Του Jones Manoel, μέλος του “Partido Communista Brasileiro”. Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα https://blackagendareport.com/ τον Ιούνιο του 2020. Μετάφραση Γ.Φ.
Υπάρχει μια θεμελιώδης αντίφαση σε πολλές από τις μαρξιστικές μελέτες που παράγονται στη Δύση. Κάθε φορά που μιλούν για τον μαρξισμό στην Ασία -στην Κίνα, την Κορέα ή το Βιετνάμ- ή όταν μιλούν για τα λαϊκά κινήματα στην Αφρική, όπως στην Αίγυπτο ή τη Λιβύη, τονίζουν την επιρροή της θρησκείας σε αυτά τα πολιτικά κινήματα και την εθνική προσαρμογή του μαρξισμού. Όταν οποιοσδήποτε μαρξιστής ερευνητής μελετά, για παράδειγμα, τον κινεζικό μαρξισμό, είναι υποχρεωμένος να ασχοληθεί με την επιρροή της φιλοσοφίας του Κομφούκιου στον κινεζικό πολιτισμό γενικά και στον κινεζικό μαρξισμό ειδικότερα. Ομοίως, η επιρροή που έχει το Ισλάμ σε πολλές αφρικανικές χώρες λαμβάνεται πάντα υπόψη στην ανάλυση σοσιαλιστικών εθνών όπως η Αλγερία.
Ωστόσο, όταν έρχεται η ώρα να εξεταστεί ο μαρξισμός στη δυτική πολιτική, η επιρροή του χριστιανισμού στην κατασκευή του συμβολικού, υποκειμενικού και θεωρητικού σύμπαντος αυτού του μαρξισμού σπάνια λαμβάνεται υπόψη. Είναι σαν στην Ασία ο Κομφουκιανισμός να επηρεάζει την πολιτική, στην Αφρική το Ισλάμ να επηρεάζει την πολιτική, αλλά στη Βραζιλία, στις ΗΠΑ, στη Γαλλία, στην Πορτογαλία ο Χριστιανισμός να μην επιτελεί παρόμοιο ρόλο στη διαμόρφωση της ιστορικής υποκειμενικότητας. Αυτό είναι ένα λάθος για έναν πολύ απλό και αντικειμενικό λόγο, τον οποίο ο Αντόνιο Γκράμσι επισημαίνει σε διάφορα σημεία των Τετραδίων της Φυλακής: η Καθολική Εκκλησία είναι ο μακροβιότερος θεσμός που λειτουργεί στη Δύση. Κανένας άλλος θεσμός δεν έχει καταφέρει να παραμείνει ζωντανός για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα με την ικανότητα να διαδίδει και να κυκλοφορεί ιδέες και έννοιες, μέσω ενός σώματος διανοούμενων ιερέων, επισκόπων και θεολόγων, οργανωμένων στο πλαίσιο μιας γραφειοκρατίας όπως η Καθολική Εκκλησία. Έτσι, είναι αδύνατο να μιλήσουμε σοβαρά για τον μαρξισμό, την πολιτική, την υποκειμενικότητα, τον πολιτισμό και το συμβολικό πεδίο στη Δύση χωρίς να ενσωματώσουμε ως στοιχεία ανάλυσης τον ρόλο του χριστιανισμού σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό, σε κάθε συγκεκριμένη χώρα.
