Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην Ελλάδα είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα, ο πολιτικός κόσμος που φύεται και εκτρέφεται σε μια χώρα εξαρτημένη, εξασθενημένη, υποβαθμισμένη σε καθεστώς μισοαποικίας. Σκάνδαλο διαχρονικό, σχεδόν από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους. Και τώρα αυτοαναπαράγεται, αναδιατάσσεται, ανανεώνεται μέσω τάχα της καταπολέμησης των σκανδάλων. Η «νέα κάθαρση» μπορεί να γίνει πλυντήριο και μηχανισμός ανακύκλωσης φθαρμένων υλικών ενόψει της πλούσιας εκλογικής περιόδου που ξανοίγεται μπροστά μας (βουλευτικές, ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές).
Ξεπροβάλλουν ήδη για μια ακόμη φορά τα αυτοδιοικητικά σχήματα και οι σχετικές ζυμώσεις, δειλά ή και ηχηρά. Τα κόμματα, κοινοβουλευτικά και μη, ετοιμάζονται για τις 3 αναμετρήσεις που έρχονται. Και παράλληλα στήνεται η φάμπρικα των σκανδάλων, με κύριους πρωταγωνιστές τον ΣΥΡΙΖΑ και τις ΗΠΑ. Η νέα φάμπρικα συμπίπτει, όλως τυχαίως, με την εμφάνιση μεγάλων εξωτερικών κινδύνων και απειλών για τη χώρα. Η σιωπή που επιβλήθηκε για τα Ίμια (που χάθηκαν), αλλά και τα σκηνικά πολέμου στην Κύπρο με τις γεωτρήσεις, όπως και οι εξελίξεις στη Συρία, δείχνουν ότι ο κίνδυνος μιας εθνικής τραγωδίας ή ενός πολέμου μπορεί κάλλιστα να συνδυαστεί με μια εν εξελίξει πολιτική κρίση στο εσωτερικό. Η διάσπαση και ο διχασμός που θέλει τυχοδιωκτικά να προωθήσει η κυβέρνηση για ίδιον όφελος, μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλες περιπέτειες. Η αντιπολίτευση, μικρή και μεγάλη, μετέχει στο παιχνίδι αυτό για την αναπαραγωγή της και την άμυνά της.Όμως αυτό που είναι αναγκαίο, περισσότερο από ποτέ, είναι μια γνήσια ενότητα απέναντι στις απειλές, την εξασθένιση, τον μαρασμό της χώρας. Μια γνήσια ενεργητική ενότητα πολιτών σε εθνική, πατριωτική και δημοκρατική βάση. Μια ενότητα που αμελλητί θα απέκρουε κάθε προσπάθεια εμπλοκής της σε έναν ανούσιο και εξουθενωτικό πόλεμο ανάμεσα σε πτέρυγες του μνημονιακού ημιαποικιακού καθεστώτος και στον πατροπαράδοτο ραγιάδικο χειρισμό όλων των ζητημάτων. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο του τόπου, το πολιτικό σύστημα, ετοιμάζεται να δώσει μέχρις εσχάτων μια μάχη για τη διάσωση και την αναπαραγωγή του μέσα από φάμπρικες σκανδάλων (Novartis, πώληση όπλων στη Σαουδική Αραβία, δανεισμός κομμάτων, και έπεται συνέχεια).
Αυτό που χρειάζεται, αντίθετα, είναι μια γνήσια, ενεργητική μαζική ενότητα (σαν αυτή που εκφράστηκε και στα συλλαλητήρια), ακηδεμόνευτη, μακριά από τα πλοκάμια των κομμάτων και της μικροπολιτικής, που θα θέσει τη δική της ατζέντα, τις δικές της προτεραιότητες, τη δική της φωνή. Μια λαϊκή, εθνική ενότητα που θα πετάξει στα μπάζα το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών. Για να ανοίξει άλλος δρόμος, για να σωθεί ό,τι πρέπει και μπορεί να διασωθεί. Για να μην έχουμε διαρκώς λιγότερη Ελλάδα.
Ανάρτηση από: https://www.e-dromos.gr
