Περί κεντροαριστεράς

ή ανεμο…σκορπίσματα, ανεμομαζώματα

Του «Διδύμιου» από την Ρήξη φ. 136

Ψάχνονται. Μαζεύονται, τρώνε, κουβεντιάζουν. Μόνοι τους όμως. Και λίγοι πια. Πολύ λίγοι. Τι κι αν φωνάζουν τα MME να τους δουν, δεν πάει κανείς. Ούτε κανείς τους ακολουθεί, ούτε πια τους παρακολουθεί.
Μιλάω για τους παλαιοπασόκους, που ετοιμάζουν και ετοιμάζονται γι’ αυτό που όλοι μας περιμέναμε με αγωνία και ελπίδα. Γι’ αυτό που περιμέναμε ν’ ακούσουμε από τα χείλη του Μπίστη, του Βούλγαρη και του Καψή…. το μεγάλο εγχείρημα της ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Έχουν βέβαια πελαγώσει. Τι σόι «συγκόλληση» να κάνουν με ό,τι ρέστα κομμάτων, υποψηφίων και ψηφοφόρων έχουν απομείνει. Οι του Ποταμιού ψάχνονται. Μιλάω για τα στελέχη βέβαια και τους βουλευτές. Γιατί από ψηφοφόρους…… έχουν μείνει. Ο αρχηγός τους, μάλιστα, αποφάσισε να «εκτεθεί» και μάλιστα… πριν το συνέδριο του κόμματος.
Θυμάται ότι ήταν παλιός πασόκος –τότε λανσαριζόταν σαν αντικειμενικός, ανεξάρτητος, αξιόπιστος– ότι σαν μεγαλοδημοσιογράφος έχει άκρες και σχέσεις καλές μ’ όλους, ότι κάποτε παρά λίγο θα γινόταν κυβερνητικός εκπρόσωπος. Έχει ξεχάσει βέβαια ότι το ΠΑΣΟΚ είναι…. απολίθωμα παλαιοκομματισμού.

Τον βολεύει το εγχείρημα γιατί είναι ανοιχτό… σαν ποτάμι. Οι άλλοι όμως; Οι λίγοι σοβαροί που υπάρχουν προβληματίζονται. Οι … εσχάτως αφιχθέντες στο Ποτάμι δεν παίρνουν χαμπάρι. Είναι… μόνιμα σουλατσαδόροι από δω κι από κει. Όλοι τους όμως ξέρουν ότι είναι δύσκολο να επανεκλέγουν. Αν όμως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ τότε τα πράγματα τους βγαίνουν. Όμως θα μας έχουν σώσει από τον ΣΥΡΙΖΑ και θα ανήκουν και θα παλεύουν για μια… προοδευτική λύση.
Για τους ανθρώπους της ΔΗΜΑΡ, δεν συζητάω. Ο νέος, φέρελπις αρχηγός με τη σφραγίδα, έχει ήδη φορέσει τη φανέλα με το Νο 9 της Φώφης. Δεν υπάρχει πια ο κυρ-ΦΩΤΗΣ. Τι κρίμα. Ανάρπαστος πριν λίγα χρόνια. Σφάζονταν παλικάρια στα πόδια του. Πηγαινοέρχονταν κάποτε οι ταχυδρόμοι θερμοπαρακαλώντας (με τέτοια ενοχικά σύνδρομα πού να πάει αυτή η παράταξη).
Οι πασόκοι με ποσοστά δημοκοπικά περί το 6 % θέλουν να γίνει το νούμερο διψήφιο. Οι νυν βουλευτές δεν πολυφοβούνται. Λίγοι βέβαια είναι τώρα, περισσότερους θα βγάλουν. Όμως τώρα υπάρχουν και αρκετά «ορφανά». Τι θα κάνουν ο Χρυσοχοΐδης, η Διαμαντοπούλου, ο Φλωρίδης, ο Τζουμάκας κ.ά. Δεν συμμετέχουν μεν, αφουγκράζονται δε.
Όλοι οι υποψήφιοι αρχηγοί έχουν ήδη πάρει θέση. Μια θέση για την επόμενη καρέκλα, βέβαια. Δηλ. το επικρατείας ή την ευρωβουλή. Πολύ μεγάλα λάβαρα για κάθε αποτυχόντα. Άλλωστε ποιος νικητής θα το αρνηθεί στον δεύτερο ή τον τρίτο. Η νέα γενιά του ΠΑΣΟΚ παρακολουθεί αμήχανη και ανήμπορη. Μάλλον με το φαβορί θα πάει. Και αυτό είναι…. η εξής μια.
Α, ναι. Είναι και ο Ραγκούσης. Δυστυχώς η απουσία του στα χρόνια της κρίσης ήταν μεγάλη. Μας έλειψε πολύ. Πληθωρική προσωπικότητα, τεράστιο μυαλό. Ευτυχώς επανήλθε.
Είναι και ο Μανιάτης, βέβαια, πάντα δίπλα σε κάθε αρχηγό. Αυτό, δηλαδή την παρουσία του αυτή να τη θυμηθούμε. Τι πρεσβεύει. Τι εκπροσωπεί. Μα αυτό ακριβώς.
Αν όλους τους ρωτήσεις τι θέλουν για την επόμενη μέρα, δεν ξέρουν. Αναμασάνε… τα περί προοδευτικής διακυβέρνησης. Με τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ; Καμιά απάντηση.
Σε δύσκολη όμως θέση είναι και το βαρύ πυροβολικό, δηλαδή ο Βενιζέλος. Θα πάρει μέρος; Θα χτυπήσει την ηγεσία; Θα κάνει κόμμα; Αν μείνει απλά, κινδυνεύει η έδρα του; Θα πάει στο επικρατείας της ΝΔ; Θα πάει με την «υπουργοπούλα» (κασσιμάτειος όρος); Δύσκολες εξισώσεις, αν αναλογιστεί κανείς ότι ακολουθούν και …προεδρικές εκλογές.
Πλασάρισμα λοιπόν στα κουλουάρ από όλους τους αρχηγίσκους και το βλέμμα στην καρέκλα του… αύριο.
Α, ναι, ξέχασα και τον Καμίνη. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι αυτός ο άνθρωπος, με το τιτάνιο έργο στον δήμο, θα διακόψει αυτήν τη λαμπρή πορεία για το …καλό μας. Ένας άνθρωπος αυτοδημιούργητος, που δεν ήταν του κομματικού σωλήνα, που καμία σχέση δεν είχε με τα ΜΜΕ, που μόνο έργο έχει να δείξει…
Και όλα αυτά με την εγγύηση και την καθοδήγηση του καθηγητή ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΥ. Αμερόληπτος, ακομμάτιστος, παρών στα μεγάλα και δύσκολα… προταθείς για πρόεδρος κάποτε.
Και ο ΓΑΠ. Μάλλον στην κυρία θα στραφεί, γιατί της οφείλει την επανεκλογή του στη ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ….
Οι συζητήσεις λοιπόν έχουν αρχίσει για τα καλά, οι ζυμώσεις συνεχίζονται, παρά τις δυσκολίες του εγχειρήματος και τις διαφορετικές επιδιώξεις του καθενός. Τα μίντια καιρό τώρα τους λένε ότι άργησαν. Ότι η πατρίδα τούς έχει ανάγκη. Ότι χωρίς την κεντροδεξιά… χαθήκαμε. Και όσο πλησιάζουν οι μέρες, θα μας το… θυμίζουν. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ τελειώνει και η επόμενη μέρα έρχεται.
Όσοι σταθερά σιτίζονται από το κόμμα και από τους έχοντες σφραγίδα και ταμείο, θα συνεχίσουν την πορεία τους μια χαρά στη μετά Σύριζα εποχή. Το σύστημα 4-2-1 με κάποια μορφή θα υπάρχει.
Κανείς βέβαια υποψήφιος δεν απαντάει σε δυο, τρία, απλά ερωτήματα: Με τη ΝΔ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Τι θα γίνει με τα χρέη του ΠΑΣΟΚ (στο μυαλό και τα χείλη όλων είναι το «δεν πληρώνω» του ΣΥΡΙΖΑ);
Ξεχνάνε βέβαια όλοι τους ότι το όλο εγχείρημα της ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ –όρος και αυτός– τελεί υπό την αιγίδα του ανδρεοπαπανδρεισμού, που η φιγούρα του σαν πάτερ φαμίλιας… τα πάντα ορά…
Οι υποψηφιότητες αδύνατες, οι παρατρεχάμενοι και τα γύρω στελέχη καμένα χαρτιά και οι λιγοστοί ψηφοφόροι …γερασμένοι και κουρασμένοι.
Ο λαός έχει γυρίσει την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ. Το θεωρεί κύρια αιτία όλων των δεινών. Αυτοί το ξέρουν και έβαλαν και άλλους να «μασκαρευτούν», μην είναι μόνοι τους. Όμως ο αγώνας παραμένει πάντα στο γήπεδο ….της Φώφης.
Λες να έρθει διπλό το ματς;

Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr