Πλιάτσικο. Λέξη αλβανική, περασμένη στη γλώσσα τη δική μας που αντικατέστησε στην καθημερινότητα τη λαφυραγώγηση, την αρπαγή. Λέξη σηματοδοτημένη από τον πόλεμο και τη βία που προηγείται. Λάφυρα δεν παίρνεις μετά από διαγωνισμό ή αγώνες ευγενούς άμιλλας. Λάφυρο πολέμου λες και εννοείς. Με εξαίρεση ίσως εκείνο το, όχι και τόσο μακρινό, σεντόνι με τον κόκκινο λεκέ, λάφυρο παρθενίας σ' έναν πόλεμο που δεν ομολογήθηκε ποτέ ως τέτοιος και διεξάγεται ακόμη εναντίον εκατομμυρίων θηλυκών όπου Γης.
Το πλιάτσικο σε βάρος της εργατικής τάξης, ανερμάτιστο μετά την πτώση του «υπαρκτού», με ολότελα ξεδιπλωμένες τις δυνατότητες και τις μεθόδους της αστικής δημοκρατίας, δεν έχει προηγούμενο μήτε εδώ μήτε κι αλλού στα μεταπολεμικά χρόνια. Απ' τη Συρία και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία ως τα χαράτσια και την εφορία, τα δάνεια και την κερδοφορία, το πλιάτσικο καλά κρατεί όπως και να βαφτιστεί. Μέτρο ακούς και ξέρεις πως πρόκειται για ασύμμετρη απειλή που θα σου βιάσει τη ζωή κι ύστερα κάποιος θα κουνάει το σεντόνι με τα πειστήρια του εγκλήματος ως λάφυρο πετυχημένου γάμου (όπου γάμος, εσείς διαβάστε τη λέξη που δεν έγραψα χρονιάρες τάχα μου μέρες...).
Η καπιταλιστική λογική του πλιάτσικου εκχυδαΐζεται πλήρως όταν βαφτίζεται λογική και δη σωτηρίας. Για παράδειγμα, όπως δημοσιεύτηκε στη Εφημερίδα της Κυβέρνησης, θα κλείνουν τα σχολεία, εκτός των άλλων μέτρων, όταν αρχίσουν να ψοφάνε άνθρωποι απ' την αιθαλομίχλη. Τα σχολεία τα... επιβαρυμένα με το κόστος των δωρεάν γευμάτων στα λιποθυμικά από την πείνα παιδιά, άυπνα απ' το κρύο τις νύχτες. Πλιάτσικο στην παιδεία, οικονομία για τη φιλανθρωπία που περισσεύει σαν ξίγκι στο άρρωστο κοινωνικό σώμα τις άγιες χριστεμπορικές μέρες του ημερολογίου. Και λέω άρρωστο σώμα, γιατί δεν είδα ορδές αγανακτισμένων «ηθικών» και νόμιμα παράνομων πολιτών, να ορμάνε να φάνε τον αλήτη που προμήθευε σάπια φρούτα και φαγιά στα σχολειά εισπράττοντας υγιές κέρδος. Κάτι ψιλά γραφτήκανε διά τον συλληφθέντα και την εταιρείαν του κι ύστερα μην τον είδατε τον Παναή.
Το αηδιαστικότερο των πλιάτσικων, το φθηνότερο, τσίπικο μέχρις εμετού, είναι εκείνο το πρώτο τραπέζι, επικοινωνιακής και υμνητικής της λαϊκίστικης αντίληψης περί κοινωνικοπολιτικής ηθικής, πίστα, που πιάνουν πένες και τουητάδες και πολιτικολογούντες. Ντουντουκεύουν με το αζημίωτο σα Πρόδρομοι αποκεφαλιστάδες κι όχι μέλλοντες να αποκεφαλιστούν, άμα το έγκλημα ή κι η παράβαση διαπράττεται από το γκλαμουράτο στερέωμα. Πλιατσικολογεί συστηματικά τη νοημοσύνη κι εκπαιδεύει τις μάζες να απαιτούν το έλασσον ως μείζον ώστε να νομιμοποιούνται ανώδυνα οι μίζες.
Ετσι,
στην αρένα των βολεμένα αγανακτισμένων, που μέχρι και το Λόντον Σκουλ οφ Οικονόμικς - εκείνο ντε το πανεπιστήμιο όπου μπουγέλωναν με κουκούλες οι γόνοι των ματσωμένων αστών τον Αλογοσκούφη - αναρωτιέται δι' ερεύνης πού εξαφανίστηκαν αυτοί. Ρούμπος! Η πλαστογράφηση πινακίδων κυκλοφορίας του Λιάπη κάλυψε μαγικά, σα γιγαντοαφίσα, την πλαστογράφηση του ένστολου «πατριωτισμού». Αυτού ντε που φοράει γαλόνια όπως οι οφσόρ τα εκατομμύρια. Και θα μαζεύουν ψηφαλάκια τα μαυραβγούλια με τις στολές παραλλαγής made in Pakistan, οι καλύτεροι πελάτες του αόρατου μαύρου πατριωτικού χρήματος υπέρ ιμπεριαλιστικών βωμών και εστιών. Γιατί οι μιζαδόροι των ενόπλων δυνάμεων ό,τι διέπραξαν το διέπραξαν για να εγκατασταθούν οπλικά συστήματα στον Αϊ - Παντελεήμονα και τα τσαντήρια να εξολοθρευτούν. Αμάρτησαν για την παρτίδα...
Προσοχή! Τον αναγραμματισμό του ρο-ταυ δεν τον έκανε το κομμουνιστικό τυπογραφείο αλλά οι σφαίρες του απόγονου των νικητών στο Γράμμο και το Βίτσι που εκπαιδεύεται εναντίον πινακίδων αναγραφουσών «αρχαία ορυχεία». Μέγα προπαγανδιστικό όπλο, άλλωστε, ο εκβλακισμός.
Ανάρτηση από: http://nikarast.blogspot.gr
