Τα καπετανάτα στην Ελληνική Επανάσταση

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Ένας καλός τρόπος για να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς της Ελληνικής Επανάστασης είναι να την συγκρίνουμε με παρόμοια γεγονότα που συνέβησαν σε μικρή χρονική απόσταση από αυτήν. Τα γεγονότα αυτά δεν λείπουν, δεν είναι σπάνια αν και, συνήθως, τα μεγέθη και οι προδιαγραφές διαφέρουν. Με μικρή διαφορά χρόνου έχουμε πάντως την Αμερικανική Επανάσταση και τον συνακόλουθο αγώνα της Ανεξαρτησίας, την Γαλλική Επανάσταση και τους πολέμους που την ακολούθησαν, τις επαναστάσεις της Λατινικής Αμερικής και τις μακρόχρονες συγκρούσεις με την Ισπανία και την Πορτογαλία.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες ως προς τα χαρακτηριστικά τους, θα επιλέξω όμως, με το δικαίωμα που μου δίνει η ανάγκη της σύγκρισης, ένα μόνο τομέα στα χαρακτηριστικά αυτά. Ο τομέας αυτός αφορά τόσο την φάση της επαναστατικής εξέγερσης, όσο και την φάση της προάσπισης της νέας επαναστατικής εξουσίας απέναντι στην μαχητική επάνοδο των εχθρών της.

Να το εξηγήσω λίγο αυτό. Η κάθε Επανάσταση χωρίζεται, μπορούμε να ισχυριστούμε, σε δύο φάσεις. Η πρώτη αφορά την καταστροφή του προηγούμενου καθεστώτος, είναι η περίοδος της εξέγερσης και της, αν θέλετε, αποδόμησης του υπάρχοντος, της καταστροφής. Όταν η φάση αυτή ολοκληρωθεί τότε οι προθέσεις και οι ανάγκες αλλάζουν φορά. Τώρα πρέπει να οικοδομηθεί το νέο, η νέα πολιτική εξουσία, οι νέες κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις, το νέο καθεστώς.

Συνήθως ετούτη η διαδικασία γίνεται κάτω από πίεση. Οι επαναστάσεις, για να φιλοσοφήσουμε λίγο, έχουν πολλούς φίλους, έχουν όμως πολύ περισσότερους εχθρούς. Οι τελευταίοι αργά ή γρήγορα βρίσκουν τρόπο να αντεπιτεθούν και να επιζητήσουν την επάνοδο στην προηγούμενη τάξη του κόσμου. Για το λόγο αυτό οι Επαναστάσεις είναι συνδεμένες -πάντοτε σχεδόν- με τον πόλεμο.

Η συνέχεια ΕΔΩ

Ανάρτηση από: https://slpress.gr/