Ντουζέπης Γεώργιος, το δεξί χέρι του Ιωαννίδη
Του Απόστολου Λυκεσά
Μουσείο μισαλλοδοξίας και κακοποίησης της ιστορικής αλήθειας, που υμνεί βασανιστές της Μακρονήσου, συνεργάτες της χούντας και καθυβρίζει αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, λειτουργεί στη Βέροια και μάλιστα γίνονται σε αυτό ξεναγήσεις σχολείων της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.
Η καταγγελία είναι του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ), έχει ήδη αποσταλεί στους υπουργούς Πολιτισμού-Αθλητισμού και Παιδείας-Ερευνας και Θρησκευμάτων και αφορά το «Βλαχογιάννειο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα» στη Βέροια.
Μισαλλοδοξία
Μεταλλικά μπρούτζινα διακριτικά της ΕΣΑ που έφεραν στις επωμίδες τους όσοι υπηρετούσαν σ’ αυτήν
Οπως αναφέρεται στην απόφαση του ΣΦΕΑ, το μουσείο που ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας εγκαινίασε στις 16/10/2012, μέρα απελευθέρωσης της πόλης από τον οθωμανικό ζυγό, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.
Στα εκθέματά του όμως περιλαμβάνεται και «η συλλογή του κ. Κανέλλου Ντόντου, που εξυμνεί με μισαλλόδοξα κείμενα ως “ήρωες” γνωστούς βασανιστές της Μακρονήσου και της χούντας.
Ανάμεσά τους ο Γεώργιος Ντουζέπης -δεξί χέρι του αρχιπραξικοπηματία ταξίαρχου Δημ. Ιωαννίδη στο ΑΕΤΟ και το ΕΣΑ Γυναικών Μακρονήσου- και ο συνταγματάρχης Ξενοφών Τζαβάρας, Διευθυντής της Αστυνομίας Προαστίων Πρωτευούσης την περίοδο της χούντας».
Ο Γ.Α. Μαγκάκης
Ο ΣΦΕΑ στην καταγγελία του καταγράφει τη συγκλονιστική περιγραφή που έδωσε για τα βασανιστήρια που υπέστη ο αείμνηστος Γεώργιος-Αλέξανδρου Μαγκάκης στο Εκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, σύμφωνα με την οποία «ο συνταγματάρχης Ξενοφών Τζαβάρας κατά την διεξαγωγήν της ανακρίσεως και κατά την πρώτην εξέτασίν μου, λαβούσαν χώραν την 27 Ιουλίου 1969, παρουσία 5-6 ετέρων αξιωματικών της Χωροφυλακής, μη ικανοποιούμενος προφανώς εκ των απαντήσεών μου, ηγέρθη εκ της θέσεώς του, με επλησίασε και σύρων με βιαίως από το υποκάμισον με εσήκωσε όρθιον, με έσπρωξε προς την κατεύθυνσιν του τοίχου, μου αφήρεσε τα γυαλιά μου και ήρχισε να με υβρίζη χυδαιότατα... διά μιας αποτόμου κινήσεως εκάρφωσε κυριολεκτικώς το τακούνι του επί των δακτύλων του αριστερού μου ποδός. Το κτύπημά του δεν με εύρεν επί των ονύχων, αλλ’ επί των δακτύλων. Ηρχισε δ’ εν συνεχεία να περιστρέφη μετά δυνάμεως το τακούνι του επί των δακτύλων μου, τα οποία σημειωτέον ήσαν σχεδόν γυμνά. Καθ’ ον χρόνον ακόμη προέβαινεν ούτος εις αυτήν του την ενέργειαν, ήρχισε να με κτυπά διά των χειρών του εις το πρόσωπον και εις το άνω μέρος του σώματός μου, ενώ συγχρόνως με ύβριζε σκαιότατα. Αφού με εκτύπησεν επ’ αρκετόν και μετά μεγάλης σφοδρότητος και δυνάμεως, διότι ούτος είναι ιδιαιτέρως εύσωμος και δυνατός άνθρωπος, διά του γόνατος του ενός ποδός του επεχείρησε να μου καταφέρη σφοδρόν κτύπημα εις τα γεννητικά όργανα! Εγώ ενστικτωδώς έκαμα μίαν μικράν κίνησιν προς τα οπίσω και εδέχθην το κτύπημα εις το τριχωτόν τμήμα. Ησθάνθην εντόνους πόνους, οι οποίοι εξηπλούντο και προς την κοιλιακήν χώραν. Εν συνεχεία ούτος με ήρπασε διά των δύο χειρών του από τον λαιμόν και ήρχισε να με σφίγγη...».
Εξύβριση αγωνιστών
«Χρυσούν αριστείον ανδρείας» την 31/5/1949 στον τότε Τχη (ΠΖ) Σταματόπουλο Ιωάννη για την «ηρωική δράση» του κατά των «αναρχικών-συμμοριτών»
Ο ΣΦΕΑ ρωτά «για ποιους λόγους επιτρέπεται η λειτουργία ενός μουσείου που, περιφρονώντας τον νόμο 1863/18.09.1989, Αρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου 1944-1949, προβάλλει στα εκθέματά του ως “εθνικούς ήρωες” βασανιστές, εξυβρίζοντας ταυτόχρονα με γκεμπελικής κοπής χυδαία κείμενα τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης ως “συνεργάτες της Γκεστάπο, ξενοκίνητους συμμορίτες, συμμορίτες υπό την ηγεσία του Καπετάν Γιώτη (Χαρίλαου Φλωράκη), ανθέλληνες και προδότες” κ.ά.».
Στο κείμενο απόφασης του ΣΦΕΑ, που υπογράφεται από τον πρόεδρό του, Κώστα Μανταίο, και τον γραμματέα του, Θεόδωρο Καλογήρου, τίθενται ακόμη ερωτήματα σχετικά με την άδεια που δίνουν οι εκπαιδευτικές αρχές για ξεναγήσεις σχολείων «σε ένα μουσείο με κείμενα και φωτογραφίες που είναι αναρτημένα σε ιστοσελίδες αντισημιτικών - νεοναζιστικών οργανώσεων» ή «εκθειάζεται ο εγκλεισμός παιδιών στις “παιδουπόλεις” της Φρειδερίκης».
Ανάρτηση από: http://www.efsyn.gr
Ευχαριστώ τον φίλο Μάκη Δ.
