Δεν μπορεί παρά να προκαλεί εντύπωση η άκρως κυνική και αντιδραστική έκδοση τελεσιγράφου από τον Ραχόι –εκπρόσωπο του μεταφρανκικού ισπανικού καθεστώτος– απέναντι στον λαό της Καταλονίας. Μέχρι τις 11:00 π.μ. πρέπει να έχετε ξεκαθαρίσει τη στάση σας, αλλιώς εφαρμόζουμε τον Νόμο 115 που καταλύει κάθε έννοια αυτονομίας της Καταλονίας. Και για να μην έχετε την παραμικρή αυταπάτη για την αποφασιστική στάση της Μαδρίτης, σε ένα κρεσέντο αντιδραστικής στάσης, συλλαμβάνονται ήδη δύο εκπρόσωποι των Καταλανών. Κι αυτά ακολουθούν αμέσως μετά το όργιο τρομοκρατίας που εξαπολύθηκε για τη ματαίωση του δημοψηφίσματος με τους 800 τραυματίες και τις πρωτοφανείς επιθέσεις στα εκλογικά τμήματα κ.λπ.
Ο Ραχόι, αλλά και ο κόσμος που αυτός εκπροσωπεί, αρέσκεται να στέλνει προς τους λαούς τελεσίγραφα. Ή θα δεχτείτε τους όρους που «σας προσφέρουμε» ή θα σας πετάξουμε στον Καιάδα. Κάπως έτσι δεν συμπεριφέρθηκαν και απέναντι στην Ελλάδα; Κάπως έτσι δεν έκαναν κουρελόχαρτο (με την αγαστή συνεργασία του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας) το «Όχι» του ελληνικού δημοψηφίσματος; Στην Ευρώπη, όπου βασιλεύουν οι λεγόμενες ευρωπαϊκές αξίες, τα τελεσίγραφα προς τους ασθενέστερους και προς τους λαούς θα ενταθούν. Ιδιαίτερα τώρα, σε συνθήκες που δεν είναι εύκολο να αποσπαστούν συναινέσεις, δεν είναι εύκολη, όπως κάποτε, η διακυβέρνηση των χωρών κι όταν οι φυγόκεντρες δυνάμεις από τη συνταγή της παγκοσμιοποίησης αλά ευρωπαϊκά εντείνονται. Δεν φτάνουν πλέον οι οικονομικοί ζουρλομανδύες που τόση δουλειά έκανε το Μάαστριχτ, οι άλλες ευρωπαϊκές συνθήκες, ούτε όλο το έργο που κατέβαλε το Γιούρογκρουπ υπό τον Σόιμπλε (που προειδοποιεί για νέες φούσκες που ενδεχομένως θα σκάσουν). Χρειάζονται και τα τελεσίγραφα κι ό,τι τα συνοδεύει… Αλλά ούτε και η προσφυγή σε αυτά θα απαλύνει τη βαθειά κρίση και τις αντιδημοκρατικές ολοκληρωτικές τάσεις του ευρωενωσιακού οικοδομήματος στο σύνολό του. Κι ακόμα δεν έχουμε ακούσει τα diktat του νέου γερμανικού εθνικισμού σε όλο το μεγαλείο τους…
Διεθνής αποσταθεροποίηση
Η διοίκηση Τραμπ –κι ό,τι υπάρχει πίσω της– κηρύσσει το Ιράν σαν τον μεγαλύτερο κίνδυνο στη Μέση Ανατολή, αποχωρεί από την UNESCO, δηλαδή τον Εκπαιδευτικό Επιστημονικό και Πολιτιστικό Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, για να την ακολουθήσει αμέσως το Ισραήλ που αποχωρεί κι αυτό. Η δικαιολογία είναι ότι ο οργανισμός αυτός δέχεται στους κόλπους του την Παλαιστίνη.
Κι όχι μόνο. Η έδρα του ΟΗΕ είναι στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ και οι αμερικανικές αρχές αρνήθηκαν να χορηγήσουν άδεια εισόδου σε στρατιωτική αντιπροσωπεία της Ρωσίας που θα έπαιρνε μέρος στις εργασίες του ΟΗΕ. Όχι, δεν είναι ένα σύνηθες παιχνίδι διπλωματικό ανάμεσα στις δύο πιο ισχυρές στρατιωτικά χώρες του κόσμου, είναι ότι κάτι βαθαίνει τις υπάρχουσες ρηγματώσεις του σύγχρονου χαοτικού κόσμου. Η Ρωσία, απάντησε ότι σκέπτεται να αποχωρήσει από τον ΟΗΕ (απειλή σκέτη ή κάτι παραπάνω θα δούμε) και να προχωρήσει στη δημιουργία νέου διεθνούς οργανισμού. Ο ΟΗΕ σαν συνέλευση και σαν οργανισμός, σαν βήμα κ.λπ., από πολλές δυνάμεις (και πρώτα από όλες τις ΗΠΑ) θεωρείται ξεπερασμένος οργανισμός. Στην ουσία όλο το πλέγμα των διεθνών σχέσεων και του διεθνούς δικαίου που είχε κτιστεί μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο και όπως διαμορφώθηκε στις δεκαετίες του ‘60 με τη μεγάλη έκρηξη του αντιαποικιακού κινήματος και τον πολλαπλασιασμό των χωρών, δεν ανταποκρίνεται στους νέους συσχετισμούς και όλοι ασκούν νέες πολιτικές και τακτικές. Οδεύουμε προς νέες «στρατοπεδεύσεις» όπου η βασική παράμετρος είναι ότι ο νέος κόσμος δεν χωρά και δεν εκφράζεται από τις διαστάσεις και τα μέτρα που έθετε ο «δυτικός κόσμος» ή ακόμα και τις διαστάσεις που είχε ο κόσμος στην εποχή του διπολισμού (ΗΠΑ-ΕΣΣΔ). Η δύση της Δύσης είναι διαδικασία που δεν αντιστρέφεται εύκολα και έχουν αναδυθεί κέντρα όπως η Κίνα, η Ινδία, η Ρωσία και άλλες περιφερειακές δυνάμεις που διεκδικούν μια διαφορετική τάξη πραγμάτων. Ο έλεγχος στρατηγικών τομέων και η απειλή ενός μεγάλου πολέμου και η διεξαγωγή πολέμων σε διάφορες περιοχές είναι η μέχρι τώρα απάντηση της Δύσης.
Βαθιές παγκόσμιες ρηγματώσεις
Τα συμπτώματα των νέων στρατοπεδεύσεων και των νέων υπό διαμόρφωση μπλοκ θα δημιουργήσουν εντάσεις και θερμά επεισόδια, όπως ήδη τροφοδοτούν πρόσκαιρες συμμαχίες και αλλαγές συμμαχιών εντός 24 ωρών. Άλλωστε το κύριο χαρακτηριστικό του πολέμου στη Συρία είναι η διαρκής εναλλαγή συμμαχιών και ετερόκλητων συνεργασιών των δρώντων παραγόντων (Ρωσία, ΗΠΑ, Τουρκία, Συρία, ΙΣΙΣ, Ιράκ, Ιράν, Κούρδοι, Ισραήλ, Λίβανος, Σ. Αραβία, Κατάρ κ.λπ.).
Οι ρηγματώσεις στον κόσμο της παγκοσμιοποίησης είναι βαθιές. Μέσα σε τέσσερις δεκαετίες μεταφέρθηκε η βασική παραγωγική δραστηριότητα στην νοτιοανατολική Ασία (Κίνα και Ινδία κόκ) έγιναν περίπου κάτι σαν τους παραγωγικούς πνεύμονες υπεραξίας (πληθυσμός των δύο αναφερόμενων χωρών 2,7 δισ. άνθρωποι) με αλματώδη ανάπτυξη του προλεταριάτου, με ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 7% ενώ όλος ο καπιταλιστικός κόσμος βυθιζόταν στην κρίση και φυσικά μετατράπηκαν σε βασικούς χρηματοδότες του αμερικανικού χρέους. Ο κλασσικός καπιταλιστικός κόσμος ασχολούνταν με τα παράγωγα και τη δημιουργία φουσκών, σύγχρονα τοκογλυφικά εργαλεία εύκολης κερδοφορίας. Η διαρκής κρίση ανατίναζε σχεδιασμούς στον δυτικό κόσμο και έδινε περιθώρια στην ανάδυση νέων δυνάμεων παγκοσμίως. Η προσφυγή στον πόλεμο από τις ΗΠΑ, επιβράδυνε διαδικασίες αλλά δεν τις καταργούσε. Ούτε στάθηκε αρκετή η συστράτευση όλων των δυνάμεων στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Ο ενεργειακός πόλεμος είναι σε εξέλιξη, όπως και ο νομισματικός. Τώρα ανεβαίνουμε κλίμακα στη διεθνή αντιπαράθεση, εξ ου και οι στρατοπεδεύσεις, οι απειλές, η δοκιμασία νέων οπλικών συστημάτων, οι νέες συμμαχίες.
Τούτες τις μέρες πραγματοποιείται το συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, του κόμματος-κράτους που διευθύνει την Κίνα. Η στρατηγική του Δρόμου του Μεταξιού οδηγεί την Κίνα προς Δυσμάς και είναι μια εξαιρετικά φιλόδοξη πολιτική με παγκόσμια σημασία.
Ένα νέο κίνημα κοινωνικής απελευθέρωσης
Ποια η τύχη των λαών απέναντι στα τελεσίγραφα και τις νέες στρατοπεδεύσεις; Να υποκύπτουν στα τελεσίγραφα και να στοιχίζονται πίσω από τον εκάστοτε ισχυρό; Να εγκαταλείψουν την τύχη τους στους νέους εκκολαπτόμενους συσχετισμούς; Η θλιβερή εικόνα του Έλληνα πρωθυπουργού στο ταξίδι στις ΗΠΑ, μια υπερ-ραγιάδικη στάση, προσβλητική για τον ελληνικό λαό, στοίχισης της χώρας στο άρμα των ΗΠΑ και στα συμφέροντά τους στην περιοχή μας. Τι κατάντια!
Οι συνθήκες θέτουν με επιτακτικό και δραματικό τρόπο την ανάγκη ανάδυσης ενός νέου κινήματος κοινωνικής απελευθέρωσης, που θα διαδεχθεί τη μεγάλη παράδοση του εργατικού, σοσιαλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος του αιώνα των ρήξεων και των πολέμων, του 20ού αιώνα, δημιουργώντας έναν άλλο πόλο στον σύγχρονο κόσμο. Εξαιρετικά δύσκολο αλλά και εξαιρετικά αναγκαίο! Ο στοχασμός, η πνευματική κατάσταση και η δράση πρέπει να αναμετρηθούν με αυτήν την ανάγκη κι όχι να υποταχθούν στη μιζέρια που διαρκώς απλώνεται και αναπαράγεται.
Ανάρτηση από: https://www.e-dromos.gr
