Τα αποτέλεσμα της 25ης
Ιανουαρίου δημιούργησε νέους συσχετισμούς και νέα πολιτικά δεδομένα, βάζοντας
την χώρα και την ταξική πάλη σε μια νέα φάση. Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ(και η
ενίσχυση όλης της Αριστεράς) και η βαριά ήττα των δυνάμεων που εφάρμοσαν τις
μνημονιακές πολιτικές(ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, Γ.Παπανδρέου), αποτυπώνουν την
λαϊκή θέληση για άλλη πολιτική κόντρα στις μνημονιακές πολιτικές. Το θετικό
ρεύμα να φύγουν αυτοί, ταυτόχρονα συμβάδιζε με την μη κατανόηση αλλά και τις
ψευδαισθήσεις(που δημιούργησε και ο ΣΥΡΙΖΑ) για τις απαιτούμενες συγκρούσεις
και ρήξεις με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και το ελληνικό
κεφάλαιο.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τις μέχρι
τώρα δηλώσεις της, κινείται μέσα στο εγχώριο και διεθνές αστικό πλαίσιο
διαχείρισης(αναγνώριση χρέους, αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, νέο πρόγραμμα
δανεισμού, πάση θυσία σε Ευρώ-ΕΕ). Ταυτόχρονα πιστεύει πως μπορεί να
διαπραγματευτεί, σεβόμενη τους βασικούς άξονες του πλαισίου, για μια άλλη
πολιτική χωρίς λιτότητα. Στην προσπάθεια της αυτή προσπαθεί να αξιοποιήσει της
αντιθέσεις μεταξύ αμερικάνικου και ευρωπαϊκού κεφαλαίου, που όμως δεν μπορούν
να βοηθήσουν σε μια φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Η στάση αυτή της
Κυβέρνησης οξύνει τον φόβο και την σύγχυση στο λαό σε αντίθεση με τις πρώτες
μέρες όπου διάφορες εξαγγελίες και κινήσεις, κυρίως συμβολικού πολιτικού
χαρακτήρα, έδιναν ελπίδα σε έναν κόσμο ότι μπορεί να υπάρξει μια άλλη πολιτική
που θα βελτιώνει την κατάστασή του.
