Ανέχονται και προωθούν στα Τμήματα την κολεγιοποίηση
των υγειών και διεθνώς ανταγωνιστικών υψηλού επιπέδου Προγραμμάτων Σπουδών, στο
όνομα της ευκολότερης αποφοίτησης, ώστε με μειωμένη γνώση οι απόφοιτοι να μη
είναι απαιτητικοί στην αγορά εργασίας, να αποτελούν συνεχή πελατεία στη “Δια
βίου Μάθηση” και e-earning επιμόρφωση.
Όπως φαίνεται ζούμε σε μια χώρα με μεγάλες
ανοχές. Αν αναλογιστούμε πόσα έχει περάσει ο
ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια, χωρίς να ξεχνάμε το βάρβαρο παρελθόν,
αντίθετα με την γνωστή αισιόδοξη αναφορά ότι “τα βάσανα σε δυναμώνουν” και ότι
“αυξάνουν τις αντιστάσεις σου απέναντι σε αυτούς που σου τα προκαλούν”, στη
χώρα μας αυτή η αναφορά επαληθεύεται σε όλο και πιο λίγους.
Οικονομική κρίση και χρεωκοπία, ξεπούλημα νευραλγικών κρατικών τομέων σε πολυεθνικά συμφέροντα, αεροδρομίων και λιμανιών, σε βαθμό που να μην ελέγχεις την ίδια σου τη χώρα. Μονάδες Υγείας, ενέργεια, μεταλλεία, παραδίδονται σε γνωστούς-αγνώστους “επενδυτές”, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στη δημόσια Υγεία, στη τσέπη του καταναλωτή, στο περιβάλλον. Παραδίδονται νέες βάσεις επί ελληνικού εδάφους στους Αμερικανούς, στο ΝΑΤΟ, όταν όλοι γνωρίζουν τις σφαγές χιλιάδων αθώων ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη που προκάλεσαν, επιβάλλοντας δια πυρός και σιδήρου την οικονομική και την πολιτική κυριαρχία τους.
Ζούμε σε μια χώρα η οποία έχει το θλιβερό ρεκόρ όλοι (πλην ίσως ποιων και πόσων;) οι τηλεοπτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας και το σημαντικότερο μέρος της έντυπης ενημέρωσης των πολιτών, να ελέγχονται απόλυτα από εκείνους που στηρίζουν μια κυβέρνηση υποτελή στα ξένα και εγχώρια οικονομικά συμφέροντα, παραπλανώντας καθημερινά τον ελληνικό λαό.Ζούμε σε μια χώρα κατ’ επίφαση
δημοκρατική. Μια παρακολούθηση κάποιας συνεδρίασης της Ελληνικής Βουλής ή των
“αρμοδίων” επιτροπών σε πείθει περί τούτου. Κοροϊδευτικές “Δημόσιες
Διαβουλεύσεις” σημαντικών νομοσχεδίων που ψηφίζονται, από μια
μειοψηφική ουσιαστικά κυβέρνηση, παρά τη δημόσια αντίθεση και κατακραυγή,
καθορίζοντας βασανιστικά και άδικα τη ζωή μας, ενώ άλλα εξίσου σημαντικά βαφτίζονται
“τροπολογίες” σε άσχετα νομοσχέδια και ψηφίζονται λαθραία εν μέσω
νυκτός.
Μια Δημόσια Υγεία, που οδήγησε σε
εκατόμβες νεκρών τη περίοδο της πανδημίας, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες αυτών
που την υπηρετούν στο πεδίο, που συρρικνώνεται καθημερινά και ιδιωτικοποιείται
βίαια προς όφελος των ασφαλιστικών εταιρειών και των ξένων και εγχώριων
οικονομικών ομίλων.
Μια Δημόσια Παιδεία που δυσφημίζεται
καθημερινά και αποψιλώνεται από τα
οικουμενικά, ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά της, διαστρεβλώνοντας τον πραγματικό
της ρόλο.
Και αυτή η κατάσταση επιδεινώνεται
καθημερινά και συστηματικά. Στον εργασιακό χώρο οι αντεργατικοί νόμοι που
ψηφίστηκαν αποδυναμώνουν τα συνδικάτα από την λήψη αποφάσεων-παρεμβάσεων και
στοιχειώδους προστασίας των δικαιωμάτων τους, αφήνοντάς τους στο έλεος των
εργοδοτών. Παράλληλα αποδυναμώνονται ή καταργούνται προϋπάρχοντες ελεγκτικοί
μηχανισμοί ώστε να είναι δύσκολος έως αδύνατος ο εντοπισμός και η τιμωρία των
εργοδοτικών παρεμβάσεων και αυθαιρεσιών. Οι ενστάσεις, οι προσφυγές, οι
απεργίες, των εργαζομένων που τολμούν, κρίνονται “παράνομες” και
“καταχρηστικές”. Φθάσαμε στο σημείο, σε μια περίοδο όπου ο τουρισμός
δυστυχώς αποτελεί την μόνη οικονομική σανίδα σωτηρίας, να υπάρχουν
53.000 κενές θέσεις εργασίας στον επισιτισμό και λοιπές τουριστικές
ειδικότητες, γιατί οι άθλιες συνθήκες εργασίας αποτρέπουν τους εργαζόμενους από
το να τις αποδεχτούν.
Καθημερινά οι παντός είδους κυβερνητικοί
κονδυλοφόροι προωθούν την αποδόμηση του Δημόσιου Πανεπιστημίου
απαξιώνοντας το ανενδοίαστα με κάθε τρόπο. Εφημερίδες, τηλεόραση, διαδικτυακά
μέσα με ένα τεράστιο καθημερινό όγκο αρθρογραφίας δημιουργούν μια ατμόσφαιρα
πανεπιστημιακής παρακμής με στόχο το δημόσιο χαρακτήρα του, το υψηλό
εκπαιδευτικό του επίπεδο, τα κοινωνικά και πολιτικά του χαρακτηριστικά και το
υγειές αγωνιστικό προοδευτικό φοιτητικό κίνημα που το υπερασπίζεται. Και αυτό
κατευθύνεται από την κυβερνητική ηγεσία, το υπουργείο “παιδείας” και το
υπουργείο “προστασίας του πολίτη”, ενώ η πρεσβεία των ΗΠΑ συμβάλλει
ως συνήθως για την “αναβάθμιση” και αυτού του τομέα στη χώρα μας.
Στην κατεύθυνση της εφαρμογής των
κυβερνητικών σχεδίων δεν ήταν δύσκολο να καμφθεί και η ελάχιστη
αντίσταση των πανεπιστημιακών και των ακαδημαϊκών διοικητικών τους
οργάνων, που είχε απομείνει. Και όπου υπήρξε κάποια δυσκολία αποδοχής των
κυβερνητικών εντολών, χρησιμοποιήθηκαν εκβιαστικές τακτικές όπως “… αν δεν
“συνεργαστείτε” σας περικόπτω ακόμα και την πενιχρή κρατική χρηματοδότηση”.
Οι Σύγκλητοι, πλην ελαχίστων, ανέχονται την κρατική υποχρηματοδότηση που
τους οδηγεί να χρησιμοποιούν το αποθεματικό τους για την κάλυψη των
στοιχειωδών και ανελαστικών δαπανών τους, μια και ο Τακτικός Προϋπολογισμός
είναι τραγικά ανεπαρκής, περιοριζόμενες σε κάποιες ασθενικές τυπικές
ανακοινώσεις υποτιθέμενης διαμαρτυρίας, ενώ προωθούν πολύμορφα την
ιδιωτικοποίηση σε πολλούς τομείς της πανεπιστημιακής λειτουργίας.
Ανέχονται την μείωση του ΔΕΠ σε ποσοστό
μεγαλύτερο του 50%, ιδιαίτερα στα παλαιά Πανεπιστήμια, μια και οι θέσεις λόγω
συνταξιοδότησης δεν επαναπροκηρύσσονται, αφήνοντας ερευνητικά εργαστήρια
κλειστά, και την εκπαιδευτική διαδικασία στην ευθύνη συμβασιούχων νέων
διδακτόρων.
Ανέχονται και προωθούν στα Τμήματα
την κολεγιοποίηση των υγειών και διεθνώς ανταγωνιστικών υψηλού
επιπέδου Προγραμμάτων Σπουδών, στο όνομα της ευκολότερης αποφοίτησης, ώστε με
μειωμένη γνώση οι απόφοιτοι να μη είναι απαιτητικοί στην αγορά εργασίας, να
αποτελούν συνεχή πελατεία στη “Δια βίου Μάθηση” και e-learning επιμόρφωση.
Σε αυτή την κατεύθυνση έρχεται να συμβάλλει και η νέα πρόταση προς νομοθέτηση της
υπουργού Παιδείας για επιλογή από τους φοιτητές μαθημάτων από άλλα Τμήματα από
την ειδικότητά τους, δημιουργώντας ένα πτυχίο χωρίς ευδιάκριτα επιστημονικά
χαρακτηριστικά και συνεπώς ολοκληρωμένη γνώση και εργασιακές απαιτήσεις καθώς
και επαγγελματικά δικαιώματα. Ο ήδη άνεργος επιστήμονας και υποψήφιος
μετανάστης θα περιφέρεται με τον ατομικό του φάκελο, αναζητώντας μια θέση …υπό
σκιά, έχοντας ανάγκη συνεχούς και επί πληρωμή δια βίου επιμόρφωσης.
Τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα αντί να
προβάλλουν αντίσταση, ασκώντας κριτική στην κοινωνική υποβάθμιση
“ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες που έχουν προκύψει στην κοινωνία λόγω της
ενεργειακής κρίσης, παρέχουν σε όλους ειδική έκπτωση 15% στα δίδακτρα έως 30/5
& προεγγραφή 80 ευρώ” διαφημίζοντας ως ντελάληδες της αγοράς, τα
εκατοντάδες προγράμματα επιμόρφωσης e-learning ή “Δια Βίου Μάθησης” στους
χιλιάδες των ανέργων, στις “ πανεπιστημιακές” ιστοσελίδες τους,
διαστρέφοντας παραμορφωτικά τον κοινωνικό τους ρόλο, ενώ οργανώνουν γραφεία
αγοραίας εκμετάλλευσης των ερευνητικών αποτελεσμάτων του ΔΕΠ με την δημιουργία
και εκμετάλλευση πατεντών.
Παράλληλα, σε αυτό το περιβάλλον ραγδαίας
ιδιωτικοποίησης θεσμοθετούνται τα «βιομηχανικά» διδακτορικά, η
υπαγωγή ερευνητών στην υπηρεσία των οικονομικών συμφερόντων του κάθε ιδιώτη και
όχι στην επίλυση θεμελιακών επιστημονικών προβλημάτων στην υπηρεσία της Βασικής
Έρευνας ή και της Εφαρμοσμένης Έρευνας που αποσκοπεί στην κάλυψη των
πραγματικών κοινωνικών αναγκών. Ταυτόχρονα εγκαταλείπεται η ήδη διαλυμένη
Τεχνολογική Δημόσια Εκπαίδευση, ενώ με κάθε τρόπο, μέσω του συστήματος
εισαγωγής στην Ανώτατη Εκπαίδευση, ενισχύεται η πελατεία των ιδιωτικών
αυτοαποκαλούμενων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Έχοντας λοιπόν η κυβέρνηση
συστηματικά διαβρώσει τον Ακαδημαϊκό χώρο, έχοντας διαμορφώσει μια
εικόνα δημόσιας απαξίωσης, έχοντας ήδη καταργήσει το Πανεπιστημιακό
Άσυλο, αυτό που απομένει είναι ο απόλυτος διοικητικός έλεγχος του Πανεπιστημίου
και η δημιουργία μιας οργανωμένης δομής καταστολής μέσα στο ίδιο το
Πανεπιστήμιο. Το πρώτο είναι έτοιμο προς ψήφιση μέσω των Συμβουλίων και του
τρόπου “εκλογής” των πρυτανικών αρχών και αρμοδιοτήτων των Συγκλήτων, και το
δεύτερο έρχεται με την επιβολή πλέον της αστυνόμευσης από κρατικές δυνάμεις
καταστολής μέσα στους Πανεπιστημιακούς χώρους που θα μετατραπούν σε προαύλια φυλακών.
Όμως παρά τη στάση μέρους της διοικητικής
ηγεσίας των πανεπιστημίων και την ανοχή μέρους των μελών ΔΕΠ, αρχίζουν να
ακούγονται ακαδημαϊκές φωνές αντίστασης απέναντι στα όσα
συμβαίνουν από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, από το Αριστοτέλειο
Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης, από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, το Πανεπιστημίου
Πατρών, από συνδικαλιστικές παρατάξεις μελών ΔΕΠ.
Και πάνω από όλα τα αποτελέσματα των
πρόσφατων φοιτητικών εκλογών που έφεραν την Πανσπουδαστική στην πρώτη θέση
πανελλαδικά, ενισχύοντας τις αγωνιστικές φοιτητικές παρατάξεις και
καταποντίζοντας την κυβερνητική ΔΑΠ, αποτυπώνουν έντονα το γεγονός ότι η
νεολαία θα συνεχίσει από καλλίτερες θέσεις να αντιστέκεται και να διεκδικεί στη
ζωή τη θέση που της ανήκει.
Μια νεολαία που δείχνει στους εργαζόμενους, στους δασκάλους της, τον δρόμο. Τους λέει, με τον τρόπο που αυτή ξέρει, ότι ήλθε η ώρα να κάνουν όχι την υπέρβαση τους αλλά το κοινωνικό, το ακαδημαϊκό τους καθήκον:
Να φωνάξουν δυνατά “ ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ”
!!! και να συμπορευτούν μαζί της.
Γ. Π. Τριμπέρης
Ομότ. Καθηγητή
Τμ. Φυσικής Ε.Κ.Π.Α.
