και ξανά. Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά η Αριστερά δεν έχει καταλάβει τίποτα ή αρκείται απλώς στο να υπάρχει σε κάθε περίπτωση. Είναι μια συστημική «all weather» αριστερά που ίσως αλωθεί ξανά από τον Τσίπρα όσο κι αν τον βρίζει ή τον καταγγέλλει. Απλούστατα γιατί κινείται στις ίδιες συντεταγμένες αυτές της «φιλελεύθερης αριστεράς» που ενθουσιάζεται από τον πόλεμο ενάντια στον «εθνολαϊκισμό»…
Ανάρτηση από: https://www.e-dromos.gr
