«Ποια είναι αυτή η βάβω, βρε γυναίκα; Κάτι για κομμένες συντάξεις, την ακούω να λέει».
Αυτό την ρώτησα την γυναίκα μου, όταν την είδα να παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή, την ώριμη Κυρία που μιλούσε στην τηλεόραση.
Το ξέρω, ότι η σύζυγος μου είναι fun των οικονομικών αναλύσεων του Μπάμπη Παπαδημητρίου. Σέβεται τις απόψεις του.
Υπέθεσα, λοιπόν, ότι η συνεντευξιαζόμενη θα ήταν μια σημαντική απόμαχος της ζωής, που ανέλυε τα συνταξιοδοτικά προβλήματα σε μια στιβαρή τηλεοπτική εκπομπή.
Ο λόγος της ήταν μεστός και καλά δομημένος. Έμοιαζε καθηγητικός.
«Και βγήκε, η δόλια, στον ΣΚΑΙ να βρει το δίκιο της;» συνέχισα. «Θα την στείλει μια ώρα αρχύτερα στο τάφο της, έτσι και την πάρει χαμπάρι ο Μπάμπης».
Η αστική καταγωγή της συζύγου μου δεν επιτρέπει ποτέ την χρήση συνώνυμων λέξεων, που συνηθίζουμε στα χωρατά μας, εμείς οι άξεστοι επαρχιώτες, όταν αναφερόμαστε σε ηλικιωμένους ανθρώπους.
Μου την έπεσε αμέσως.
-Μάθε να μιλάς, βρε βλάχο. Η κυρία, με Κ κεφαλαίο, δεν είναι καμία από τις γιαγιάδες, που κατεβάζει στο Σύνταγμα το ΠΑΜΕ. Είναι η Μιράντα Ξαφά, το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, η οικονομική σύμβουλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η Lecturer του Pennsylvania University, η ερευνήτρια του Center for International Governance Innovation , η αντιπρόεδρος της Δράσης. Να πω και άλλα για το βιογραφικό της;
-Όχι, Φτάνει. Μου αρκεί ότι είναι από τις κεφαλές της «Δράσης», το κόμμα που συνεργάστηκε ο Τζήμερος.
-Κάτσε κάτω λοιπόν, να την ακούσεις. Κάτι έχεις να πάρεις. Και μην προτρέχεις. Δεν μιλάει για τις συντάξεις που κόπηκαν, αλλά για τις συντάξεις που πρέπει να κοπούν. Η Κυρία αυτή, δεν είναι καμία από τις αριστερές πατσαβούρες.
-Δηλαδή, τι θες να πεις; Ότι είναι δεξιά πατσαβούρα;
-Αν δεν πεις την κρυάδα σου, δεν μπορείς. Η Κυρία Μιράντα, αν θες να ξέρεις- αλλά μήπως και κάθεσαι ποτέ να δεις καμία είδηση, να ξεστραβωθείς;- δεν ζει στην Ελλάδα. Στο Λονδίνο κατοικοεδρεύει. Είναι μία international persona της οικονομίας. Αλλά, νοιάζεται για την πατρίδα, τα έθνη και τους χρεωκοπημένους λαούς. Μάθε λοιπόν, ότι είναι από τα στελέχη του ΔΝΤ, που ανέλαβε, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, την διάσωση των λατινικών χωρών από τις άγριες ορέξεις επαναστατών και ανταρτών. Αυτούς που θαύμαζες στα νιάτα σου. Είναι εκείνη που συμμετείχε στην εκπόνηση των μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων για την διάσωση τους.
-Μπράβο της! Και ποιες χώρες διέσωσε;
– Μεξικό, Πόρτο Ρίκο, Ισημερινό, Κολομβία, Βενεζουέλα, και δεν ξέρω και εγώ πόσες άλλες.
-Μα, αυτοί ακόμα πεινάνε, ρε γυναίκα. Έχουν περάσει κοντά σαράντα χρόνια και κάθε τόσο, τις ακούω να βαράνε κανόνι. Τι σόι διάσωση έγινε;
-Των τραπεζών, του μοχλού ανάπτυξης της οικονομίας τους. Θα είχαν καταρρεύσει τελείως, έτσι και τις αφήνανε να τις κυβερνούν, αυτοί που είχανε εκλέξει οι πολίτες.
-Μα και τώρα, κουρέλια είναι. Δεν έχουνε ούτε νερό να πιούνε. Τα ξεπούλησαν όλα.
-Δεν τα ξεπούλησαν. Τα ιδιωτικοποίησαν. Και με τα χρήματα που πήρανε ξοφλήσανε δάνεια και τόκους. Αν δεν το έκαναν, δεν θα μπορούσαν να ξαναδανειστούν.
– Ναι, αλλά σήμερα χρωστάνε περισσότερα, από την εποχή που τις έσωσαν. Τέλος πάντων. Τι μας κόφτει εμάς, τι έγινε στο Μεξικό και στο Πόρτο Ρίκο; Τώρα που την βλέπω, την θυμήθηκα για τα καλά. Ήταν το golden girl του Μητσοτάκη. Μαζί του, στα πρώτα δύσκολα βήματα του φιλελευθερισμού. Οι απόψεις της, ήταν από τότε μαχητικές. Τα είχε βάλει με τους Κολλάδες του ΠΑΣΟΚ. Δεν είχε κωλώσει μπροστά σε κοτζάμ Πιπεριά. Τι ωραία χρόνια! Μπορεί Πασόκοι και Νεοδημοκράτες να πλακωνόμαστε, αλλά στο τέλος μονιάζαμε. Τα αφήναμε τα πράγματα στη θέση τους. Ρε, πώς αλλάξανε οι καιροί!
Μεγαλώσαμε και εμείς γυναίκα, μεγάλωσε και η Μιράντα. Παραμένει όμως, μια όμορφη Κυρία. Έλα, δεν το εννοούσα, όταν την είπα βάβω. Πες μου τώρα, για ποιους μιλάει;
-Για τους συνταξιούχους.
-Και τι λέει; Να τους πνίξουμε;
– Έλα, σταμάτα. Λέει, και δεν έχει άδικο, ότι δεν μπορούμε να τους δίνουμε προτεραιότητα, όταν υπάρχουν άνεργοι. Τα ταμεία δεν αντέχουν.
-Ωραία. Και τι προτείνει; Ευθανασία;
-Από εξυπνάδες, άλλο τίποτα. Δεν απαντώ σε βλακείες.
-Εντάξει θα σοβαρευτώ. Για να την έχει άλλωστε στο παράθυρο του το ΣΚΑΙ, πάει να πει, ότι τα πράγματα δεν είναι παίξε-γέλασε. Πες μου, τι πιστεύει η Κυρία Μιράντα, ότι πρέπει να γίνει για να βελτιωθούν οι συντάξεις;
– Εμείς οι νεοφιλελεύθεροι, πιστεύουμε στο αόρατο χέρι της αγοράς. Στην αυτορρύθμιση, χωρίς την επιβολή φόρων.
-Δηλαδή; Τι προτείνει η Κυρία Μιράντα;
-Να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης και να μειωθούν οι συντάξεις. Να πέσουν στα όρια του κατώτατου μισθού. Έτσι μόνο θα σωθούν τα Ταμεία. Και δεν θα χρειαστεί να πληρώνουμε φόρους, που είναι τροχοπέδη για την ανάπτυξη. Απλές συνταγές. «Ελεύθερος να διαλέξεις», που είπε και ο μέγας Friedman.
– Tι να διαλέξουν, ρε γυναίκα, οι συνταξιούχοι; Πως να πεθάνουν πριν την ώρα τους; Είσαστε στα καλά σας, ρε, εσείς οι φιλελέδες; Πώς θα ζήσουν οι ηλικιωμένοι άνθρωποι; Θα τους δίνει κάθε μέρα τρόφιμα και φάρμακα το αόρατο χέρι της αγοράς; Ή μήπως θα τους τραβάει και καμία μ@λακία για να ξεχαρμανιάζουν;
-Έλα, βγες από το δωμάτιο. Δεν είσαι σοβαρός.
-Δίκιο έχεις. Είναι σοβαρή, η Κυρία Μιράντα. Κρίμα μόνο, που δεν βγήκε στην τηλεόραση να πει κάτι, για να σώσει και τις Τράπεζες.
-Δηλαδή, σαν τι ήθελες να πει, ρε έξυπνε;
-Τι να πει; Ότι δεν θα έπρεπε να δώσουμε φράγκο για αυτές. Μη με ρωτήσεις, που θα βρίσκανε τα γ@μημένα τα κεφάλαια. Θα φρόντιζε το αόρατο χέρι, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει.
Αυτό ρε, το κωλόχερο, θα έβρισκε και τα χρήματα που βγάλανε τα λαμόγια στο εξωτερικό, θα άνοιγε και τους λογαριασμούς από τις offshore της Καραϊβικής και στο φινάλε θα πλάκωνε και στις σφαλιάρες τους Τραπεζίτες, τους Διοικητές και τους κουμπάρους τους Χρηματιστές.
Αυτοί οι γελοίοι δεν βουλιάξανε Τράπεζες και Ταμεία; Πήγανε οι ηλίθιοι και τζογάρανε, ότι είχανε και δεν είχανε, στα άχρηστα κωλόχαρτα με τα στοιχήματα των ξένων.
Ποντάρανε μισθούς , συντάξεις και αποθεματικά στις ρουλέτες, που είχαν στήσει τα μπουρδέλα. Συγγνώμη, στους επενδυτικούς οίκους ήθελα να πω. Αυτούς, που τόσο πιστά υπηρέτησε η αξιότιμη Κυρία Μιράντα.
Γ.Κ.
ΥΓ. Η σύζυγός μου παρέλειψε να μου αναφέρει, ότι η Κυρία Μιράντα Ξαφά είναι αυτή, που είχε δηλώσει, πριν το δημοψήφισμα, ότι έβγαλε τα λεφτά της στο εξωτερικό, γιατί δεν εμπιστεύεται την χώρα. Το πιο πιθανόν, να τα έστειλε σε κάποια Ευρωπαϊκή Χώρα. Ίσως, για αυτό να ήθελε, να μείνουμε και στην Ευρώπη.
(Αγαπητέ Γ.Κ., το πρώτο που σκέφτηκα βλέποντας αυτή την κυρία είναι πως «μετά από κάποια ηλικία, ο καθένας είναι υπεύθυνος για το πρόσωπο που έχει φτιάξει». Σας θαυμάζω που βλέπετε ΣΚΑΪ και κάθεστε μάλιστα και γράφετε και κείμενο για αυτό που είδατε. Μπράβο σας.Πάντως, να ξέρετε πως η ελληνική τηλεόραση είναι μόνο για άτομα της τρίτης ηλικίας και για ανήμπορους. Να είστε καλά.)
Ανάρτηση από: http://pitsirikos.net
