Σύμφωνα με τον αμερικανικό νόμο για τα "δίκαια εργασιακά στάνταρς" (fair labor standards act) υπο-κατώτατος μισθός μπορεί να πληρώνεται σε:
- φοιτητές που είναι μαθητευόμενοι·
- φοιτητές πλήρους απασχόλησης που δουλεύουν σε επιχειρήσεις εμπορίου ή υπηρεσιών, ή σε δουλειές μέσα στα πανεπιστήμια·
- άτομα που έχουν δυσκολίες, είτε σωματικές είτε ψυχολογικές, των οποίων η παραγωγική ικανότητα θεωρείται μειωμένη.
Στις ΗΠΑ ο νόμος επιτρέπει στους εργοδότες να πληρώνουν αυτόν τον υπο-κατώτατο (από 4,25 δολάρια την ώρα και πάνω όταν ο κατώτατος είναι επίσημα 7,25) στις δύο πρώτες κατηγορίες μόνο για τις πρώτες 90 ημέρες εργασίας τους. Στην ελλάδα, που είναι πιο προχωρημένη, οι εργοδότες μπορούν να πληρώνουν αυτόν τον sub-minimum μισθό μέχρι να συμπληρώσει ο εργαζόμενος το 25 έτος της ηλικίας του. (Όταν πλησιάζει τον διώχνουν και ξανά προσλαμβάνουν "φρέσκο κρέας").
Η επίσημη δικαιολογία της υπο-πληρωμής είναι ότι (οι νέοι) "δεν ξέρουν". Λες και υπήρχαν ποτέ δουλειές για πρωτάρηδες ή και όχι τόσο πρωτάρηδες που τις ήξεραν απ’ την κούνια. Η πραγματική αιτία είναι γνωστή. Μια ακόμα μορφή άγριας υποτίμησης της εργασίας. (Άντε πέστο. Να σε κοιτάνε σαν αρειανό...)
Αυτός / αυτή που sub-πληρώνεται (αλλά δουλεύει μια χαρά) έχει μήπως sub-πόδια, sub-στομάχι, sub-ανάγκες και sub-επιθυμίες; Όχι. Τα αφεντικά βασίζονται στο ότι έχει sub-θέληση για κόντρα, sub-μίσος απέναντί τους. Και εδώ που τα λέμε, αν η σύγχρονη εργατική νεολαία δεν βάλει τους εργοδότες της "στη γαλότσα", τέτοια και χειρότερα θα συμβαίνουν.
Όσο για τους μεγαλύτερους, που δεν είναι sub- ηλικιακά αλλά πληρώνονται με σκατά λεφτά; Τι να πούμε; Τι;
Ανάρτηση από: http://www.sarajevomag.gr
