Σε αντίθεση με το κυβερνητικό αφήγημα, στον 21ο αιώνα, το “ανθρώπινο λάθος”, ως ερμηνεία τραγωδιών, απαγορεύεται. Γιατί μια πληθώρα διαδικασιών, αυτοματισμών, δικλείδων ασφαλείας, έχουν αναπτυχθεί ακριβώς για να επισημαίνουν το “ανθρώπινο λάθος” και να αποτρέπουν τα αποτελέσματά του.
Δεν ζούμε στον 19ο αιώνα για να εξαρτάται η πορεία δύο τρένων από την αντιληπτική ικανότητα ενός σταθμάρχη. Ζούμε στον 21ο αιώνα, όπου έχουν αναπτυχθεί συστήματα ασφαλείας, εφαρμογές, αλγόριθμοι και τυποποιημένες λειτουργίες.
Οι θετικές επιστήμες έχουν διατυπώσει και εφαρμόσει ένα πλήθος τεχνικών που αναζητούν βήμα το βήμα τις αιτίες υπό τις οποίες μπορεί να συμβεί ένα ατύχημα και αναπτύσσουν τρόπους να τις διορθώσουν. Από την RCA μέχρι την CAPA και από την SOP μέχρι το QMS, οι οργανισμοί, μικροί ή μεγάλοι έχουν να επιλέξουν μια πληθώρα εργαλείων και διαδικασιών που θα διασφαλίζουν την ποιότητα και την ασφαλή λειτουργία. Και ακόμα περισσότερο, υπάρχουν διαδικασίες, που ελέγχουν τις διαδικασίες, που ελέγχουν τις διαδικασίες, που ελέγχουν το ανθρώπινο λάθος.
Οι άριστοι απόφοιτοι του Κολλεγίου Αθηνών, του Κολούμπια και του Ταφτς, δεν έχουν ακούσει τίποτα για αυτά;
Το καλύτερο που βρήκαν να πουν ήταν ότι πρόκειται για “τραγικό ανθρώπινο λάθος”;Στη συγκεκριμένη περίπτωση, και με βάση τις προϋπάρχουσες καταγγελίες συνδικαλιστών και εργαζομένων, κανένα σύστημα ασφαλείας, από αυτά που είναι απαιτούμενα για την λειτουργία των σιδηροδρόμων, δεν λειτουργούσε.
Αυτό δεν είναι ανθρώπινο λάθος. Είναι πολιτική επιλογή και κυβερνητική ευθύνη.
Στο έγκλημα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι αν έκανε λάθος ο σταθμάρχης. Προφανώς και έκανε. Το μεγάλο πρόβλημα είναι γιατί δεν λειτουργούσε απολύτως κανένα από τα συστήματα ασφαλείας (από τα φωτοσήματα και την τηλεδιοίκηση μέχρι το σύστημα ETCS).
Οι ανακοινώσεις των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών φορέων, πριν από το δυστύχημα, δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας. Έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου και την ανυπαρξία των μηχανισμών ασφαλείας. Η απάντηση του παραιτηθέντος υπουργού Καραμανλή, ήταν ύβρεις, απειλές και δικαστήρια.
Όλοι ήξεραν τι έπρεπε να γίνει για να μην θρηνήσουμε θύματα από το “ανθρώπινο λάθος”, αλλά οι υπεύθυνοι, πρωθυπουργοί, υπουργοί, στελέχη και διοικητές, είχαν άλλες, ανταγωνιστικές προτεραιότητες. Να κερδίσουν οι ιδιώτες, να κερδοσκοπήσουν οι εργολάβοι, να μην εκτελούνται οι συμβάσεις, να απαξιώνεται κάθε τι που παραμένει στο δημόσιο.
Να γιατί όποιος μιλά για “ανθρώπινο λάθος” κουκουλώνει τις πολιτικές ευθύνες.
Ανάρτηση από: https://www.antapocrisis.gr/
