Το μεγαλύτερο νόμιμο σκάνδαλο φοροδιαφυγής του αιώνα που αποκαλύφθηκε παραδόξως από μία γερμανική εφημερίδα, η χώρα της οποίας θεωρείται ως η πρωταθλήτρια της απάτης και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος – με συγκεκριμένους στόχους ξανά, όπως η Ρωσία, ο πρόεδρος Trump, οι Η.Π.Α. και η Μ. Βρετανία.
Άρθρο
Για δεύτερη φορά αποκαλύπτεται ένα διεθνές σκάνδαλο νόμιμης φοροδιαφυγής, από μία γερμανική εφημερίδα (SZ) – η οποία μοιράζει τα έγγραφα που λαμβάνει χωρίς να αποκαλύπτει την πηγή τους. Εν προκειμένω τα εξής από την εφημερίδα, όσον αφορά τα «Panama papers» (πηγή):
«Περισσότερο από ένα χρόνο πριν ήλθε σε επαφή με τη SZ μία πηγή που ήθελε να μείνει ανώνυμη, έχοντας ονομαστεί μόνη της ως John Doe – προσφέροντας εσωτερικά έγγραφα της δικηγορικής εταιρείας M. Fonseca του Παναμά. Η SZ αποφάσισε να αξιολογήσει τα έγγραφα μαζί με μία διεθνή κοινοπραξία 200 ερευνητών δημοσιογράφων (InternationalConsortium of Investigative Journalists – ICIJ), ενώ κατά τη διάρκεια των ερευνών η συνεργασία συμπεριέλαβε περισσότερα από 100 ΜΜΕ σε περίπου 80 χώρες«.
Υπήρξαν φυσικά πολλά ερωτηματικά σχετικά με την επιλογή της γερμανικής εφημερίδας από την άγνωστη, ανώνυμη πηγή – τα οποία η ίδια απάντησε, με ένα εκτενές κείμενο που είναι δύσκολο να το αξιολογήσει κανείς (πηγή). Η Ρωσία δε θεώρησε πως ο βασικός στόχος τους ήταν ο πρόεδρος Putin, αφού τα έγγραφα αποκάλυπταν πως στενοί του φίλοι εμπλέκονταν σε μεταφορές κεφαλαίων σε υπεράκτιες εταιρείες – με τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου να δηλώνει τότε (2016) τα εξής:
«Ο πρόεδρος Putin, η Ρωσία, η χώρα μας, η σταθερότητα μας, οι προσεχείς εκλογές είναι ο κύριος στόχος – η αποσταθεροποίηση της Ρωσίας δηλαδή, ενώ δεν υπάρχει τίποτα συγκεκριμένο ή καινούργιο ως προς τον πρόεδρο, σε μία έρευνα που κατά τη γνώμη του πραγματοποιήθηκε από πρώην πράκτορες της CIA ή του State Department. Γνωρίζουμε καλά αυτήν την αυτοαποκαλούμενη δημοσιογραφική κοινότητα. Υπάρχουν αρκετοί στους κόλπους της, για τους οποίους η δημοσιογραφία δεν είναι η κύρια δραστηριότητα. Πολλοί είναι πρώην υπάλληλοι του StateDepartment ή της CIA, καθώς επίσης άλλων μυστικών υπηρεσιών» (της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας, της BND ίσως;).
Περαιτέρω, η γερμανική εφημερίδα δημοσίευσε πρόσφατα τα επόμενα έγγραφα από την ανώνυμη πηγή της, τα «Paradise papers», τα οποία ερεύνησε ξανά με την ίδια διεθνή κοινοπραξία δημοσιογράφων – αφορώντας αυτή τη φορά την Appleby με έδρα τις Βερμούδες, η οποία κατέχει μία ηγετική θέση στον τομέα των υπεράκτιων εταιρειών, με ετήσιο τζίρο 100 εκ. € και 470 υπαλλήλους, την ASIACITI Trust, καθώς επίσης μητρώα επιχειρήσεων σε 19 φορολογικούς παραδείσους.
Δημιούργησε δε μία διαδικτυακή σελίδα, η οποία αναφέρεται εκτενώς στο συγκεκριμένο σκάνδαλο της νόμιμης φοροδιαφυγής – ενώ είναι ενδιαφέρον να περιηγηθεί κανείς (πηγή). Τέλος η SZ αναφέρει πως δεν πλήρωσε τίποτα για τα έγγραφα, ενώ δεν αποκαλύπτει τις πηγές της – ισχυριζόμενη μεταξύ άλλων πως η νόμιμη φοροδιαφυγή κοστίζει στη Γερμανία 17 δις € ετησίως (πηγή).
Αυτή τη φορά στόχος φαίνεται να είναι ο πρόεδρος Trump, ο οποίος έχει επικρίνει πολλές φορές τα γερμανικά πλεονάσματα εις βάρος των άλλων χωρών – σχεδιάζοντας ένα φορολογικό σύστημα που θα δημιουργήσει προβλήματα σε πολλά κράτη (ανάλυση). Επί πλέον η βασίλισσα Ελισάβετ όλως παραδόξως ενώ εξελίσσεται η έξοδος της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ, καθώς επίσης ο πρώην καγκελάριος (1998 – 2005) Schroeder – ο οποίος είναι πρόεδρος του «Nord Stream ΑΕ».
Της κοινοπραξίας δηλαδή που ιδρύθηκε για την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου στη Βαλτική, υπό την ηγεσία της GAZPROM – ενώ τον Αύγουστο του 2017 διορίσθηκε ανεξάρτητος διευθυντής του μεγαλύτερου ρωσικού παραγωγού πετρελαίου, της ROSNEFT, στην οποία το κράτος συμμετέχει με 50% συν μία μετοχή (πηγή).
Εκτός αυτού στόχο αποτελούν αρκετοί αμερικανικοί πολυεθνικοί όμιλοι, όπως η Apple, η Amazon και η Nike – όπου η τελευταία κατηγορείται πως, σε συνεργασία με την Ολλανδία, «ληστεύει» το γερμανικό κράτος, περιγράφοντας αναλυτικά τον τρόπο (πηγή).
Φυσικά υπάρχουν πολλοί «κατηγορούμενοι-κομπάρσοι», αφού αναφέρονται περίπου 1000 Γερμανοί, διάφοροι επώνυμοι κοκ. – παραδόξως από την εφημερίδα μίας χώρας που θεωρείται η πρωταθλήτρια της απάτης και της φοροδιαφυγής, καθώς επίσης του ξεπλύματος μαύρου χρήματος (κατέχει την 8η θέση στους κορυφαίους δέκα φορολογικούς παραδείσους, ξεπλένει 50 δις € ετησίως και διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό την απόκρυψη παράνομων χρημάτων – πηγή). Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, δεν θα μας έκανε καμία εντύπωση εάν εμφανισθούν ονόματα εφοπλιστών – αφού γνωρίζουμε πως αποτελούν το νούμερο ένα στόχο της γερμανικής κυβέρνησης.
Τα άρθρα του Spiegel
Περαιτέρω, λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψιν πως οι Γερμανοί (οι ναζί καλύτερα όπως αυτοαποκαλούν τη «φυλή» εκείνων των ανθρώπων που κατά τους ίδιους δεν έχουν καμία σχέση με τους σημερινούς) προσπάθησαν στο παρελθόν να λύσουν τα προβλήματα τους με τη δήμευση των περιουσιών των Εβραίων-θυμάτων του Ολοκαυτώματος, σε συνδυασμό με την κρίση υπερχρέωσης της Ευρωζώνης που σε τυχόν διάλυση της το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού θα πληρωθεί από τη Γερμανία, έχει ενδιαφέρον το άρθρο του σοσιαλιστή γιού του ιδρυτή του Spiegel κ. J. Augstein – σύμφωνα με το οποίο τα εξής (πηγή):
«Οι νέες αποκαλύψεις για τους φοροφυγάδες αποδεικνύουν ακόμα μια φορά ότι, όποιος είναι πλούσιος και δεν θέλει να μοιραστεί τον πλούτο του δεν χρειάζεται να παρανομήσει, αφού οι νόμοι έχουν φτιαχτεί για αυτόν. Έτσι, φόρους πληρώνουν τελικά μόνον οι βλάκες και οι φτωχοί. Τα «Paradise Papers» είναι ένας θησαυρός δεδομένων, τα οποία αξιολόγησε μια διεθνής ομάδα ερευνητικής δημοσιογραφίας. Είναι ευτύχημα το γεγονός ότι, υπάρχει ενός τέτοιου είδους δημοσιογραφία που αποκαλύπτει τον κόσμο των πλουσίων, στον οποίο οι άνθρωποι είναι μεν φτωχοί σε ήθος, αίσθημα αλληλεγγύης και συναίσθηση καθήκοντος, αλλά πάρα πολύ πλούσιοι σε χρήμα και εξουσία, ενώ συγκριτικά με τον κόσμο αυτό, η ζωή των άλλων είναι μια πραγματική κόλαση.
Υπάρχει κάτι ακόμα που λείπει από τον παράδεισο των πλουσίων: Οι τύψεις συνειδήσεως. Και τούτο, επειδή όποιος είναι πλούσιος και δεν θέλει να μοιραστεί τον πλούτο του δεν χρειάζεται να παρανομήσει, αφού οι νόμοι έχουν φτιαχτεί γι αυτόν. Έτσι φόρους πληρώνουν τελικά μόνον οι βλάκες και οι φτωχοί. Οι αριθμοί είναι τρομακτικοί: 13,4 εκατομμύρια ντοκουμέντα έγιναν αντικείμενο επεξεργασίας από 400 δημοσιογράφους επί μήνες έως ότου δημοσιοποιηθούν. Οι πηγές δεν κατονομάζονται, πρόκειται για κλοπή δεδομένων, για ανώνυμες πηγές, ή για κυβερνοεπίθεση;
Αποκαλύπτονται πάντως ως φοροφυγάδες 120 πολιτικοί από 50 χώρες, γερμανικές εταιρείες όπως η Siemens και η Allianz, μέλη της κυβέρνησης Trump κροίσοι και επιφανείς οικογένειες. Η εμφάνιση των ονομάτων στα «Paradise papers» δεν σημαίνει όμως κατ’ ανάγκη ότι μπορεί κανείς να τους καταλογίσει κάτι παράνομο και ανήθικο. Το υλικό είναι πολύ σύνθετο, αλλά το θέμα απλό: πώς δηλαδή μπορεί κανείς να εξοικονομήσει φόρους. Όλες οι πρακτικές αποσκοπούν σε έναν και μόνο στόχο: να μην μοιραστούν οι πλούσιοι τα κέρδη τους με το κράτος.
Το αστείο δε, από τη σκοπιά των πλουσίων τουλάχιστον, είναι ότι πολλές από αυτές τις πρακτικές είναι απολύτως νόμιμες. Αυτό επιμένει να υποστηρίζει και το δικηγορικό γραφείο Appleby των Βερμούδων. Καθόλου παράδοξο αφού στην προκειμένη περίπτωση το σκάνδαλο δεν είναι η παράβαση κάποιου νόμου αλλά η ίδια η ύπαρξή του.
Όλα αυτά είναι βέβαια γνωστά εδώ και καιρό. Ο καθένας το βλέπει, ο καθένας μπορεί να το εκφράσει και παρ’ όλα αυτά η αγανάκτηση είναι περιορισμένη. Ακόμα και μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις δεν θα αλλάξει κάτι. Οι μηχανισμοί και ο αυτοέλεγχος δεν λειτουργούν. Το σκάνδαλο αποκαλύπτεται μεν, παραμένει δε. Επειδή η εξουσία είναι, εν τω μεταξύ, έτσι κατανεμημένη, ώστε να μην επιδέχεται πλέον διορθώσεις.
Η ανισοκατανομή πλούτου έχει λάβει, άλλωστε, εξωφρενικές διαστάσεις: 1.542 δισεκατομμυριούχοι κατέχουν όλοι μαζί 6 τρις $. Έτσι η συγκέντρωση πλούτου είναι στο επίπεδο των αρχών του 20ου αιώνα. Τότε οι Αμερικανοί βιομήχανοι αποκαλούνταν «βαρόνοι-ληστές» και η εποχή τους «επιχρυσωμένη» – όχι χρυσή, επειδή κάτω από τη λάμψη του πλούτου τους κρυβόταν η βρωμιά της πολιτικής και ηθικής σήψης. Τότε ο Αμερικανός πρόεδρος Roosevelt, είχε το θάρρος να τα βάλει με τον Rockefeller της Standard Oil και να διαλύσει τον όμιλο. Κανένας σύγχρονος Αμερικανός Πρόεδρος δεν έχει τολμήσει μέχρι στιγμής να τα βάλει με τους κυρίους της Silicon Valley, τους ψηφιακούς «βαρόνους-ληστές» των ημερών μας.
Ούτε ο B. Obama, του οποίου η φήμη είναι μεγαλύτερη από αυτή που αξίζει. Το ΔΝΤ έχει εξάλλου συμβουλεύσει τη γερμανική κυβέρνηση να φορολογήσει τους πλούσιους Πολίτες περισσότερο, ώστε να αντιμετωπισθούν οι ανισότητες. Αλλά ούτε η επόμενη κυβέρνηση πρόκειται να ανταποκριθεί σε αυτό το κέλευσμα. Ούτε φόρος περιουσίας πρόκειται να επιβληθεί, ούτε οτιδήποτε άλλο. Αλλά και η κατάργηση του φόρου αλληλεγγύης θα είναι στην πραγματικότητα ακόμα ένα αντικοινωνικό φορολογικό μέτρο προς όφελος των πλουσίων, αλλά μήπως δεν είναι αυτοί που είχαν ψηφίσει την παρούσα κυβέρνηση;
Το σύστημα είναι βαθιά άρρωστο. Είναι ανήθικο και αναξιοπρεπές. Η οργή αυξάνεται, αναζητά όμως τους λάθος στόχους. Το μίσος των εξαπατημένων στρέφεται κατά των προσφύγων πολέμου και όχι κατά των προσφύγων του φόρου. Ο πλανήτης μας είναι ένας παράδεισος καθαρμάτων«.
Οι Αμερικανοί στο στόχαστρο λοιπόν, ενώ φυσικά δεν δόθηκε ποτέ σημασία στους Έλληνες που, αφού υποχρεώθηκαν να διασώσουν τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, φορολογούνται υπερβολικά με γερμανικές εντολές – ενώ η κατεχόμενη χώρα τους μετατρέπεται σταδιακά σε μία γερμανική αποικία, η οποία θα απομυζείται στο διηνεκές.
Στο ίδιο μήκος κύματος ο άλλος αρθρογράφος του Spiegel, ο οποίος όλως τυχαίως έχει στο «εξώφυλλο» του τη φωτογραφία της βασίλισσας Ελισάβετ (πηγή) – κατηγορώντας τη συμπεριφορά των πλουσίων ανθρώπων, αλλά όχι αυτήν των πλουσίων χωρών όπως η Γερμανία, οι οποίες ληστεύουν αχόρταγα τις φτωχές και ανόητες, όπως την Ελλάδα, με τα μνημόνια που τους επιβάλλουν.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, τα «Paradise papers» θα φύγουν γρήγορα από την επικαιρότητα, όπως τα «Panama papers», αφού εκπληρώσουν τους πραγματικούς σκοπούς τους – οι οποίοι ασφαλώς δεν είναι αυτοί που φαίνονται. Όσον αφορά το ρόλο της Γερμανίας, δεν θα μας έκανε καμία εντύπωση εάν αποκαλυπτόταν πως πίσω από την εφημερίδα (SZ), κρύβονται οι μυστικές της υπηρεσίες – οι οποίες γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πώς να χειρίζονται τις μάζες και τα ΜΜΕ για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας τους, με κριτήριο το «ένδοξο» παρελθόν τους.
Ανάρτηση από: http://www.analyst.gr
