Η 4η Μαΐου του 1919 είναι μια ημερομηνία με
πλούσιο συμβολικό περιεχόμενο για τη σύγχρονη Κίνα. Όχι τόσο για τα γεγονότα
της ημέρας, όσο για το νόημα που απέκτησαν στις συνειδήσεις Κινέζων που έπαιξαν
σημαντικό ρόλο εκείνα τα χρόνια στη διαμόρφωση των συνθηκών που τελικά θα
οδηγούσαν στην ανάδυση της σημερινής Κίνας. Αυτό που ονομάστηκε λίγες μέρες
αργότερα “Κίνημα της 4ης Μαΐου” αποτέλεσε σημείο αναφοράς τόσο για το
εθνικιστικό, όσο και για το κομμουνιστικό κόμμα.
Το “Κίνημα
της 4ης Μαΐου” συνδέθηκε (και συχνά ταυτίστηκε) με το
κίνημα “Νέας Κουλτούρας” στην Κίνα και αποτέλεσε έναν σημαντικό οδηγό ερμηνείας
των εξελίξεων και δράσης απέναντι στις ξένες δυνάμεις, αλλά και στους κινέζους
πολέμαρχους που είχαν διασπάσει την Κίνα σε σφαίρες επιρροής.
Το Κίνημα
επηρέασε όχι μόνο την πολιτική, αλλά και τομείς όπως η λογοτεχνία και έδωσε
ώθηση στις γλωσσικές μεταρρυθμίσεις που κατέληξαν στην ανάδειξη της σημερινής
“Κοινής Κινεζικής” (ή “Εθνικής Γλώσσας”) ως επίσημης στην Κίνα. Επίσης, το
“Κίνημα της 4ης Μαΐου” αποτέλεσε σημείο
αναφοράς για εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τις επόμενες δεκαετίες, όπως κατά την
Πολιτιστική Επανάσταση και στην Τιεν Αν Μεν το 1989.
Το ιστορικό
πλαίσιο
Ο σύγχρονος κινεζικός εθνικισμός έχει τις ρίζες του στα γραπτά και τις δράσεις Κινέζων Χαν κατά της δυναστείας των Qing που ήταν Μαντσού. Οι αντιδράσεις πύκνωσαν το 19ο αιώνα και κυρίως μετά τους Πολέμους του Οπίου, που εξέθεσαν την αδυναμία της Κίνας σε σχέση με τις σύγχρονες δυτικές δυνάμεις. Παρά τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού, η Κίνα δεν κατάφερε αυτό που πέτυχε η Ιαπωνία το 2ο μισό του 19ου αιώνα (λόγω έκτασης, ισχυρής κομφουκιανής παράδοσης, αλλά και λόγω των ξένων δυνάμεων).
Συνέχεια εδώ: Η ενηλικίωση του κινεζικού εθνικισμού – Το Κίνημα της 4ης ΜαΐουΑνάρτηση από: https://slpress.gr/