«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα».
Σε αυτές τις βαθυστόχαστες, από φιλοσοφικής απόψεως, αναζητήσεις και τελικά βεβαιότητες, μας έκανε κοινωνούς ο Κούλης το επονομαζόμενο και «γουρλό», στη ΔΕΘ. Η φράση έπεσε στην ήρεμη λίμνη της θανατερής βαρεμάρας, που προκάλεσαν οι κοκορομαχίες του καλοκαιριού για το ποιος ευθύνεται για τις πυρκαγιές, σαν τσιμεντόλιθος και προκάλεσε θαλασσοταραχή και κύματα ευωχίας. Και εγένετο της καημένης στις ρούγες και στις πλατείες.
Οι μεν, το τράβηξαν ως στην ανισότητα που επικρατεί στη φύση: «Το λιοντάρι τρώει την αντιλόπη», ξεφώνισαν. Την καημένη την αντιλόπη! Συμπαθέστατο ζώον. Έγινε ένα μάτσο κόκαλα, προτού συνειδητοποιήσει πως το λιοντάρι τρώει Όταν Πεινάσει. Δε σκοτώνει όλες τις αντιλόπες και τα άλλα ζωάκια της ζούγκλας, για να τα βάλει στο ψυγείο – Τράπεζα για να έχουν να τρώνε και τα τρισέγγονά του, κατά κανόνα ανίκανα να δουλέψουν για τα προς το ευ ζην, (όχι απλά προς το ζην). Και τα επίσημα παπαγαλάκια, έσπευσαν, με σπουδή: «Οι άνθρωποι προφανώς γεννιούνται άνισοι, ζουν άνισα, πεθαίνουν άνισα. Κάποιοι είναι πιο προικισμένοι σωματικά, διανοητικά από κάποιους άλλους». Όπερ έδει δείξαι.
Οι δε, άρχισαν να μιλάνε για την ανισότητα στα ανθρώπινα, που πρέπει να καταργηθεί. Και τι δεν θυμήθηκαν. Τη Γαλλική Επανάσταση με το Ελευθερία - Ισότητα – Αδελφότητα, 228 χρόνια πίσω. Τον Διαφωτισμό και τους «Άθλιους» του Ουγκώ και ό,τι ακόμα μπορείς να φανταστείς. Ισχυρίστηκαν πως είναι αυτή η ρημάδα η ανισότητα που έκανε τον Κούλη να πάει στο Χάρβαρντ και στο Στάνφορντ μαζί, (δυο ξένα πανεπιστήμια), να γίνει ο υπουργός που απέλυσε 15.000 ανθρώπους, κατώτερους στην πυραμίδα της αξιοσύνης, αντιπαραβάλλοντάς τον με το Μήτσο το φούρναρη, που δεν κατόρθωσε να πάει ούτε καν σε ένα ημεδαπό πανεπιστήμιο. Δεν θυμήθηκαν καθόλου, πως δεν υπάρχει τρανότερη απόδειξη της ανθρώπινης αξιοσύνης, από το γεγονός ότι ο Μήτσος επέλεξε στον επαγγελματικό προσανατολισμό του, να γίνει φούρναρης, ενώ ο Κούλης επέλεξε στον επαγγελματικό προσανατολισμό του να γίνει Μητσοτάκης. Γιατί το Μητσοτάκης είναι επάγγελμα, αποδεδειγμένα καλοπληρωμένο. Αδελφές, ανίψια και μια στρατιά βαφτιστήρια, το εγγυούνται.
Και άρχισαν και τις πλάκες. «Εμένα η φύση με έκανε ψηλό», «Εμένα η φύση με έκανε ξανθό και όμορφο», «Εμένα η φύση με έκανε έξυπνο». «Εμένα η φύση με έκανε με γαλάζια μάτια». Τι να πούμε! Έχουν ένα μέρος δίκιο! Και εμείς πρέπει να διαμαρτυρηθούμε που η φύση δεν μας έδωσε, και εμάς, τα τσακίρικα μάτια του Κούλη. Αυτό, δε, συνιστά και ανισότητα και αδικία.
Ποιοι όμως επιχείρησαν την κοινωνική ισότητα, αλλά «... καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα», και τι εννοούσε ο ποιητής, ο Κούλης; Έ! Λοιπόν, δυο φορές επιχειρήθηκε στη νεώτερη Ιστορία του ανθρώπινου γένους, η ισότητα. Η μία στην Κομμούνα του Παρισιού το 1871, 147 χρόνια πίσω και η άλλη το 1917, στη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, 100 χρόνια πίσω, (δε μετράμε το Σπάρτακο). Και οι μόνοι που έχασαν τα ατομικά - φαταουλικά τους δικαιώματα, ήταν ο Κούλης και η τάξη του. ΌΛΟΙ οι άλλοι είχαν ίσα δικαιώματα.
Εκατοντάδες χρόνια τώρα οι λαϊκοί ζητούν ίσα δικαιώματα και οι ισχυροί απαντούν με τον ίδιο τρόπο: περικοκλάδες για την ανθρώπινη φύση. Σε κάθε κακή χρονιά για τα σπαρτά, τη σοδειά, τα ζώα: «κάντε υπομονή, θα έρθουν καλύτερες μέρες» και όταν αυτές έρχονται, «πού σε είδα πού σε ξέρω. Και άσε που ξέρω πως μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, είναι αντίθετη στην ανθρώπινη φύση».
Συνελόντι ειπείν, και εις άπταιστα αρχαϊκά: δηλαδή με δυο λόγια, η ισότητα για τον Κούλη και την τάξη του εφαρμόζεται στις «ζημίες», (Μαζί τα φάγαμε), ενώ η ανισότητα, για τον Κούλη και την τάξη του εφαρμόζεται απόλυτα στα «κέρδη», (στην Ελλάδα το 1% του πληθυσμού συγκεντρώνει το 56,1% του εγχώριου πλούτου).
Αυτά.
Ανάρτηση από: http://www.alfavita.gr
