Έχει γίνει της μόδας να κατηγορείται ο ελληνικός λαός για δουλοπρέπεια, προσκύνημα και αδιαφορία, επειδή «δεν σηκώνεται από τον καναπέ». Αυτές οι κατηγορίες δεν εκστομίζονται μόνο από αυτούς που κερδοσκοπούν σε βάρος εκατομμυρίων ανθρώπων ή από αυτούς που βολεύονται όπως-όπως στο καθεστώς της αποικίας χρέους, αλλά κυρίως από αυτούς που πλασσάρονται δημόσια σαν ασυμβίβαστες και αδούλωτες ψυχές, οι οποίες έχουν τον χρόνο και τα μέσα να εκτοξεύουν λιβέλλους, αλλά δεν έχουν καμμία όρεξη να κάνουν τίποτα περισσότερο.
Είτε αυτές οι νευρωσικές κραυγές εκφράζονται στον δημόσιο λόγο είτε ιδιωτικά και αν το φέρει η κουβέντα(!), δεν έχουν καμμία σχέση με την πραγματικότητα, αν θεωρήσουμε ότι η πραγματικότητα δεν είναι ένα μεταφυσικό γεγονός, αλλά είναι προϊόν ιστορικών συνθηκών, αποτέλεσμα αιτιών και αλλάζει όταν δημιουργηθεί η κατάλληλη συγκυρία. Η πραγματικότητα του κυκλώνα δεν είναι η πρόσκαιρη ηρεμία που βασιλεύει στο μάτι του, αλλά είναι ο ίδιος ο κυκλώνας.
Οι αφορισμοί των αγανακτισμένων κατηγόρων, που τους βαφτίζουν «επιχειρήματα», είναι καρπός καφενειακών συζητήσεων, ανυπόφορης τηλοψίας και ημινέκρωσης των δευτερευόντων κέντρων του εγκεφάλου, που τους οδηγούν στην αναπαραγωγή των λυσσασμένων κραυγών των δολοφόνων της χώρας, μόνο που προέρχονται από ημιεπαναστατική και όχι από αντιλαϊκή θεώρηση(!) Αναφέρονται στον «τεμπέλη», «αδιάφορο» και «άχρηστο» Έλληνα, δηλαδή, χωρίς να το συνειδητοποιούν μέσα στην εγκεφαλική ομίχλη τους, αναφέρονται σε κάποιο απροσδιόριστο DNA και σε κάποια δυσδιάκρικτη «φύση» που καθορίζει την πρακτική του ελληνικού λαού. Έτσι, όλες αυτές οι «ασυμβίβαστες» φύσεις διακατέχονται από βαθειά ρατσιστικές αντιλήψεις, η σκέψη τους αναλογεί στον πρώιμο μεσαίωνα και παπαγαλίζουν βλακωδώς τις λέξεις των καταπιεστών.
Αν πιστεύουν ότι η απάθεια είναι χαρακτηριστικό του ελληνικού λαού, ας ρίξουν μια ματιά στους υπόλοιπους λαούς. Εκεί όπου, επίσης, απέτυχαν οι – δήθεν - πρωτοπορίες, θα δουν την ολοκληρωτική υποταγή στην εκμετάλλευση, την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών, την άγρια φτώχεια, τα εκατομμύρια των ανέργων, τα εκατομμύρια των αστέγων, τις αυτοκτονίες, την αλλοτροίωση και στρέβλωση ακόμα και του βιολογικού κυττάρου, το τι ψηφίζουν και, ιδιαίτερα την αποχή τους από κάθε πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα. Αν τα δουν αυτά, θα δουν ότι οι μουχλιασμένες αντιλήψεις τους για τον καταραμένο ελληνικό λαό δεν αξίζουν πεντάρα.
Αυτοί οι φουσκωμένοι διάνοι που πουλούν φθηνή επαναστατική νεύρωση για να νοιώσουν ανώτεροι από την πλέμπα, παροτρύνουν - δήθεν - τους ΑΛΛΟΥΣ να πάρουν το δίκαννο ή «να τους πλακώσουν στις μπουνιές». Ας πάρουν πρώτα αυτοί το δικό τους δίκαννο κι ας πλακώσουν πρώτα αυτοί στις μπουνιές κάποιους για να δούμε την αξία των απόψεών τους και το ειδικό βάρος των ίδιων.
Αυτοί οι υβριστές που, κατά κανόνα κόπτονται για τα δικαιώματα των ζώων, την χορτοφαγία, την οικολογία, την «καταπίεση» των LBGTQ κ.λ.π., αλλά αδιαφορούν για την οικτρή κατάσταση εκατομμυρίων ανθρώπων, βρίζουν τους απαθείς μελλοθάνατους.
Αυτές οι αντιδραστικές αντιλήψεις δεν είναι τυχαίες. Συμμορφώνονται με την ρήση της Θάτσερ για ύπαρξη ατόμων και όχι κοινωνίας, εντείνουν το κλίμα της ηττοπάθειας και κρύβουν συστηματικά την ενοχή των εγχώριων δολοφόνων κάθε χρώματος, των παγκόσμιων αφεντάδων τους και, κυρίως, την παταγώδη αποτυχία και τον ρόλο πολλών «αριστερών ατόμων» και «πρωτοποριών της ταξικής πάλης», οι οποίοι διασπούν και σαμποτάρουν διαρκώς κάθε προσπάθεια αποτίναξης του ζυγού κι έχουν μεταδώσει στον ελληνικό λαό την μιζέρια τους, την δουλοπρέπειά τους και τις νεοταξίτικες αντιλήψεις τους.
Ο ελληνικός λαός έχει ξεσηκωθεί ενάντια στους εχθρούς του αμέτρητες φορές στην ιστορία του, μέχρι το πολύ πρόσφατο παρελθόν, μέχρι μόλις πριν από δυο χρόνια και δεν έχει διστάσει ούτε μπροστά στην καταστροφή ούτε μπροστά στον θάνατο. Του αρκούσε μόνο να διακρίνει μια μικρή σπίθα ελπίδας.
Μέχρι τώρα οι αγώνες του προδόθηκαν και μάλιστα από τους έμπιστούς του. Το τελευταίο μεγάλο χτύπημα που δέχθηκε ήταν τον Ιούλιο του 2015. Τότε προδόθηκε από την κυβέρνηση στην οποία στήριξε τις ελπίδες του, αλλά κι από κάθε άλλη πολιτική δύναμη που κάθισε να κλωσσήσει τα αυγά της, αδιάφορη μπροστά στην προδοσία, κι έμεινε πάλι μόνος του. Το σοκ γέννησε δυσπιστία κι έφερε μοιρολατρεία. Όμως τα δυο χρόνια που έχουν περάσει είναι ένα αμελητέο χρονικό διάστημα και δεν χαρακτηρίζουν τίποτα. Αυτό το ξέρουν οι δυνάστες και ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι ότι αυτός ο λαός μπορεί να σηκώσει πάλι κεφάλι.
Ο μοναδικός τρόπος για να ξεπεράσει ο ελληνικός λαός την απάθειά του είναι να ενωθεί και να οργανωθεί απέναντι στον κοινό εχθρό που, σήμερα, είναι το καθεστώς των μνημονίων, το γερμανικό νόμισμα και η ΕΕ, να στείλει στον διάολο εχθρούς και «φίλους» του και να ανακτήσει την εθνική και την λαϊκή κυριαρχία του. Σήμερα, αυτός ο στόχος συμπυκνώνει όλη την μετέπειτα πορεία κι όταν επιτευχθεί θα ανοίξει ο δρόμος για παραπέρα βήματα και τότε οι ντόπιοι και ξένοι υβριστές θα καταπιούν την γλώσσα τους.
Ανάρτηση από: http://www.dromosanoixtos.gr
