Ένας απέραντος κόσμος απάτης.
Απ’ τα μικρά κι ασήμαντα που μας περιβάλλουν, μέχρι τα μεγάλα κι απλησίαστα για τους ταπεινούς.
Στόματα με ανύπαρκτα χείλη να τάζουν, να τάζουν λαγούς με πετραχήλια σε αφτιά δικασμένα στην πλάνη.
Γλώσσες φιδιού να δρασκελούν τα έντρομα πρόσωπα, να εισβάλλουν στις ψυχές και να τις μπολιάζουν με μασκαρεμένο δηλητήριο. Υποσχέσεις τις είπανε…
Και άνθρωποι κάθε τάξης, τι λέω, μια τάξη πολιτών απέμεινε, οι πολλάκις προδομένοι, αυτοί λοιπόν να διαστέλλουν τη σκέψη, να υποστέλλουν ονείρατα και προσδοκίες, να συστέλλουν το σήμερα από φόβο μην διογκωθεί και γίνει αύριο…και να ζουν με τρόμο στα χνάρια του χθες. Ως μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα στα ανέκφραστα πρόσωπα των προγόνων.
Και όλα αυτά, εν τω μέσω τσεκουρωμένων μισθών και συντάξεων, εν τω μέσω πλειστηριασμών, εν τω μέσω μιας στυγνής δικτατορίας, ψελλίζουν καθώς στροφάρουν πάνω από μια χοάνη που αναδύεται η μπόχα της σύγχρονης Ελλάδας…
‘’Χαίνουσα πληγή τα πάθη και τα λάθη μας’’
… Και το θάμα, κάπου στο πουθενά να αλαργεύει …
Τι περιμένουμε;
Γιατί περιμένουμε;
Ανάρτηση από: http://sioualtec.blogspot.gr
