Δεν μπορεί να χρησιμοποιεί κανείς το ίδιο τέχνασμα δύο φορές, περιμένοντας πως θα έχει τα ίδια αποτελέσματα, έστω τα περυσινά οδυνηρά – κάτι που ως συνήθως κατάλαβε αργά ο πρωθυπουργός, οδηγώντας την κυβέρνηση σε μία ακόμη θλιβερή αποτυχία, όπως είναι ασφαλώς η άρνηση της σύσκεψης κορυφής.
Όσο και να θέλει όμως να τον κατηγορεί κανείς για τα τεράστια λάθη του, ειδικά όσον αφορά μία ακόμη δήθεν ηρωική αλλά ουσιαστικά ανόητη ομηρική διαπραγμάτευση χωρίς κανένα όπλο, καμία στρατηγική και κανέναν στόχο, η οποία απειλεί να οδηγήσει την Ελλάδα οριστικά στο γκρεμό, δεν μπορεί παρά να του πιστώσει κάποιο δίκιο: το ότι είναι αδύνατο να βρεθεί μία έστω οριακά βιώσιμη λύση για τα προβλήματα της Ελλάδας, εάν εφαρμοσθούν τα μέτρα που απαιτούν η ευρωπαϊκή Τρόικα (η Γερμανία) και το ΔΝΤ.
Το αποτέλεσμα τους θα ήταν ασφαλώς η επιδείνωση της ύφεσης, η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας,καθώς επίσης η μετατροπή της Ελλάδας σε ένα άβουλο προτεκτοράτο στο διηνεκές – οπότε δεν είναι καθόλου εύλογο να τα αποδεχθεί κανείς, υπογράφοντας τη θανατική καταδίκη της πατρίδας του.
Θα ήταν βέβαια ευχής έργο να είχε η Ελλάδα μία εναλλακτική δυνατότητα, όπως αυτή της Βρετανίας – η οποία δεν θα έχει άδικο να επιλέξει την έξοδο της από την ΕΕ, για να αποφύγει οριστικά τα ελλείμματα της με τη Γερμανία, τα οποία φτάνουν στα 50 δις € ετήσια! Δυστυχώς όμως, η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη στο ευρώ, με μηδαμινές δυνατότητες να ξεφύγει από την παγίδα, στην οποία μόνη της οδηγήθηκε – αφού η απλή αλλαγή του νομίσματος της θα καθυστερούσε πολύ για να λύσει τα προβλήματα της οικονομίας της, εάν υποθέσουμε πως θα τα έλυνε, ενώ η χώρα δεν διαθέτει πια καθόλου χρόνο.
Ως εκ τούτου, θα ήταν μεν καλύτερο να μην ήταν η πατρίδα μας μέλος μίας νομισματικής ένωσης που απομυζείται αχόρταγα από τη Γερμανία, εντός του ευρώ δεν πρόκειται να λύσει κανένα της πρόβλημα, ενώ θα λεηλατηθεί και θα εξαθλιωθεί ταυτόχρονα, αλλά δεν μπορεί να βρεθεί εύκολα ο δρόμος της εξόδου, χωρίς να αυτοκτονήσει (άρθρο) – ενώ φυσικά απλά και μόνο το τύπωμα χρημάτων, της δραχμής εν προκειμένω, δεν βοηθάει σε απολύτως τίποτα.
Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται σήμερα από τη Βενεζουέλα η οποία, όχι μόνο δεν μπορεί να εισάγει τα βασικά προϊόντα που της λείπουν, αλλά αδυνατεί ακόμη και να πληρώσει για την αγορά ενός σημαντικού για την ίδια αγαθού: για τα χαρτονομίσματα, από τα οποία έχει συνεχώς μεγαλύτερες ανάγκες λόγω του υπερπληθωρισμού, στον οποίο έχει οδηγηθεί (προβλέπεται στο 720%!).
Ειδικότερα, επειδή τα έσοδα της από το πετρέλαιο συνεχώς μειώνονται, λόγω της πτώσης της τιμής του, δεν έχει αρκετά δολάρια στα συναλλαγματικά της αποθέματα για να στηρίξει το νόμισμα της (ανάλυση). Παράλληλα, αναγκάζεται να τυπώνει συνεχώς μεγαλύτερες ποσότητες, με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να ανταπεξέλθει με τα «εκτυπωτικά» – αδυνατώντας να εξοφλήσει την εταιρεία De La Rue (πηγή) που τυπώνει το νόμισμα της (οφείλει 71.000.000 $, τα οποία καθυστερεί). Εύλογα βέβαια, αφού η Βενεζουέλα παραγγέλνει πλέον περισσότερα από 10 δις χαρτονομίσματα ετήσια, όταν οι Η.Π.Α. παραγγέλνουν μόλις 7,6 δις.
Συμπερασματικά λοιπόν θα ήταν ευχής έργο να μην ανήκουμε στην ίδια νομισματική ένωση με τη Γερμανία, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεθεί ο τρόπος, με τον οποίο θα τα καταφέρναμε – ενώ δεν διαθέτουμε φυσικά μία ικανή ηγεσία, ούτε κάποια σοβαρή εναλλακτική δυνατότητα στην αντιπολίτευση. Επομένως, το μόνο που μας απομένει είναι να δηλώσουμε εν πρώτοις στάση πληρωμών (ανάλυση) – αφού οι δανειστές μας δεν έχουν την πρόθεση να μας προτείνουν μία οριστική λύση των προβλημάτων μας.
Διαφορετικά προβλέπεται σύντομα η ασύντακτη χρεοκοπία της χώρας μας, η υιοθέτηση ενός παράλληλου νομίσματος για την πληρωμή των υποχρεώσεων του δημοσίου (μισθοί δημοσίων υπαλλήλων, συντάξεις κοκ.), σημαντικές δυσχέρειες στο τραπεζικό μας σύστημα με πρώτο θύμα τις καταθέσεις κοκ.
Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.gr
