Εάν το ερώτημα «Ο Σκοπός αγιάζει τα μέσα, τότε ποιος αγιάζει τον Σκοπό;;;» του Leon Trotsky είναι επίκαιρο, πολύ περισσότερα ερωτήματα παραμένουν επίκαιρα. Π.χ. ποιος θα σταματήσει τον κατήφορο ανθρώπων που άλλα λένε, άλλα σκέφτονται, άλλα εφαρμόζουν και άλλα εξυπονοούν… Ποιος θα σταματήσει έναν απίστευτο ηθικό κατήφορο που οδηγεί κυριολεκτικά σε έναν ψυχοπνευματικό αφανισμό ολόκληρο λαό;;;
Ποιος θα συγκρατήσει τους πειναλέους – για να θυμηθούμε και τον «Πειναλέοντα» του Μποστ προδικτατορικά…– των νεοδιοριζόμενων Συριζαίων, κρατικοδίαιτων Λεβέντηδων; Που σε πόζα Καρανίκα κοροϊδεύουν την μάζα δηλαδή την λαϊκή πλέμπα για την οικονομική της απελπισία και τακτική ασχετοσύνη να εκμεταλλευτεί «γνωριμίες ή κονέ» όπως η πλειοψηφία των Lumpen ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ, γνωστών στην πιάτσα για την ατσιδοσύνη τους να εξαργυρώνουν την κομματική και εκλογική σχέση τους με τον ΣΥΡΙΖΑ με μια θέση στο Δημόσιο;;;
Ποιος τέλος θα βάλει ένα οριστικό τέρμα στην νοοτροπία Μαρίας Αντουανέττας και Λουδοβίκου 16ου που διακατέχει πολλούς ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ της Κρατικοδίαιτης Σχολής δηλαδή όλων των Χρυσοκάνθαρων που κολλάνε στο Δημόσιο Πρυτανείο για να βολευτούν ή «διοριστούν»;
Ποιος – τέλος…– θα αντισταθεί στην ανείπωτη παρακμή και εκφυλισμό που ταλανίζει την Ελληνική Κοινωνία και συνολικότερα τεράστια τμήματα του ελληνικού λαού;
Αυτά είναι αναπάντητα ερωτήματα που γυροφέρνουν – ή ταλαιπωρούν και «ταλανίζουν»…– τον εγκέφαλο των ελληνικών λαϊκών μαζών και «αναποδογυρίζουν» την ισορροπία της γλίσχρας και ανεμοζαλισμένης «κοινωνικής» τους συνείδησης …Γιατί, το μεγάλο ερώτημα που ανακύπτει είναι «υπάρχει ελπίδα;» Υπάρχει προοπτική για δημιουργία μαζικού κινήματος αντίδρασης απέναντι σε μια λαοκτόνα και εθνοκτόνα πολιτική λιτότητας;
Ας δούμε τα πράγματα με την σειρά.
Έχουμε τονίσει επανειλημμένα πως ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει «υποδειγματικά» την ψυχοσύνθεση και νοοτροπία του Lumpen και Lumpen Μικροαστού συν την «ηγεμονική συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ που είναι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι και ειδικότερα αυτοί της Μεσαίας και Ανώτερης Κοπής δηλαδή η τυπική Κρατική Γραφειοκρατία ή Μανδαρινάτο τύπου « Κινέζικης Αυτοκρατορικής Εποχής».
Εν συντομία, αυτή είναι μια συνοπτική καταγραφή – κοινωνική, ταξική – του συνονθυλεύματος ή μικροαστικού αχταρμά που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα επανειλημμένα τονίσαμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιπροσωπεύει τα παραδοσιακά Μικροαστικά Στρώματα – Βιοτέχνες, Καταστηματάρχες, παντός είδους Μικροιδιοκτήτες – αλλά το αποσυντεθειμένο, παρηκμασμένο και εκφυλισμένο τμήμα της, δηλαδή τους Lumpen και τους οποίους εκπροσωπεί επάξια…
Δεν είναι απλώς εκπρόσωπος, σύνοψη και προσωποποίηση ενός Lumpen Στρώματος της Κοινωνίας αλλά μια Στρατηγική Ναυαρχίδα ενός μακροπροθέσμου συνολικού εκφυλισμού της νεοελληνικής κοινωνίας με πλήρη αποσυνθετικά αποτελέσματα σε μακροπρόθεσμο επίπεδο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κοινωνικά ή ταξικά και πολιτικά, δεν είναι μια συνιστώσα παρακμής αλλά η παρακμή προσωποποιημένη. Στην κορυφή του βρίσκεται η Μικροαστική ιντελιγκέντσια που σιτίζεται – ως συνήθως…– από το Δημόσιο Πρυτανείο, αυτή η περιφερόμενη εταίρα που προσφέρει τις υπηρεσίες της στον εκάστοτε Ηγεμόνα. Πεσιμιστική από την φύση της, απελπισμένη από την ασυμβατότητα των πράξεων με τα λόγια της, ρημαγμένη ψυχολογικά από το τεράστιο κενό που νιώθει ο Μικροαστός Διανοούμενος από την ίδια την υπαρξιακή του μηδαμινότητα, συγκρουόμενος καθημερινά μεταξύ ιδεών που δεν πίστεψε ποτέ και πράξεων που θεληματικά ακολουθεί για να βολέψει το σαρκίο του, αυτή η άθλια ύπαρξη που τα καφκικά της χαρακτηριστικά συγκρούονται με την σαιξπηρική περιγραφή του Σάυλωκ όταν υπερασπίζεται τα συμφέροντα του, αυτός ο ήρωας του Διπολικού Πανθέου που παλαντζάρει ανισόρροπα μεταξύ επαγγελματικής τακτοποίησης και ψευδό–ριζοσπαστικής fake «αριστεροσύνης», αυτό το «κούφιο έντερο» όπως κατονομάζει τον μικροαστό ο Goethe, αυτός λοιπόν ο Lumpen, o Lumpen Μικροαστούλης ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ, αποτελεί την απόλυτη άρνηση της Ηθικής και Ηθικότητας δηλαδή την πλήρη εξαύλωση της Ανθρώπινης Ηθικής…
Δεν είναι ανήθικος αλλά α–ηθικός δηλαδή διαζευγμένος από κάθε υπόσταση ηθικής και αξιοπρέπειας.. Δεν νιώθει τύψεις αλλά μετάνοιες γιατί δεν βολεύτηκε καλυτέρα μια και το «άξιζε» ή τουλάχιστον το δικαιούνταν… Άλλωστε, όλες οι μετριότητες και μηδαμινότητες υπερτιμώντας τον εαυτό τους προσκυνούν νυχθημερόν την μεγαλειώδη προσωπικότητα τους με τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ στην πρωτοπορία του αγώνα…
Η μεγαλοσύνη αυτών των ανθρώπων υπερνικά τον δισταγμό τους να εκμεταλλευτούν κάθε στιγμή της ζωής τους για να ανέβουν, ψηλά μα πολύ ψηλά… Άλλωστε, όποιος είναι μεγάλος υπερνικά αντιστάσεις, δισταγμούς και ηθικές αναστολές… Οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ το τελευταίο το ανήγαγαν σε όρο ζωής και επιβίωσης ξεπερνώντας τέτοιους ανασταλτικούς και καταστρεπτικούς όρους όπως Ηθική Αναστολή και Αντιστάσεις, Ηθικό Χρέος και Ηθική Προσωπικότητα…
Μιλούν συνεχώς για «Ηθικό Πλεονέκτημα» γιατί ακριβώς τους λείπει, όπως ακριβώς ο πεινασμένος μιλάει για φαγητά και ο σεξουαλικά πεινασμένος για αχαλίνωτο σεξ… Κάπως έτσι και ο «μέσος» ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ μιλάει για πράγματα που του λείπουν... Ας πούμε, Ηθική Αξιοπρέπεια, Συνέπεια, Ανδρισμός, Συντροφικότητα. Άγνωστοι παράμετροι για ένα πλάσμα προχωρημένου αμοραλισμού και επιστημονικού οπορτουνισμού όπως ο μέσος κρατικοδίαιτος ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ που αποτελεί το απαύγασμα του ελαστικού σπονδυλωτού για όλες τις χρήσεις και καταχρήσεις…
Αυτή η εξαθλιωμένη ύπαρξη που μετατρέπει την προσαρμογή του χαμαιλέοντα σε τρόπο ζωής και την κρατικοδίαιτη τακτοποίηση σε δικαιολογία κοροϊδίας των «κάτω» είναι η προσωποποίηση, υλοποίηση, ενσάρκωση και εφαρμογή των μέτρων και σταθμών του Homo Amoralis δηλαδή του «Ανθρώπου από Ελαστικό» ή «Ανθρώπου για όλες τις δουλειές»…
Ανθρώπινο είδος πολυπαινεμένο στην σημερινή εποχή των Made in Syriza «δουλειών και εξυπηρετήσεων» με πρώτη και καλύτερη την Μεσαία και Ανώτερη Γραφειοκρατία του μπλαζέ ύφους και της απύθμενης ναρκισσευόμενης εγωπάθειας και ματαιοδοξίας και με τελευταία στη σειρά την ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΗ Lumpen κομπανία που περιμένει στωικά τον διορισμό της τρώγοντας φυσικά άφθονο σανό υποσχέσεων και κοροϊδιών..
Απέναντι σε αυτή την απύθμενη παρακμιακή κατάσταση και αυξανομένου εκφυλισμού ο ελληνικός λαός δεν έχει άλλη επιλογή παρά μόνο την συνειδητή και οργανωμένη αντίστασή του στην Μεταμοντέρνα Παρακμή της Μεταμοντέρνας (δήθεν) Αριστεράς, αυτού του πλέον εξελιγμένου εκπρόσωπου της Παγκοσμοποιημένης Καπιταλιστικής Τάξης…
Πρώτες και καλύτερες στην γραμμή αντίστασης θα πρέπει να είναι οι Παραγωγικές Τάξεις, μισθωτές εργαζόμενες και μικρομεσαίες με κύριο στόχο να καταστούν – όπως αναφέρθηκε από Marx και Gramsci – οι «Εθνικές Παραγωγικές Τάξεις» της Χώρας απαλλαγμένες από τα δεσμά της Ευρωατλαντικής Μέγγενης. Μια προσπάθεια των Παραγωγικών Τάξεων – με χαρακτήρα πανστρατιάς– που στόχο έχει την απαλλαγή της χώρας μας από την πλέον Αμερικανόφιλη και Νέο–φιλελεύθερη Κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών.
Μιας Νεοφιλελεύθερης Κυβέρνησης μάλιστα με «Αριστερό» Πρόσημο, το βασικότερο και πλέον θεμελιακό χαρακτηριστικό ανηθικότητας που της προσάπτουμε, ακατόρθωτο επίτευγμα – αυτό της ανηθικότητας…– για δεκαετίες μετά τον εμφύλιο και κατορθωτό επίτευγμα από μια Fake Αριστερά που κατάφερε την Ηθική Εξόντωση της Αριστεράς ενδεδυμένη τον «Αριστερό» Μανδύα…
Ανάρτηση από: http://resaltomag.blogspot.com
Δες εδώ περίσσότερα κείμενα του Ηλία Παπαναστασίου
http://blogvirona.blogspot.com/search/label/ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ%20Η
