Οι βαλίτσες με τα 30 εκατομμύρια ευρώ σε μετρητά που έπιασαν Ούγγροι συνοριοφύλακες
να μεταφέρει η πρώην σύζυγος του Ουκρανού βουλευτή Ihor Kotvitsky,
«δεξιού χεριού» του επί 7 έτη υπουργού ασφάλειας και προστάτη των νέο-ναζί Στεπάν Αβάκοφ.
Του Κωστή Μηλολιδάκη
Α. ΠΛΗΡΩΣΤΕ ΜΑΣ 7 ΔΙΣ ΔΟΛΑΡΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ. ΓΙΑ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΞΟΔΑ.
«Η Ουκρανία χρειάζεται 7 δισεκατομμύρια δολάρια το μήνα σε άμεση χρηματοδότηση για να μπορέσει να καλύπτει κοινωνικές παροχές [συντάξεις] και μισθούς, είπε ο Πρόεδρος Volodymyr Zelenskiy στην Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν), Ursula von der Leyen , όταν αυτή επισκέφθηκε το Κίεβο [στις 8 Απριλίου] σύμφωνα με πηγές» είχε μεταδώσει το Bloomberg στις 14 Απριλίου. Ο Ζελένσκι επανέλαβε το αίτημα στις 21 Απριλίου μιλώντας στο φόρουμ της Διεθνούς Τράπεζας, όπου εκεί όμως δεν μίλησε για πληρωμή μισθών και συντάξεων, αλλά για «αναπλήρωση των οικονομικών απωλειών» ενώ προσέθεσε ότι θα χρειαστούν επίσης πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση. Η υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ, Janet Yellen, την προηγουμένη είχε υποσχεθεί 500 εκατομμύρια δολάρια στον πρωθυπουργό της Ουκρανίας, Denys Shmyhal και στον υπουργό οικονομικών Sergiy Marchenko, που την επισκέφθηκαν στην Ουάσιγκτον, προκειμένου να συνεχίσει να λειτουργεί η Ουκρανική κυβέρνηση. Σταγών εν τω ωκεανώ μπρος στα ποσά που εκτιμούν οι Ουκρανοί ότι αποτιμάται η μάχη που δίνουν για τον “ελεύθερο κόσμο”.
Στις 9 Μαΐου, ο Ζελένσκι επανήλθε μιλώντας στην ομάδα των G7, όπου το αιτούμενο ποσό μετριάστηκε στα 5-7 δισεκατομμύρια δολάρια το μήνα ενώ εκτίμησε το απαιτούμενο εφάπαξ ποσό με τη λήξη του πολέμου σε άνω των 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Εμείς δεν μπορούμε να τα πληρώσουμε, είπε. «Αλλά εσείς μπορείτε. Και για εσάς δεν είναι έξοδα [αλλά επένδυση]. Η οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία και η μεταπολεμική ανοικοδόμηση σημαίνουν την αποφυγή πολύ μεγαλύτερων απωλειών του ελευθέρου κόσμου στο μέλλον. Η Ρωσία θέλει να εισβάλει στην Ευρώπη και όλοι οι εν δυνάμει επιτιθέμενοι της υφηλίου [εννοεί την Κίνα], που επίσης θέλουν να καταστρέψουν τις ζωές των γειτόνων τους, τώρα παρακολουθούν να δουν αν η Ρωσία θα τα καταφέρει ώστε να μπορέσουν και αυτοί να το επαναλάβουν».Αλλά πού θα βρεθούν τόσα χρήματα αν υποτεθεί ότι η Δύση θα ικανοποιήσει το αίτημα Ζελένσκι; Ο Josep Borrell, υπεύθυνος εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, βρήκε τη λύση: Να κατασχεθούν τα συναλλαγματικά αποθέματα της Ρωσίας που κατακρατούν οι Δυτικές χώρες—περίπου 300 δισεκατομμύρια δολάρια. Μαζί του συντάχθηκαν και 73 από τα 705 μέλη του Ευρωκοινοβουλίου. Με την χορωδία συντάχθηκε και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Charles Michel, προτείνοντας την επέκταση των κατασχέσεων στα περιουσιακά στοιχεία των Ρώσων ολιγαρχών που κατακρατούνται στη Δύση—περίπου 40 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όμως, η επιχείρηση των κατασχέσεων, εκτός από τα πολύ μεγάλα νομικά προβλήματα που εμπεριέχει και εκτός από την τεράστια δυσκολία συντονισμού της νομοθεσίας αλλά και της βούλησης ανάμεσα στις 27 χώρες μέλη της ΕΕ, παρουσιάζει ένα επιπλέον “μικρό” πρόβλημα: Τα περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στη Ρωσία ατόμων, εταιρειών και χωρών της ΕΕ/ΗΠΑ είναι μία τάξη μεγέθους πάνω από τα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας που βρίσκονται στην Ευρώπη/ΗΠΑ.
Β. ΟΤΑΝ Η ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠΑΝΤΑ “SURE”
Πώς λοιπόν θα κάνει η ΕΕ την “επένδυση” που ζητά ο Ζελένσκι;
Την απάντηση δίνει ρεπορτάζ της Politico στις 9 Μαΐου. «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχεδιάζει να δανειστεί για να καλύψει τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες της Ουκρανίας για τους επόμενους τρεις μήνες, που εκτιμώνται σε 15 δισεκατομμύρια δολάρια, τρεις διπλωμάτες με γνώση των [σχετικών] συζητήσεων είπαν στην POLITICO». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το ποσό θα χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή μισθών και συντάξεων καθώς και για τη φροντίδα μετακινούμενων πληθυσμών και επίσης για “άλλα” έξοδα που σχετίζονται με τον πόλεμο. Οι ΗΠΑ προσφέρθηκαν να καλύψουν το ένα τρίτο, που σημαίνει ότι απομένουν 10 δισεκατομμύρια ευρώ προς κάλυψη. Σύμφωνα με το σχέδιο της Κομισιόν, που επρόκειτο να δημοσιοποιηθεί στις 18 Μαΐου, η ΕΕ θα εκδώσει ομόλογο για να δανειστεί τα χρήματα με εγγυήσεις μέσω περιουσιακών στοιχείων που θα διαθέσουν οι χώρες μέλη. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο καταμερισμός της λυπητερής μεταξύ των χωρών μελών δεν έχει ακόμη γίνει γνωστός. Πάντως, σύμφωνα με την ίδια πηγή, η Γερμανία, η Αυστρία και η Ελλάδα ζητούν να βρεθεί εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης.
Ο μηχανισμός έκδοσης αυτού του ομολόγου θα είναι παρόμοιος με τον μηχανισμό του προγράμματος SURE που χρησιμοποιήθηκε για να βρεθούν χρήματα ώστε να ενισχύονται οι προσωρινά άνεργοι λόγω COVID. Μάλιστα, κατά το ρεπορτάζ της Politico, ένας διπλωμάτης σχολίασε δεικτικά: «Όποτε η Κομισιόν έχει πρόβλημα με χρήματα απαντά SURE» (πρόκειται για λογοπαίγνιο πάνω στο αρκτικόλεξο που μεταφράζεται ως “βεβαίως”).
Είναι εντυπωσιακή η έλλειψη αντανακλαστικών αυτοσυντήρησης από τους υπεύθυνους της ΕΕ. Έχουν τόσο πολύ τυφλωθεί από την προσδοκία να αρπάξουν κι αυτοί κάτι από τη Ρωσία “όταν” καταφέρουν οι ΗΠΑ να την διαλύσουν ως κράτος; Ή στ’ αλήθεια είναι έτοιμοι να διασκορπίσουν τους πόρους της ΕΕ σε συνθήκες πρωτοφανούς πληθωρισμού και της επερχόμενης μητέρας όλων των οικονομικών κρίσεων επειδή φαντασιώνονται μάχες των δυνάμεων του “καλού” με το “κακό” μέχρις εσχάτων;
Γ. ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Πριν λίγες μέρες έγραφα για την υστεροβουλία των Ουκρανών ιθυνόντων, που βρίσκουν την ευκαιρία εύκολου πλουτισμού με τα δισεκατομμύρια δολάρια που λούζουν την Ουκρανία οι Δυτικοί. Δεν πρόκειται για υπερβολή: Η Ουκρανία είναι μία από τις πλέον διεφθαρμένες χώρες της Ευρώπης και οι ιθύνοντές της αποτελούν κεντρικά πρόσωπα στον χορό των μαύρων χρημάτων που διοχετεύονται στο εξωτερικό.
Στο χορό των εκατομμυρίων υπάρχει διπλή διαδρομή. Στην πρώτη κατεύθυνση καταφθάνουν δισεκατομμύρια από τη Δύση, τα οποία τσεπώνουν οι Ουκρανικές ελίτ ως αντίτιμο της συνέχισης του πολέμου με τη Ρωσία—που αυτή τη στιγμή αποτελεί την κεντρική πολιτική επιλογή των ΗΠΑ, αλλά και της Δύσης συνολικά, που σύρεται πίσω από τον “ηγέτη” της. Στη δεύτερη κατεύθυνση, που εδώ μας ενδιαφέρει λιγότερο, δισεκατομμύρια διοχετεύονται από την Ουκρανία προς το εξωτερικό. Αυτά έχουν προκύψει από τη λεηλασία του Ουκρανικού πλούτου καθώς και των καταθέσεων των φτωχοποιημένων Ουκρανών πολιτών.
Γ1 ΤΑ ΑΛΙΣΒΕΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΦΑΜΙΛΙΑΣ ΜΠΑΪΝΤΕΝ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Πριν περάσουμε στην εξέταση της πρώτης κατεύθυνσης, αξίζει να υπενθυμίσουμε ένα σημαντικό επεισόδιο της δεύτερης κατεύθυνσης: την εμπλοκή της ίδιας της φαμίλιας Μπάιντεν στο μεγάλο φαγοπότι. Είναι γνωστή η ιστορία των e-mails του Χάντερ Μπάιντεν, γιου του νυν προέδρου των ΗΠΑ, τα οποία βρέθηκαν σε λάπτοπ που παράτησε to 2019 σε εργαστήριο όπου το πήγε για επισκευή. Σε αυτά αποκαλύπτονται αλισβερίσια στην Ουκρανία από τα οποία ο γιος του (τότε) αντιπροέδρου των ΗΠΑ κέρδιζε πολύ μεγάλα ποσά (ο ίδιος μιλά για «gazillion of dollars»), ενώ διαφαινόταν και η εμπλοκή στις λοβιτούρες και του ίδιου του νυν προέδρου των ΗΠΑ. Η ιστορία έσκασε στις ΗΠΑ πριν τις προεδρικές εκλογές και σύσσωμο το βαθύ κράτος την χαρακτήρισε “ρωσική παραπληροφόρηση”, με πρώτη και καλύτερη τη Nina Jankowicz που πριν λίγες μέρες διορίστηκε ως επικεφαλής της νέας υπηρεσίας “ελέγχου της παραπληροφόρησης” στις ΗΠΑ. Η επιχείρηση κάλυψης του θέματος πέτυχε κάτω από τη συντονισμένη προσπάθεια όλων των mainstream media με πρώτα και καλύτερα τους New York Times και την Washington Post ενώ το Twitter διέγραψε, όπως το συνηθίζει, τον λογαριασμό της εφημερίδας New York Post επειδή παρέπεμψε στο άρθρο της …ίδιας εφημερίδας, όπου γινόταν οι αποκαλύψεις.
Όμως, από τον Μάρτιο φέτος, κανείς δεν αμφισβητεί την αυθεντικότητα των αποκαλύψεων και (υποτίθεται ότι) θα ξεκινήσει ερευνητική διαδικασία για να ερευνηθούν τυχόν αξιόποινες πράξεις, αν και μέχρι στιγμής η φαμίλια Μπάιντεν παραμένει στο απυρόβλητο—βλέπετε οι ΗΠΑ βρίσκονται σε κατάσταση πολέμου και ο αρχηγός της φαμίλιας συμβαίνει να είναι και ο αρχηγός του κράτους τους.
Αποσπάσματα από το διάσημο μήνυμα (2017) του συνεταίρου του Χάντερ, James Gilliar,
προς τον επίσης συνεταίρο, Tony Bobulinski, που αφορούν δοσοληψίες
με τη μεγαλύτερη Κινεζική ιδιωτική εταιρία ενέργειας CEFC China Energy Co.
Σύμφωνα με τη μοιρασιά, ένα 10% θα κρατούσε επιπλέον ο Χάντερ για τον “Μεγάλο”.
Σύμφωνα με τον Bobulinski, o “Μεγάλος” δεν ήταν άλλος από τον Τζο Μπάιντεν.
Πριν λίγες μέρες, ο Garrett Ziegler, που εργαζόταν επί Τραμπ στο γραφείο του για το εμπόριο και τη βιομηχανία, ανέβασε on line 128,775 μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τον σκληρό δίσκο του λάπτοπ του Χάντερ Μπάιντεν, κατά 14,603 λιγότερα από τα 142, 838 που βρήκε η εταιρία εγκληματολογικών ερευνών (forensics) Maryman & Associates ερευνώντας το αντίγραφο του σκληρού δίσκου που διαθέτει η Βρετανική εφημερίδα Daily Mail (η οποία επίσης ζήτησε και έλαβε πιστοποίηση της αυθεντικότητας του λάπτοπ από διεθνείς κορυφαίους κυβερνο-εγκληματολόγους). Θεωρείται ότι η ανάρτηση αυτού του τεράστιου όγκου μηνυμάτων του Χάντερ θα δημιουργήσει χιονοστιβάδα αποκαλύψεων καθώς διάφοροι ανεξάρτητοι ερευνητές θα ενώνουν διάφορες κουκίδες του παζλ. Και με την ευκαιρία, να προσθέσουμε ότι κατά τον ίδιο τον Χάντερ (βλ. το «ακατάλληλο» video του Χάντερ με μία πόρνη στο ρεπορτάζ της Daily Mail), ήδη έχει “χάσει” ένα ακόμη λάπτοπ που του έκλεψαν Ρώσοι για να τον εκβιάζουν.
Επειδή στις Ουκρανικές μπίζνες της φαμίλιας Μπάιντεν υπάρχει πολύ ενδιαφέρον (πληρωμές τεράστιων ποσών στον γιο Μπάιντεν για να “ασκήσει την επιρροή του”, παρεμβάσεις του τότε αντιπροέδρου των ΗΠΑ για την απόλυση Ουκρανών εισαγγελέων που ερευνούσαν υποθέσεις διαφθοράς με εμπλοκή σε αυτές του γιου του, συναντήσεις του με Ουκρανούς μεσάζοντες στην Ουάσιγκτον, συμμετοχή του γιου ως μεσάζοντα στις έρευνες που χρηματοδοτούσε το Πεντάγωνο σε Ουκρανικά βιολογικά εργαστήρια, κ.α.), θα ασχοληθούμε αναλυτικά με αυτές σε επόμενο άρθρο και δεν συνεχίζουμε παραπέρα εδώ.
Γ2 ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΝΑΤΟΪΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Ας δούμε κάποιες ενδεικτικές εκτιμήσεις από εντελώς mainstream NATOικές πηγές.
Ο Ουκρανός Mykhailo Minakov, του γνωστού μας Wilson Center, βασικός σύμβουλος (senior advisor) του Ινστιτούτου Kennan για την Ουκρανία και εκδότης του Focus Ukraine, σε αποτίμηση των πεπραγμένων Ζελένσκι τον Ιούνιο του 2021, γράφει: «Η ομάδα Ζελένσκι έχει κατασκευάσει μια άτυπη “κάθετη” δομή η οποία απέχει μακράν από κάθε αρχή χρηστής διοίκησης η εφαρμογής των νόμων. Σε αυτή τη νέα κάθετη δομή εξουσίας, τον κύριο ρόλο παίζει το Γραφείο του Προέδρου ενώ η Verkhovna Rada [κοινοβούλιο] και το υπουργικό συμβούλιο έχουν χάσει τη δικαιοδοσία άσκησης πραγματικής πολιτικής….Σαν αποτέλεσμα, από τον Οκτώβριο του 2020, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας, ένα συμβουλευτικό όργανο σύμφωνα με το νόμο, έχει μεταβληθεί στο κέντρο των διαδικασιών λήψης αποφάσεων της προεδρικής ομάδας. Η τεχνική αυτής της διαδικασίας λήψης αποφάσεων είναι μέσω “επειγόντων πολιτικών [μέτρων]”, δίχως τον απαιτούμενο σεβασμό για το Σύνταγμα της Ουκρανίας και τον διαχωρισμό των εξουσιών που προβλέπεται εκεί».
Ο βασικός συνεργάτης (senior fellow) του Ινστιτούτου CATO, Ted Galen Carpenter, γράφει στις 6 Απριλίου σε άρθρο με τίτλο «Ξεπλένοντας τη διαφθορά της Ουκρανίας»: «Οι τοποθετήσεις αξιωματούχων από τις ΗΠΑ και από άλλες Δυτικές χώρες, όπως και οι διάχυτες αφηγήσεις στα νέα των μήντια, έχουν δημιουργήσει μια εντυπωσιακά αποπροσανατολιστική εικόνα της Ουκρανίας». Αφού περιγράψει διάφορες αφηγήσεις και περιγραφές της Ουκρανίας από Αμερικανούς αξιωματούχους ως πρωταθλήτριας της δημοκρατίας, φάρου της ελευθερίας, αγκάθι δημοκρατίας στο πλευρό της δικτατορίας του Πούτιν που του προκαλεί τρόμο επειδή οι Ρώσοι θα ζηλέψουν, υπόδειγμα κράτους δικαίου, κ.λπ., κ.λπ.—ανάμεσά σε αυτές περίοπτη θέση έχουν οι τοποθετήσεις του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν—καθώς και αντίστοιχες περιγραφές του Ζελένσκι (νέος Ουίνστον Τσώρτσιλ, πρόθυμος να θυσιαστεί για την ελευθερία και τη δημοκρατία), ο T. Carpenter γράφει: «Η ιδέα ότι η Ουκρανία συνιστά ένα τόσο ελκυστικό δημοκρατικό υπόδειγμα στην Ανατολική Ευρώπη ώστε και μόνο η ύπαρξη αυτής της χώρας να τρομοκρατεί τον Πούτιν μπορεί να είναι ένας καθησυχαστικός μύθος για τους πολιτικούς και τους αναλυτές των ΗΠΑ, αλλά είναι αυτό ακριβώς: ένας μύθος. Η Ουκρανία απέχει μακράν από το να αποτελεί ένα δημοκρατικό-καπιταλιστικό μοντέλο και έναν ακαταμάχητο μαγνήτη για τις μάζες της Ρωσίας που βογκάνε. Η πραγματικότητα είναι σκοτεινότερη και ενοχλητική: Η Ουκρανία εδώ και καιρό είναι μία από τις πλέον διεφθαρμένες χώρες στο παγκόσμιο σύστημα».
Και συνεχίζει: «Ακόμη και πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, υπήρχαν άσχημα παραδείγματα αυταρχισμού στην πολιτική διακυβέρνηση της Ουκρανίας. Λίγους μήνες μετά την επανάσταση της Maidan το 2014, ξεκίνησαν προσπάθειες να καταπνιγούν οι εγχώριοι επικριτές [του καθεστώτος], που επιταχύνθηκαν καθώς περνούσαν τα χρόνια. Οι Ουκρανοί αξιωματούχοι επίσης ταλαιπωρούσαν τους πολιτικά διαφωνούντες, υιοθέτησαν μέτρα λογοκρισίας και απέκλεισαν τους ξένους δημοσιογράφους που θεωρούσαν ότι κρατάνε κριτική στάση απέναντι στην Ουκρανική κυβέρνηση και τις πολιτικές της. Αυτές οι επιθετικές πράξεις επικρίθηκαν από τη Διεθνή Αμνηστία, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη και άλλους ανεξάρτητους παρατηρητές. Το νεοναζιστικό τάγμα Αζόφ αποτελούσε συστατικό στοιχείο του μηχανισμού ασφαλείας καθώς και του στρατιωτικού μηχανισμού του Προέδρου Petro Poroshenko, και διατήρησε αυτόν τον ρόλο και επί προεδρίας Ζελένσκι. Μάλιστα, κάποια καταπιεστικά μέτρα εντάθηκαν κάτω από τον Ζελένσκι ακόμη και πριν την έναρξη του πολέμου με τη Ρωσία. Τον Φεβρουάριο του 2021, η Ουκρανική κυβέρνηση έκλεισε αρκετά ανεξάρτητα ΜΜΕ (τα περισσότερα φιλορωσικά, αλλά όχι όλα). Αυτό έγινε στη βάση εντελώς αόριστων, ανοιχτών σε ερμηνεία, κριτηρίων. Και τώρα ο Ζελένσκι χρησιμοποίησε τον πόλεμο σαν δικαιολογία για να θέσει εκτός νόμου 11 κόμματα και να εθνικοποιήσει αρκετά ΜΜΕ. Αυτά δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση μέτρα που να αρμόζουν σε μία δημοκρατία, ακόμη και σε καιρούς πολέμου».
Ο Carpenter παραπέμπει σε άφθονες πηγές για να στηρίξει την άποψή του, οι οποίες με τη σειρά τους παραθέτουν επίσης πληθώρα πηγών η κάθε μία ώστε να γίνεται αδύνατο να αναφερθούμε σε αυτές: Ενδεικτικά ορισμένες από το άρθρο του Carpenter: Άρθρο της Βρετανικής Guardian όπου παρατίθεται εκτεταμένο ρεπορτάζ για το σύστημα υγείας της Ουκρανίας με τίτλο «Καλωσήλθατε στην Ουκρανία, την πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης». Κατατάξεις όσο αφορά τη διαφθορά αλλά και τη δημοκρατία στην πληροφόρηση από Δυτικούς Οργανισμούς (έκθεση της Transparency International του 2021 και έκθεση του Freedom House του 2022), άρθρα του ίδιου προ έτους στο Ινστιτούτο CATO με τίτλο «Η επιταχυνόμενη κατρακύλα της Ουκρανίας στον Αυταρχισμό» και «Γιατί ο Τζο Μπάιντεν διακινδυνεύει πόλεμο με τη Ρωσία για την Ουκρανία;» (με πλήθος πηγών), βιβλίο του ίδιου με τίτλο: «Η αφελής υπερδύναμη: Η υποστήριξη των ΗΠΑ προς κίβδηλα δημοκρατικά κινήματα», ρεπορτάζ της DW για την απαγόρευση βιβλίων (μεταξύ αυτών και του διάσημου Ρώσου συγγραφέα Eduard Limonov), ανάρτηση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (2017) με τίτλο: «Ξένοι δημοσιογράφοι αποκλείονται ή απελαύνονται», άρθρο από το The Nation με τίτλο «Η Ουκρανική άκρα-δεξιά και ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύει» και υπότιτλο: «Με χρήση βίας και εκφοβισμών, οι νέο-ναζί και άλλες ακροδεξιές ομάδες επηρεάζουν την εσωτερική και την εξωτερική πολιτική της χώρας», έρευνα στο Daily Beast με τίτλο: «Το αντι-ρωσικό τάγμα Αζόφ της Ουκρανίας: “Πολιτοφύλακες” ή νέο-ναζί τρομοκράτες;»
Θα μου πείτε: Εντάξει, ο Ζελένσκι παίρνει εντελώς αντιδημοκρατικά μέτρα, σύμφωνοι. Όμως, από που προκύπτει ότι αυτός και η κυβέρνησή του προσπαθούν να φάνε λεφτά από τους χρηματοδότες τους;
Προφανώς η διαφθορά, που ήδη έχει υπογραμμίσει ο Carpenter όσο αφορά την Ουκρανία, ανθίζει και διαδίδεται καλύτερα κάτω από συνθήκες στραγγαλισμού του δημοκρατικού ελέγχου, όσο μπορεί αυτός να υπάρξει σε συνθήκες καπιταλισμού. Και όχι μόνον αυτό, αλλά επιπλέον, κάτω από τις Ουκρανικές συνθήκες κατάργησης των νόμων, κάθε έννοιας χρηστής διοίκησης και κατάλυσης του Συντάγματος, οι περιουσίες αλλάζουν χέρια από τη μία στιγμή στην άλλη με το έτσι θέλω της κάθετης δομής εξουσίας που ξεκινά από τον πρόεδρο.
Έτσι, η Ουκρανή Olga Baysha—αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Ανωτέρα Σχολή Οικονομικών (HSE) του Εθνικού Ερευνητικού Πανεπιστημίου της Ρωσίας—σε μια εξαιρετική για την κατανόηση της Ουκρανικής πραγματικότητας συνέντευξή της στο Grayzone (στην ανεξάρτητη δημοσιογράφο και συγγραφέα πάνω σε ζητήματα σχέσεων και εξωτερικής πολιτικής ΗΠΑ-Ρωσίας, Natylie Baldwin) λέει: «Μετά την κατάρρευση της λαϊκής υποστήριξης το 2021, ο Ζελένσκι ξεκίνησε την αντισυνταγματική διαδικασία των εξωδικαστικών κυρώσεων κατά των πολιτικών του αντιπάλων, οι οποίες επιβάλλονταν από το Εθνικό Συμβούλιο Άμυνας και Ασφάλειας (NSDC). Αυτές οι κυρώσεις περιλάμβαναν την εξωδικαστική κατάσχεση περιουσίας χωρίς καθόλου αποδείξεις παράνομης δράσης των σχετιζόμενων ατόμων ή νομικών προσώπων. Ανάμεσα στους πρώτους που υπέστησαν τέτοιες κυρώσεις ήταν δύο βουλευτές από την αντιπολιτευτική πλατφόρμα «Για τη Ζωή» (OPZZh)—o Victor Medvedchuk (που αργότερα τον συλλάβανε και τον έδειξαν στην τηλεόραση με χτυπημένο το πρόσωπό του μετά από ανάκριση) και ο Taras Kozak (που κατάφερε να αποδράσει από την Ουκρανία), καθώς και μέλη των οικογενειών τους. Αυτά συνέβησαν τον Φεβρουάριο του 2021».
Ειδικότερα για τη διαφθορά, ας δούμε άρθρο/ανάρτηση του Οκτωβρίου του 2021 της Daria Kaleniuk, εκτελεστικής διευθύντριας του “Ουκρανικού Κέντρου Δράσης Κατά της Διαφθοράς”, με τίτλο «Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να πάψει να παίζει το ρόλο του παράδεισου για τους διεφθαρμένους Ουκρανούς ολιγάρχες και αξιωματούχους». Και μάλιστα το άρθρο αναρτήθηκε από το γνωστό μας Atlantic Council, δηλαδή η κα Kaleniuk μόνο για αντιΝΑΤΟικά συναισθήματα δεν μπορεί να κατηγορηθεί.
Στο άρθρο της, πρώτα αναφέρεται στην ειδική έκθεση του εξελεγκτικού οργανισμού της ΕΕ (European Court of Auditors) του Σεπτεμβρίου του 2021, ο τίτλος της οποίας ήταν: «Σχετικά με τον περιορισμό της μεγάλης κλίμακας διαφθοράς στην Ουκρανία: Αρκετές πρωτοβουλίες της ΕΕ, αλλά ακόμη πενιχρά αποτελέσματα». Στο εισαγωγικό της σημείωμα, η έκθεση αναφέρει: «Η Ουκρανία υποφέρει από μεγάλης κλίμακας διαφθορά και κατάληψη του κράτους [από διεφθαρμένους] για πολλά έτη. Ο έλεγχός μας εκτίμησε κατά πόσο η υποστήριξη της ΕΕ στην Ουκρανία υπήρξε αποτελεσματική στην καταπολέμηση της μεγάλης διαφθοράς. Αν και η ΕΕ έχει προωθήσει αρκετές πρωτοβουλίες για να ελαττώσει τις ευκαιρίες διαφθοράς, εκτιμούμε ότι η διαφθορά μεγάλης κλίμακας παραμένει πρόβλημα κλειδί για την Ουκρανία».
Σύμφωνα με την κα Kaleniuk, οι Ουκρανοί ολιγάρχες και οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι “αυτή τη στιγμή” χαίρουν ανεμπόδιστης δυνατότητας να μεταφέρουν τα χρήματα που κλέβουν στην ΕΕ. «Λήστευε τους φυσικούς πόρους της χώρας σου, να καταχράσαι χρήματα των φορολογουμένων, και να αρμέγεις τα κρατικά μονοπώλια. Και μετά να μεταφέρεις μυστικά τις εισπράξεις της διαφθοράς στην ασφάλεια της ΕΕ χρησιμοποιώντας εταιρείες φαντάσματα μαζί με ένα στρατό από Δυτικούς δικηγόρους και άλλους πρόθυμους παρόχους υπηρεσιών. Αυτό είναι το κλασικό εγχειρίδιο στρατηγικής των διεφθαρμένων ελίτ της Ουκρανίας». Η κα Kaleniuk εύχεται να εισακουσθεί η ευχή των Ευρωπαίων ελεγκτών και να παρεμποδιστεί η μεταφορά χρημάτων από Ουκρανούς ολιγάρχες και διεφθαρμένους αξιωματούχους από την Ουκρανία προς την ΕΕ.
Είναι άγνωστο αν η κα Kaleniuk αντιλαμβάνεται το αίτημα του Ζελένσκι για μεταφορά 5-7 δις δολαρίων το μήνα προς την Ουκρανία «για να πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις» ως ενισχυτικό της μάχης κατά της διαφθοράς, αλλά όπως και να το κάνουμε, η κυβέρνηση Ζελένσκι πρέπει να αμειφθεί για τους κόπους της. Αλλά, θα μου πείτε, αυτά που αναφέρει η κα Kaleniuk αφορούν τους “ολιγάρχες” και όχι τον γίγαντα της Δημοκρατίας Ζελένσκι…
Δ. ΟΙ OFF–SHORE ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΖΕΛΕΝΣΚΙ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ
Οπότε, ας δούμε λίγο και κάποια στοιχεία που αφορούν τον ίδιο τον Ζελένσκι. Η προεκλογική του εκστρατεία κινήθηκε γύρω από δύο άξονες: Υποσχέθηκε ότι θε φέρει ειρήνευση στη χώρα και ότι θα καταπολεμήσει τη διαφθορά. Βεβαίως, είδαμε ότι τα μέτρα που πήρε μετά την εκλογή του μόνο ειρήνευση που δεν έφεραν στη χώρα. Αλλά με τη διαφθορά τι έπραξε; Η απάντηση είναι όχι μόνο “τίποτα”, αλλά επιπλέον, αποκαλύφθηκε ότι και ο ίδιος ήταν χωμένος μέχρι το λαιμό στο ξέπλυμα χρημάτων και στη μεταφορά τους στο εξωτερικό. Ας δούμε τα στοιχεία.
Σύμφωνα με την τελευταία ανάρτηση των εγγράφων Πανδώρα (Pandora Papers) που ανάρτησε τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 2021 η Διεθνής Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων (International Consortium of Investigative Journalists—ICIJ), ο Ζελένσκι, μαζί με τη σύζυγό του και συνεργάτες του στο τηλεοπτικό σήριαλ «Υπηρέτης του Λαού», που τον έκανε γνωστό, εμπλέκονται ήδη από το 2012 ως ιδιοκτήτες και οργανωτές ενός περίπλοκου δικτύου εταιριών off-shore οι οποίες εξάγουν χρήματα από την Ουκρανία (και όχι μόνο) και τα τοποθετούν σε αξίες σε διάφορα μέρη του κόσμου (π.χ. ακριβά ακίνητα στο Λονδίνο). Η περί τον Ζελένσκι αυτή ομάδα σήμερα κατέχει σημαντικές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό της Ουκρανίας. Για παράδειγμα, ο Ivan Bakanov, τότε γενικός διευθυντής του Studio Kvartal 95, όπου γυριζόταν το τηλεοπτικό πρόγραμμα, σήμερα είναι ο αρχηγός της διαβόητης μυστικής αστυνομίας SBU, γνωστής για τους βασανισμούς και εκτελέσεις υποτιθέμενων αντιφρονούντων ή και απλών ανθρώπων ύποπτων για “ρωσοφιλία”. Ο Serhiy Shefir, παραγωγός του προγράμματος, τώρα είναι ο κύριος βοηθός του Ζελένσκι στην Προεδρία της Ουκρανίας (θεσμοθετημένη θέση). Στην ομάδα, εκτός από τους τρεις—Ζελένσκι, Bakanov, S. Shefir—συμμετέχουν η σύζυγος του Ζελένσκι, Olena, συγγραφέας τότε στο Kvartal 95, ο αδελφός του Serhiy Shefir, Borys, που έγραφε το σενάριο της σειράς και ο Andriy Yakovlev, σκηνοθέτης και παραγωγός στο Studio Kvartal 95.
Το εξώφυλλο των Pandora Papers με το ρεπορτάζ για τον πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι,
με τίτλο «Τα Pandora Papers αποκαλύπτουν τις offshore ιδιοκτησίες
του Ουκρανού προέδρου και του εσωτερικού του κύκλου».
Πριν τις προεδρικές εκλογές, ο Ζελένσκι στα πλαίσια της “διαφάνειας” δήλωσε την ιδιοκτησία τριών off-shore εταιριών, μία από τις οποίες ήταν και η Film Heritage (από κοινού με τη σύζυγό του), εγγεγραμμένη στα μητρώα της μικροσκοπικής χώρας Belize της Κ. Αμερικής. Όμως, δεν δήλωσε ότι η Film Heritage κατείχε το 25% της εταιρείας χαρτοφυλακίου Davegra, καταχωρημένης στα μητρώα της Κύπρου. Η Davegra, με τη σειρά της, κατέχει την Maltex Malticapital Corp, καταχωρημένη στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους (φορολογικός παράδεισος). Σύμφωνα με τα Pandora Papers, η Maltex Malticapital Corp, είναι η κεντρική, ελέγχουσα, εταιρία του λαβύρινθου των off-shore της ομάδας και σε αυτήν το υπόλοιπο 75% κατέχουν (από 25% ο κάθε ένας) οι αδελφοί Shefir και ο Yakovlev. Όμως, οι πραγματικές σχέσεις ιδιοκτησίας παραμένουν μπερδεμένες. Έτσι, για παράδειγμα, δύο βδομάδες πριν από τις προεδρικές εκλογές, οι Ζελένσκι μεταβίβασαν το 25% που κατείχαν στην Maltex στον Serhiy Shefir με μάρτυρα της μεταβίβασης τον Bakanov, αν και η σύζυγος Ζελένσκι εξακολουθεί να απολαμβάνει μερίσματα χωρίς να έχει τυπικά σχέση πλέον με την Maltex. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των Pandora Papers, η μεταβίβαση είναι μάλλον εικονική.
Μεταφράζουμε τα «συμπεράσματα κλειδιά» της έρευνας που έχει αναρτηθεί από τα Pandora Papers: «Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky και οι συνεργάτες του στην κωμική σειρά κατείχαν ένα δίκτυο εταιρειών off-shore σχετιζόμενο με τις επιχειρήσεις τους με έδρα τα Βρετανικά Virgin islands, την Κύπρο και την Belize. O νυν πρώτος βοηθός του Ζελένσκι, Serhiy Shefir, όπως και ο αρχηγός της Υπηρεσίας Ασφάλειας της χώρας, συμμετείχαν στο δίκτυο των off-shore εταιριών. Off-shore εταιρείες χρησιμοποιήθηκαν από τον Shefir και έναν άλλο εταίρο στις επιχειρήσεις για να αγοραστούν ακριβά ακίνητα στο Λονδίνο. Περίπου την εποχή της εκλογής του, ο Ζελένσκι μεταβίβασε το μερίδιό του σε μια off-shore εταιρία-κλειδί στον Shefir, αλλά οι δύο αυτοί εμφανίζονται να έχουν κανονίσει ώστε η οικογένεια Ζελένσκι να συνεχίσει να καρπώνεται χρήματα από αυτήν την εταιρία».
Το ρεπορτάζ όμως δεν σταματά στο δαιδαλώδες δίκτυο των off-shore της ομάδας Ζελένσκι, αλλά επεκτείνεται και στις κατηγορίες για διαφθορά που είχε προσάψει στον Ζελένσκι ο Volodymyr Ariev, συνεργάτης του αντίπαλου του Ζελένσκι στις προεδρικές εκλογές του 2019, τότε προέδρου της Ουκρανίας και εξίσου διεφθαρμένου, Petro Poroshenko.
Το θέμα αυτό έχει ως εξής: Το 2019, την προεκλογική εκστρατεία του Ζελένσκι χρηματοδοτούσε ο μεγιστάνας, ιδιοκτήτης των τηλεοπτικών δικτύων τα οποία μετέδιδαν το σήριαλ του Studio Kvartal 95, δισεκατομμυριούχος Ihor Kolomoisky. Ο Kolomoisky, μαζί με τον συνεταίρο του Hennadiy Boholiubov, ήταν ιδιοκτήτες της κάποτε μεγαλύτερης τράπεζας της Ουκρανίας, PrivatΒank. Σύμφωνα με την πρώην διοικητή της κεντρικής Τράπεζας της Ουκρανίας, Valeria Hontareva, οι δύο ιδιοκτήτες έκλεψαν μεταφέροντας στο εξωτερικό, μέσω Κυπριακής θυγατρικής τράπεζας—με την κάλυψη των Κυπριακών ελεγκτικών αρχών—και από εκεί σε δίκτυο εταιριών off-shore, 5,5 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που ισοδυναμεί με το 5% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος της Ουκρανίας. «Μεγάλης κλίμακας συντονισμένες δόλιες ενέργειες των μετόχων της τράπεζας και της διοίκησής της οδήγησαν σε απώλειες 5,5 δις δολαρίων για την χώρα. Αυτό αποτελεί το 33% των καταθέσεων του πληθυσμού…[και] το 40% της νομισματικής βάσης της χώρας» κατέθεσε η Hontareva το 2018. Οι δύο κλέφτες ζουν σήμερα στην Ελβετία ανενόχλητοι, αν και ο Kolomoisky διάγει τον βίο του και στο Ισραήλ.
Σύμφωνα λοιπόν με τον Volodymyr Ariev, ο χρηματοδότης του Ζελένσκι, Kolomoisky, είχε διοχετεύσει στις off-shore της ομάδας Ζελένσκι 41 εκατομμύρια δολάρια ως «αμοιβές» για την κάθοδό τους στις εκλογές. Ο Ariev είχε παρουσιάσει ένα διάγραμμα των off-shore εταιρειών της ομάδας καθώς και την κίνηση των χρημάτων μεταξύ τους, αλλά δεν είχε ποτέ δώσει αποδείξεις για τις κατηγορίες του. «Όμως τα Pandora Papers δείχνουν ότι τουλάχιστον μερικές από τις λεπτομέρειες αυτού του φερόμενου σχήματος ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Σύμφωνα με τα έγγραφα που διέρρευσαν [στα Pandora Papers] οι πληροφορίες που δίνονται για 10 εταιρίες στο δίκτυο αντιστοιχούν στη δομή που περιγράφει αναλυτικά το διάγραμμα Ariev».
Η Βρετανική Guardian—που πριν ένα χρόνο δεν έκανε πλάτες στον Ζελένσκι, σε αντίθεση με τη σημερινή της πολιτική—επιχείρησε επανειλημμένα να έρθει σε επαφή με τον Ζελένσκι ώστε να σχολιαστούν οι αποκαλύψεις των Pandora Papers. Όπως γράφει, «Ο Ζελένσκι δεν σχολίασε τον ισχυρισμό [της κρυφής μεταβίβασης του μεριδίου των Ζελένσκι στην Maltex] παρά τις εκτεταμένες προσπάθειες της Guardian και των συνεργατών της να έρθουν σε επαφή μαζί του. Ο εκπρόσωπός του, Sergiy Nikiforov μας έστειλε μήνυμα: «Μην περιμένετε απάντηση». Στο ίδιο ρεπορτάζ της Guardian, ο ένας των αδελφών Shefir, ο Borys, αναφέρει ότι ο [νυν αρχηγός της μυστικής αστυνομίας] Bakanov ήταν εκείνος που κυρίως είχε καταστρώσει αυτά τα «χρηματο-οικονομικά σχήματα» μέσω των offshore εταιριών προκειμένου να προφυλαχθεί η εταιρία τους από «τις αρχές και τους ληστές». (Κατά τα Pandora Papers η ακριβής διατύπωση του Shefir ήταν: «Ο Bakanov ήταν ο χρηματο-οικονομικός μας υπεύθυνος, αυτός οργάνωσε τα χρηματο-οικονομικά σχέδια της εταιρίας μας. Ειλικρινά, δεν είμαι έτοιμος να σας απαντήσω»). Οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι αρνήθηκαν οποιοδήποτε σχόλιο ή απάντηση, όπως και ο δικηγόρος τους.
Μετά την ανάρτηση των προηγούμενων δημοσιευμάτων, ο Mykhailo Podolyak, σύμβουλος στο γραφείου του προέδρου, είπε προς το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι ο πρόεδρος είχε δημιουργήσει τις εταιρίες off-shore για να προστατεύει το εισόδημα της ομάδας από τις «επιθετικές ενέργειες» της «διεφθαρμένης» κυβέρνησης του τότε φιλο-ρώσου προέδρου Viktor Yanukovych, προκαλώντας την ειρωνεία ακόμη και του Al Jazeera.
H Βρετανική εφημερίδα Socialist Worker εκτιμά ότι ο το μένος του Ζελένσκι κατά των Ρώσων και του Πούτιν εντάθηκε μετά τις αποκαλύψεις των Pandora Papers χωρίς όμως να αιτιολογεί την εκτίμηση αυτή. Αλλά, προφανώς, ένας καλός τρόπος να κάνει ο Ζελένσκι να ξεχαστούν οι αποκαλύψεις για διαφθορά είναι να αναλάβει το ρόλο του πρωτοπαλίκαρου της αντι-ρωσικής εκστρατείας, έστω και σε βάρος της χώρας του. Οι Αμερικανο-ΝΑΤΟικοί τα έχουν ήδη ξεχάσει, με πρώτη και καλύτερη την ίδια την Guardian. Αλλά, από ό,τι φαίνεται, τώρα πλέον δεν αρκείται στο να ξεχαστούν οι off-shore εταιρίες του, αλλά επιπλέον επιδιώκει να μαζέψει καινούργιο γερό κομπόδεμα—5-7 δισεκατομμύρια δολάρια τον μήνα δεν τα λες και λίγα…
Οικονομικός εγκέφαλος του δικτύου των off-shore εταιριών της ομάδας Ζελένσκι είναι ο Ivan Bakanov,
πρώην γενικός διευθυντής του Studio που παρήγαγε το σήριαλ της TV,
χάρις στο οποίο ο Ζελένσκι εκλέχτηκε πρόεδρος, και νυν διορισμένος από τον Ζελένσκι
διοικητής της περιβόητης μυστικής αστυνομίας SBU. Στη φωτογραφία Ουκρανός αξιωματικός της SBU
με τα σήματα της Μεραρχίας “Γαλικία”, δηλαδή της 14ης Μεραρχία Γρεναδιέρων των Waffen SS
του Τρίτου Ράιχ και είχε συγκροτηθεί από Ουκρανούς ναζί.
Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε αρχικά στην Βρετανική Sun μέσω του Reuters και του Anadolu.
Ε. ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ
Στην Ουκρανία όμως, μπορεί μεν το ψάρι να βρωμά από το κεφάλι, αλλά και όλη η κοινωνική δομή χτίζεται με στόχο τη λεηλασία της κρατικής περιουσίας και την κλοπή των λαϊκών οικονομιών. Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ ρίχνουν πόρους σε μια “μαύρη τρύπα” στην εκπεφρασμένη και επίμονη προσπάθειά τους να επεκτείνουν τη διάρκεια και τις συνέπειες του πολέμου.
Οι Δυτικές ηγεσίες επιδεικνύουν έτσι και το μέγεθος της δικής τους διαφθοράς-εξαγοράς, αφού φροντίζουν οι δικές τους οικονομικές ελίτ, τις οποίες εκφράζουν, να μην υφίστανται καμία συνέπεια καθώς τα βάρη της κρίσης μεταφέρονται στις πλάτες των λαών τους. Είναι χαρακτηριστική περίπτωση εδώ το veto της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην προτεινόμενη απαγόρευση μεταφοράς Ρωσικού πετρελαίου από πλοία ιδιοκτησίας εφοπλιστών της ΕΕ. Όλο το ενδιαφέρον είναι να μη θιγούν τα συμφέροντα των Ελλήνων εφοπλιστών και ας στενάζει ο κόσμος κάτω από τις αβάστακτες αυξήσεις που έχουν προκαλέσει στις τιμές των βασικών αγαθών οι υπόλοιπες “κυρώσεις” που προώθησαν οι κυβερνήσεις της ΕΕ.
Αν οι λαοί αυτοί δεν αντιδράσουν, η εξαθλίωση που θα χτυπήσει τις πόρτες της Δύσης και του τρίτου κόσμου δεν θα έχει προηγούμενο. Προς το παρόν, οι κεντρικοί προπαγανδιστικοί μηχανισμοί εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι κι ας είναι αβάστακτες οι “ρήτρες αναπροσαρμογής” στη νέα κατάσταση. Να δούμε για πόσο ακόμη…
Εδώ δεν θα ασχοληθούμε με την επερχόμενη “μητέρα όλων των οικονομικών κρίσεων” ούτε με τον πληθωρισμό που στις ΗΠΑ βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 40 ετών (με τις τιμές των καυσίμων στα υψηλότερα επίπεδα όλων των εποχών). Αυτά οφείλουν να είναι θέμα άλλου άρθρου. Αλλά θα ασχοληθούμε με την κλοπή της Δυτικής βοήθειας από το σύνολο του Ουκρανικού μηχανισμού και τον παραλογισμό, όσο μεγαλώνει αυτή η κλοπή, τόσο περισσότερα χρήματα να διοχετεύονται προς τους υπευθύνους.
α) Οι Αμερικανοί Νομοθέτες
Εδώ η χαρακτηριστικότερη περίπτωση είναι το τελευταίο νομοσχέδιο Αμερικανικής βοήθειας που προβλέπει την παροχή 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων επιπλέον βοήθειας προς την Ουκρανία. Μαζί με τα ήδη 20 δισεκατομμύρια που έχουν καταναλωθεί από τον Φεβρουάριο, το συνολικό ύψος της βοήθειας (60 δις) ισούται σχεδόν με το σύνολο του ετήσιου αμυντικού προϋπολογισμού της Ρωσίας. Το νομοσχέδιο πέρασε με μεγάλη πλειοψηφία από την Αμερικανική βουλή των αντιπροσώπων, αλλά σκάλωσε για δύο μέρες στη Γερουσία, όπου αρχικά επιχειρήθηκε να περάσει χωρίς συζήτηση—αυτό μπορεί να γίνει για λόγους “κατεπείγοντος” υπό τον όρο της καταρχήν ομοφωνίας—λόγω της άρνησης του Ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή Rand Paul και παρά την σύμφωνη γνώμη του ηγέτη των Ρεπουμπλικάνων Mitch McConnell. Το πιο ενδιαφέρον εδώ είναι ότι ο γερουσιαστής Paul, αν και αντίθετος στην αποστολή των 40 δις, απλά ζήτησε να προστεθεί στο νομοσχέδιο η θεσμοθέτηση ενός “γενικού επιθεωρητή” ο οποίος θα επιβλέπει τη διοχέτευση των χρημάτων, πρόταση που απέρριψε ο πρόεδρος της Γερουσίας, δημοκρατικός Chuck Schumer! Σημειώνεται ότι ο Νόμος σχετικά με τον Έλεγχο των Εξαγωγών Όπλων από τις ΗΠΑ (Arms Export Control) ήδη απαιτεί από την Αμερικανική κυβέρνηση να εξασφαλίζει «την παρακολούθηση της τελικής χρήσης αντικειμένων άμυνας και υπηρεσιών άμυνας», αλλά μπρος στη μανία του άρον άρον εξοπλισμού της Ουκρανίας, οι νόμοι είναι για να παραβιάζονται.
Αν έχετε τη δυνατότητα, παρακολουθήστε την ομιλία του γερουσιαστή Paul, όπου αναφέρεται αναλυτικά στο ύψος που έχει φτάσει η βοήθεια προς την Ουκρανία και στο τι συνεπάγεται για τις ίδιες τις ΗΠΑ αυτό το ύψος. «Δεν μπορούμε να σώσουμε την Ουκρανία καταδικάζοντας την οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών» είναι η κεντρική του ιδέα.
Αξίζει εδώ να ανοίξουμε μια παρένθεση για τη στάση που τηρούν απέναντι στην εμπλοκή των ΗΠΑ στην Ουκρανία τα δύο μεγάλα αμερικανικά κόμματα. Οι δημοκρατικοί έχουν συνταχθεί ομόφωνα κάτω από τη σημαία του πολέμου εναντίον της Ρωσίας μέσω της Ουκρανίας—οι αρχικές φωνές υπέρ της λογικής έχουν εξαφανιστεί και όλοι (λέγε με Bernie Sanders) ψηφίζουν και με τα δύο χέρια κάθε πρόταση που έρχεται για αποστολή οτιδήποτε στην Ουκρανία. Οι λεγόμενοι “προοδευτικοί” που παλαιότερα επιχειρούσαν να μετατοπίσουν την ατζέντα σε κοινωνικά θέματα έχουν πάθει αφωνία ή επιχειρούν λογικούς ακροβατισμούς για να αιτιολογήσουν τις ψήφους τους με πρώτους και καλύτερους τους βουλευτές/ίνες της ομάδας που έχει επονομαστεί Squad.
Μέλη της “προοδευτικής” ομάδας squad μαζί με τον επίσης “προοδευτικό” Bernie Sanders.
Είναι χαρακτηριστική η παράδοξη αιτιολόγηση της θετικής ψήφου της για την αποστολή των 40 δις από την υποτιθέμενη “προοδευτική” βουλευτίνα Cori Bush, μέλος του squad, η οποία τον Οκτώβριο του 2020 απειλούσε ότι θα περικόψουν τη χρηματοδότηση του Πενταγώνου για να αυξήσουν τις κοινωνικές παροχές. Τώρα λέει: «Επίσης, στα 40 δισεκατομμύρια δολάρια, πρόκειται για ένα εντυπωσιακό ποσό στρατιωτικής βοήθειας, ένα μεγάλο μέρος από το οποίο θα πάει απευθείας σε εταιρείες-εργολάβους. Μόνο κατά τον τελευταίο χρόνο, οι ΗΠΑ θα έχουν παράσχει στην Ουκρανία περισσότερη στρατιωτική βοήθεια από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες και δύο φορές όσο ήταν το ετήσιο κόστος του πολέμου στο Αφγανιστάν, παρόλο που εκεί είχαμε αναπτύξει Αμερικανικά στρατεύματα στο έδαφος. Το συνολικό μέγεθος του πακέτου, με δεδομένο τον ήδη φουσκωμένο προϋπολογισμό του Πενταγώνου, δεν πρέπει να περάσει χωρίς αντιρρήσεις. Παραμένω ανήσυχη για τον αυξημένο κίνδυνο άμεσου πολέμου και τη δυνατότητα ευθείας στρατιωτικής αντιπαράθεσης [των ΗΠΑ με τη Ρωσία]”». Αυτά περιλαμβάνονται στην ψήφο “υπέρ” της αποστολής των 40 δις στην Ουκρανία! “Go figure”, που λένε και οι Αμερικάνοι.
Η Ilhan Omar, βουλευτίνα και επίσης μέλος του squad, η οποία στο παρελθόν είχε συχνά προκαλέσει τη μήνη των νέο-συντηρητικών, είχε πει τον Μάρτιο κριτικάροντας τους συντρόφους της “προοδευτικούς”: «Αισθάνομαι ότι πολλοί προοδευτικοί έχουν εγκαταλείψει τις αρχές τους εναντίον του πολέμου, εναντίον των σε ευρεία κλίμακα εφαρμοζόμενων κυρώσεων, και εναντίον επιζήμιων μέτρων που όχι μόνο μας επηρεάζουν εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά άθελά [μας επίσης] επηρεάζουν τους πληθυσμούς των πολιτών του αντίπαλου καθεστώτος». Τώρα και αυτή ψηφίζει “υπέρ”.
Από την άλλη πλευρά, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν διασπαστεί πάνω στο θέμα της βοήθειας στην Ουκρανία. Και οι 57 αρνητικοί ψήφοι στη Βουλή προερχόταν από Ρεπουμπλικάνους βουλευτές. Εκείνοι από τους Ρεπουμπλικάνους που διατηρούν ισχυρότερες διασυνδέσεις με το “βαθύ κράτος” ψηφίζουν υπέρ των μέτρων που εισηγείται η κυβέρνηση Μπάιντεν ενώ μια ομάδα, που κινείται γύρω από τη “συντηρητική” πλατφόρμα Freedom Caucus, εκφράζουν αντιρρήσεις θεωρώντας ότι το Κογκρέσο υποτιμά τις πιεστικές ανάγκες της χώρας ενώ ταυτόχρονα προκαλεί έναν πυρηνικό αντίπαλο. Αν μπορείτε να την παρακολουθήσετε, αξίζει η ομιλία-σχόλιο πάνω στο επίμαχο νομοσχέδιο του Ρεπουμπλικάνου βουλευτή Mat Gaetz, ο οποίος καταψήφισε. Το τέλος της ομιλίας του είναι χαρακτηριστικό: «Υποψιάζομαι ότι πολλοί σε αυτό το σώμα [Βουλή των Αντιπροσώπων] δεν θα θέλουν μία ψηφοφορία ή μια συζήτηση επειδή ο πραγματικός στόχος τους είναι η αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία και όχι η υπεράσπιση της Ουκρανίας. Και προκειμένου να πετύχουν αυτόν τον στόχο, είναι πρόθυμοι να αποστείλουν δισεκατομμύρια στο Κίεβο που θα καταλήξουν στις τσέπες διεφθαρμένων αξιωματούχων, ακριβώς όπως κάναμε και στο Αφγανιστάν».
Βεβαίως, όσο αφορά την Ουκρανία, η μεγάλη πλειοψηφία των Ρεπουμπλικάνων βουλευτών συντάσσεται με την κυβέρνηση Μπάιντεν. Χαρακτηριστικό είναι εδώ το τουΐτ, την επομένη της ψηφοφορίας, του επίσης Ρεπουμπλικάνου βουλευτή Dan, όπου αιτιολογεί την ψήφο του υπέρ των 40 δις: «Το να επενδύουμε στην καταστροφή του στρατού του μεγαλύτερου αντίπαλού μας, χωρίς να χάσουμε ούτε έναν Αμερικανό στρατιώτη, μου φαίνεται καλή ιδέα».
β) Οι Αμερικανοί Στρατιωτικοί
Ήδη από τις 19 Απριλίου το CNN σε άρθρο του παρέθετε πληροφορίες από αξιωματούχους των ΗΠΑ σχετικά με τον έλεγχο της αποστελλόμενης βοήθειας προς την Ουκρανία (που τότε ακόμη ήταν νάνος μπροστά στη σημερινή). Σύμφωνα με αυτές, η Ουάσιγκτον δεν έχει τρόπο να παρακολουθεί τη διαδρομή των όπλων που αποστέλλονται ούτε πού καταλήγουν από τη στιγμή που θα μπουν στην Ουκρανία. Σύμφωνα με έναν από αυτούς: «[Η βοήθεια] πέφτει σε μια μεγάλη μαύρη τρύπα, και δεν έχουμε καμία αίσθηση γι’ αυτήν μετά από μικρό διάστημα χρόνου».
Στο ίδιο άρθρο υπογραμμίζεται ο κίνδυνος τα όπλα να καταλήξουν στη μαύρη αγορά. Σύμφωνα με στρατιωτικό αξιωματούχο, ο κίνδυνος να καταλήξουν τα όπλα σε εχθρούς των ΗΠΑ ή σε τρομοκράτες είναι υπαρκτός: «Το 2020 ο γενικός επιθεωρητής του υπουργείου άμυνας σε αναφορά του κοινοποίησε ανησυχίες σχετικά με την παρακολούθηση της κατάληξης των αποστελλόμενων στην Ουκρανία οπλικών συστημάτων. Αλλά με δεδομένες τις σχεδόν ακόρεστες βραχυπρόθεσμες ανάγκες των Ουκρανικών δυνάμεων για περισσότερα όπλα και πυρομαχικά, ο μακροπρόθεσμος κίνδυνος να καταλήξουν τα όπλα στη μαύρη αγορά ή σε λάθος χέρια εκτιμήθηκε ως αποδεκτός, είπε ο αξιωματούχος».
Μόνο που ο κίνδυνος αυτός κάθε άλλο παρά “μακροπρόθεσμος” είναι. Σύμφωνα με τον Διεθνή Δείκτη Οργανωμένου Εγκλήματος (Global Organized Crime Index-GOCI): «Η Ουκρανία θεωρείται ότι διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες αγορές στην Ευρώπη λαθραίας διακίνησης όπλων. Αν και αποτελεί από καιρό κρίκο κλειδί στο διεθνές εμπόριο όπλων, ο ρόλος της έχει επιπλέον ενταθεί από τότε που ξεκίνησε η σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία [εννοεί το 2014]. Τα περισσότερα όπλα διακινούνται εσωτερικά, αλλά το παράνομο εμπόριο όπλων συνδέεται επίσης με εγκληματικές αγορές όπλων στη Ρωσία, Λευκορωσία, Μολδαβία, Γεωργία και Τουρκία, καθώς με χώρες της ΕΕ καθώς και της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Μέσα στην Ουκρανία σημαντικά λογιστικά κέντρα των εγκληματικών δικτύων βρίσκονται στην Οδησσό, στο Ντνιεπροπετρόφσκ, στο Χάρκοβο και στο Κίεβο». Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η Ουκρανία διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους δείκτες εγκληματικότητας στην Ευρώπη.
Ειδικότερα, για την ακμαία μαύρη αγορά όπλων στην Ουκρανία, ένα άρθρο του Responsible Statecraft δίνει πλούσιες πληροφορίες ενώ ταυτόχρονα οι παρούσες αποστολές όπλων χαρακτηρίζονται ως «συνταγή καταστροφής». Για παράδειγμα, μαθαίνουμε ότι στο διάστημα 2013-2015 “εξαφανίστηκαν” 300,000 μικρά όπλα, από τα οποία ξαναβρέθηκε μόνο το 13%. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα όπου το 2019 δύο Ουκρανοί στρατιώτες στην περιοχή του Ντονμπάς αποπειράθηκαν να πουλήσουν 40 χειροβομβίδες RGD-5, 15 αντιαρματικούς πυραύλους RPG-22, and 2,454 φυσίγγια για το ασήμαντο ποσό των 75,000 Ουκρανικών hryvnia (περίπου $2,900).
Παρακολουθήσετε βίντεο, που ανάρτησε ο Ουκρανός δημοσιογράφος Illia Ponomarenko, μέλος του Συντάγματος Αζόφ, όπου πολίτες ανακατώνουν κιβώτια με όπλα διαλέγοντας ανεξέλεγκτα στην περιοχή Obolon του Κιέβου. Μοιάζει ακριβώς με λαϊκή αγορά, ενώ ο δημοσιογράφος το τιτλοφορεί: «Όπλα μοιράζονται σε όποιον επιθυμεί». Εννοείται ότι το καθεστώς “εμπάτε σκύλοι αλέσετε” που επικρατεί χαροποιεί ιδιαίτερα τους νέο-ναζί, των οποίων οι σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα είναι γνωστές.
Απόδειξη της μαζικής κλοπής οπλισμού είναι το γεγονός ότι πλάι στις παραπάνω εικόνες έχουμε άλλες εικόνες όπου οι Ουκρανοί στρατιώτες στέλνονται στη μάχη χωρίς όπλα και οι ξένοι μισθοφόροι, ακόμη και οι πλέον φημισμένοι, ψάχνουν εναγωνίως για ένα τουφέκι. Αλλά περισσότερα γι’ αυτό πιο κάτω.
Επιβεβαίωση της αδυναμίας του Αμερικανικού στρατού να παρακολουθήσει την κατάληξη του αποστελλόμενου οπλισμού στην Ουκρανία, αποτελεί και η συνέντευξη στο CNN του απόστρατου Αμερικανού στρατηγού Mike Repass, ο οποίος διετέλεσε επικεφαλής της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη και στη συνέχεια, στρατιωτικός σύμβουλος του Ουκρανικού στρατού επί εξαετία, κάτω από συμβόλαιο της Αμερικανικής κυβέρνησης. Ο στρατηγός επισκέφθηκε τον Απρίλιο την Πολωνία και την Ουκρανία για να πληροφορηθεί από “πρώτο χέρι” τα τεκταινόμενα. Κατ’ αυτόν, απαιτείται μεγάλη αύξηση της βοήθειας (αλλά και αποστολή στρατού) επειδή η Ουκρανία …χάνει τα όπλα που της στέλνονται και επομένως, σύμφωνα με τη λογική του, πρέπει να της στείλουν ακόμη περισσότερα.
Φυσικά χρησιμοποιεί αυτό που (φαντάζομαι) ο ίδιος θα θεωρεί ως “διπλωματική” γλώσσα ή έστω, αυτό που ο Peter Bergen, πρόεδρος του «Παγκόσμιου Ιδρύματος Ειδικών Επιχειρήσεων», ο οποίος παίρνει τη συνέντευξη και—όπως γράφει—επίσης την έχει “διορθώσει” (edited), θεωρεί ως διπλωματική γλώσσα. Γράφει ο Bergen ότι ο στρατηγός εκτίμησε ότι «Η αλυσίδα ανεφοδιασμού σε στρατιωτικό εξοπλισμό είναι αναποτελεσματική».
Ο ίδιος ο στρατηγός εμφανίζεται να λέει ότι τα συμπεράσματά του από το ταξίδι ήταν: «πρώτον, η Ουκρανία χρειάζεται ακόμη πολλή βοήθεια, δεύτερον, το ΝΑΤΟ κινείται πολύ αργά, τρίτον, δεν διαθέτουμε ορατότητα τι συμβαίνει με το στρατιωτικό υλικό όταν αυτό φτάσει στην Ουκρανία. Οι δραστηριότητες προμήθειας στρατιωτικού υλικού είναι προσωποποιημένες σε αντίθεση με τον επαγγελματισμό: Η ανώτερη ηγεσία ορίζει τις προτεραιότητες διανομής και, σύμφωνα με όσα μπόρεσα να δω, αυτές οι προτεραιότητες δεν στηρίζονται στην κατανόηση κάποιων ρυθμών στην κατανάλωση ή σε ανάγκες μελλοντικών επιχειρήσεων ή σε αντικειμενικά στοιχεία. Βασίζονται στο τηλεφώνημα του διοικητή της ταξιαρχίας Χ ή του τομέα Υ, ο οποίος παίρνει και λέει: “Γεια, χρειάζομαι 27 βλήματα Javelin”. Δηλαδή είναι πολύ προσωποποιημένη και αυτός δεν είναι ο τρόπος να διαχειρίζεσαι τις προμήθειες σε καιρό πολέμου».
Είναι σαφές ότι ο προσδιορισμός του τρόπου μεταφοράς των προμηθειών ως «προσωποποιημένου» αποτελεί ευφημισμό του γεγονότος ότι αν δεν λαδώσεις δεν έχεις λαμβάνειν οπλισμό.
Ανάλογους φόβους για τον τελικό προορισμό της στρατιωτικής βοήθειας που αποστέλλουν στην Ουκρανία εκφράζουν και Καναδοί στρατιωτικοί ή/και ειδικοί στο θέμα. « Ο κίνδυνος να μην ελέγχει τελικά η Καναδική κυβέρνηση το πού θα καταλήξουν τα όπλα [που στέλνει] είναι πραγματικός. Μπορούν να καταλήξουν οπουδήποτε», λέει στο CBC του Καναδά ο Kelsey Gallagher, ερευνητής στο Project Ploughshares, μια Καναδική ΜΚΟ που ασχολείται με θέματα αφοπλισμού.
Το άρθρο, αφού υποστηρίζει (μέσω των “ειδικών”) τη συνήθη αιτιολογία ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή, δίνει το λόγο στην υπουργό άμυνας του Καναδά, Anita Anand, η οποία βεβαιώνει ότι υπάρχει έλεγχος τελικού προορισμού επειδή το υπουργείο άμυνας της Ουκρανίας δίνει στον Καναδά …βεβαιώσεις που πιστοποιούν ποιος θα έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα και ποιος όχι! Άλλωστε, λέει ή ίδια, ο Καναδάς έχει εκπαιδεύσει 33,000 Ουκρανούς μέχρι τώρα και αυτοί θα εξασφαλίσουν ότι τα όπλα θα χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό που εστάλησαν. Η μόνη απορία που μας μένει μετά από αυτά είναι αν οι ίδιοι οι Καναδοί πιστεύουν αυτά που λένε.
γ) Οι ξένοι μισθοφόροι
Κάτω από αυτές τις περιστάσεις κλοπής της στρατιωτικής βοήθειας, δεν είναι παράξενο που οι πρώτοι που την πληρώνουν είναι ο ξένοι μισθοφόροι. Ήδη έχουν δημοσιοποιηθεί πολλά περιστατικά όπου ξένοι μισθοφόροι ζητιανεύουν μέσω ίντερνετ για αλεξίσφαιρα γιλέκα, διόπτρες νυκτός ή ακόμη και για εσώρουχα ή και φαγητό. Πολλοί περιγράφουν σουρεαλιστικές καταστάσεις όπου ρίχνονται στη μάχη χωρίς όπλα ή πυρομαχικά—πράγμα που συμβαίνει και με τους δύστυχους τους Ουκρανούς στρατιώτες. Ας δούμε μερικά περιστατικά.
Έτσι, ένας κακομοίρης μισθοφόρος γράφει «Αν με γνωρίζετε προσωπικά, θα ξέρετε πόσο πολύ μισώ αυτό το είδος ανάρτησης. Όμως, μερικά πράγματα είναι πιο σημαντικά από τα αισθήματά μου. Η Ομάδα μου βρίσκεται στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή, χωρίς χρήματα για οτιδήποτε. Η τροφή, η στέγη, τα πάντα πληρώνονται από την τσέπη μας από όλους εδώ. Δεν υπάρχει οργάνωση σε βάθος και απλώς βασιλεύει το χάος. Χρειαζόμαστε οχήματα, διόπτρες νυκτός, θερμικά εσώρουχα, και τόσα πολλά άλλα. Αυτά είναι πράγματα που θα βοηθήσουν να βελτιώσουμε την πιθανότητα να επιζήσουμε. Ευχαριστώ για τη στήριξη και τη βοήθεια [Δίνει σύνδεσμο σε λογαριασμό για να του καταθέτουν χρήματα]. Πριν φύγετε από τις ΗΠΑ (για να έρθετε εδώ), πάρτε μαζί σας αλεξίσφαιρα γιλέκα και χρήματα.»
Μερικοί αναγνώστες τον συμβουλεύουν να τα παρατήσει για να σώσει τη ζωή του.
Ο αρχικός ενθουσιασμός των μισθοφόρων έχει καταλαγιάσει και λόγω των μεγάλων απωλειών και λόγω των εξαιρετικά κακών συνθηκών που αντιμετωπίζουν στον εξοπλισμό και στη διατροφή τους. Ο Διοικητής της “Γεωργιανής Λεγεώνας”, Mamuka Mamulashvili, ο οποίος καταζητείται από τις Ρωσικές υπηρεσίες ως βασανιστής Ρώσων αιχμαλώτων, είπε στην Telegraph ότι το 70% όσων αρχικά είχαν καταταγεί στη “Διεθνή Λεγεώνα” έχουν αποχωρήσει. Ένας πρώην Αμερικανός στρατιώτης λέει: «Υπάρχει επίσης διαφθορά, με στοιχειώδη εξοπλισμό να βρίσκεται άφαντος. Θα βρείτε όπλα χωρίς πυρομαχικά, και δεν θα βρείτε αλεξίσφαιρα γιλέκα ή κουτιά πρώτων βοηθειών. Όλοι λατρεύουμε να ριχτούμε στη μάχη, αλλά δεν μας διευκολύνουν». Πάντως, από την 1η Απριλίου, η Ουκρανία σταμάτησε να δέχεται ξένους μισθοφόρους επικαλούμενη την έλλειψη οπλισμού! Όποιος πρόλαβε, πρόλαβε.
Ξεχωριστή περίπτωση μισθοφόρου που απογοητεύτηκε από τη διαφθορά στην Ουκρανία και την κοπάνησε (αν και επίσης αλήθεια είναι ότι αυτό συνέβη την επομένη που παραλίγο να σκοτωθεί) είναι ο μπαρουτοκαπνισμένος Wali—αυτό είναι, όπως λέγεται, το nom de guerre του. Ο Wali είναι Καναδός με δύο αποστολές στο Αφγανιστάν και κατέφθασε στην Ουκρανία με πολλές παράτες και ταρατατζούμ από τα διεθνή ΜΜΕ.
Η El Pais γράφει γι’ αυτόν: «Δεν είναι ο εθελοντής της διπλανής πόρτας. Η ιστορία του έχει γράψει τίτλους στα ΜΜΕ από την αρχή της σύγκρουσης, αν και ο ίδιος παραδέχεται ότι μερικοί από τους αναγραφόμενους ισχυρισμούς δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. “Ο καλύτερος ελεύθερος σκοπευτής του κόσμου στην υπηρεσία της Ουκρανίας”, είχε σαν τίτλο ένα Γαλλικό περιοδικό. “Μπορεί να σκοτώσει 40 στρατιώτες σε μια μέρα”, ισχυριζόταν ένα Ινδικό ψηφιακό site. “Κρατά το παγκόσμιο ρεκόρ σκοτώματος μεγάλης απόστασης στα 3,540 μέτρα”, έγραψε μια Ισπανική ημερήσια εφημερίδα». Ανάλογα διθυραμβικά ρεπορτάζ, όλα με μπόλικες πόζες του ηρωικού μισθοφόρου, έχουν δημοσιεύσει ή μεταδώσει το CBC, η New York Post, το Coffee or Die Magazine, με το τελευταίο μάλιστα να ισχυρίζεται ότι «τώρα στην Ουκρανία ο Wali έχει εξελιχθεί σε τεράστιο αγκάθι στο πλευρό του Ρωσικού στρατού».
Δώστε και σώστε τον κακομοίρη το μισθοφόρο
Ο Wali κατατάχθηκε στη λεγόμενη “ταξιαρχία Norman” όπου υπηρετούσαν πολλοί Καναδοί. Αλλά η μεγάλη ενασχόλησή του με τα ΜΜΕ και τα social media, προκειμένου να διατηρεί τη διασημότητά του, προκάλεσαν αντιπάθειες στη λεγεώνα του με αποτέλεσμα να φύγει και να περάσει σε μια μονάδα του τακτικού Ουκρανικού στρατού. Αν πριν τα πράγματα ήταν δύσκολα, τώρα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα για τον διάσημο φονέα των μουτζαχεντίν. Ας του δώσουμε τον λόγο στην εξομολόγηση που έκανε στην Καναδική La Presse μετά την άδοξη επιστροφή του από τον πόλεμο.
Το ρεπορτάζ ξεκινά με την εξής εισαγωγή: «Δύο μήνες αφότου ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Προέδρου Βολοντιμίρ Ζελένσκι, ο ελεύθερος σκοπευτής Wali επέστρεψε στο Κεμπέκ—άθικτος, αν και σχεδόν έχασε τη ζωή του εκεί “αρκετές φορές”. Όμως, οι περισσότεροι ξένοι μαχητές που επισκέφθηκαν την Ουκρανία όπως αυτός έφυγαν πικρά απογοητευμένοι, έχοντας αποτελματωθεί στην ομίχλη του πολέμου χωρίς καν να βρεθούν στην πρώτη γραμμή ούτε μία φορά».
Αλλά τι απογοήτευσε τους μπαρουτοκαπνισμένους μαχητές; Σύμφωνα με την αφήγηση του Wali στην La Presse: «Για τους περισσότερους εθελοντές που παρουσιάστηκαν στα σύνορα, το να καταταγούν σε μία μονάδα ήταν πονοκέφαλος. Αυτός και αρκετοί άλλοι Καναδοί στρατιώτες προτίμησαν να καταταγούν στην ταξιαρχία Norman, μια ιδιωτική στρατιωτική μονάδα που βρισκόταν αρκετούς μήνες πριν στην Ουκρανία με ηγέτη κάποιον πρώην στρατιώτη από το Κεμπέκ με πολεμικό ψευδώνυμο Hrulf. Όμως γρήγορα προέκυψαν τσακωμοί και ένας μεγάλος αριθμός πολεμιστών εγκατέλειψαν την ταξιαρχία Norman. Τρεις άνθρωποι που ζήτησαν να παραμείνουν ανώνυμοι», γράφει η εφημερίδα, “περιέγραψαν στην La Presse υποσχέσεις για όπλα και προστατευτικό εξοπλισμό που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Μερικοί εθελοντές βρέθηκαν 40 χιλιόμετρα από το Ρωσικό μέτωπο χωρίς κανένα προστατευτικό εξοπλισμό. “Εάν οι Ρώσοι έκαναν επίθεση, όλοι θα κινδυνεύαμε. Ήταν ανεύθυνη συμπεριφορά εκ μέρους της ταξιαρχίας”, λέει ένας πρώην στρατιώτης της, που ζήτησε για λόγους ασφαλείας να μην αναφερθεί το όνομά του».
«Ο διοικητής της ταξιαρχίας», συνεχίζει το ρεπορτάζ, «που επίσης ζήτησε να μην αποκαλύψουμε το όνομά του, επιβεβαιώνει ότι τον εγκατέλειψαν περίπου 60 μαχητές από την αρχή της σύγκρουσης. Αρκετοί από αυτούς ζητούσαν να υπογράψουν ένα συμβόλαιο που θα τους έδινε προστασία κάτω από τη Σύμβαση της Γενεύης [Σημ. Η Ουκρανική κυβέρνηση έχει περάσει τέτοιο νόμο, αλλά προφανώς η Ρωσία δεν αναγνωρίζει ότι οι μισθοφόροι προστατεύονται από τη συνθήκη της Γενεύης για αιχμαλώτους πολέμου], όπως και εγγυήσεις ότι θα περιθάλπονταν από το Ουκρανικό κράτος σε περίπτωση τραυματισμού. O Hrulf ισχυρίζεται ότι μερικοί ακόμη και “συνωμότησαν” προκειμένου να του κλέψουν μια αποστολή εξοπλισμού αξίας 500,000 δολαρίων από τους Αμερικανούς, προκειμένου να φτιάξουν δική τους ομάδα».
Μαζί με έναν άλλο Καναδό, συνεχίζει το συναξάρι, ο Wali μετακινήθηκε σε μια μονάδα του Ουκρανικού στρατού που πολεμούσε στην περιοχή του Κιέβου. «Αλλά πάλι, το να βρει ένα όπλο για να πολεμήσει αποδείχτηκε Καφκική εμπειρία. “Έπρεπε να ξέρεις κάποιον που ήξερε κάποιον άλλο που σ’ έστελνε σε κάποιο παλιό μπαρμπέρικο που θα σού δίναν ένα ΑΚ47. Έπρεπε να συνεχίσεις έτσι από δω κι από κει για να συμπληρώσεις τα βασικά απαιτούμενα ενός στρατιώτη, μαζεύοντας κομμάτια και πολεμοφόδια από δεξιά και από αριστερά, σε πολλές περιπτώσεις σε όχι τόσο καλή κατάσταση. Ακόμη και για τα γεύματα, συνήθως ήταν οι πολίτες που μας τα παρείχαν. Το ίδιο και με τη βενζίνη για να κινηθείς μέσω οχήματος. Χρειάζεται συνεχώς να οργανώνεσαι, να ξέρεις κάποιον που ξέρει κάποιον”, λέει ο Wali».
Ο θρυλικός ελεύθερος σκοπευτής Wali ποζάρει από κοινού με το επίσης θρυλικό τουφέκι(?) του σε συνθήκες ημι-καμουφλάζ.
Έχει δεκάδες πιο αιμοβόρες και πολεμοχαρείς, πόζες, αλλά διαλέξαμε αυτή.
«Μετά από μερικές βδομάδες στην Ουκρανία», συνεχίζει το ρεπορτάζ, «μερικοί από τους πιο έμπειρους Δυτικούς στρατιώτες κατέληξαν να προσληφθούν από τη Διεύθυνση της Ουκρανικής Στρατιωτικής Κατασκοπείας και τώρα συμμετέχουν σε ειδικές επιχειρήσεις πίσω από τις γραμμές του εχθρού, λέει ένας από αυτούς [στην La Presse]. Άλλοι, λιγότερο έμπειροι, “αλλάζουν από το ένα Airbnb στο άλλο” περιμένοντας πότε θα τους προσλάβει κάποια μονάδα για να πάνε στο μέτωπο, λέει ο Wali. Όμως, η πλειοψηφία αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι, λένε αρκετοί που έδωσαν συνέντευξη γι’ αυτό το άρθρο. “Πολλοί καταφθάνουν στην Ουκρανία με φουσκωμένο το στήθος, αλλά φεύγουν με την ουρά στα σκέλια”, λέει ο Wali. Στο τέλος, λέει, ο ίδιος έριξε μόνο δύο φορές σφαίρες σε παράθυρα “για να τρομάξει ανθρώπους” και ποτέ δεν βρέθηκε εντός του πεδίου βολής του εχθρού».
δ) Η Μαύρη Αγορά σε Είδη Πρώτης Ανάγκης
Από την αρχή της σύγκρουσης συνεχώς γίνονται γνωστές περιπτώσεις αισχροκέρδειας, πώλησης των προμηθειών της ξένης βοήθειας στη μαύρη αγορά και οικονομικών εκβιασμών των εθνικιστών προς τους πολίτες.
Έχουν αναφερθεί πάμπολλες περιπτώσεις όπου Ουκρανοί στρατιώτες, πολιτοφύλακες και νέο-ναζί απαιτούν “διόδια” από πολίτες που εγκαταλείπουν εμπόλεμες ζώνες προκειμένου να τους επιτρέψουν τη διέλευση ή ακόμη και για να μην τους πυροβολήσουν.
Στην περιοχή του Χαρκόβου, οι στρατιώτες των εθνικιστικών ταγμάτων πουλάνε στη μαύρη αγορά τα δελτία βενζίνης που προορίζονται για οχήματα έκτακτης ανάγκης (ασθενοφόρα, πυροσβεστικές, κ.λπ.) καθώς η κρίση της έλλειψης καυσίμων εντείνεται. Κατά τον στρατηγό Mikhail Mizintsev, επικεφαλής της Ρωσικής επιτροπής για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ουκρανία, αυτές οι συμπεριφορές των εθνικιστών αποτελούν εδώ και καιρό πλέον τον κανόνα. Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα ολοκληρώθηκε η συγκρότηση τριών νέων εθνικιστικών ταγμάτων στο Χάρκοβο, των Slabozhanshchina, Kharkivchina-1 and Kharkivchina-2, τα οποία σχηματίστηκαν από κατάδικους των φυλακών Alexeyevskaya και του σωφρονιστικού ιδρύματος Αρ. 43. Στα τάγματα των εγκληματιών δεν έχουν ανατεθεί πολεμικά καθήκοντα αλλά καθήκοντα αστυνόμευσης των πολιτών και ελέγχου των δυνητικά λιποτακτών στρατιωτών. Δεν είναι επομένως περίεργο ότι τα τάγματα αυτά αποτελούν κέντρα μαύρης αγοράς στο σχετικά αποκλεισμένο Χάρκοβο.
Στο Νικολάγιεβ, αναφέρθηκε η πώληση από σούπερ-μάρκετ και φαρμακεία ειδών που έχουν σταλεί από το εξωτερικό ως ανθρωπιστική βοήθεια σε φουσκωμένες τιμές.
Στην περιοχή του Σλαβιάνσκ, στο Ντονμπάς, όπου οι κάτοικοι θεωρούνται “φιλορώσοι”, τα τάγματα εδαφικής άμυνας της Ουκρανικής πολιτοφυλακής επιδίδονται σε συλλήψεις και βασανισμούς κατοίκων. Η ταρίφα για να γλυτώσει κάποιος, να μην παραδοθεί στη μυστική αστυνομία SBU κ.λπ. είναι 500-1000 δολάρια.
Οι παραπάνω συγκεκριμένες πληροφορίες προέρχονται μεν από Ρωσικές πηγές, αλλά δεν προκαλούν έκπληξη. Σε συνθήκες πολέμου, όταν αρχίζουν οι ελλείψεις σε βασικά αγαθά, δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για την εμφάνιση μαύρης αγοράς. Επομένως, το ζήτημα δεν είναι οι συνθήκες, αλλά η αντιμετώπισή τους από την συντεταγμένη πολιτεία. Άλλη κατάσταση προκύπτει όταν η ίδια η πολιτεία διοικείται από πολιτικούς που το μόνο που σκέφτονται είναι το προσωπικό τους κέρδος ή ακόμα χειρότερα, από μαυραγορίτες, και άλλη κατάσταση προκύπτει όταν η πολιτεία οργανώνει έναν παλλαϊκό αγώνα με την ενεργή συμμετοχή του πληθυσμού στην πάλη. Την πρώτη εκδοχή παρακολουθούμε σήμερα στην Ουκρανία, τη δεύτερη εκδοχή παρακολουθήσαμε τα τελευταία οκτώ χρόνια στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αφορμή να γραφτεί αυτό το άρθρο στάθηκε ένα σχόλιο του Στ. Κούλογλου στο TVXS περί της ηλιθιότητας του Πούτιν που πήγε κι έμπλεξε σε ένα τέλμα. Κατά τον κ. Κούλογλου, ο Πούτιν, εκτός από παράφρων, αποτελεί και κλασικό παράδειγμα αυτού που αποκαλούμε «χρήσιμο ηλίθιο».
Σκεφτόμουν: Άραγε ο κ. Κούλογλου, που είναι και ευρωβολευτής και συμμετέχει και με τα δύο του χέρια στην ψήφιση των μέτρων που έχουν διαλύσει κάθε ανεξαρτησία της ΕΕ, την έχουν δέσει πίσω από τις ΗΠΑ και οδηγούν στην εξαθλίωση τον λαό που τον ψήφισε, τι είναι άραγε; Είμαι περίεργος ποια είναι η θέση του—στο κάτω κάτω είναι λαλίστατος σε ό,τι αφορά τους ευρωπαϊκούς “θεσμούς”—στο θέμα του δανεισμού της χώρας μας προκειμένου να πληρώνει τους μισθούς των Ουκρανών νέο-ναζί.
Ανάρτηση από: https://www.antapocrisis.gr/
