Παρακμή της λογικής...

Τι κρύβει η λατρεία της Αριστεράς για την πολυπολιτισμικότητα

Του Κώστα Μελά

Ο τρόπος που λειτουργεί το διεθνές οικονομικό σύστημα επιβάλλει ομοιόμορφες συμπεριφορές σε όσους ζουν και εργάζονται σύμφωνα με τους κανόνες του: ταυτόσημες οικονομικές δραστηριότητες, ίδιους τρόπους διασκέδασης, όμοια καταναλωτικά προϊόντα, ίδια εκπαίδευση, όμοιο μέλλον. Οι υπέρμαχοι της πολυπολιτισμικότητας βλέπουν μόνο τον πολιτισμό και αγνοούν την υλική παραγωγική-συναλλακτική βάση. Η πολυπολιτισμικότητα δεν είναι το αντίθετο της ομοιομορφίας και της ομογενοποίησης, αλλά το προϊόν τους.

Οι κοινωνιολογικές διαφοροποιήσεις δεν συνιστούν και πολιτισμικές διαφορές. Ελάχιστοι ασχολούνται με το οικονομικό περιεχόμενο της πολυπολιτισμικότητας. Σήμερα στις κοινωνίες της αναπτυγμένης Δύσης , όροι όπως "πολυπολιτισμικότητα", "πολιτισμικός πλουραλισμός" και "πολιτισμική διαφορετικότητα" δεν προσδιορίζουν διαφορετικές ζωές, αλλά διαφορετικά στιλ ζωής.

Στον χώρο της ιδεολογίας επικρατεί πλουραλισμός, ο οποίος δεν μπορεί να αντιστοιχηθεί με τη μονοσήμαντη γλώσσα της οικονομίας και της τεχνολογικής βάσης. Ο πλουραλισμός αυτός, όμως, είναι αποφασιστικής σημασίας για τη λειτουργία της οικονομίας, δεδομένου ότι αυτή στηρίζεται πρωτίστως στη μαζική κατανάλωση, η οποία με τη σειρά της δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ηδονιστικές στάσεις. Αυτές από τη φύση τους συνεπάγονται τον πλουραλισμό των αξιών ή την αδιαφορία στο ηθικό επίπεδο.

Τα πολλά αιολικά και φ/β αυξάνουν (πολύ) το κόστος του συστήματος. (Τα λίγα, το αυξάνουν λιγότερο). Φάτε μάτια ψάρια...

https://globalchange.mit.edu/publication/17323

https://www.utilitydive.com/news/too-much-wind-and-solar-raises-power-system-costs-deep-decarbonization-req/568080/

Τα άρθρα αυτά δεν αφορούν εμάς ή καν την "Ευρώπη". Λένε ότι "εάν πρέπει να πάμε σε ηλεκτροπαραγωγή χωρίς άνθρακα (δηλαδή όχι από κάρβουνο ή από φυσικό αέριο), αυτό είναι εφικτό μόνο με πυρηνικά.  Και αυτό επειδή τα τα πολλά αιολικά και φωτοβολταϊκά απλά "ανεβάζουν το κόστος", ενώ τα τα πυρηνικά ηλεκτροδοτούν.

Όσοι από εσάς δεν θέλετε αιολικά επειδή σας χαλάνε την θέα ή την διάθεση, πέφτετε στην (στημένη) παγίδα να αναρωτιέστε αν προτιμάτε τα αιολικά ή τα πυρηνικά. Το δίλημμα είναι πλαστό, είναι σαν να αναρωτιέστε αν προτιμάτε βοτσαλάκια, ή μακαρονάδα. Τα αιολικά δεν ηλεκτροδοτούν. Τα βοτσαλάκια δεν τρώγονται.

Εξάρχεια: όταν φεύγουν τα ΜΑΤ, έρχονται τα funds

Της Αφροδίτης Τζιαντζή 
Φωτ.: Αλέξανδρος Σταματίου

Το τελεσίγραφο του Μιχ. Χρυσοχοΐδη για εκκένωση των καταλήψεων δεν είναι ο μόνος εκβιασμός που υφίστανται οι κάτοικοι της ιστορικής συνοικίας. Εκπρόσωποι real estate επενδυτών σαρώνουν την περιοχή για να μετατρέψουν ολόκληρες πολυκατοικίες σε τουριστικά καταλύματα, στέλνοντας «εξιτήρια» στους ενοικιαστές, που αντιδρούν μέσω του νεοσύστατου «Ενιαίου Κοινωνικού Μετώπου Εξαρχείων» και της συλλογικότητας ΑΑRG και τάσσονται εναντίον της κοινωνικής ερήμου που προοιωνίζεται το airbnb.

«Οπου δεν φτάνει το κλομπ του ΜΑΤατζή, φτάνει η ανάπλαση του μεγαλο-επενδυτή». Αυτό θα μπορούσε να είναι το κυνικό συμπέρασμα από όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην ιστορική γειτονιά των Εξαρχείων.

Εκτός από τις διμοιρίες των δυνάμεων καταστολής, μοιάζουν να έχουν στρατοπεδεύσει μόνιμα εκπρόσωποι εταιρειών που διαχειρίζονται ακίνητα, σε έναν οργασμό κτηματομεσιτικών αγορών, ανάπλασης, ανακαίνισης και μετατροπής ολόκληρων πολυκατοικιών σε συγκροτήματα διαμερισμάτων που ενοικιάζονται μέσα από ηλεκτρονικές πλατφόρμες - είτε βραχυχρόνιας μίσθωσης όπως η airbnb, είτε τουριστικών καταλυμάτων όπως η booking.com.

Βιομηχανίες η Τουρκία, καφετέριες η Ελλάδα!

Του Δημήτρη Χρήστου

Τα τουρκικά επεκτατικά σχέδια στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο ανησυχούν τους Έλληνες και δικαίως. Κορυφώνονται σε μια εποχή όπου η διεθνής τάξη έχει καταρρεύσει. Οι διεθνείς οργανισμοί αδυνατούν να πάρουν αποφάσεις και οι μεγάλοι παίκτες κάνουν παιχνίδι όπως τους επιθυμούν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Ο Ερντογάν κατάφερε το ασύλληπτο, να αγοράσει υπερσύγχρονα πυραυλικά συστήματα από τη Μόσχα και να υποτάξει στα σχέδιά του τους Αμερικανούς, οι απειλές των οποίων αποδείχτηκαν κούφιες.

Με λίγα λόγια, η Τουρκία που έχει με το μέρος της εκτός από τον Τραμπ και τον Πούτιν, θεωρείται αναντικατάστατη στο ΝΑΤΟ. Ένα ΝΑΤΟ που αρνείται να πάρει θέση στις ελληνοτουρκικές διαφορές, ενώ οι δικοί μας εταίροι στην Ευρώπη, διστάζουν να υπερασπιστούν μια χώρα μέλος της Ένωσης. Το όραμα του Ερντογάν για μια μεγάλη Τουρκία συνεχίζει να υλοποιείται μεθοδικά.

Το μοναδικό που λείπει από τη χώρα του, είναι οι ενεργειακοί πόροι, οι υδρογονάνθρακες και θα διεκδικήσει μερίδιο, με κάθε τρόπο και χωρίς βιασύνες. Και στον κάθε τρόπο, δεν περιλαμβάνονται μόνον οι φανερές προσπάθειες, αλλά και οι αφανείς, που αφορούν εξαγορές δικαιωμάτων από τους υπερεθνικούς ενεργειακούς κολοσσούς που έχουν αναλάβει τα έργα.

Θλίψη...

Αποτροπή ή κατευνασμός; H αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας

Του Βασίλειου  Μαρτζούκου* από το Άρδην τ. 116 που κυκλοφορεί στα περίπτερα

Θα εστιάσω στα ελληνοτουρκικά, θα φύγω από την άμεση επικαιρότητα και θα προσπαθήσω με έναν στρατηγικό τρόπο να αναδείξω τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, αφού επιχειρήσω πρώτα δύο εισαγωγικές αναφορές για την αποτροπή. Στη συνέχεια θα αναφερθώ στο τι επιδιώκει η Τουρκία και με ποιο τρόπο προσπαθεί να το επιτύχει. Θα παρουσιάσω κάποια δεδομένα και κάποιους μύθους και ποια είναι η δική μας στρατηγική για όλα αυτά και θα κλείσω με το δέον γενέσθαι.
Η αποτροπή είναι μία παρεξηγημένη λέξη και έννοια, γιατί πολλοί την ταυτίζουν με τους πολεμοχαρείς. Πρόκειται περί του αντιθέτου. Κάθε κράτος μπορεί να έχει ευημερία¸ πολιτιστική, επιχειρηματική και εμπορική δραστηριότητα, μόνο αν υπάρχει ένα περιβάλλον ασφάλειας. Αυτό μπορεί να το εξασφαλίσει η αποτροπή. Αποτροπή σημαίνει ότι κάθε δυνητική απειλή του εχθρικού κράτους πρέπει να υπολογίζει ότι η επιθετική του ενέργεια θα έχει πολύ μεγαλύτερο, δυσανάλογο κόστος, σε σχέση με το εκτιμώμενο όφελος. Το κράτος που θέλει να ασκήσει αποτρεπτική πολιτική πρέπει να είναι σε θέση να πείσει τους άλλους. Δεν αρκεί μόνο να το λέει. Η αποτροπή ελέγχεται εκ του αποτελέσματος. Το θέμα είναι λοιπόν πόσο έχεις πείσει ότι έχεις τη δυνατότητα και τα κατάλληλα στρατιωτικά μέσα και δεύτερον κατά πόσο έχεις την πολιτική βούληση να τα χρησιμοποιήσεις. Αν δεν πείσεις για αυτά τα δύο, τότε η αποτροπή χάνεται. Αν η αποτροπή χαθεί, τότε έρχεται ένα βήμα πιο κοντά η σύγκρουση. Και μάλιστα από θέση αδυναμίας.
Τι επιδιώκει η Τουρκία; Η Τουρκία με ό,τι πράττει, –χθες, σήμερα και αύριο–, έχει ως τελικό στόχο να σύρει την Ελλάδα σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων, διμερώς, με πολιτική ατζέντα και όχι νομική, όπου σ’ αυτό το τραπέζι θα απλωθεί όλο το φάσμα των μονομερών τουρκικών απαιτήσεων (γιατί εμείς δεν διεκδικούμε τίποτα). Συνεπώς μόνο η τουρκική ατζέντα θα είναι στο τραπέζι. Άρα, εξ ορισμού θα είμαστε χαμένοι. Αυτή είναι η επιδίωξη της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένου και του Κυπριακού.

Ελληνικές κυβερνήσεις: Τα καλύτερα «πελατάκια» του ΝΑΤΟ

Του Δημήτρη Μηλάκα

Το ΝΑΤΟ (Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου) δημιουργήθηκε (1949) από τους νικητές στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Αμερικανούς για να εκπληρώσει τρεις στόχους: Πρώτον, να κρατήσει τη Σοβιετική Ένωση (Ρωσία) «έξω», δεύτερον τη Γερμανία «κάτω» και τρίτον τις ΗΠΑ «μέσα» στην Ευρώπη.

Ένας ακόμη παρεμπίπτων στόχος του ΝΑΤΟ ήταν (και παραμένει) η τροφοδότηση των πολεμικών βιομηχανιών κατά κύριο λόγο αμερικανικών αλλά και αγγλικών, γαλλικών και γερμανικών. Η ύπαρξη των εν λόγω βιομηχανιών εξαρτάται από τον «οβολό» που συνεισφέρουν τα κράτη μέλη αναπτύσσοντας, αγοράζοντας ή εκσυγχρονίζοντας οπλικά συστήματα και πυρομαχικά. Σύμφωνα με τους κανόνες που έχουν υιοθετηθεί ομόφωνα κάθε κράτος μέλος έχει την υποχρέωση να ξοδεύει τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ του σε αμυντικές δαπάνες εν είδη «συνδρομής» στο «ταμείο» της συμμαχίας. Από την άλλη πλευρά η συμμαχία υποτίθεται ότι παρέχει προστασία και ασφάλεια στα μέλη της.

«ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΥΛΟ»: Οι εν πολλαίς αμαρτίαις…κοινωνικο-δομιστές

Η εξομολόγηση του Christopher Dummitt τινάζει στο αέρα το ιδεολόγημα του κοινωνικά διαμορφούμενου φύλου, που εισβάλλει στα σχολεία με τη μορφή της σεξουαλικής αγωγής: «…επινόησα τα πάντα από το Α ως το Ω. Δεν ήμουν ο μόνος. Αυτό έκανε (και κάνει ακόμα) ο καθένας. Έτσι λειτουργεί ο χώρος των μελετών για το κοινωνικό φύλο… Να πώς «αποδεικνύουμε» ότι το φύλο είναι κοινωνική δομή και ζήτημα εξουσίας»!!!

Του Christopher Dummitt

Αν μου είχαν πει πριν από είκοσι χρόνια ότι η νίκη της πλευράς μου θα ήταν τόσο αποφασιστική στην ιδεολογική μάχη για το βιολογικό και το κοινωνικό φύλο, θα είχα πηδήσει από χαρά. Εκείνη την εποχή, πέρασα πολλές βραδιές συζητώντας για το φύλο και την ταυτότητα με άλλους φοιτητές – και μάλιστα με οποιονδήποτε είχε την ατυχία να βρίσκεται στην παρέα μου. Δεν σταματούσα να επαναλαμβάνω: “Το φύλο δεν υπάρχει’’. Το ήξερα, τελεία και παύλα. Γιατί ήμουν ιστορικός του κοινωνικού φύλου.

Στα [πανεπιστημιακά] τμήματα ιστορίας της Βόρειας Αμερικής κατά τη δεκαετία του 1990, ήταν άλλωστε η τελευταία λέξη. Η ιστορία του κοινωνικού φύλου – και, γενικότερα, των μελετών για το κοινωνικό φύλο στον υπόλοιπο ακαδημαϊκό κόσμο – ήταν ένα σύνολο κλάδων στη βάση της ταυτότητας που βρισκόταν τότε σε πλήρη εξέλιξη στις πανεπιστημιουπόλεις των φιλελεύθερων τεχνών. Σύμφωνα με τις έρευνες στους χώρους εξειδίκευσης το 2007 και το 2015 για την Ένωση Αμερικανών Ιστορικών, οι πολυπληθέστεροι βρίσκονταν στην ιστορία των γυναικών και του κοινωνικού φύλου, ακολουθούμενοι από την κοινωνική, την πολιτιστική και τη φυλετική και σεξουαλική ιστορία. Τόσοι πολλοί τομείς να μοιράζονται μαζί μου το ίδιο όραμα για τον κόσμο: ότι στην πράξη όλες σχεδόν οι ταυτότητες δεν είναι παρά κοινωνική δομή και ότι η ταυτότητα είναι μόνο ζήτημα εξουσίας.

Μετά τη Μακεδονία... ήρθε η ώρα για Αιγαίο, Κύπρο, Θράκη!

Τι "νηφάλιος" εξευτελισμός!!!

Κατεγράφησαν οι εκατέρωθεν διαφωνίες για το δικό μας όμως χωράφι!

Δήλωσε νηφάλια ο Μητσοτάκης:

"Με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν είχαμε μια ανοιχτή συζήτηση.

Έθεσα στο τραπέζι όλα τα ζητήματα που προκύπτουν από τις τελευταίες τουρκικές ενέργειες.

Κατεγράφησαν οι εκατέρωθεν διαφωνίες. Οι δύο πλευρές ωστόσο συμφώνησαν στη συνέχιση των συζητήσεων για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας".

Αν κατάλαβα καλά, ο Έλληνας πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον Τούρκο ομόλογό του ώστε να του εκθέσει ο σουλτάνος τις μονομερείς διεκδικήσεις του στη θαλάσσια επικράτεια της χώρας μας!

Μεγάλο ζώο η αγελάδα!

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Πιτσιρικάς που μεγάλωσε σε πολυκατοικία μέσα στην πόλη, όταν πρωτοπήγε στην ύπαιθρο κι είδε για πρώτη φορά ζωντανή αγελάδα φώναξε με έκπληξη: «Μαμά, μεγάλο ζώο η αγελάδα!».

Κάπως έτσι φαίνεται να έχουν εκπλαγεί ορισμένοι πολιτικοί, διανοούμενοι και παρατρεχάμενοι που ζούσαν τη φαντασίωσή τους και κορόιδευαν τον ελληνικό λαό για όσα γίνονται στην περιοχή μας. Για όλους αυτούς δεν υπήρχε θέμα τουρκικής απειλής. Τώρα αντιλαμβάνονται πως «είναι πολύ μεγάλο ζώο η αγελάδα». Τόσο που η ψυχή μιας ολόκληρης κοινωνίας έχει λίγο παγώσει με αυτά που οσμίζεται ότι μπορεί να συμβούν και μάλιστα στο άμεσο μέλλον.

Τα γιορτινά λαμπιόνια, τα τσαλίμια των κομμάτων για την προεδρική αλλαγή και τον εκλογικό νόμο, τα ψίχουλα των μερισμάτων, το νέο φορολογικό, οι μεταγραφές των πράσινων στελεχών στο ΣΥΡΙΖΑ, το πόσα πτυχία ψέματα έχουν δηλώσει διάφοροι κυβερνητικοί (όπως ο παραιτηθείς Διαματάρης), τι λένε ή δεν λένε οι Φρουζής και Μανιαδάκης, ο «πόλεμος» στα Εξάρχεια ή στο Μενίδι, όλα αυτά δεν μπορούν να (συγ)καλύψουν την απειλή και τον φόβο του χειρότερου.

Πλεονάσματα, επιδόματα και «φιλανθρωπία»

Του Παύλου Δερμενάκη

Στην παρούσα, λόγω των επικείμενων εορτών, χρονική στιγμή βρισκόμαστε στην περίοδο της «κοινωνικής ευαισθησίας» της εκάστοτε κυβέρνησης που εκφράζεται με τη διανομή του «κοινωνικού μερίσματος» και τα «παχιά λόγια» στήριξης των αδυνάτων. Το πολιτικό σύστημα θέλει να αγνοεί ότι με τις επιλογές του οδήγησε ένα πολύ μεγάλο τμήμα του λαού στη φτώχεια και την ανέχεια και το έχει καταδικάσει με την πολιτική του να παραμένει εκεί.

Η εξέλιξη της επιδοματικής πολιτικής

Το πολιτικό σύστημα, όπως εκφράστηκε από τα κυβερνητικά κόμματα ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του από την πρόσφατη κρίση, επέλεξε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πρόσδεση και υποταγή της χώρας σε υπερεθνικούς οργανισμούς που οδήγησε στη φτωχοποίηση του λαού.

Η εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών από το 2010 και μετά καταγράφει την εικόνα. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. που υλοποίησαν τα δύο πρώτα μνημόνια έδειξαν ελάχιστον ενδιαφέρον για τη λήψη μέτρων ανακούφισης έστω της έσχατης φτώχειας. Το 2014, με την αρχική σταθεροποίηση της οικονομίας και μπροστά στο φόβο των επικείμενων εκλογών, η κυβέρνηση Σαμαρά εφάρμοσε, για πρώτη φορά, συστηματική επιδοματική πολιτική με το περίφημο «κοινωνικό μέρισμα». Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η επίτευξη πλεονάσματος σε σχέση με το στόχο που μας είχαν θέσει οι δανειστές-θεσμοί.

Εκδίκηση...

«…δεν έχω ούτε σήμα, ούτε αριθμό. Αν θέλω σε σκοτώνω τώρα και σε στέλνω γυμνό στη μάνα σου»

Αναδημοσιεύουμε την καταγγελία 20χρονου σπουδαστή, από την «Εφ.Συν.» (ρεπορτάζ: Γιώτα Τέσση), για την απάνθρωπη κι εξευτελιστική μεταχείρισή του από ΜΑΤατζήδες την ώρα που περίμενε σε στάση λεωφορείου:

 

Τη συγκλονιστική μαρτυρία του για την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση που υπέστη από αστυνομικούς την ώρα που περίμενε σε στάση λεωφορείου περιγράφει στην «Εφ.Συν.» ένας 20χρονος σπουδαστής, που αποτελεί το νέο θύμα του δόγματος «νόμος και τάξη».

Το περιστατικό σημειώθηκε στις 21 Νοεμβρίου, λίγες μέρες αφότου τα ΜΑΤ έκαναν επίδειξη ισχύος στην ΑΣΟΕΕ και στα Εξάρχεια και προέβαιναν σε μαζικές συλλήψεις νεαρών που κατήγγειλαν ξυλοδαρμούς και απρόκλητες επιθέσεις.

Στη μιάμιση το μεσημέρι ο Π.Χ. (τα πλήρη στοιχεία του είναι στη διάθεση της εφημερίδας) είχε μόλις τελειώσει το μάθημά του στο ΙΕΚ Ακμή και περίμενε στη στάση του λεωφορείου δίπλα από το υπουργείο Πολιτισμού για να πάει στο σπίτι του στο Χαλάνδρι, όταν μέσα σε πέντε λεπτά δύο κλούβες σταμάτησαν μπροστά του. «Με πλησιάζει μια διμοιρία, με περικυκλώνουν 30 ΜΑΤατζήδες και μου ζητάνε την ταυτότητά μου. Τη δείχνω αλλά δεν τους αρκεί. Με στήνουν στη στάση με ανοιχτά χέρια και πόδια και μου κάνουν σωματικό έλεγχο».

Ελληνικό σχολείο: Δραματικές αποτυχίες και θριαμβευτικές εξαιρέσεις

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Η δημοσίευση της τελευταίας τριετούς έρευνας (2018) του διεθνούς εκπαιδευτικού προγράμματος PISA, που διεξάγει ο ΟΟΣΑ σε 16χρονους μαθητές από 78 χώρες, εδραιώνει δραματικά αποτελέσματα για τους Έλληνες μαθητές, καθώς οι επιδόσεις τους παραμένουν αισθητά κάτω από το μέσο όρο και υπολείπονται αισθητά. Λίγες μέρες νωρίτερα, το πανελλήνιο αγαλλίασε, καθώς η φοιτητική ομάδα iGEM Thessaloniki κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Συνθετικής Βιολογίας iGEM 2019.

Το Νοέμβριο, η Μαθητική Ομάδα Ρομποτικής Λυκείου "Minders" της "Εκπαιδευτικής Αναγέννησης" κατέκτησαν στην κατηγορία "Open" την 4η θέση σε ολόκληρο τον κόσμο με θέμα «Smart Cities», στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Γκιούρ της Ουγγαρίας.

Ανάμεσα σε αυτές τις αντιφατικές επιδόσεις, ελλοχεύει η τραγική αποτυχία των αναρίθμητων και συντηρητικών εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων και εν τέλει του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Αποτέλεσμα η ελληνική παιδεία δεν συνδράμει στην ανάπτυξη στο ποσοστό που της αναλογεί, ούτε στην διανοητική και ψυχολογική εξέλιξη της κοινωνίας μας.

Η Νεοφιλελεύθερη ατζέντα του Ύστερου Φεμινισμού, η Αμερικανική «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και η έννοια της Πατρότητας

Του Ηλία Παπαναστασίου

«Πατέρας; Τι θα πει «Πατέρας»; Είναι ξεπερασμένη έννοια, της Πατριαρχίας»!
Αυτά τα μαργαριτάρια ακούστηκαν σε ελληνική τηλεοπτική σειρά, Παρασκευή 29/11/2019 σε ζώνη υψηλότατης, βραδινής τηλεθέασης. Εννοείται, δεν ακούσαμε ούτε είδαμε καμιά αντίδραση από οποιονδήποτε φορέα.
Θα θέλαμε να ρωτήσουμε εάν έχει γίνει τα τελευταία δέκα –τουλάχιστον– χρόνια κάποια έρευνα από Πανεπιστημιακό Τμήμα για την εικόνα του άνδρα και του πατέρα που παρουσιάζεται στην ελληνική τηλεόραση.

Εικόνα που παρουσιάζει τους άνδρες σαν φοβισμένους, υποταγμένους, δειλούς και ευθυνόφοβους δηλαδή ένα ερμαφρόδιτο κατασκεύασμα χωρίς τις ιστορικές και βιολογικές έννοιες του ανδρισμού, της ανυποταξίας, του θάρρους, της ακεραιότητας και της ευθύνης, του χρέους και της αυτοθυσίας.

Το εντελώς αντίθετο δηλαδή απ’ ότι γνωρίσαμε από τους Πατέρες μας αλλά και όσα γνωρίζουμε από την θεμελιακή χαρακτηρολογία του Πατέρα και Άνδρα στην Ιστορική του διαδρομή εκατομμυρίων ετών που σε ποσοστό πάνω από 95% έχει παράξει έως σήμερα όλον τον ανθρώπινο Πολιτισμό.

Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος. Το να μην παραδίνεσαι, αυτό είναι!

Δεύτερη φάση επικυριαρχίας

Του Ρούντι Ρινάλντι

Πεισματάρικα τα γεγονότα, πιέζουν για συμπεράσματα. Αλλιώς, θα συνεχίζονται η αποχαύνωση κι η μοιρολατρία, απωθώντας από τη σκέψη μας το «χειρότερο», ενώ αυτό έρχεται μάλλον με βήμα ταχύ.

Αρκούσε ο Ερντογάν να ανοίξει λίγο την κάνουλα του Προσφυγικού για να δημιουργηθεί στη χώρα σημαντική αναστάτωση. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. «κατάπιε» όσα έλεγε προεκλογικά, οι προύχοντες που εκλέχθηκαν με τα ψηφοδέλτιά της σε περιφέρειες και δήμους δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της διαχείρισης των κλειστών κέντρων στις περιοχές τους, και αμέσως το Προσφυγικό έγινε υπ’ αριθμ. 1 πρόβλημα για τους πολίτες σε όλες τις μετρήσεις.

Τη στιγμή που ο φιλοκυβερνητικός τύπος ετοιμάζονταν να πανηγυρίσει τις επιτυχίες Μητσοτάκη (ψήφος αποδήμων, τάξη κατά τον γιορτασμό του Πολυτεχνείου) και ορισμένοι να μιλούν για «νέα μεγάλη ευκαιρία», ήρθε το δεύτερο χτύπημα.

Ανθρωπισμός ή δουλεμπόριο;

Απαλλάχθηκε λόγω παραγραφής ο Νίκος Γεωργιάδης για ασέλγεια σε ανήλικο

Με παύση της ποινικής δίωξης λόγω παραγραφής ανατρέπεται ένα ακόμη σκάνδαλο, αυτό που αφορά στο αδίκημα της ασέλγειας σε βάρος ανηλίκων που φέρεται να τελέστηκε στη Μολδαβία από τον πρώην βουλευτή της ΝΔ, Νίκου Γεωργιάδη.

Το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων οδηγήθηκε στην παύση της ποινικής δίωξης σε βάρος του πρώην βουλευτή, ο οποίος άκουσε την απόφαση καθισμένος στο εδώλιο. Μάλιστα, η εισαγγελέας της έδρας κατά την εισήγησή της δήλωσε ουσιαστικά υποχρεωμένη να δεχθεί την ένσταση παραγραφής, επισημαίνοντας πως η ίδια δεν το επιθυμεί.

Κοντά στο εκατομμύριο...

Το blog του Βύρωνα 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ

Σήμερα το πρωί το πλήρες ιστορικό προβολών του blogtouvirona έφτασε τις 999.946.
Σας ευχαριστούμε...

Το ιμπεριαλιστικό «βάθος» της Τουρκίας

Του Δημήτρη Μάρτου*

«Η Τουρκία πρέπει να είναι προετοιμασμένη, ώστε να απαντήσει με την απαιτούμενη σκληρότητα σε κάθε γεγονός που απειλεί τους στρατηγικούς της υπολογισμούς».

Αχμέτ Νταβούτογλου

Δεν πρόκειται για δόγμα ασφάλειας της Τουρκίας αλλά για απροκάλυπτη διακήρυξη επέκτασης και ιμπεριαλισμού. Ένας λογικός κόσμος θα καθιστούσε τέτοιες απόψεις ανάγνωσμα μόνο για ψυχοπαθείς.

Το θεωρητικό πλαίσιο που συγκροτεί την περιφερειακή και πλανητική στρατηγική της Τουρκίας, τη λεγόμενη και «Υψηλή Στρατηγική» της, είναι το βιβλίο (2001) του Αχμέτ Νταβούτογλου, π. Υπ. Εσωτερικών και πρωθυπουργού της Τουρκίας: «Στρατηγικό βάθος-Η Διεθνής Θέση της Τουρκίας». Πρόκειται κάτι σαν τη βίβλο του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού, που καλλιεργείται στην κοινωνία, στα πανεπιστήμια, στα πολιτικά σώματα και στους διπλωμάτες. Προκρίνει μια στρατηγική (πολιτισμική, πολιτική, οικονομική) που θα καταστήσουν την Τουρκία ηγεμονική –κυριαρχική όχι μόνον στους κόσμους του Ισλάμ αλλά και σ’ έναν κόσμο ολιγοεθνικό, όπου η ίδια θα αποτελεί μέλος του κλαμπ των ισχυρών εθνών κρατών, που θα απορροφήσουν τα αδύναμα και μικρά έθνη-πολιτισμούς του κόσμου. Συστηματοποιεί το ιμπεριαλιστικό πνεύμα που αποπνέει από το ιστορικό και γεωγραφικό βάθος της τουρκικής κοινωνίας (οθωμανική αυτοκρατορία και Ισλάμ) και το συναρθρώνει με την εμπειρία του κεμαλικού έθνους-Κράτους, του οποίου η πνευματικότητα εισήχθει από τη Δύση, με τις ιμπεριαλιστικές της επιτηδεύσεις (έλεγχοι-κατακτήσεις-εξοντώσεις). Στα πλαίσια των «στρατηγικών υπολογισμών» μπορεί να ερμηνευτεί και η εξοπλιστική-μιλιταριστική μανία η οποία έχει καταλάβει τα τελευταία χρόνια τις τουρκικές πολιτικοστρατιωτικές ελίτ.

Από την εξαφάνιση των εντόμων στην εξαφάνιση των ανθρώπων;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Απελπισία πιάνει καμιά φορά τον προσεκτικό αναγνώστη των ειδήσεων και των μελετών που δημοσιεύονται όλο και πιο συχνά αναφερόμενες στην οικολογική υποβάθμιση του πλανήτη. Τα όλο και μεγαλύτερα προβλήματα μιας άναρχης «ανάπτυξης» και μιας έκρηξης τεχνολογιών εμφανίζονται ανάγλυφα και διερωτάται κανείς αν η ανθρωπότητα θα αντιληφθεί εγκαίρως τον κίνδυνο εξαφάνισης της ίδιας και των άλλων μορφών ζωής. Κι αν, όταν ένας επαρκής αριθμός ανθρώπων τον αντιληφθεί, θα δράσει ορθολογικά; Αλλά και αν, όταν και εφόσον αυτό συμβεί, θα υπάρχουν τα περιθώρια αντιμετώπισης;

Πολλές από τις μεταβολές που τώρα συμβαίνουν και, ακόμα περισσότερο, οι μέλλουσες να συμβούν είναι δύσκολα ή και, από ένα σημείο και πέρα, μη αντιστρέψιμες. Οι άνθρωποι όμως εκπαιδευόμαστε από την εμπειρία μας, όπως τα μικρά παιδιά που βάζουν το χεράκι τους στο μάτι της κουζίνας και καταλαβαίνουν τι σημαίνει. Αυτός ο τρόπος εκμάθησης ουδέποτε υπήρξε πραγματικά επαρκής, αλλά τώρα είναι τελείως ανεπαρκής γιατί πολλές από τις ζημιές δεν είναι αντιστρεπτές και μεταξύ αυτών είναι και ζημιές που θέτουν σε κίνδυνο τις ίδιες τις προϋποθέσεις της ζωής. Όταν συνειδητοποιήσουμε τι κάναμε δεν θα μπορούμε να το ξεκάνουμε και, μετά το 1945, η ανθρωπότητα συνυπάρχει με τον κίνδυνο της οριστικής αυτοκαταστροφής της. Μόνο μια ριζική αλλαγή του ανθρώπινου πολιτισμού θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Πούτιν: Ευχαριστούμε Δύση αλλά κρατάμε τους όρους «μητέρα» - «πατέρας» αντί για «γονέας 1-2»

Ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, κατά τη διάρκεια συζήτησης για τη ρωσική εθνική ταυτότητα, ξεκαθάρισε  ευγενικά αλλά σθεναρά ότι δεν πρόκειται ν’ αντικατασταθούν οι παραδοσιακές μορφές οικογένειας από άλλα «προοδευτικά» παραδείγματα που εφαρμόζονται στη Δύση.

«Λέτε ότι η λέξη “Μητέρα” δεν μπορεί ν΄ αντικατασταθεί. Φαίνεται ότι ίσως μπορεί: Την αντικατέστησαν σε ορισμένες χώρες με τους όρους “γονέας 1” και ”γονέας 2”. Ελπίζω ότι αυτό δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί εδώ», ανέφερε ο Πούτιν την Παρασκευή, κατά τη διάρκεια συνάντησης του Συμβουλίου Διαφυλετικών Σχέσεων, ενός συμβουλευτικού οργάνου του Κρεμλίνου.

Τα σχόλια του προέδρου Πούτιν ήλθαν σε απάντηση στον δικηγόρο Βίκτορ Βοντολάτσκι, που μίλησε για τις προσπάθειες να καλλιεργηθεί μια ενοποιητική ταυτότητα μεταξύ της ρωσικής νεολαίας, χωρίς παραβιάσεις στις άλλες εθνικές, θρησκευτικές ή ομαδικές ταυτότητες.

Δεν είναι που η Κύπρος είναι μακριά αλλά είναι σαν να μην ξέρουν πού πέφτει

Του Κώστα Βενιζέλου 

Η Τουρκία αρχίζει βαθμηδόν να εφαρμόζει το σχέδιό της για τη «Γαλάζια Πατρίδα» και τούτο γίνεται πολιτικά, διπλωματικά αλλά και διά της ισχύος. Ένας συνδυασμό που διαμορφώνει ένα πλαίσιο επιβολής. Ιδιαίτερα όταν στην αντίπερα όχθη υιοθετείται μια φοβική τακτική αντιμετώπισης της επεκτατικής πολιτικής της κατοχικής δύναμης. Και ενώ η Λευκωσία δεν έχει δυνατότητες, η Αθήνα -που διαθέτει- επιμένει να υποβαθμίζει τις τουρκικές ενέργειες. Κυρίως εκείνες που δεν την αγγίζουν ευθέως. Όταν για παράδειγμα αφορούν στην Κύπρο, που είναι μακριά. 

Στην επιστολή του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Τουρκίας στον ΟΗΕ, Φεριντούν Χ. Σινιρλίογλου, ημερομηνίας 13 Νοεμβρίου, παράλληλα με την πρόταξη της γνωστής, πάγιας πολιτικής της κατοχικής Τουρκίας για την οριοθέτηση ΑΟΖ, έχουν κατατεθεί στον διεθνή οργανισμό συντεταγμένες με τις οποίες επιχειρεί να αρπάξει τη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, αμφισβητώντας τα όσα υπέβαλε η Λευκωσία προ μηνών στον ΟΗΕ. Και η αρπαγή της κυπριακής θάλασσας θα είναι το πρώτο βήμα, το επόμενο θα είναι η ελληνική.

Δεν θα γίνει ελληνοτουρκική σύγκρουση εκτός εάν…

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Οι ΗΠΑ έχουν αγνοήσει επανειλημμένα το Διεθνές Δίκαιο και παρά τις διαμαρτυρίες εξακολουθούν να το αγνοούν όταν το εθνικό τους συμφέρον το απαιτεί. Το ίδιο κάνουν και πολλές άλλες χώρες, σε μικρότερη κλίμακα, όταν μπορούν. Ισχύει απολύτως ο Θουκυδίδης. Σφάζουμε όταν μπορούμε να το κάνουμε ατιμώρητα, όπως οι Αθηναίοι έσφαξαν τους κατοίκους της Μήλου με μοναδικό επιχείρημα ότι μπορούσαν να το κάνουν. Το ίδιο κάνουν και οι Τούρκοι όταν μπορούν.

Η γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους έγινε τον περασμένο αιώνα, όπως και των Ελλήνων, πολύ πριν γεννηθεί ο Ερντογάν. Ωστόσο οι «Ελληνάρες» ας βάλουν φρένο, τέτοιες ακρότητες δεν χαρακτηρίζουν ειδικά τους Τούρκους. Τέτοια έχουν γίνει από όλους, όσους μπορούσαν, από αρχαιοτάτων χρόνων, μόλις είπαμε το παράδειγμα των δημοκρατικότατων κατά άλλα Αθηναίων με τους Μήλιους. Τα λεγόμενα «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» εφευρέθηκαν από τους νικητές για να καθίζουν στο σκαμνί τους ηττημένους. Οι αποικιοκράτες, Άγγλοι και Γάλλοι, πολιτισμένοι κατά τα άλλα, κάτι ξέρουν από εθνοκαθάρσεις.

Το μίσος για τον Iνδιάνο

Κείμενο του αυτοεξόριστου αντιπροέδρου της Βολιβίας, Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα, για τα βαθιά ρατσιστικά κίνητρα πίσω από το πραξικόπημα. O Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα είναι ο διανοούμενος αντιπρόεδρος του Έβο Μοράλες, από το 2005. Επισκέφθηκε την Ελλάδα το 2015, ως αντιπρόεδρος, και μίλησε στο Resistance Festival. Υπήρξε ηγέτης του Αντάρτικου Στρατού Τουπάκ Καταρι, της Βολιβίας, το οποίο δημιουργήθηκε από τους αντάρτες που εκπαίδευσε ο ίδιος ο Τσε Γκεβάρα στη χώρα. Στόχος του Αντάρτικου Στρατού ήταν η κοινωνική ισότητα στη Βολιβία και η ισότιμη ένταξη των Ινδιάνων. Ο Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα καταδικάστηκε για ένοπλη βία και φυλακίστηκε για τη δράση του από το 1992 έως το 1997. Οι πραξικοπηματίες απαίτησαν να μην είναι ούτε εκείνος υποψήφιος για την Προεδρία, στις ερχόμενες εκλογές του 2020, κάτι πρωτοφανές για δημοκρατικά καθεστώτα. Ο Τουπάκ Καταρι, που έδωσε το όνομά του στην οργάνωση στην οποία ηγήθηκε ο Λινέρα, χρεώνεται με την ιστορική επαναστατική φράση «Πεθαίνω, μα θα γυρίσω και θα είμαι εκατομμύρια», που ήταν και οι τελευταίες του λέξεις.

Του Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα

«Σαν την ομίχλη στους εφιάλτες, το μίσος αστραπιαία διατρέχει τις παραδοσιακές γειτονιές της αστικής μεσαίας τάξης της Βολιβίας. Τα μάτια τους είναι γεμάτα οργή. Δεν φωνάζουν, φτύνουν. Δεν απαιτούν, επιβάλλουν. Τα συνθήματά τους δεν είναι αυτά της ελπίδας για αδελφοσύνη. Είναι αυτά της περιφρόνησης και των διακρίσεων κατά των Ινδιάνων. Ανεβαίνουν στις μηχανές τους, μπαίνουν στα αμάξια τους, μαζεύονται στις αδελφότητές τους στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, και ξεκινούν το κυνήγι των ανταρτών Ινδιάνων που τόλμησαν να τους αφαιρέσουν την εξουσία.

Μάνος Κατράκης η εθνικότητα και οι ρίζες ενός λαού

Η πέμπτη παγκόσμια δύναμη - Η διακήρυξη ανεξαρτησίας της Τουρκίας από τη Δύση

Του Κώστα Γρίβα

Δίχως υπερβολές, οι διεθνείς εξελίξεις των τελευταίων ημερών, με πρωταγωνιστή την Τουρκία, δείχνουν ότι η μορφή του διεθνούς συστήματος έχει πραγματοποιήσει ένα κβαντικό άλμα. Κρατώ βέβαια μία επιφύλαξη, μήπως και τυχόν υπάρξουν διορθωτικές ενέργειες από πλευράς των ΗΠΑ, που δεν το θεωρώ πιθανό. Αυτό που συνέβη τις τελευταίες ώρες είναι η ληξιαρχική πράξη θανάτου σε αυτό που θεωρούσαμε ως διεθνές σύστημα ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ. Ακόμα και άνθρωποι σαν και εμένα, αλλά και άλλοι συνάδελφοι που θεωρούσαμε δεδομένο ότι βρισκόμαστε σε έναν ξεκάθαρα πολυπολικό κόσμο όπου οι ΗΠΑ ήταν ένας εκ των ισχυρότερων παικτών παγκοσμίως, είχαμε κάνει λάθος.

Από ό,τι φαίνεται, περνάμε από ένα ολιγαρχικό πολυπολικό σύστημα σε ένα πολύ πιο πληθωριστικό. Σε ένα σύστημα στην πραγματικότητα μικρομεσαίων δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων και των Αμερικανών, των Ρώσων, των Κινέζων. Κανένας εξ αυτών δεν έχει τη δυνατότητα –δεν μιλάμε πλέον για προθέσεις– να ελέγξει αποφασιστικά τα δρώμενα στον πλανήτη γενικώς και στη γειτονιά μας ειδικότερα.

Ταραχές στη Χιλή: O «σεισμός» καραδοκεί

Αν η κοινωνία δεν θεραπευτεί από τις επιπτώσεις του «υπερβολικού» καπιταλισμού στο εσωτερικό της, η βία και η διαίρεση θα ριζώσουν ακόμη πιο βαθιά, σαν ένας σεισμός που ετοιμάζεται να μας ταρακουνήσει ξανά

Του Νικολάς Σαλασάρ Σούτιλ

Η Χιλή βιώνει μια τεράστια κοινωνική έκρηξη το τελευταίο διάστημα. Για κάποιους ερευνητές όλο αυτό ήταν ένα απροσδόκητο γεγονός που ήρθε να διεμβολίσει την εικόνα κοινωνικής σταθερότητας που η χώρα έχει χτίσει στη διεθνή κοινότητα εδώ και αρκετές δεκαετίες. Ωστόσο, πίσω από τη βιτρίνα της οικονομικής επιτυχίας η Χιλή, που είναι γνωστή ως η «Ελβετία της Λατινικής Αμερικής», έχει εξαιρετικά υψηλά επίπεδα κοινωνικής ανισότητας. Για αρκετές δεκαετίες οι Χιλιανοί που ανήκουν στην εργατική τάξη και στα μεσαία στρώματα έκρυβαν μέσα τους μια «κοινωνική λάβα», μια συσσωρευμένη οργή ενάντια στη διεφθαρμένη πολιτική ελίτ και στο άδικο οικονομικό σύστημα που επιβλήθηκε στη χώρα –ας μην το ξεχνάμε αυτό– με στρατιωτικό νόμο.

«Φιλανθρωπία» και «ανθρωπισμός» στηρίζουν το σύστημα

Του Ρούντι Ρινάλντι

πό τη δεκαετία του 1990 έγινε λόγος για «κοινωνία των δύο τρίτων» ή για «δυαδική κοινωνία». Οι όροι αυτοί σχηματοποιούσαν τη μορφή του σύγχρονου κοινωνικού ζητήματος, εκτιμούσαν την έκταση και την οξύτητά του, και έδειχναν με έμφαση ότι οι μορφές ελέγχου της οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής και επικοινωνιακής ισχύος έσπρωχναν ουσιαστικά εκτός κοινωνίας μια αυξανόμενη μερίδα του πληθυσμού. Η «κοινωνία των 2/3» ήταν το αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών κατεδάφισης των θεσμών κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης που εφάρμοζαν τα μεταπολεμικά χρόνια οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων κυρίως χωρών. Η συνθήκη του Μάαστριχτ (1992) θεωρείται ορόσημο στην Ευρώπη για την εφαρμογή πολιτικών που οδηγούσαν στην κοινωνία των 2/3.

Και τότε και τώρα ξεχνιούνται ορισμένα πράγματα που δεν ανάγονται απλώς στον «νεοφιλελευθερισμό». Πρώτα απ’ όλα, το Μάαστριχτ ήρθε μετά από τρία κορυφαία γεγονότα: την κρίση του 1987, την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ το 1989-91 και τον πόλεμο στον Κόλπο. Δεύτερον, η διαδικασία που άνοιξε μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου δεν ήταν μια γενικά και αόριστα «παγκοσμιοποίηση του καπιταλισμού», μια κυριαρχία της αγοράς. Στην ουσία σχεδόν αδιάκοπα λειτουργούσε το σχήμα «κοινωνικοποίηση των ζημιών, ιδιωτικοποίηση των κερδών» στο εσωτερικό κάθε χώρας, και «εθνικοποίηση των ζημιών και διεθνοποίηση των κερδών» σε παγκόσμιο επίπεδο. Μέσα από αυτή τη διαρκή διαδικασία ξεπετάχθηκαν δυνάμεις, άλλαξαν οικονομίες, καταστράφηκαν χώρες και τομείς, άλλαξαν σύνορα, έγιναν πόλεμοι οικονομικοί, κρυφοί, κανονικοί και τόσα άλλα, που διέψευσαν τους διαφημιστές του καπιταλισμού των χρόνων 1989-91.

Και συνεχίζουν...

Γ. Μαργαρίτης: Οι μισθοί των 400 ευρώ είναι πιο επικίνδυνοι από το τσιγάρο

Λατινοποιούν την κοινωνία, είναι ανάγκη της πολιτικής ελίτ η πειθαρχία της κοινωνίας, υποστήριξε ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής σύγχρονης Ιστορίας και συγγραφέας, στον 98.4 του Ηρακλείου και τον Γιώργο Σαχίνη.

Μίλησε για μία επώδυνη διαδικασία για τους πολίτες, τους οποίους επιχειρούν να υποτάξουν με το δόγμα περί νόμου και τάξης, όπως και την ιδεολογική επίθεση στα πιστεύω τους.

Ταυτόχρονα εξέφρασε τη γνώμη του πως θα επιχειρηθεί μια σχετικοποίηση της ταυτότητας και των αγώνων του ελληνικού λαού, μέσα από τα προγράμματα και τις δραστηριότητες για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης.

Μέσω Λιβύης χτίζει τη “Γαλάζια Πατρίδα” ο Ερντογάν

Του Βαγγέλη Σαρακινού

Τετελεσμένα για την Ελλάδα επιχειρεί να δημιουργήσει ο Ερντογάν με τη συμφωνία που υπέγραψε με την Λιβύη για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ. Με προκλητικές, καθώς παραβιάζουν κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, πλην όμως συντονισμένες, ενέργειες η Άγκυρα “πήρε κεφάλι” για την ώρα στην αντιπαράθεση με την Ελλάδα. Διευρύνει, όμως, την διένεξή της και με άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου.

Η συμφωνία της Τουρκίας με την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης υπογράφτηκε την Τετάρτη, κατά την επίσκεψη του Λίβυου πρωθυπουργού Φάγεζ αλ-Σάρατζ, στην Κωνσταντινούπολη και την συνάντησή του με τον Τούρκο πρόεδρο. Η συμφωνία αφορά τον καθορισμό θαλασσίων συνόρων στη Μεσόγειο και συνοδεύτηκε από μία άλλη που επεκτείνει την συνεργασία τους στον στρατιωτικό τομέα.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η τουρκική προεδρία αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι δύο χώρες υπέγραψαν μνημόνιο συνεννόησης για τον «καθορισμό θαλάσσιων δικαιοδοσιών». Υπογραμμίζεται, μάλιστα, ότι αυτή αποσκοπεί στην προστασία των δικαιωμάτων των δύο χωρών, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Την συμφωνία ανακοίνωσε και η κυβέρνηση της Τρίπολης, χωρίς όμως να μπει σε λεπτομέρειες.

Συνταγματική Αναθεώρηση - Η απουσία μιας ιθαγενούς πολιτικής θεωρίας

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

«Το ξάπλωμα και η επικράτηση της Ορθοδοξίας στις χώρες και τους λαούς της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης, καθώς και τη Μικρασία και τη Μέση Ανατολή ανταποκρίνεται ιστορικά στην αντίδραση που προκαλούσαν οι τάσεις για πνευματική, πολιτική και οικονομική επέκταση και επιβολή του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους και του καθολικισμού-παπισμού. Η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία και η χριστιανική θρησκεία γενικότερα, όπως την εκφράζει η Εκκλησία αυτή, παίξαν όχι μόνο στη Ρωσία μα και στα Βαλκάνια προοδευτικό ρόλο, τόσο σαν παράγοντας που διευκόλυνε και επετάχυνε την εθνική διαμόρφωση, συσπείρωση και ανάπτυξη, παρέχοντάς της ενιαία ιδεολογικά πλαίσια, όσο σα στοιχείο που στα χρόνια του εξανδραποδισμού και της σκλαβιάς κάτω απ’ την οθωμανική τυραννία συνέτεινε σημαντικά και ουσιαστικά στον εθνικοαπελευθερωτικό τότε αγώνα...» Νίκος Ζαχαριάδης, Η Ορθοδοξία, Ριζοσπάστης, 9-9-1945

Η Συνταγματική Αναθεώρηση, είναι μια διαδικασία στην οποία εγγράφεται η συγκυρία/παρόν, η διαχρονία/παρελθόν και η πρόβλεψη/μέλλον. Τα κόμματα που αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία και σε κάθε περίπτωση συμμετέχουν στη διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης κρίνονται στη βάση συγκεκριμένων χαρακτηριστικών: Των προτάσεων που κάνουν, των ιεραρχήσεών τους, του πως αντιλαμβάνονται τη χώρα, την ιστορία της, τα προβλήματα της, τις κύριες και δευτερεύουσες αντιθέσεις. Επίσης, σε αυτά προστίθενται η ιδεολογικο-πολιτική οπτική τους, αλλά και τα κοινωνικά συμφέροντα που εκπροσωπούν.

Μαριονέτες...

«Από τα ερείπια της μεσαίας τάξης της Δύσης αναδύεται ο κόσμος των περιφερειών»

Απόσπασμα από την εισαγωγή της Χριστίνας Σταματοπούλου στο βιβλίο του Κριστόφ Γκιλλουί, No Society: Το τέλος της μεσαίας τάξης της Δύσης, που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.

Τα τελευταία τριάντα χρόνια, οι κοινωνικές ανισότητες εκτινάχθηκαν και διαρκώς διευρύνονται, αγγίζοντας τα επίπεδα των αρχών του 20ού αιώνα· τα παλιά λαϊκά στρώματα, που συνιστούσαν και τον βασικό φορέα της κοινωνικής συνοχής, σταδιακά υποβαθμίστηκαν και βρέθηκαν στο περιθώριο. Παράλληλα, οι άρχουσες τάξεις (παλαιά και νέα αστική τάξη) εξήλθαν από το πλαίσιο του εθνικού κράτους (όπου ασκείται η εθνική ανεξαρτησία και η κοινωνική αλληλεγγύη, έστω υποχρεωτικώς), οχυρώθηκαν στις παγκοσμιοποιημένες μητροπόλεις-φρούρια και, ασκώντας μια εξουσία εξαρτημένη άμεσα από το υπερεθνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, εγκατέλειψαν το δημόσιο συμφέρον. Αυτή η α-κοινωνική άρχουσα τάξη προσπαθεί να εξαπατήσει, αυτο-ανακηρυσσόμενη σε απόστολο της ανοιχτής κοινωνίας και της συνύπαρξης, τη στιγμή που αναδιπλώνεται στα οχυρά της, τις παγκοσμιοποιημένες μητροπόλεις.

Όλοι αυτοί...

Το πραξικόπημα στη Βολιβία και οι δυσκολίες των αποπειρών μετάβασης | Εκδήλωση

«Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού» και του ρουφιανοχαφιεδισμού

Του Νίκου Μπογιόπουλου

«Σαν αντικείμενο της σημερινής μου ομιλίας διάλεξα, να το πω έτσι, τη βλάβη που επιφέρει σ’ όλους τους ανθρώπους η χρήση του καπνού. Εγώ ο ίδιος καπνίζω, η γυναίκα μου όμως με πρόσταξε να σας ομιλήσω για τις βλαβερές συνέπειες του καπνού. Έτσι, λοιπόν, δεν έχω τίποτα να σας πω»…

Πρόκειται για ένα απόσπασμα από τον κωμικοτραγικό μονόλογο του Ιβάν Ιβάνοβιτς Νιούχιν, ο οποίος δεν είναι παρά ο «άνδρας της γυναίκας του», όπως συστήνεται στο ακροατήριό του. Ενα ακροατήριο που κλήθηκε να παραβρεθεί σε μια διάλεξη κατά του καπνίσματος, αλλά βρέθηκε να παρακολουθεί το «παραμιλητό» ενός δυστυχισμένου ανθρώπου.

O Νιούχιν αν και τρέμει από το φόβο μήπως η γυναίκα του παραφυλάει και τον ακούει από τα παρασκήνια, εντούτοις κάνει την αποκοτιά να ανέβει στο βήμα. Κι αντί για το κάπνισμα αρχίζει να μιλάει για τα νιάτα του. Για τα απραγματοποίητα όνειρά του. Για τις σπουδές του. Και να εξιστορεί τη μοναξιά και την καταπίεση σε μια συμβίωση με μια γυναίκα που τον καταδυναστεύει για 33 χρόνια, ζώντας σε ένα σπίτι με εφτά κόρες, που όλες τους έχουν γεννηθεί στις 13 του μηνός, που το σπίτι του είναι στο νούμερο 13 και έχει 13 παράθυρα…

Νέα "πατριδογνωσία"...

"ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΡΜΟΣΤΑΤΗΣ. Το οικουμενικό όραμα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, η πανουργία της δουλείας κι ένας θεολογικός εμφύλιος"

Έχουμε κανένα τετραψήφιο για καταγγελίες για ράντζα ή μόνο το κάπνισμα είναι πρόβλημα δημόσιας υγείας;

 

Οι πολιτικοί …Λαθρέμποροι!

Όταν ένα κακό φτάσει στα όρια του ιστορικού δράματος, τότε πλημμυρίζουμε από πολιτικούς κερδοσκόπους του «κακού»: από ποικίλους πολιτικούς εμπόρους κάθε κοινωνικού και ιστορικού δράματος…Στα «εθνικά ζητήματα» η εμπορική κερδοσκοπία εκφράζεται μέσα από τους ποικίλους εθνοκάπηλους και πατριδοκάπηλους: Όλοι τους δεξιάς και ακροδεξιάς κοπής…Η δημαγωγική εμπορία των εθνικών μας τραγωδιών, ΙΣΤΟΡΙΚΑ, πάντα υπήρξε έργο της δεξιάς και ακροδεξιάς δημαγωγίας…

Και σήμερα, στις νέες εθνικές τραγωδίες που προωθούνται από την πλανητική ιμπεριαλιστική κακουργία, η δημαγωγία της πατριδοκαπηλίας εμφανίζεται με τη μάσκα της «εθνικής σωτηρίας».

Απαστράπτει η διπροσωπία και η ΑΠΑΤΗ αυτής της δεξιάς και ακροδεξιάς δημαγωγίας: Άνθρωποι βουτηγμένοι ολόκληροι μέσα στη βρωμιά του καθεστώτος, οι οποίοι υπηρέτησαν δουλικά τις προσταγές των μεγάλων Αφεντικών (αυτών που προωθούν όλα τα δεινά και τις συμφορές της χώρας), άνθρωποι που στήριξαν τις κατοχικές κυβερνήσεις και τα προστάγματα (Μνημόνια και λοιπά Συμβόλαια Θανάτου) των νέων αποικιοκρατών, αυτοί οι άνθρωποι, ασύστολα και κυνικά, φορούν τη μάσκα του «υπέρ-πατριώτη» και του «εθνο-σωτήρα».

Η τραγωδία του «Μακεδονικού» έβγαλε στον αφρό πολλούς τέτοιους πατριδοκάπηλους κερδοσκόπους και τυχοδιώκτες. Ενώ είχαν στηρίξει και συμμετάσχει (πολλοί από αυτούς), στις κατοχικές κυβερνήσεις, εμφανίστηκαν ως «εθνοσωτήρες», χρησιμοποιώντας τις οργισμένες λαϊκές κινητοποιήσεις σαν Κολυμπήθρα του Σιλωάμ…

Δολοφόνησαν την «κόρη» του Νερούδα

Της Γιάννας Κουκά

Η Αλμπερτίνα ήταν από τη γη του Αλιέντε.

Η Αλμπερτίνα ήταν από τη χώρα του Νερούδα.

Η Αλμπερτίνα φωτογράφιζε. Η Αλμπερτίνα ήταν φωτογράφος. Έκανε αυτό που κι ο Γιάννης Μπεχράκης. Φωτογράφιζε για να μη μπορεί να πει κανείς "δε γνώριζα".

Η Αλμπερτίνα βρέθηκε νεκρή. Βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της.

Η Αλμπερτίνα Μαρτίνεζ, η Χιλιανή.

Η Αλμπερτίνα που βρέθηκε όλες αυτές τις μέρες στους δρόμους του Σαντιάγο. Να δείξει τη βία της αστυνομίας και του στρατού εναντίον των εξεγερμένων γυναικών.

Από το διαμέρισμά της έλειπε η φωτογραφική της μηχανή. Ο υπολογιστής της. Τα έγγραφά της.

Η Αλμπερτίνα βρέθηκε νεκρή.

Χτυπημένη και μαχαιρωμένη.