Η πιο έντονη ανάμνηση της ζωής μου είναι η μάνα μου. Με ρωτάνε διαρκώς για τη σημαία. Εγώ όμως ακόμα κι απ' την ιστορία της σημαίας θυμάμαι τη μάνα μου.
Όταν γυρίζαμε εκείνη την ημέρα στα σπίτια μας η ώρα ήταν περασμένη, μετά τα μεσάνυχτα. Πάω σπίτι και βλέπω τη μάνα μου ένα κουβάρι στα σκαλοπάτια απ' έξω….
Με περίμενε …
Την πλησιάζω και της λέω « Μάνα» !!! Σηκώνεται απότομα με πιάνει απ' το λαιμό με πάει στη κουζίνα Για να μην ακούσουν οι άλλοι και ξυπνήσουν και μου λέει « που ήσουν?» τότε ανοίγω το σακάκι και της δείχνω το κομμάτι της σβάστικας που είχαμε κόψει .Με αγκαλιάζει, με φιλάει και μου λέει «Πήγαινε κοιμήσου».
Την άλλη μέρα το πρωί ακούω τον εξής διάλογο. Ο πατριός μου τη ρωτάει «που ήταν χθες το βράδυ ο μεγάλος σου γυιός?» του απαντάει «Ανέβα στη ταράτσα και κοίταξε την Ακρόπολη»Ποτέ μου δεν τη ρώτησα πως το κατάλαβε. Θα το θεωρούσα προσβολή στη νοημοσύνη της, αλλά για μένα αυτό ήταν το πιο συγκινητικό συμβάν στην ιστορία μου. Η μάνα μου»
