Ο Χο Τσι Μινχ (ψευδώνυμο του Νγκουέν Τατ Τχαν), μια από τις μεγάλες προσωπικότητες του κομμουνιστικού κινήματος, έφυγε από τη ζωή, σαν σήμερα, στις 2 Σεπτεμβρίου 1969. Γεννήθηκε στις 19 Μαΐου του 1890.
Το 1916, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και το 1920 προσχώρησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας. Το 1924 πήρε μέρος στο 5o συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Επιστρέφει στο Βιετνάμ το 1942 και ηγείται του κινήματος ενάντια στη γαλλική αποικιοκρατία και την ιαπωνική κατοχή. Το 1945 (τον Αύγουστο), μετά τη νίκη της επανάστασης, εκλέχτηκε πρωθυπουργός και μετά πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ.
Ο αγώνας του βιετναμέζικου λαού, ενάντια στους Γάλλους αποικιοκράτες, την ιαπωνική κατοχή και στη συνέχεια ενάντια ιμπεριαλιστική αμερικανική πολεμική μηχανή, σημάδεψε τον 20ο αιώνα και σίγουρα δεν μπορεί να αποτυπωθεί μέσα σε λίγες γραμμές.
Στις αρχές του 20ου αιώνα (απ’ τα τέλη του 19ου αιώνα ο βιετναμέζικος λαός ζούσε κάτω απ’ το ζυγό της γαλλικής αποικιοκρατίας) το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα δέχεται μεγάλη επίδραση απ’ την Οχτωβριανή Επανάσταση και την ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος στη Γαλλία και στην Κίνα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 1920 (όπως αναφέραμε) ο μετέπειτα ιστορικός κομμουνιστής ηγέτης του Βιετνάμ, Χο Τσι Μινχ, πήρε μέρος στην ίδρυση του ΚΚ Γαλλίας.
To 1940 – 41 η γαλλική κυβέρνηση συμφώνησε με την Ιαπωνία να καταλάβει αυτή το Βιετνάμ και υπογράφτηκαν συμφωνίες εκμετάλλευσης της χώρας. Ο βιετναμέζικος λαός πάλευε ενάντια στην ιαπωνική κατοχή και τη γαλλική αποικιοκρατική διοίκηση, η οποία παρέμεινε ως το Μάρτιο του 1945. Ο αγώνας κατέληξε, σε πρώτη φάση, τον Αύγουστο 1945 με την ίδρυση του ελεύθερου και ανεξάρτητου κράτους της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ. Οι Γάλλοι αποικιοκράτες καταλαμβάνουν τις σημαντικότερες περιοχές του Νοτίου Βιετνάμ και αναπτύσσεται μεγάλη αντίσταση του βιετναμέζικου λαού.
Το 1954, στη διάσκεψη της Γενεύης, υπογράφτηκαν συμφωνίες για την επανένωση της χώρας. Οι αρχές του Ν. Βιετνάμ αρνούνται, ενώ έχει ήδη εγκαθιδρυθεί δικτατορία και οι ΗΠΑ στηρίζουν το καθεστώς. Παράλληλα, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ γίνεται μια τεράστια προσπάθεια ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας, με τη βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης (το 1955 υπογράφεται η πρώτη συμφωνία για οικονομική και επιστημονικο – τεχνική συνεργασία). O αγώνας των πατριωτικών δυνάμεων στο Ν. Βιετνάμ συνεχίζεται και ελέγχουν ορισμένα τμήματα του εδάφους.
Το 1965 ξεκινάν οι ανελέητοι βομβαρδισμοί των νότιων περιοχών της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ απ’ τις ΗΠΑ. Ολόκληρος ο βιετναμέζικος λαός δίνει απίστευτες μάχες, γεμάτες στιγμές ηρωισμού. Οι ΗΠΑ, μετά από συνεχείς ήττες, το 1968 δέχονται να αρχίσουν διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση της Λαϊκή Δημοκρατίας του Βιετνάμ. Παρά τη συμφωνία για διακοπή των επιθέσεων οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές συνεχίζουν τον πόλεμο με πολλούς τρόπους και τον Απρίλη του 1972 επαναλαμβάνουν τους βομβαρδισμούς. Η διεθνής κατακραυγή, η στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης στον αγώνα του Βιετνάμ και φυσικά ο ηρωικός αγώνας του λαού υποχρέωσαν τις ΗΠΑ να γνωρίσουν την πιο ταπεινωτική ήττα στην ιστορία τους και να διακόψουν τους βομβαρδισμούς, υπογράφοντας στο Παρίσι συμφωνία για κατάπαυση του πολέμου.
Ανάρτηση από: http://www.imerodromos.gr
