«Η δυνατότητα για απεριόριστο πλουτισμό νομιμοποιείται στον καπιταλισμό, πράγμα που δεν ίσχυε σε κανέναν προηγούμενο τρόπο παραγωγής[…] Αλλά σε μια κοινωνία με καπιταλιστικό ήθος, στην οποία κυριαρχεί η ιδιοτέλεια, οι νομοθέτες και οι εμπνευστές των θεσμών είναι αναγκασμένοι να λάβουν υπόψη τους ότι όλα τα άτομα θα τείνουν να αντιμετωπίσουν αυτά τα όρια με κυνισμό και πονηριά[…] Η περιβόητη φράση του Γιώργου Βουλγαράκη “ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό” ταιριάζει απολύτως με το ήθος της εποχής παρά τις μάλλον υποκριτικές αντιδράσεις που προκάλεσε. Βεβαίως […] δεν έχουν όλα τα άτομα ή όλες οι κοινωνικές ομάδες τις ίδιες δυνατότητες και τους ίδιους πόρους για να αμφισβητήσουν τα όρια και τους περιορισμούς με επιτυχία –για παράδειγμα, δεν μπορούμε όλοι κι όλες να εκμεταλλευτούμε τους καλύτερους δικηγόρους και τους πιο “δημιουργικούς” λογιστές».Ευκλείδης Τσακαλώτος – Χρήστος Λάσκος, «Χωρίς Επιστροφή - Από τον Κέυνς στη Θάτσερ: Καπιταλιστικές Κρίσεις, Κοινωνικές Ανάγκες, Σοσιαλισμός», ΚΨΜ, Αθήνα 2011, σ. 69.
«Ώσπου μια μέρα –ήμαστε τρελά χαρμάνια, δεν είχαμε ούτε τριτάκι να φουμάρουμε, μας μίλαγε ένας από την καθοδήγηση, πάλι σε απεργία πείνας ή κάτι τέτοιο κατεβαίναμε– τέλος, τραβάει που λες ο τύπος κι ανάβει ένα δοκάρι, ολόκληρο τσιγάρο, σου λέω… Γλάρωσαν τα μάτια μας. Γυρίζει ο Νικόλας και του λέει, δηλαδή, ρε συναγωνιστή, στον αγώνα ενωμένοι, στο τσιγάρο χωριστά; το ‘πε έτσι, για να τον καρφώσει, ξέρεις πόσο περήφανος ήταν. Τέλος, τι του απαντάει, που λες, το κωλόπαιδο: “Τι να γίνει, συναγωνιστή, στις συνθήκες του καπιταλισμού δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε τον κομμουνισμό”».
Χρόνης Μίσσιος, «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», Γράμματα, 24η έκδ., Αθήνα 1985, σ. 9.
ΥΓ. Τι να πω; Άλλη φορά όταν θα εμπλέκομαι σε βιβλιοπαρουσίαση (12.12.2011) θα ζητάω αντίγραφο φορολογικής δήλωσης πρώτα. Γηράσκω, σίγουρα, αεί διδασκόμενος, ελπίζω.
Ανάρτηση από: http://aristeroblog.gr
