Μικροί και μεγάλοι Μόγληδες

Θα κλείσω τα μάτια και θα βάλω το δάκτυλο στο χάρτη. Αυτό λέει ο Yusef απ’ το σουδάν, όνομα πραγματικό ή όχι δεν έχει σημασία, καθώς φεύγει με το ζόρι απ’ αυτό που ονομάστηκε (και ίσως ήταν) "ζούγκλα": ο καταυλισμός φυγάδων προς την αγγλία, στο γαλλικό έδαφος, στο Καλαί. Την έβγαζαν κάπως ανθρώπινα εκεί οι φυγάδες; Όχι. Ήλπιζαν να καταφέρουν να περάσουν στην αγγλία κρυμμένοι σε κάποια νταλίκα; Ναι. Μ’ αυτήν την ελπίδα που γινόταν όλο και πιο χλωμή όσο περνούσε ο καιρός· κι ωστόσο η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Το γαλλικό κράτος τους επιτρέπει να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο επαρχίες του για μετεγκατάσταση· τους υπόσχεται κάτι καλύτερο απ’ τη ζωή στη "ζούγκλα" και πολύ λιγότερο απ’ την ελπίδα της αγγλίας. Σπάει αυτός ο υποψήφιος δεσμός μεταξύ γαλλικού και αγγλικού εδάφος, στο όριο του Καλαί. Θα αντικατασταθεί με κάτι διαφορετικό, "γαλλική φιλοξενία" ας το πούμε, που θα έχει αβεβαιότητα, ματαίωση, και το ενστικτώδικο πείσμα ότι "πρέπει να μείνεις ζωντανός".

Κι ωστόσο το πέρασμα της Μάγχης θα είναι για αρκετό καιρό το ζητούμενο. Τα παράνομα γραφεία ταξιδίων, αυτά που ταΐζουν τα πρωτοκοσμικά κράτη και οι κυβερνητικοί λακέδες τους (με το αζημίωτο, είμαστε σίγουροι) θα προσφέρουν τις λύσεις για το πέρασμα· με 4 ή 5 χιλιάρικα (σε ευρώ). Λίγο πιο κοντά ή λίγο πιο μακρυά απ’ τα παράλια, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Τα λεφτά θα πρέπει να μαζευτούν. Και θα μαζευτούν, ότι κι αν σημαίνει αυτό...
Αυτή είναι η αλληγορία της τάξης μας, και καλύτερα να την νοιώσουμε: Παντού και πουθενά... Χωρίς έδαφος και με το πιο άθλιο τέτοιο... Χωρίς μέλλον και με όλο το μέλλον δικό της... Χωρίς χαρτιά, και με πείσμα...

(Στη φωτογραφία: η τελευταία αγκαλιά του αποχαιρετισμού απ' τη "ζούγκλα". Μετά; Κάπου αλλού, μακριά και χώρια...)

Ανάρτηση από: http://www.sarajevomag.gr