H τρίτη αξιολόγηση έκλεισε σε χρόνο ρεκόρ και οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί δίνουν και παίρνουν. Διαδικασίες που σέρνονταν για μήνες τελειώνουν ταχύτατα και αυτό ερμηνεύεται ως μεγάλη επιτυχία της χώρας.
Τώρα στήνεται η παράσταση της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια, που θα σημαδέψει το πολιτικό σκηνικό τους επόμενους μήνες. Στο έδαφος αυτό θα κινηθούν δανειστές, κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Ο πρέσβης των ΗΠΑ θα κάνει περισσότερες δημόσιες εμφανίσεις και θα υποδέχεται τους πάντες, το ΝΑΤΟ θα πραγματοποιεί ασκήσεις όπως ο «Γόρδιος Δεσμός» στην Θεσσαλονίκη, όπου τα σενάρια ψηφιακού πολέμου σε περιπτώσεις καθαρά πολιτικές (τι θα γίνεται όταν υπάρχει διχογνωμία προέδρου και πρωθυπουργού μιας χώρας ή άλλα πολιτικά γεγονότα) στην οποία πήραν μέρος 1.200 στρατιωτικοί από 18 χώρες, η Τουρκία θα συνεχίζει τις προκλήσεις της και τα κύματα μεταναστών θα ενταθούν.
Η κυβέρνηση θα παίρνει διαρκώς εύσημα και βραβεία για το έργο της, η αντιπολίτευση θα πλησιάζει στην πηγή της εξουσίας, η αριστερά «πέρα βρέχει», θα καταγράφεται ως ανίκανη και απρόθυμη να κάνει κάτι ουσιαστικό πέρα από το να σχεδιάζει καταγραφές και εκλογικά ποσοστά.
Ο λαϊκός παράγοντας ουσιαστικά καθηλωμένος, κουρασμένος και αποσυρμένος από την κεντρική πολιτική σκηνή. Με καρτερία συνεχίζει να καταγράφει την δυσπιστία του απέναντι στα δύο μεγάλα κόμματα, να τονίζει ότι «κανένας» από τους δυο δεν μπορεί να τον απαλλάξει από την ζοφερή πραγματικότητα και την έλλειψη ελπίδας.
Ο ακτιβισμός κάθε είδους –αριστερός ή αντιεξουσιαστικός– στοχεύει στην εικόνα-θέαμα και αναπαράγει στην καλύτερη των περιπτώσεων την ανάθεση κι όχι την συμμετοχή.
Η διανόηση, λουφαγμένη εκτός εξαιρέσεων, δεν διανοείται ούτε καν να σκεφτεί, ούτε καν να αρνηθεί βραβεύσεις όπως έκαναν κάποτε διάφοροι διανοούμενοι.
Η διανόηση, λουφαγμένη εκτός εξαιρέσεων, δεν διανοείται ούτε καν να σκεφτεί, ούτε καν να αρνηθεί βραβεύσεις όπως έκαναν κάποτε διάφοροι διανοούμενοι.
Η άρνηση της πραγματικότητας, έτσι όπως αυτή μοντελοποιείται από τους κυρίαρχους, είναι ένα σημαντικότατο σημείο εκκίνησης. Είναι μια θέση. Μετά από 7 χρόνια θα έπρεπε όμως να συμπληρωθεί και από μια εναλλακτική πρόταση που θα έδινε απαντήσεις σε δύσκολα και σκληρά ερωτήματα. Η εναλλακτική πρόταση χρειάζεται γιατί πρέπει να προετοιμαστούν τα πνεύματα και τα μυαλά: να αναστηλωθεί η ελπίδα και η πίστη ότι μια καλύτερη κοινωνία μπορεί να οικοδομηθεί από τους ανθρώπους, γιατί μια νέα λογική, ένας νέος κοινός νους, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση μιας εξαιρετικά σύνθετης κατάστασης. Χωρίς τη συνάντηση μιας εξεγερσιακής ορμής με στοιχεία διανοητικότητας, τέτοια που να αντλούν συμπεράσματα και να ανοίγουν δρόμο, που να συγκροτούν σε σώμα μια διαμερισματοποιημένη και κατατεμαχισμένη κοινωνία, που να συγκροτούν μια υλική και πνευματική δύναμη υπολογίσιμη και διαμορφωτική της πραγματικότητας, δεν μπορούν να γίνουν σημαντικά βήματα απελευθέρωσης. Η πρόσφατη ελληνική ιστορία, από το 1821 μέχρι σήμερα, έχει πολλά να διδάξει με τα θετικά λαμπρά και αρνητικά σκοτεινά της παραδείγματα.
Όλοι αξιολογούμαστε στο πόσο συμβάλλουμε σε κάτι τέτοιο. Μα όλοι!
Ανάρτηση από: https://www.e-dromos.gr
