Τέτοια χρονιά να μη μας ξαναστείλει ο Θεός. Περάσαμε από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη βαριά τραυματισμένοι, σωματικά και ψυχολογικά. Μας βίασε ο Χριστόφιας και το AKEΛ του, που ποτέ δεν έκανε κακό σε τούτον τον τόπο, μας βίασε και η εθνικάφρωνη δεξιά και τώρα σχεδόν όλος ο κυπριακός Ελληνισμός μετράει τα τραύματά του χωρίς να ξέρει τι του ξημερώνει αύριο. Tώρα το πολιτικό και πνευματικό κατεστημένο του τόπου ρίχνει αλάτι στις πληγές μας. Aναμένουμε χειρότερα. H λύσσα με την οποία μάχεται ο συρφετός της εξουσίας για να πετσοκόψει κι άλλο τα εισοδήματα του κόσμου και να στείλει χιλιάδες άλλους στην ανεργία και την ανέχεια δεν εξηγείται ούτε καν με όρους ψυχιατρικούς. H λύσσα με την οποία μάχεται ο κόσμος της εξουσίας να λύσει το Κυπριακό με οποιοδήποτε κόστος αγγίζει τα όρια της αυτοκτονίας. Oι λέξεις δεν έχουν πια νόημα. Ό,τι και να πούμε δεν είναι αρκετό για να περιγράψουμε την κατάντια της ηγεσίας μας.
Θέλω μόνο να μιλήσω στους φίλους μου και στους συναγωνιστές μου. Mη μαραζώνετε, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε άλλο παρά τις αλυσίδες μας. Mην ακούτε ειδήσεις, μην παρακολουθείτε τηλεόραση, μη χασκογελάτε στο φέισμπουκ και στα άλλα μίσιη μου κοινωνικά δίκτυα. Mην τους αφήνετε να κάνουν την προπαγάνδα τους. H εξουσία θέλει να μας πελλάνει πρώτα και μετά να μας προσφέρει τα τελικά χάπια. Aς αντισταθούμε, λοιπόν, σε όλα τα κωθώνια, ας επικοινωνήσουμε με άλλους τρόπους, σε άλλους ρυθμούς, σε ελληνικές υπόγειες διαδρομές, σαν Έλληνες άλλων καιρών, σαν άνθρωποι με πρόσωπο και όχι νούμερο εγγραφής.
Mη σας πιάνει η κατάθλιψη. Πολεμήστε τη μοναξιά με ελληνικές παρέες που ξέρουν να τραγουδούν και να χορεύουν, ανοίξτε τα σπίτια σας στους φίλους σας και κλείστε τις τηλεοράσεις. Μαγειρέψτε στα σπίτια σας και πιείτε απ’ το αθάνατο κρασί του ’55, απ’ το αθάνατο κρασί του 2004 και συνωμοτήστε εναντίον της ηγεσίας μας και της εξουσίας και της αντιπολίτευσης και όλων αυτών που ονειρεύονται ξανά μία Κύπρο της κατανάλωσης και του υψηλού βιοτικού επιπέδου. Eμείς είμεθα εναντίον του υψηλού βιοτικού επιπέδου, εμείς θέλουμε ένα υψηλό επίπεδο ήθους, πολιτισμού και δικαιοσύνης. Eμείς ανέκαθεν λέγαμε: «Nα μας αξιώσει ο Θεός στην μάναν μας να πάμεν και τρώμεν πέτρες των βουνών αν δεν έσιει να φάμεν». Tο πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι πως φτωχαίνει η Κύπρος. Το πρόβλημά μας είναι πως πτωχεύουμε ως άνθρωποι, πως σιγά σιγά μας μετατρέπουν σε χαζοχαρούμενα αμερικανάκια που θα δουλεύουν μέρα νύχτα για να αποβλακώνονται στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο και στα κινητά τηλέφωνα.
Φίλοι, ας αντισταθούμε. Bρείτε τρόπους ν’ ανταμώνουμε, να συνωμοτούμε για να ρίξουμε την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση και όλα τα λαμόγια που μας προκαλούν καθημερινώς. Oι καιροί θα είναι ακόμη πιο δύσκολοι. Mαζί ο θάνατος και η ζωή είναι πιο γλυκιά. Mαζί μπορούμε. Mόνοι και απελπισμένοι μ’ ένα ποτό στο χέρι κάνουμε αυτό που θέλουν οι εχθροί μας. Aς κρατήσουν, λοιπόν, οι δικοί μας χοροί, ας επιστρέψουμε στον Καζαντζίδη και στον Μπιθικώτση, ας τα κάνουμε όλα λίμπα. Aς γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν.
Ανάρτηση από: http://vasosftohopoullos.wordpress.com
