Πρέπει να ομολογήσω πως δεν συμπαθώ ιδιαιτέρως τους Τουρκοκύπριους, όπως δεν συμπαθώ ούτε τους Ελληνοκύπριους. Πέραν του γεγονότος ότι οι Τούρκοι της Κύπρου έχουν την αλαζονεία του νικητή και του προστατευόμενου των ισχυρών, υπήρξαν ιστορικά τα τσιβίτζια της αποικιοκρατίας, άσε που χαρακτηρίζονται και από το ιδιότυπο μείγμα του poor Turk με τον κακομάζαλο ΑΚΕΛικό. Παρακολουθώ ανελλιπώς αυτά τα ελληνοτουρκικά προγράμματα του ΡΙΚ, όπως και όλες τις εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχουν Έλληνες και Τούρκοι. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους τελευταίως δεν είμαι καλά. Κατά τις απόψεις των προγραμμάτων αυτών, όλοι οι Τούρκοι της Κύπρου είναι καλοί. Εκτός από τους Αττίλες και τους Γκρίζους Λύκους και τους οπαδούς του Ντενκτάς, οι υπόλοιποι είναι επαναστάτες, προοδευτικοί «Κύπριοι» που θέλουν την ειρήνη, την επανένωση και όλο το υπόλοιπο παραμύθι που μας σερβίρουν και από τις δύο πλευρές των οδοφραγμάτων. Μάλιστα, πολλοί Ελληνοκύπριοι λένε και διάφορα εντελώς σαχλά, όπως «εμείς μια χαρά είμαστε, η κατοχή των Τουρκοκυπρίων είναι διπλή τζιαι υποφέρουν παραπάνω που μας». Άλλοι υποστηρίζουν κιόλας πως μόνο οι Τουρκοκύπριοι αντιστέκονται στους Τούρκους και το λένε κιόλας περήφανα. Όταν τους πεις «καλά, εσείς γιατί δεν αντιστέκεστε στους Τούρκους;», αίφνης χάνουν την περηφάνια τους και μιλούν για αντικειμενικές συνθήκες και άλλα τέτοια του κερατά.
Έχω ακούσει εκατοντάδες Τούρκους να μιλούν για την ειρήνη, την επανένωση και τη συμβίωση. Κανένας, μα κανένας δεν είπε ότι πρέπει να εγκαταλείψουν τα σπίτια μας που τα πήραν με τη βία εξαιτίας μίας εισβολής και κατοχής που δολοφόνησε, βίασε, ξεσπίτωσε και κατέστρεψε μία ολόκληρη χώρα και τον λαό της και να επιστρέψουν στα δικά τους σπίτια για να ζήσουμε ειρηνικά. Θέλουν όλα τα καλά της εισβολής και της κατοχής, συν τα επιπρόσθετα που έχουμε εμείς ή που φαντάζονται πως έχουμε εμείς. Θέλουν τα κατεχόμενα, αλλά θέλουν για παράδειγμα και τη μοιρασιά της εξουσίας. Θέλουν το κρατίδιό τους, θέλουν και το μερτικό τους στο δικό μας. Θέλουν να είναι Ευρωπαίοι πολίτες, όχι όμως και να τηρούν τους νόμους της ΕΕ. Τον σκύλο χορτάτο, την πίτα σωστή και τους Ελληνοκύπριους στη θέση τους, ραγιάδες και γκιαούρηδες. Αυτοί είναι οι Τουρκοκύπριοι, αυτοί οι μεθοδικοί ΑΚΕΛικοί του Βορρά. Προσέξτε τους καλά. Μιλούν ακριβώς όπως οι ΑΚΕΛικοί της δικής μας πλευράς. Μοιάζουν κιόλας και κάνουν και τις ίδιες χειρονομίες και έχουν και τα ίδια ιδανικά. Ίσως η μόνη διαφορά είναι το γεγονός ότι κάποιοι μιλούν καλύτερα ελληνικά από τους δικούς μας ΑΚΕΛικούς.
Έχω ακούσει εκατοντάδες Τούρκους να μιλούν για την ειρήνη, την επανένωση και τη συμβίωση. Κανένας, μα κανένας δεν είπε ότι πρέπει να εγκαταλείψουν τα σπίτια μας που τα πήραν με τη βία εξαιτίας μίας εισβολής και κατοχής που δολοφόνησε, βίασε, ξεσπίτωσε και κατέστρεψε μία ολόκληρη χώρα και τον λαό της και να επιστρέψουν στα δικά τους σπίτια για να ζήσουμε ειρηνικά. Θέλουν όλα τα καλά της εισβολής και της κατοχής, συν τα επιπρόσθετα που έχουμε εμείς ή που φαντάζονται πως έχουμε εμείς. Θέλουν τα κατεχόμενα, αλλά θέλουν για παράδειγμα και τη μοιρασιά της εξουσίας. Θέλουν το κρατίδιό τους, θέλουν και το μερτικό τους στο δικό μας. Θέλουν να είναι Ευρωπαίοι πολίτες, όχι όμως και να τηρούν τους νόμους της ΕΕ. Τον σκύλο χορτάτο, την πίτα σωστή και τους Ελληνοκύπριους στη θέση τους, ραγιάδες και γκιαούρηδες. Αυτοί είναι οι Τουρκοκύπριοι, αυτοί οι μεθοδικοί ΑΚΕΛικοί του Βορρά. Προσέξτε τους καλά. Μιλούν ακριβώς όπως οι ΑΚΕΛικοί της δικής μας πλευράς. Μοιάζουν κιόλας και κάνουν και τις ίδιες χειρονομίες και έχουν και τα ίδια ιδανικά. Ίσως η μόνη διαφορά είναι το γεγονός ότι κάποιοι μιλούν καλύτερα ελληνικά από τους δικούς μας ΑΚΕΛικούς.
Οι Τούρκοι της Κύπρου είναι οι απόγονοι των εποίκων του 1571. Είναι τα παιδιά και τα εγγόνια αυτών των στρατιωτών και κουβαλητών που έσφαξαν και βίασαν Έλληνες και Βενετσιάνους για να κατακτήσουν το νησί. Είναι αυτοί που αργότερα στελέχωσαν την οθωμανική διοίκηση και στάθηκαν εμπόδιο σε κάθε ελληνική διεκδίκηση, σε κάθε ελληνικό αίτημα. Ο χρόνος, φυσικά, δημιουργεί ΔΙΚΑΙΟ και έτσι απέκτησαν ανά τους αιώνες το δικαίωμα να αποκαλούνται Τουρκοκύπριοι, αυτό όμως δεν τους κάνει ΚΥΠΡΙΟΥΣ, ούτε αυτούς ούτε τις άλλες μειονότητες. Κύπριοι είναι μόνο οι Έλληνες, οι άλλοι κάτοικοι του νησιού είναι απλώς πολιτογραφημένοι Κύπριοι, δηλαδή κατέχουν κυπριακό διαβατήριο, όπως σήμερα μπορεί να έχει κι ένας Λιβανέζος κι ένας Ρώσος ή Ουκρανός κροίσος. Το διαβατήριο, όπως και η βία, δεν κάνει τον Κύπριο, όπως τα χρήματα δεν κάνουν τον άνθρωπο. Κανένας Τουρκοκύπριος δεν έχυσε το αίμα του για την ελευθερία αυτού του τόπου, αντιθέτως ήταν εκεί, στο πλευρό ΟΛΩΝ των κατακτητών, για να κάνει όλες τις βρώμικες δουλειές των αποικιοκρατών, άρα δεν μπορούν με ΤΙΠΟΤΑ να ονομάζονται ΚΥΠΡΙΟΙ. Κανένας Τουρκοκύπριος δεν έχυσε το αίμα του για την ελευθερία της Κύπρου.
Τι είναι, λοιπόν, αυτό που ενώνει όλους τους ΑΚΕΛικούς της μοιρασμένης πατρίδας τους; Μα ο κυπριωτισμός, φυσικά. Η φασιστική ιδεολογία που θέλει να αναιρέσει και τη δική μας εθνική ταυτότητα και την ταυτότητα των Τούρκων της Κύπρου και να δημιουργήσει με παρθενογένεση το νέο ΕΘΝΟΣ των Κυπρίων, όπου Έλληνες και Τούρκοι θα πίνουν μαζί μιαν κκάσπερκ, μιαν κοακόλαν τζιαι να τρώσιν χαλλούμιν με παττίχαν τζιαι να λαλούν «ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟΝ ΕΝ ΕΣΙΕΙ, ΜΕΝ ΑΚΟΥΕΤΕ ΠΕΛΛΑΡΕΣ». Δεν υπερβάλλω, υπήρξαν μαρξιστές Τουρκοκύπριοι που έγραφαν ότι είμαστε ένα έθνος επειδή αμφότεροι τρώμε χαλλούμι και φορούσαμε βράκες. Όπως δηλαδή εγώ είμαι Εσκιμώος επειδή πίνω κόκα κόλα και φορώ τα ρούχα που φορούν οι Εσκιμώοι!!!
Ο κυπριωτισμός είναι η ιδεολογία της οπισθοδρόμησης και των δύο πλευρών. Οι ΑΚΕΛικοί του Βορρά και του Νότου θέλουν να επιστρέψουν στη θαλπωρή μιας άλλης εποχής, γι’ αυτό αναγκαστικά τα πρότυπά τους τα ψάχνουν στις δεκαετίες που πέρασαν, στα επαγγέλματα που δεν υπάρχουν πια και στα ήθη και τα έθιμα που υποτίθεται ήταν κοινά. Τίποτα δεν ήταν κοινό. Ακόμη και αν μέναμε σε μεικτά χωριά, εκείνοι ήταν στη γειτονιά τους κι εμείς στις δικές μας. Ξεχνούν όλοι μία βασική πτυχή της διαφορετικότητάς μας, που πάλι υποτίθεται ότι θα έπρεπε να σέβονται όλοι και τελικά ΜΟΝΟ εμείς που είμαστε εναντίον της πολιτικής ορθότητας και του πολυπολιτισμού σεβόμαστε, δηλαδή το γεγονός ότι εμείς διαμορφώσαμε την ταυτότητά μας ως χριστιανοί και Έλληνες Ορθόδοξοι και αυτοί ως άποικοι μουσουλμάνοι. Η δική μας πορεία δεν έχει καμία σχέση με τη δική τους. Το έφερε η μοίρα και η αποικιοκρατία να ζήσουμε στο ίδιο νησί. Εμείς τρώγοντας χοιρινό και κόλλυβα, αυτοί τρώγοντας αρνί και τα πλευρά μας. Εμείς ως Έλληνες ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή, αυτοί ως τσιβίτζια των Οθωμανών της αγγλοκρατίας και μετά της δεύτερης τουρκοκρατίας. Το γεγονός ότι και εμείς και οι Τούρκοι και οι Κούρδοι τραγουδάμε τη «Βράκα», ο καθένας με τον τρόπο του, δεν μας σταμάτησε να αλληλοσκοτωνόμαστε καθημερινώς. Οπότε όλα αυτά τα ιδεολογήματα περί κοινής κουλτούρας είναι φούμαρα για να γλεντούν αυτοί που έχουν να κερδίσουν σε ιδεολογικό επίπεδο – και αυτοί είναι οι Τούρκοι. Ο κυπριωτισμός βολεύει κυρίως τους Τουρκοκύπριους και όλους τους δικούς μας που θέλουν να επιστρέψουν δήθεν στην παράδοση για να μιλάμε με 83 λέξεις και να σκεφτόμαστε με λιγότερες. Η επιστροφή στις ρίζες, όπως εκφράζεται από τους ιδεολόγους του κυπριωτισμού, είναι η επιστροφή σε μία ιδιότυπη τουρκοκρατία.
Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ισχυρίζεται πως έχουμε κοινό πολιτισμικό παρελθόν και όταν οι δικοί μας διανοούμενοι προβάλλουν τη ζωή κάτω από τους αποικιοκράτες, Άγγλους, Οθωμανούς, Βενετσιάνους και Φράγκους, ως ιδανική για τις δύο κοινότητες, τότε καταλαβαίνετε γιατί οι διάφοροι Έρογλου σε λίγα χρόνια θα μας καταγγέλλουν για εγκλήματα πολέμου κατά την εισβολή των Αχαιών στην Κύπρο και η σφαγή των τότε Τουρκοετεοκύπριων.
Υ.Γ.: Δεν με ενοχλεί τόσο που κάποιοι έχουν την άποψη ότι οι Έλληνες και οι Τούρκοι μπορούν να ζήσουν μαζί ειρηνικά, ούτε με ενοχλούν οι ψευδαισθήσεις πολλών συμπατριωτών μας που πιστεύουν ότι ο νούρος του σσιύλλου μπορεί να ισιώσει. Με ενοχλούν, όμως, αφάνταστα όλες αυτές οι αρλούμπες περί κοινής πατρίδας και κοινού πολιτισμού. Δεν έχω απολύτως κανένα κοινό πολιτισμικό στοιχείο με τις ορδές των Μογγόλων που κατέφτασαν από την Ανατολή ούτε με τους Οθωμανούς και μετέπειτα Τούρκους που το ’φερε η μοίρα να βρίσκονται συνεχώς με το σπαθί στο χέρι να μας σφάζουν, έστω και αν στο Λονδίνο έτρωγα πού και πού κανένα Ντόνερ Κεμπάπ, έστω και αν απολαμβάνω την Eftalya και τον Zeki Müren να τραγουδά τη Μανώλια. Είμαι φορέας ενός άλλου πολιτισμού, ακριβώς στην αντίπερα όχθη του Ισλαμισμού και του παντουρκισμού. Είμαι παιδί των αρχαίων φιλοσόφων, του Ευριπίδη, του Ομήρου, της Σαπφούς, του Αρχίλοχου και του Αριστοφάνη, όπως και των Βυζαντινών πατέρων και ποιητών, είμαι παιδί ενός νεοελληνικού πολιτισμού που δεν εχει καμία, μα καμία σχέση με τους Μογγόλους, με τους γενίτσαρους, τους Γκρίζους Λύκους και τους κεμαλιστές που έσφαξαν την οικογένειά μου.
Ανάρτηση από: http://vasosftohopoullos.wordpress.com
