Κάθε τόσο δημοσιεύονται στα ΜΜΕ φωτογραφίες πληγωμένων και νεκρών παιδιών από τον πόλεμο στην Μέση Ανατολή.
Όλοι ξέρουν ότι ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή μαίνεται. Μαίνεται και στην Αφρική. Μαίνεται και στην Ουκρανία, αν και χαμηλότερης έντασης. Όλοι ξέρουν ότι στους πολέμους υποφέρουν και σκοτώνονται άντρες, γυναίκες και παιδιά. Όλοι ξέρουν τον πόνο και την συμφορά. Όμως, οι περισσότεροι αδιαφορούν με την ηλιθιότητα του ζώου που νομίζει ότι δεν το αφορά ό,τι συμβαίνει έξω από το παχνί του. Αδιαφορούν επειδή τα αντανακλαστικά τους έχουν αμβλυνθεί τόσο πολύ που είναι ανίκανοι να αισθανθούν και, ακόμα περισσότερο να δράσουν. Το φιλοθεάμον κοινό περιμένει κάποια εικόνα ματωμένου παιδιού για να σοκαριστεί, να τρέξει λίγη αδρεναλίνη στο νερωμένο αίμα του, να νοιώσει, επιτέλους, «κάτι» και να δακρύσει, μέχρι να πέσει η επόμενη εικόνα με το σελέμπριτι ξέκωλο να πλατσουρίζει στη Μύκονο, που πλένει τα πόδια της η Καϊλή. Το κοινό σοκάρεται και δακρύζει όπως το κάνει με το δράμα των πρωταγωνιστών στο αγαπημένο του σήριαλ, μέχρι να πέσουν οι διαφημίσεις για να «ξεσκάσει» από το ψυχοπλάκωμα. Ο θρίαμβος της αναισθησίας, της υποκρισίας και του κρετινισμού σε όλο του το μεγαλείο!
Όμως η άρχουσα τάξη και τα όργανά της ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, αφού κατέχουν άριστα την ικανότητα της χειραγώγησης και αποβλάκωσης των μαζών.
- 1) Αυτές οι εικόνες φωνάζουν στο άτομο «κοίτα τι συμβαίνει εκεί, μακριά» και το άτομο ξεχνά ότι ματωμένα και νεκρά παιδιά υπάρχουν και στον τόπο του, πάρα πολλά, σαν αποτέλεσμα πολιτικών των πουλημένων κυβερνήσεών του. Ο υπολειτουργών εγκέφαλος του φιλοθεάμονος κοινού «συγκινείται» από την εικόνα του δυστυχισμένου παιδιού της Συρίας και ξεχνά ότι στην χώρα του, από τότε που άρχισαν οι πολιτικές της λιτότητας, οι καρκινοπαθείς δεν έχουν φάρμακα, άνθρωποι πεθαίνουν στον δρόμο από κρύο και αρρώστιες, παιδιά καίγονται ζωντανά στην προσπάθειά των γονιών τους να φωτίσουν όπως-όπως ή να ζεστάνουν το ξεπαγιασμένο τους σπίτι, η βρεφική θνησιμότητα έχει αυξηθεί κατά 43% και οι γεννήσεις ελλιποβαρών βρεφών κατά 19% (The Lancet - UK medical journal), ενώ τα υποσιτιζόμενα παιδιά στην Ελλάδα ανέρχονται περίπου στις 600.000, σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF του 2016(*).
2) Αυτές οι εικόνες συσπειρώνουν τις μάζες στην εκάστοτε κυβέρνηση «για να μην πάθουμε τα ίδια με τους άλλους». Είναι ένας παλιός, καθόλου πρωτότυπος τρόπος στροφής της υποταγμένης μάζας στον συντηρητισμό, που λειτουργεί πάντοτε όταν το επίπεδο συνείδησης της πλειοψηφίας είναι χαμηλό.
3) Οι εικόνες αυτές «στολίζουν» κι ενδυναμώνουν την προσπάθεια επίρριψης των ευθυνών «στον άλλο». Είναι ενταγμένες στην προσπάθεια διαφόρων συμφερόντων να πείσουν ότι δεν φταίει η υπάρχουσα πολιτική και οι σύμμαχοί της, αλλά οι αντίπαλοι.
- 4) Σύμφωνα με την θεωρία των εξαρτημένων αντανακλαστικών, η συνεχής επανάληψη ενός ερεθίσματος αμβλύνει τις αντιδράσεις. Με την συνεχή δημοσίευση εικόνων καταστροφής και θανάτου, το άτομο παύει να αντιδρά σε αυτά. Αναισθητοποιείται απέναντι στον πόνο των ανθρώπων και, παρά πέρα, στον πόνο κάθε ζώσης ύπαρξης. Παύει να αντιδράει σε απάνθρωπες πολιτικές και πρακτικές, πράγμα που είναι το επιδιωκόμενο από την εκάστοτε κυβέρνηση που υπηρετεί ανάλογες πολιτικές.
Ανάρτηση από: http://www.dromosanoixtos.gr
