«Εγώ δεν είμαι διατεθειμένη να αφήσω το σπίτι μου και να βρεθούν τα παιδιά μου στον δρόμο. Δεν θα το κάνω και με όποιο κόστος», ακούσαμε χτες να μας λέει μια δανειολήπτρια, μητέρα δυο ανήλικων παιδιών, που λόγω της ταξικής μνημονικής δραματικής κατάστασης που έχουν βρεθεί τα λαϊκά στρώματα κινδυνεύει το σπίτι της να βγει σε πλειστηριασμό αφού δεν μπορεί να εξοφλήσει τους τραπεζίτες τοκογλύφους.
Δυστυχώς υπάρχουν συνάνθρωποι μας που αισθάνονται ότι βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδο έχοντας πέσει στα νύχια τραπεζιτών καθώς και στο βραχνά της εξοντωτικής ανέχειας, της εξαθλίωσης, της απελπισίας. Και μπροστά σ’ αυτή την δραματική πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν επιλέγουν να βάλουν τέλος στην ζωή τους.
Άλλη μια τέτοια τραγική είδηση μας έρχεται σήμερα από την περιοχή της Αγυιάς στην Πάτρα. Ενας 45χρονος άνδρας αυτοκτόνησε πέφτοντας από την ταράτσα της πολυκατοικίας που έμεινε αφήνοντας μια γυναίκα χήρα και ένα παιδί ορφανό.
Το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ μας λέει ότι ο αυτόχειρας «αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, τα οποία των τελευταίο καιρό είχαν συσσωρευτεί και αδυνατούσε πλέον να ανταπεξέλθει στο δάνειο το οποίο υπήρχε στο όνομα του».
Το εξ’ ίσου συγκλονιστικό είναι ότι ο δολοφονημένος από τις σφαίρες της φτώχεια και της ανέχειας συμπολίτης μας ενοχοποιεί τον εαυτό του για την απόφαση που πήρε:«Δεν στάθηκα τελικά άξιος για τίποτα», ανέφερε στο σημείωμα που άφησε πίσω του πριν προβεί στο απεγνωσμένο διάβημα του.
Η προπαγάνδα, η πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν χρόνια τώρα οι μηχανισμοί του συστήματος, δυστυχώς έχει σε κάποιο κόσμο αποτελέσματα. Μας εξαθλιώνουν, μας στέλνουν στην ανεργία, μας φτωχοποιούν, και παράλληλα καταφέρνουν μερίδα κόσμου να αισθάνεται υπεύθυνη για την κατάσταση που βιώνει.
Οι αυτοκτονίες –που οι περισσότερες είναι δολοφονίες του συστήματος στην πραγματικότητα- είναι ένα διαρκές έγκλημα του καπιταλισμού και του πολιτικού προσωπικού των πλουτοκρατών, συνέπεια του ανηλεούς ταξικού πολέμου που έχουν εξαπολύσει στην εργατική τάξη, για να βγουν τα μονοπώλια και η κεφαλαιοκράτες αλώβητοι απ’ την καπιταλιστική οικονομική κρίση και όλα τα βάρη της να τα φορτωθούν τα λαϊκά στρώματα.
Αυτά τα καπιταλιστικά εγκλήματα –που ποτέ δεν έχουν ενόχους- με θύματα άτομα της τάξης μας θα παίρνουν διαρκώς μεγαλύτερες διαστάσεις όσο εξακολουθούμε να παρακολουθούμε μοιρολατρικά άλλους να σχεδιάζουν την ζωή μας, χωρίς εμάς και εναντίον μας.
Δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε: Βαθιά λαθεμένη επιλογή των συνανθρώπων μας η αυτοχειρία. Κάθε ατομική λύση (είναι η αυτοκτονία λύση;) δεν μπορεί να αποτελέσει διέξοδο για τα προβλήματα που έχουν κοινωνικές αιτίες. Η λύση βρίσκεται στην αλληλεγγύη και στην κοινωνική δράση, για την ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος. Να μην σκοτώνει αυτό την ύπαρξη μας. Να βάλουμε εμείς ταφόπλακα στο πολιτικό σύστημα που μας εξαθλιώνει, μας μαραζώνει μας οδηγεί σε αδιέξοδα.
Ανάρτηση από: http://tsak-giorgis.blogspot.gr
