Του Θοδωρή Αθανασιάδη
Συμπληρώσαμε, λοιπόν, τρία χρόνια αριστερά. Η πρώτη μας φορά αριστερά. Κι όπως όλες οι πρώτες φορές, είχε κι αυτή τα δικά της προβλήματα προσαρμογής. Δηλαδή, εδώ που τα λέμε, δεν ήσαν και πολλά αυτά τα προβλήματα. Ένα ήταν όλο κι όλο. Το πώς θα μετασχηματίσουμε τις λογής-λογής υποσχέσεις του παρελθόντος από απλά παραμύθια σε κανονική κοροϊδία, χωρίς να μας πάρουν με τις λεμονόκουπες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου μετασχηματισμού αποτελεί εκείνο το αλήστου μνήμης δημοψήφισμα του 2015. Σήμερα, η σύζυγος του πρωθυπουργού επιμένει να δηλώνει ανερυθριάστως ότι ο κ. Τσίπρας "δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε και δεν είπε ψέματα", την ώρα που σε όλα τα σεμινάρια εξαπάτησης διδάσκεται ως παραδειγματικός ο τρόπος με τον οποίο διαστρεβλώθηκε πλήρως η καραμπινάτη ετυμηγορία τού ελληνικού λαού.
Υψηλού επιπέδου μετασχηματισμός υπόσχεσης σε κοροϊδία είναι κι αυτό που συμβαίνει με τους πλειστηριασμούς των πρώτων κατοικιών. Στην αρχή, το απόλυτο "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" πήρε έναν αστερίσκο, ο οποίος εξηγούσε ότι με την λέξη "σπίτι" εννοούμε μόνο την πρώτη κατοικία. Στην συνέχεια, ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε ότι δεν θα επιτρέψει ποτέ στις τράπεζες να εκπλειστηριάσουν την πρώτη κατοικία οποιουδήποτε οφειλέτη. Είναι πράγματι αξιοθαύμαστος ο "τσαμπουκάς" ενός πρωθυπουργού, ο οποίος προτιμάει να παίρνει όλο το θέμα στην πλάτη του αντί να κάνει το πολύ απλούστερο και πλήρως ευνόητο: να ψηφίσει έναν σχετικό νόμο! Είθισται στην πολιτική να αναλαμβάνουν δεσμεύσεις εκείνοι που ΔΕΝ κυβερνούν, δηλαδή τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Όταν έχεις την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, δεν υπάρχει λόγος να δεσμεύεσαι. Υλοποιείς κατ' ευθείαν.
Κατόπιν, ακόμη κι αυτή η δέσμευση άρχισε να νερώνεται. Ναι, θα προστατεύσουμε την πρώτη κατοικία αλλά αυτό δεν πρέπει επ' ουδενί να βάλει τις τράπεζες σε κίνδυνο, διότι κάτι τέτοιο θα τινάξει την επόμενη αξιολόγηση στον αέρα, καθ' όσον προαπαιτούμενο αυτής της αξιολόγησης είναι να μπουν σε σειρά τα κόκκινα δάνεια. Μ' αυτό το θαυμάσιο επιχείρημα, το συμφέρον των τραπεζών μπήκε πάνω από την ανάγκη οποιουδήποτε πολίτη να στεγάσει την οικογένειά του. Οι τράπεζες über alles! Κι ας διασώθηκαν με δεκάδες δισ., τα οποία επιβάρυναν το κρατικό χρέος και θα πληρωθούν από τους έλληνες πολίτες. Κι ας έχουν αφελληνιστεί σχεδόν πλήρως. Κι ας τους δόθηκε η δυνατότητα να συμψηφίζουν τις ζημιές τους επί μια ολόκληρη εικοσαετία, όταν για όλους τους άλλους ισχύει πενταετία. Κι ας έχουν ήδη αποσβέσει τις επισφάλειές τους κατά το μεγαλύτερο μέρος τους. Οι τράπεζες πάνω απ' όλα!
Κάπως έτσι, φτάσαμε ως εδώ, με τις υποσχέσεις για προστασία να συνεχίζονται ενώ άρχισαν οι διώξεις όσων εμποδίζουν τους πλειστηριασμούς και ενώ πολύ σύντομα αυτοί οι πλειστηριασμοί θα γίνονται ανεμπόδιστα μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ο μετασχηματισμός των υποσχέσεων σε κοροϊδία συνεχίζεται και ο πρωθυπουργός που "δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε και δεν είπε ψέματα" επιμένει να μη λαμβάνει καμμιά νομοθετική πρωτοβουλία για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Τί θα μπορούσε να κάνει ο νόμος; Πολλά! Για παράδειγμα:
- θα μπορούσε να καταστήσει υποχρεωτική την διαγραφή ολόκληρων των δάνειων ή των τμημάτων τους για τα οποία οι τράπεζες έχουν ήδη σχηματίσει προβλέψεις και τα έχουν αποσβέσει,
- θα μπορούσε να υποχρεώσει τις τράπεζες να προτείνουν την πώληση των κόκκινων δανείων στους ίδιους τους χρεώστες τους, στην ίδια ακριβώς τιμή με την οποία τα πωλούν στα διεθνή κοράκια, δηλαδή στα διάφορα "επενδυτικά κεφάλαια",
- θα μπορούσε να αναγκάσει τις τράπεζες να αποδεχτούν το leaseback, δηλαδή ουσιαστικά την μείωση της μηνιαίας δόσης σε επίπεδο ενοικίου συμβατού με τις τρέχουσες αξίες της αγοράς και με την οικονομική δυνατότητα του οφειλέτη.
Παρένθεση. Προσέξτε ότι στις παραπάνω υποθέσεις αποφεύγω να συμπεριλάβω εκείνη που θα αναφερόταν σε πλήρη διαγραφή όσων δανείων αφορούν πρώτη κατοικία. Περιορίζομαι σε επιλογές "δημοκρατικές" και "αριστερές" για να μη με πουν... κομμουνιστή. Κλείνει η παρένθεση.
Ας πούμε και δυο λόγια για το πώς κατάντησε κορυφαία κοροϊδία η κορυφαία υπόσχεση περί εξόδου από τα μνημόνια. Εδώ μιλάμε για εντυπωσιακό μετασχηματισμό, ο οποίος βαφτίζει ως έξοδο από τα μνημόνια το πέρας τής σύμβασης χρηματοδότησης! Στήσαμε ήδη τα πανηγύρια για την λήξη των μνημονίων αλλά δεν λέμε σε κανέναν ότι θα παραμείνουμε σε καθεστώς επιτροπείας (άρα σε συνθήκες μνημονίου) ώσπου να ξοφλήσουμε το 75% των δανεικών που πήραμε στην διάρκεια των μνημονίων, δηλαδή για κανέναν αιώνα ακόμη και βλέπουμε. Παραμυθιάζουμε τον ελληνικό λαό ότι θα βγούμε στις αγορές για δανεικά αλλά δεν του λέμε ότι δεν θα βρεθεί κανένας να μας δανείσει με λογικό επιτόκιο, οπότε πάλι με το χέρι απλωμένο σαν ζητιάνοι θα βρεθούμε. Κι επιμένουμε να τον ψήνουμε ότι και καλά θα κουρέψουμε το χρέος μας, λες και θα βρεθεί πιστωτής να μας κάνει σκόντο από την στιγμή που έχει στα χέρια του πολλαπλάσιες εγγυήσεις.
Λέω να σταματήσω εδώ, αν και μπορώ να καταγράψω μύριες όσες άλλες κοροϊδίες, όπως εκείνη που λέει ότι οι υποσχέσεις που δόθηκαν πριν τις εκλογές τής 20ης Σεπτεμβρίου 2015 ακυρώνονται λόγω... των εκλογών! Για παράδειγμα, το περίφημο "πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" είναι άκυρο γιατί το είχαμε μόνο στις εκλογές τού Γενάρη, όχι και σ' εκείνες του Σεπτέμβρη. Επίσης: ναι, υπογράψαμε νέο μνημόνιο παρ' ότι σας είχαμε πει πως δεν θα κάναμε τέτοιο πράγμα αλλά, αφού μας ξαναψηφίσατε, θα πει πως το αποδεχτήκατε.
Επίλογος. Με τούτα και μ' εκείνα, κλείσαμε τρία χρόνια κοροϊδίας. Λένε πως μπορείς να κοροϊδέψεις λίγους για πολύ καιρό ή πολλούς για λίγο αλλά δεν μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Προσωπικά, δεν θα συνυπέγραφα αυτόν τον αφορισμό. Φοβάμαι ότι υπάρχουν πολλοί που είτε δεν αντιλαμβάνονται την κοροϊδία είτε τους αρέσει να είναι κορόϊδα (*)...
----------------------------------
(*) Κορόϊδο: φθορά της λέξης κουρόγιδο < κουρά + γίδι, κουρεμένο γίδι. Στα βυζαντινά χρόνια έτσι ονομάζονταν οι νεοσύλλεκτοι στρατιώτες, επειδή τους κούρευαν με το ψαλίδι που κούρευαν τα γίδια.
Ανάρτηση από: http://teddygr.blogspot.gr
Συμπληρώσαμε, λοιπόν, τρία χρόνια αριστερά. Η πρώτη μας φορά αριστερά. Κι όπως όλες οι πρώτες φορές, είχε κι αυτή τα δικά της προβλήματα προσαρμογής. Δηλαδή, εδώ που τα λέμε, δεν ήσαν και πολλά αυτά τα προβλήματα. Ένα ήταν όλο κι όλο. Το πώς θα μετασχηματίσουμε τις λογής-λογής υποσχέσεις του παρελθόντος από απλά παραμύθια σε κανονική κοροϊδία, χωρίς να μας πάρουν με τις λεμονόκουπες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου μετασχηματισμού αποτελεί εκείνο το αλήστου μνήμης δημοψήφισμα του 2015. Σήμερα, η σύζυγος του πρωθυπουργού επιμένει να δηλώνει ανερυθριάστως ότι ο κ. Τσίπρας "δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε και δεν είπε ψέματα", την ώρα που σε όλα τα σεμινάρια εξαπάτησης διδάσκεται ως παραδειγματικός ο τρόπος με τον οποίο διαστρεβλώθηκε πλήρως η καραμπινάτη ετυμηγορία τού ελληνικού λαού.
 |
| [του Κώστα Μητρόπουλου] |
Υψηλού επιπέδου μετασχηματισμός υπόσχεσης σε κοροϊδία είναι κι αυτό που συμβαίνει με τους πλειστηριασμούς των πρώτων κατοικιών. Στην αρχή, το απόλυτο "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" πήρε έναν αστερίσκο, ο οποίος εξηγούσε ότι με την λέξη "σπίτι" εννοούμε μόνο την πρώτη κατοικία. Στην συνέχεια, ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε ότι δεν θα επιτρέψει ποτέ στις τράπεζες να εκπλειστηριάσουν την πρώτη κατοικία οποιουδήποτε οφειλέτη. Είναι πράγματι αξιοθαύμαστος ο "τσαμπουκάς" ενός πρωθυπουργού, ο οποίος προτιμάει να παίρνει όλο το θέμα στην πλάτη του αντί να κάνει το πολύ απλούστερο και πλήρως ευνόητο: να ψηφίσει έναν σχετικό νόμο! Είθισται στην πολιτική να αναλαμβάνουν δεσμεύσεις εκείνοι που ΔΕΝ κυβερνούν, δηλαδή τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Όταν έχεις την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, δεν υπάρχει λόγος να δεσμεύεσαι. Υλοποιείς κατ' ευθείαν.
Κατόπιν, ακόμη κι αυτή η δέσμευση άρχισε να νερώνεται. Ναι, θα προστατεύσουμε την πρώτη κατοικία αλλά αυτό δεν πρέπει επ' ουδενί να βάλει τις τράπεζες σε κίνδυνο, διότι κάτι τέτοιο θα τινάξει την επόμενη αξιολόγηση στον αέρα, καθ' όσον προαπαιτούμενο αυτής της αξιολόγησης είναι να μπουν σε σειρά τα κόκκινα δάνεια. Μ' αυτό το θαυμάσιο επιχείρημα, το συμφέρον των τραπεζών μπήκε πάνω από την ανάγκη οποιουδήποτε πολίτη να στεγάσει την οικογένειά του. Οι τράπεζες über alles! Κι ας διασώθηκαν με δεκάδες δισ., τα οποία επιβάρυναν το κρατικό χρέος και θα πληρωθούν από τους έλληνες πολίτες. Κι ας έχουν αφελληνιστεί σχεδόν πλήρως. Κι ας τους δόθηκε η δυνατότητα να συμψηφίζουν τις ζημιές τους επί μια ολόκληρη εικοσαετία, όταν για όλους τους άλλους ισχύει πενταετία. Κι ας έχουν ήδη αποσβέσει τις επισφάλειές τους κατά το μεγαλύτερο μέρος τους. Οι τράπεζες πάνω απ' όλα!
Κάπως έτσι, φτάσαμε ως εδώ, με τις υποσχέσεις για προστασία να συνεχίζονται ενώ άρχισαν οι διώξεις όσων εμποδίζουν τους πλειστηριασμούς και ενώ πολύ σύντομα αυτοί οι πλειστηριασμοί θα γίνονται ανεμπόδιστα μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ο μετασχηματισμός των υποσχέσεων σε κοροϊδία συνεχίζεται και ο πρωθυπουργός που "δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε και δεν είπε ψέματα" επιμένει να μη λαμβάνει καμμιά νομοθετική πρωτοβουλία για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Τί θα μπορούσε να κάνει ο νόμος; Πολλά! Για παράδειγμα:
- θα μπορούσε να καταστήσει υποχρεωτική την διαγραφή ολόκληρων των δάνειων ή των τμημάτων τους για τα οποία οι τράπεζες έχουν ήδη σχηματίσει προβλέψεις και τα έχουν αποσβέσει,
- θα μπορούσε να υποχρεώσει τις τράπεζες να προτείνουν την πώληση των κόκκινων δανείων στους ίδιους τους χρεώστες τους, στην ίδια ακριβώς τιμή με την οποία τα πωλούν στα διεθνή κοράκια, δηλαδή στα διάφορα "επενδυτικά κεφάλαια",
- θα μπορούσε να αναγκάσει τις τράπεζες να αποδεχτούν το leaseback, δηλαδή ουσιαστικά την μείωση της μηνιαίας δόσης σε επίπεδο ενοικίου συμβατού με τις τρέχουσες αξίες της αγοράς και με την οικονομική δυνατότητα του οφειλέτη.
Παρένθεση. Προσέξτε ότι στις παραπάνω υποθέσεις αποφεύγω να συμπεριλάβω εκείνη που θα αναφερόταν σε πλήρη διαγραφή όσων δανείων αφορούν πρώτη κατοικία. Περιορίζομαι σε επιλογές "δημοκρατικές" και "αριστερές" για να μη με πουν... κομμουνιστή. Κλείνει η παρένθεση.
Ας πούμε και δυο λόγια για το πώς κατάντησε κορυφαία κοροϊδία η κορυφαία υπόσχεση περί εξόδου από τα μνημόνια. Εδώ μιλάμε για εντυπωσιακό μετασχηματισμό, ο οποίος βαφτίζει ως έξοδο από τα μνημόνια το πέρας τής σύμβασης χρηματοδότησης! Στήσαμε ήδη τα πανηγύρια για την λήξη των μνημονίων αλλά δεν λέμε σε κανέναν ότι θα παραμείνουμε σε καθεστώς επιτροπείας (άρα σε συνθήκες μνημονίου) ώσπου να ξοφλήσουμε το 75% των δανεικών που πήραμε στην διάρκεια των μνημονίων, δηλαδή για κανέναν αιώνα ακόμη και βλέπουμε. Παραμυθιάζουμε τον ελληνικό λαό ότι θα βγούμε στις αγορές για δανεικά αλλά δεν του λέμε ότι δεν θα βρεθεί κανένας να μας δανείσει με λογικό επιτόκιο, οπότε πάλι με το χέρι απλωμένο σαν ζητιάνοι θα βρεθούμε. Κι επιμένουμε να τον ψήνουμε ότι και καλά θα κουρέψουμε το χρέος μας, λες και θα βρεθεί πιστωτής να μας κάνει σκόντο από την στιγμή που έχει στα χέρια του πολλαπλάσιες εγγυήσεις.
 |
| Το "πρόγραμμα Θεσσαλονίκης" |
Λέω να σταματήσω εδώ, αν και μπορώ να καταγράψω μύριες όσες άλλες κοροϊδίες, όπως εκείνη που λέει ότι οι υποσχέσεις που δόθηκαν πριν τις εκλογές τής 20ης Σεπτεμβρίου 2015 ακυρώνονται λόγω... των εκλογών! Για παράδειγμα, το περίφημο "πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" είναι άκυρο γιατί το είχαμε μόνο στις εκλογές τού Γενάρη, όχι και σ' εκείνες του Σεπτέμβρη. Επίσης: ναι, υπογράψαμε νέο μνημόνιο παρ' ότι σας είχαμε πει πως δεν θα κάναμε τέτοιο πράγμα αλλά, αφού μας ξαναψηφίσατε, θα πει πως το αποδεχτήκατε.
Επίλογος. Με τούτα και μ' εκείνα, κλείσαμε τρία χρόνια κοροϊδίας. Λένε πως μπορείς να κοροϊδέψεις λίγους για πολύ καιρό ή πολλούς για λίγο αλλά δεν μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Προσωπικά, δεν θα συνυπέγραφα αυτόν τον αφορισμό. Φοβάμαι ότι υπάρχουν πολλοί που είτε δεν αντιλαμβάνονται την κοροϊδία είτε τους αρέσει να είναι κορόϊδα (*)...
----------------------------------
(*) Κορόϊδο: φθορά της λέξης κουρόγιδο < κουρά + γίδι, κουρεμένο γίδι. Στα βυζαντινά χρόνια έτσι ονομάζονταν οι νεοσύλλεκτοι στρατιώτες, επειδή τους κούρευαν με το ψαλίδι που κούρευαν τα γίδια.
Ανάρτηση από: http://teddygr.blogspot.gr
