«Στο κενό μας προχωράει η Τουρκία…»

Του Γιώργου Ρακκά από την Ρήξη φ. 129 

Ο σάλος που προέκυψε από τη μετάβαση Καμμένου-Βίτσα-Κασιδιάρη και λοιπών βουλευτών των ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Χ.Α. και Ένωσης Κεντρώων στα ακριτικά και πλέον αμφισβητούμενα από την Τουρκία νησιά (Ρω, Στρογγύλη, Μεγίστη) αποτελεί ένα εξαιρετικό case study για να αντιληφθούμε ότι το σύνολο του πολιτικού συστήματος, τα ΜΜΕ και οι δημοσιολογούντες σε αυτόν τον τόπο παράγουν πολύ περισσότερη γελοιότητα απ’ ό,τι η χώρα μπορεί να καταναλώσει, βλάπτοντας μάλιστα σοβαρά ζωτικές εθνικές υποθέσεις.
Έτσι, ένας ακόμα μίνι εμφύλιος έχει ξεσπάσει, καθώς τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΚΚΕ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την αβάντα που έδωσε το γεγονός στη Χρυσή Αυγή -λες και δεν έχουν και εκείνοι μερίδιο ευθύνης για τη νεκρανάσταση της μετεμφυλιακής ακροδεξιάς στον τόπο μας- αδιαφορώντας αν το ζήτημα στο οποίο επέλεξαν να κάνουν αντιπολίτευση έχει να κάνει με το πρωτοφανές κρεσέντο της τουρκικής προκλητικότητας και των εμπρηστικών δηλώσεων του Ερντογάν και των παρατρεχάμενών του αξιωματούχων.

Ενώ αυτήν τη στιγμή η χώρα και η ελληνική κοινωνία είχαν ανάγκη από μια συμβολική κίνηση του σύσσωμου ελληνικού πολιτικού κόσμου, που θα καταδείκνυε στον Ερντογάν ότι τουλάχιστον σε αυτό το ζήτημα η Ελλάδα δεν παίζει, και ούτε σηκώνει πολλά-πολλά, αυτό που εν τέλει προέκυψε ήταν μια φαρσοκωμωδία ολκής. Που αποδεικνύει έμπρακτα και τραγικά ότι ο ελληνικός πολιτικός κόσμος αποτελεί ένα άθροισμα ελαχίστων, κοντόθωρων, μικροπρεπών πολιτικάντηδων, που είναι ικανοί να μαλώνουν για τα κλαδιά ενός δέντρου, την στιγμή που το δάσος έχει πάρει φωτιά.
Η επίσκεψη των εν λόγω βουλευτών, μαζί με τον υπουργό που ζει κάθε μέρα το τριώδιο με τις αστείες στρατιωτικές μεταμφιέσεις του, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της βουλής. Πράγμα που σημαίνει ότι προηγήθηκε σχετική εισήγηση στις εργασίες της επιτροπής, και ότι και οι πενήντα πέντε βουλευτές που έχουν οριστεί να μετέχουν σε αυτή (και άρα τα κόμματά τους) γνώριζαν προφανώς για την επίσκεψη. Επέλεξαν να μην παραστούν, και μπορούμε να φανταστούμε τις δικαιολογίες: Δεν ήθελαν να ρίξουν λάδι στη φωτιά των ελληνοτουρκικών σχέσεων (τη στιγμή που ο Ερντογάν ρίχνει… βενζίνη) και δεν ήθελαν να φωτογραφηθούν δίπλα στον Κασιδιάρη (γιατί, ως γνωστόν, οι βουλευτές του τόπου μας διαπνέονται από αγνό και άδολο αντιφασισμό, ιδίως ο Σταύρος Θεοδωράκης, τα πληκτρολόγια του οποίου έχουν πάρει φωτιά από τις φλογερές καταγγελίες που εκτοξεύει από το φέισμπούκ).
Βρήκαν λοιπόν την ευκαιρία να καταδείξουν τώρα, επ’ αφορμή της ανάγκης απάντησης στις τουρκικές διεκδικήσεις, τη σύμπραξη κυβέρνησης και Χ.Α. στο πλαίσιο των κοινοβουλευτικών επιτροπών. Άραγε, γιατί δεν το έκαναν νωρίτερα, στις πλείστες όσες περιστάσεις αυτή εξελισσόταν απροκάλυπτα, όπως όταν το προεδρείο άλλης κοινοβουλευτικής επιτροπής παρακολουθούσε με ευχαρίστηση τον Κασιδιάρη να διαπομπεύει λεκτικά τους παλαιούς καλανάρχες (και προφανώς, όχι τον «γαλαντόμο» Μαρινάκη, που είναι πολύ λαρτζ, προβλέποντας κατιτίς για όλους εκεί στο πειραιώτικο βασίλειό του…);
Πού είναι η τάχα σοβαρή ΝΔ και ο αρεσκόμενος σε προσποιήσεις συνετού statesman Κυριάκος Μητσοτάκης; Ξαφνικά, για τα ελληνοτουρκικά έχει καταπιεί τη γλώσσα του, «στηρίζει», λέει, «τον πρόεδρο Αναστασιάδη», συνιστά ψυχραιμία, την ίδια στιγμή που ο Τούρκος αντιπρόεδρος μιλάει για «γκιαούρηδες», ενώ το κόμμα του επιδίδεται σε χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων για την επίσκεψη στα ακριτικά νησιά. Όσο για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, οργάνωσε ολόκληρη εκδήλωση και μιλούσε με τις ώρες για να πει τι; Ότι η Τουρκία μάλλον έχει ξεφύγει και ότι πρέπει να … ρίξουμε τους τόνους… Όσο για τον πρωθυπουργό, ακόμα δεν γνωρίζουμε αν έχει μάθει για τα θαλάσσια σύνορα της χώρας.
Δυστυχώς, έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που νομίζουν ότι τα ελληνοτουρκικά, η αμφισβήτηση του Αιγαίου, ο ιμπεριαλισμός του Ερντογάν, μπορούν με την ίδια ευκολία να αποτελέσουν υλικό για το σίριαλ της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης όπως κάθε άλλο ζήτημα, μικρό ή μεγάλο, της επικαιρότητας. Και συνεχίζουν την πολιτική παράσταση, που περιλαμβάνει ρόλους «εθναμυντόρων» και ρόλους «εθνικά συνετών» κατά το δοκούν.
Βρισκόμαστε ενώπιον μιας θεμελιώδους, ζωτικής ανεπάρκειας του ελληνικού πολιτικού συστήματος, το οποίο, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν μπορεί να κατανοήσει την πρωταρχική απαίτηση σοβαρότητας που αποτελεί θεμέλιο της ελεύθερης ύπαρξης και της ανεξαρτησίας των σοβαρών κρατών: Κοινώς, με τα ζητήματα εδαφικής ακεραιότητας δεν συνηθίζουμε να παίζουμε τις κουμπάρες, αλλά κάνουμε ενιαία και ομόθυμη εθνική πολιτική υπεράσπισης της αυτοτέλειάς μας.
Η ιστορία, λοιπόν, θα γράψει ότι, σε αυτήν την τόσο κρίσιμη στιγμή για το μέλλον του τόπου, το ελληνικό πολιτικό σύστημα αντί να προστατέψει τον θεμέλιο λίθο του Συντάγματος, έδινε παράσταση «θιάσου ποικιλιών». Πραγματικά, δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες στον Ερντογάν.
Ε, άι σιχτίρ, λοιπόν, όπως θα ‘λεγε και ο τελευταίος στη γλώσσα του.

Υ.Γ. Τι θα γινόταν σε μια κανονική χώρα; Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών στο Καστελόριζο υπό την προεδρία του ΠτΔ· κοινό ανακοινωθέν του συμβουλίου που να απαντάει αποτελεσματικά στις δηλώσεις Ερντογάν ανακοίνωση καθολικά αποδεκτών, έκτακτων μέτρων υποστήριξης των ακριτικών νησιών.

Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr