Με ιδεολογήματα του "μικρού ΣΥΡΙΖΑ" ο Τσίπρας στήνει τη δική του Κεντροαριστερά

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Μια γνωστή θεωρία της πολιτικής επιστήμης διαβάζει τα κόμματα ως οργανωμένες συλλογικές εκφράσεις των κοινωνικών διαιρετικών τομών στον πολιτικό ανταγωνισμό, όπως ιστορικά διαμορφώνονται και εξελίσσονται. Η θεωρία των διαιρετικών τομών (cleavages) των Λίπσετ και Ρόκαν (1967) λαμβάνει κατά βάση υπ’ όψιν της την εξέλιξη δυτικών-μητροπολιτικών κοινωνικών σχηματισμών.

Αναφέρεται στις διαιρέσεις που προκλήθηκαν από τρεις επαναστάσεις: Την εθνική-κοινωνική ανατρεπτικού χαρακτήρα (κράτος-εκκλησία, κέντρο-περιφέρεια), τη βιομηχανική (γαιοκτήμονες-αστοί, μισθωτοί-αστοί) και τη διεθνή (σοσιαλιστές-κομμουνιστές). Η κίνηση του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, η διαδικασία διεθνούς ενσωμάτωσης και εσωτερίκευσής της, προκάλεσε διαφορετικού τύπου διαιρετικές τομές σε σχέση με τη δυτική κανονικότητα, ή τις ιδιομορφίες του γίγνεσθαι της χώρας μέσα στους γενικούς νόμους κίνησης της ιστορίας, σύμφωνα με τη διατύπωση του Κωστή Μοσκώφ.

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα ότι...

Του Mario De Andrade 

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα ότι, μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα… Αισθάνομαι όπως εκείνο το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση. Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί ο φθόνος και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. 

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Ιστορική μορφοποίηση της Δυτικής κυριαρχίας στον κόσμο

Δημήτρης Μάρτος

Με τον τίτλο αυτόν κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, από τις εκδόσεις Γόρδιος (Βιβλιοπωλείο Το Παραγώνι - Κωλέττη 2, Αθήνα, Τηλ.: 2103803334 ), το νέο βιβλίο μου στο οποίο επιχειρώ να τεκμηριώσω, με ιστορικούς όρους, ότι το Δυτικό ‘’θαύμα’’ είναι συνυφασμένο με την ιμπεριαλιστική του ουσία. Ότι την περίοδο που κρίθηκε η φυσιογνωμία του σύγχρονου κόσμου η Δύση είχε διαμορφώσει έναν πολιτισμικό κώδικα βίαιο και πολιτισμοκτόνο και μπόρεσε να αναδείξει μια μορφή οικονομίας που εγκλώβισε τον κόσμο στην κυριαρχία της.

Οι έννοιες της δυτικής πολιτικής οικονομίας, με τις οποίες συνήθως κατανοούμε την άνοδο της δυτικής Ευρώπης, υποτιμάνε το γεγονός ότι αυτή έχει τις βάσεις της στη ληστεία και τη βία. Ότι ο κόσμος ήταν το θύμα πρωταρχικών κρατών-ληστών, που ονόμασαν μετά τις ληστείες τους «ελεύθερη οικονομία», «εκπολιτισμό», «βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση», κλπ.

Επιπλέον, ότι η πλειονότητα αυτών που ασχολήθηκαν συστηματικά με τον ιμπεριαλισμό περιόρισαν τις οπτικές τους στις αναπαραγωγικές του διαστάσεις και ελάχιστα έως καθόλου στην παραγωγή του, όπως, πχ, συμβαίνει με την επικρατέστερη αντίληψη για τον ιμπεριαλισμό, αυτή που πρότεινε ο Λένιν στο σύγγραμμά του «Ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», όπου αναλύεται ως φαινόμενο του τέλους του 19ου αιώνα, απόρροια της ανάπτυξης του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού.

Το fast food κρύβει ακόμη έναν κίνδυνο, τα «παντοτινά χημικά»

Οι θερμίδες, τα συντηρητικά και τα διάφορα πρόσθετα, σε συνδυασμό με την ποιότητα των υλικών είναι μερικοί μόνο από τους πολλούς και παγκοσμίως γνωστούς λόγους που το fast food είναι ανθυγιεινό. Ωστόσο, πίσω από το γρήγορο φαγητό κρύβεται ακόμη ένας κίνδυνος. Είναι χημικός και λέγεται - διεθνώς PFAS. 

Οι  PFAS είναι οι υπερφθοριωμένες και πολυφθοριωμένες αλκυλιωμένες ουσίες. Στην πραγματικότητα είναι μια κατηγορία χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται ευρέως σε κοινά οικιακά αντικείμενα προκειμένου να τους προσδώσουν αδιάβροχες και αντιπυρικές ικανότητες. Μια υπόθεση - σκάνδαλο που είχε πάρει μεγάλη δημοσιότητα ήταν αυτή με τα αντικολλητικά τηγάνια που περιείχαν τέτοια τοξικά χημικά, μια ιστορία που έχει τις ρίζες της στα 70s.

Κατά το παρελθόν πολλές έρευνες είχαν καταδείξει ότι ορισμένα PFAS είναι επιβλαβή για την υγεία αλλά και για το περιβάλλον. Συγκεκριμένα ενοχοποιούνταν για μεταβολές στην τοξικότητα στο συκώτι, διαταραχές στον μεταβολισμό, διαταραχές στο ανοσοποιητικό σύστημα, στο ενδοκρινικό σύστημα, προβλήματα στην κύηση, καρκίνο σε διάφορα όργανα, ακόμη και θάνατο όταν συνυπάρχουν και άλλα προβλήματα υγείας.

Έχει η Κύπρος κατοχή, δέχεται η Ελλάδα τουρκικές απειλές;

Του Αλέξανδρου Ασωνίτη*

Έχει η Κύπρος τούρκικη κατοχή; Δέχεται η Ελλάδα τούρκικες απειλές;  Δεν νομίζω. Ψέμματα είναι όλα. Γιατί αν η Κύπρος είχε τούρκικη κατοχή και στρατεύματα, τότε, τόσο  η ίδια, όσο και η τριτεγγυήτρια της ανεξαρτησίας της Ελλάδα θα είχαν κινήσει γη και ουρανό, χρησιμοποιώντας κάθε τους δυνατότητα, για να θυμίσουν και να καταγγείλουν, τούτη την ώρα που η Τουρκία  πραγματοποιεί δύο ταυτόχρονες εισβολές, μία στην Κυπριακή ΑΟΖ και μία στην Συρία (οι δύο απ’ τους «δυόμιση πολέμους») ότι, επιπλέον, η Τουρκία κατέχει παράνομα, παρά τα ψηφίσματα του ΟΗΕ το 36% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και απειλεί επίσημα την Ελλάδα από το 1974. Αλλά η Κύπρος κι η Ελλάδα,  που δεν τολμάει να κηρύξει την ΑΟΖ της ούτε να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, δεν βγάζουν μιλιά. Κιχ δεν ψελλίζουν.

Ευτύχης Μπιτσάκης - προβολή ντοκιμαντέρ και συζήτηση, Δευτέρα 21/10/2019

Εκδήλωση τιμής στον επιστήμονα, φιλόσοφο, μαρξιστή και αγωνιστή της Αριστεράς Ευτύχη Μπιτσάκη, με προβολή του ντοκιμαντέρ "ΕΥΤΥΧΗΣ ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ - Η ΣΚΕΨΗ, Η ΔΡΑΣΗ", σε σκηνοθεσία-παραγωγή του Προκόπη Δάφνου. Θα ακολουθήσει συζήτηση με το σκηνοθέτη και τον Ευτύχη Μπιτσάκη.

ΔΕΥΤΕΡΑ 21/10/2019, ώρα 7.00 μμ
 Δημοτικός Κινηματογράφος ΛΟΥΪΖΑ, Ν. Ελβετίας 34, Βύρωνας

Η Ελλάδα μετατρέπεται σε αποθήκη λαθρομεταναστών για χάρη των αφεντικών της στην ΕΕ: καθοριστικές οι πολιτικές, οικονομικές και πολιτιστικές συνέπειες

Ελληνικό Προτεκτοράτο, Μετανάστευση και οι Συνέπειές της

Η εκ νέου αύξηση των μεταναστευτικών ροών επαναφέρει για μια ακόμα φορά στην επικαιρότητα το ουσιαστικά άλυτο ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης που ταλανίζει έντονα την ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα τα λαϊκά στρώματα τόσο των ακριτικών περιοχών όσο και της υπόλοιπης Ελλάδας, καθώς είναι αυτή η μερίδα του πληθυσμού που  έχει υποστεί τις συνέπειες του φαινομένου. Σε αντίθεση, δηλαδή, με τους κατοίκους των διάφορων προαστίων ή εξοχικών θερέτρων οι οποίοι ως σωστοί υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης, υιοθετούν πλήρως την παγκοσμιοποιητική κουλτούρα και ιδεολογία εξασκώντας τον «ανθρωπισμό» τους και την «αλληλεγγύη» τους πάνω στα θύματα της ίδιας της παγκοσμιοποίησης, την οποία αποδέχονται.

Επιτέλους ! «Μια σφαλιάρα στην πολιτική ορθότητα» !

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Η βράβευση του Αυστριακού συγγραφέα Πέτερ Χάντκε με το φετινό νόμπελ λογοτεχνίας (από κοινού με την Όλγκα Τοκάρτσουκ) αποτελεί, όπως αποφάνθηκε και η γερμανική εφημερίδα die Zeit, μια «θαρραλέα» γι’ αυτό και μη αναμενόμενη απόφαση, αλλά και μια ηχηρή σφαλιάρα στην πολιτική ορθότητα!
Ο λόγος δεν είναι η λογοτεχνική προσφορά του Χάντκε, η οποία δεν αμφισβητείται, αλλά η προ πολλών ετών «πολιτική» του συμπεριφορά που κάνει ακόμα και σήμερα όλο σχεδόν το διεθνές μέινστριμ και πολλές ενώσεις λογοτεχνών, όπως η αμερικανική PEN, να «ξιφουλκούν» εναντίον της βράβευσής του. Η αιτία ; Μέσα στην παγγερμανική αντισερβική υστερία στη δεκαετία του ΄90, ο Χάντκε ήταν ο μόνος γερμανόφωνος διανοούμενος που στήριξε τόσο ξεκάθαρα τον «σφαγέα» Μιλόσεβιτς, κατήγγειλε απερίφραστα τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς, έγραψε βιβλία («Δικαίωση για τη Σερβία») κι επισκέπτονταν συχνά την δοκιμαζόμενη Σερβία. Και το «χειρότερο» απ’ όλα, το 2006 εκφώνησε τον εξόδιο λόγο στη κηδεία του Μιλόσεβιτς.

Οι επιδοτούμενοι από το μεγάλο κεφάλαιο ακτιβιστές του περιβάλλοντος

Με το press project έχουμε ξανασχοληθεί και έχουμε αναδείξει τον βρώμικο ρόλο που έπαιξε στο ζήτημα της Συρίας. Τελευταία ασχολείται με το να προβάλλει και να ηρωποιεί ακτιβιστές οι οποίοι χρηματοδοτούνται αδρά από το μεγάλο κεφάλαιο.

 Πρώτα διαβάσαμε την συνέντευξη κάποιας ''ακτιβίστριας'' του κινήματος extinction rebellion για το οποίο δεν γνωρίζαμε και πολλά αλλά πολύ εύκολα και σύντομα μάθαμε όλα όσα έπρεπε για να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα. Μόνο και μόνο διαβάζοντας την συνέντευξη αρχίσαμε να καταλάβαινουμε σε τι μήκος κύματος κινούνται.
Καταρχάς οι εντελώς απλοϊκές αυτάπατες ότι τα ειρηνικά κινήματα έχουν δύο φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να πετύχουν από τα βίαια. Μάλιστα με μόνο επιχείρημα την έρευνα κάποιας πανεπιστημιακής όλα αυτά μας πλασάρονται σαν δεδομένα και γεγονότα.

Το ελατήριο και οι κλόουν

Του Δημήτρη Κιμπουρόπουλου

Η σχέση μου με τη Φυσική παιδιόθεν ήταν αθλία. Δεν νόγαγα. Το μόνο κομμάτι της που κάπως μου έγινε προσιτό ήταν η Μηχανική. Το οφείλω μάλλον σε έναν εξαίρετο φυσικό στο Γυμνάσιο που επέμενε να κάνει το μάθημα στο εργαστήριο και να προσπαθεί απεγνωσμένα να κεντρίσει το ενδιαφέρον των αεικίνητων εφήβων, με οπτική και απτική επαφή με τα αντικείμενα των πειραμάτων.

Κάπως έτσι, μας έδωσε μια φορά να περιεργαστούμε ένα μεταλλικό ελατήριο, για να μας μιλήσει για την αποθηκευμένη μηχανική ενέργεια, τη γραμμική ή γωνιακή του παραμόρφωση και τη δύναμη ή ροπή επαναφοράς με την οποία επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση. Δεν είμαι σίγουρος αν μας είχε μιλήσει και για τον νόμο του Χουκ και τη θεωρία της ελαστικότητας –και να μας είχε μιλήσει, δεν θα το θυμόμουν– αλλά θυμάμαι πως, αφότου περιεργαστήκαμε το ατσάλινο ελατήριο με τα άτσαλα χέρια μας, τις επόμενες μέρες κυκλοφόρησαν αρκετές μεταλλικές σούστες που παρέτειναν το πείραμα του εργαστηρίου και γέμιζαν τα χέρια και τα ρούχα μας γράσα. Αν και επρόκειτο για άχρηστα αμορτισέρ, στα χέρια μας επιβεβαίωναν σε γενικές γραμμές τη θεωρία του ελατηρίου: όταν σταματούσαμε να τους ασκούμε πίεση, επανέρχονταν στην αρχική τους κατάσταση. Αλλά όχι όλα. Κάποια έμεναν συμπιεσμένα. Είτε γιατί είχαν σπάσει, είτε γιατί είχαν οριστικά χάσει την ελαστικότητα λόγω «μηχανικής κόπωσης». Γι’ αυτό προφανώς τα είχαν πετάξει τα συνεργεία αυτοκινήτων, όσο πολύτιμα κι αν μας φαίνονταν εμάς. Η ανακύκλωση τότε ήταν άγνωστη λέξη, ζούσαμε στον πλανήτη της αστείρευτης αφθονίας, κι ας μην είχαμε ακόμη διαβάσει Γκάλμπρεϊθ.

Το πιο αντιπολεμικό άρθρο γραμμένο από μια Τουρκάλα την ώρα που το αίμα Κούρδων ρέει

Ένα βαθύτατα αντιπολεμικό κείμενο δημοσιεύτηκε από την Τουρκάλα δημοσιογράφο Mine Söğüt άρχισε να κάνει το γύρο του διαδικτύου. Το κείμενο της είναι ένα δυνατό χαστούκι στην πραγματικότητα. To κείμενο σε μετάφραση είναι της Λιάννας Μυστακίδου και το αναδημοσιεύουμε από το militaire.gr

Ακολουθεί το κείμενο:

Η δημοσιογράφος Mine Söğüt δημοσιεύει , στην τακτική της στήλη στην εφημερίδα Τζουμχουριέτ ένα άρθρο που είναι μια πραγματική γροθιά στο στομάχι σκεπτόμενων και ευαίσθητων ανθρώπων. Επειδή τέτοιες φωνές είναι σπάνιες στην Τουρκία αξίζει να τις ακούμε. Η Mine γράφει:

“Αυτά που νομίζετε σύνορα δεν είναι σύνορα
Αυτό που νομίζετε τρομοκρατία, δεν είναι τρομοκρατία.
Αυτό που πιστεύετε ότι είναι αγώνας δεν είναι αγώνας.
Αυτό που θεωρείτε απειλή , δεν είναι απειλή.
Αυτό που θεωρείται δίκαιο δεν είναι δίκαιο.
Αυτό που θεωρείτε συμφωνία δεν είναι συμφωνία.
Αυτό που νομίζετε διαφωνία δεν είναι διαφωνία.
Αυτόν που θεωρείτε ηγέτη δεν είναι ηγέτης.
Αυτό που θεωρείτε κράτος δεν είναι κράτος.

Για αυτό δεν μπορείτε να αντιληφθείτε τα τεκταινόμενα και γίνεστε παιχνιδάκια ενός έργου που δεν έχει κανόνες. Αυτό συμβαίνει κάθε φορά…

Η άποψη...

Η μέλισσα ανακηρύχθηκε το πιο σημαντικό έμβιο ον στον πλανήτη. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι έχει αφανιστεί το 90%. Νούμερο ένα κίνδυνος τα κύματα της κινητής τηλεφωνίας

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Earthwatch Institute, τα οποία παρουσιάστηκαν στην τελευταία σύνοδο της Βασιλικής Γεωγραφικής Ένωσης του Λονδίνου, οι μέλισσες είναι το πιο σημαντικό είδος στον πλανήτη.

Οι επιστήμονες, όμως, κατέληξαν και σε ένα άλλο συμπέρασμα: οι μέλισσες ήδη βρίσκονται σε κατάσταση κινδύνου αφανισμού.

Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι μέλισσες έχουν αφανιστεί κατά 90%.

Οι λόγοι είναι πολλοί και ποικίλουν ανάλογα με την περιοχή, όμως ανάμεσα στους σημαντικότερους είναι: η μαζική αποψίλωση δασών, η έλλειψη ασφαλών χώρων για φωλιές, η έλλειψη λουλουδιών, η ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων και οι αλλαγές στο έδαφος.

Γιατί οι μέλισσες θεωρούνται ως τα πιο σημαντικά είδη στον πλανήτη;

Ιμπεριαλισμός

Ανάρτηση από: http://kostas-cartoonist.blogspot.com

Δεν μπορούν να βλέπουν...

Η νέα μάχη της Δουνκέρκης εναντίον των ΙΧ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το 2017 ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν, με την ταινία του, Δουνκέρκη, κατόρθωσε ένα …θαύμα. Αναπαριστώντας την μεταφορά των 300.000 ηττημένων στρατιωτών που πολεμούσαν κάτω από τη βρετανική σημαία από τη γαλλική πόλη της Δουνκέρκης στην Αγγλία τον Μάιο του 1940 κατάφερε να εξαφανίσει τους επιτιθέμενους∙ τους Γερμανούς! Ούτε ένα πλάνο της ταινίας Δουνκέρκη δεν έδειχνε τους Ναζί, τη σβάστικα ή οποιοδήποτε άλλο σύμβολο αναπαριστούσε ή παρέπεμπε στην προελαύνουσα Γερμανία, προς μεγάλη χαρά φυσικά του σύγχρονου Βερολίνου, που μπορεί να καμαρώνει ότι στις σύγχρονες τέχνες εξαλείφεται σιγά – σιγά κάθε αναφορά στις ευθύνες του γερμανικού κράτους για την μεγαλύτερη σφαγή της σύγχρονης ανθρώπινης ιστορίας.

Μάλλον ήταν να μη γίνει η …αρχή κι από πέρυσι η Δουνκέρκη πρωταγωνιστεί σε μια άλλη αναθεώρηση της ιστορίας∙ μόνο που αυτή τη φορά είναι για καλό. Από την 1η Σεπτεμβρίου 2018 η Δουνκέρκη καθιερώνοντας τις δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες φιλοδοξεί να είναι η πρώτη πόλη που θα εξαλείψει, καθιστώντας περιττό το ιδιωτικό αυτοκίνητο.

Στην πόρτα μας ο πόλεμος

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

« Έφθασε  στην πόρτα μας ο πόλεμος. Είμαι 83 χρονών και δεν θα ήθελα να είμαι 25, με αυτά που βλέπω να έρχονται». Το σχόλιο που ακούσαμε, μέσα στην απλοϊκότητά του, εκφράζει αγωνία αλλά και μια συναίσθηση πολύ πιο πραγματική, πιο οξυδερκή, από αρκετές αναλύσεις και άρθρα που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες.

Μπαίνουμε σε μια νέα πραγματικότητα. Αυτή ορίζεται από την αποφασιστική δραστηριοποίηση μιας αντιδραστικής, φασιστικής στην ουσία της και επεκτατικής στις βλέψεις της, πολιτικής της Τουρκίας. Με τη συναίνεση και την ανοχή όλης της «διεθνούς κοινότητας».

Εισβάλει σε μια χώρα, τη Συρία, αφού το έχει αναγγείλει επίσημα στον ΟΗΕ χωρίς να συναντήσει καμία αντίδραση, ονομάζει όλους τους Κούρδους τρομοκράτες, και υιοθετεί τις τζιχαντιστικές συμμορίες. Προς το παρόν, από τις 100.000 που έχουν τεθεί στην μάχη, οι 20.000 αποτελούνται από τις φιλοτουρκικές συμμορίες των τζιχαντιστών και των αντικαθεστωτικών της Συρίας.

Υπάρχει τηλεόραση...

Ανάρτηση από: Τάκης Τζελάτης Γελοιογραφίες -Takis Tzelatis

Η προσπάθεια, ε;

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου
Δρ. Θεολογίας, εκπαιδευτικός

Παρακολούθησα πολύ προσεκτικά τη συζήτηση της υπουργού Παιδείας με τον δημοσιογράφο Γιώργο Κουβαρά στην τηλεοπτική εκπομπή Evening Report, το βράδυ της 8-10-2019.

Για τον ορισμό ως σημαιοφόρων στα σχολειά των μαθητών που έχουν τη μεγαλύτερη βαθμολογία: Η υπουργός εξήγησε ότι η ρύθμιση αυτή αποσκοπεί στο να βραβεύσει την προσπάθεια, τον κόπο για την βελτίωση, τον καθημερινό αγώνα να γίνεται κανείς καλύτερος.

Συμφωνώ απόλυτα, και γι' αυτό διαφωνώ με τη ρύθμιση.

Αν όντως θέλουμε βράβευση της προσπάθειας, τότε θα πρέπει να κληθούν οι σύλλογοι των διδασκόντων να διαγνώσουν ποια παιδιά κατέβαλαν όντως την μεγαλύτερη προσπάθεια. Ποια παιδιά, λ.χ., κατάφεραν από ένα οικογενειακό περιβάλλον απόγνωσης να μην σαλτάρουν από το παράθυρο της σχολικής αίθουσας. Ποια παιδιά που πνίγονταν από την εγκατάλειψη χτυπιούνταν κάθε πρωί στο πάτωμα για να μην πάνε στο σχολείο, και εν τέλει πέτυχαν να φτάσουν τον βαθμό 14 (ολύμπια κορυφή - από το μείον διακόσια στο 14) και να είναι πλέον φοιτητές με πελώριες φτερούγες. Ποια παιδιά αποβλήθηκαν από το φροντιστήριο τον Ιανουάριο της Γ΄ Λυκείου επειδή οι γονείς χρωστούσαν δίδακτρα, κι αυτά τα παιδιά είναι φοιτητές, αλλά όχι πρώτοι στη βαθμολογία.

Επιστροφή στην κανονικότητα και για τον Ψυχάρη

Αθώους κήρυξε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων τον Σταύρο Ψυχάρη και τα 10 μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Alpha Bank οι οποίοι αντιμετώπιζαν κατηγορίες σχετικά με τη χορήγηση δανείων στον ΔΟΛ χωρίς τις κατάλληλες εγγυήσεις.

Συνολικά τα δάνεια ανέρχονταν στο ποσό των 44,7 εκ ευρώ.

Έρχεται η κανονικότητα και για τη δίκη για τα στημένα στο ποδόσφαιρο

Ούτε σήμερα ξεκίνησε τελικά η δίκη για τους στημένους ποδοσφαιρικούς αγώνες, καθώς η προσωρινή διακοπή οδήγησε στην οριστική αναβολή για τις 20 Δεκεμβρίου, με την έδρα του δικαστηρίου να δείχνει τις πολλές απουσίες μαρτύρων, να επιβάλει πρόστιμα και να «προειδοποιεί» για τη βίαιη προσαγωγή μαρτύρων για την επόμενη φορά.

Άκου, φασιστάκο…

Του Νίκου Μόττα

Όταν, το 1991, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους, με την ενεργό συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης, εξορμούσαν ενάντια στο Ιράκ στον περίφημο «Πόλεμο του Κόλπου», δεν ενοχλήθηκες.

‘Οταν το 2001, με το πρόσχημα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», αμερικανοί και ευρωπαίοι πραγματοποιούσαν εισβολή στο Αφγανιστάν, δε νοιάστηκες.

Όταν πάλι το 2003, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους επιτίθονταν στο Ιράκ, βάζοντας για άλλη μια φορά «μπουρλότο» στην καρδιά της Μέσης Ανατολής, δεν είπες τίποτα.

Όταν το 2011, οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ αιματοκυλλούσαν το λαό της Λιβύης προκειμένου να «βάλουν χέρι» στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, δεν έβγαλες κιχ.

Μια ξεχασμένη τραγική ιστορία

Του Σωτήρη Βλάχου

(Αφιερωμένο σε όλους τους αριστερούς αγωνιστές που βλέπουν την έξοδο από το ευρώ και τη μοναχική πορεία της Ελλάδας μέσα στη ζούγκλα των καπιταλιστικών ανταγωνισμών, ως τη λύση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας)

Τον Ιανουάριο του 1990, ο Νέλσον Μαντέλα έστειλε από τη φυλακή ένα σημείωμα στους συντρόφους του:

«Η εθνικοποίηση των ορυχείων, των τραπεζών και των μονοπωλιακών βιομηχανιών είναι η πολιτική του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου και η αλλαγή ή τροποποίηση των απόψεων μας είναι αδιανόητη...» («Το ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ, η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής», Ναόμι Κλέιν, σελ. 266).

Μετά από 27 χρόνια φυλάκισης και λίγες μόνο μέρες πριν αποφυλακιστεί, ο Μαντέλα διαβεβαίωνε ότι τίποτε δεν είχε αλλάξει, δεν είχε συμβιβαστεί.

Για τριάντα πέντε χρόνια το αίτημα της εθνικοποίησης των ορυχείων, των τραπεζών και των μονοπωλιακών βιομηχανιών, αποτέλεσε πυρήνα των αιτημάτων του Χάρτη της Ελευθερίας των αγωνιστών του Αφρικάνικου Εθνικού Κογκρέσου.

Παναγιώτης Κονδύλης: «Είστε αριστερός ή δεξιός;»

ο απόσπασμα είναι από μια συνέντευξη του Παναγιώτη Κονδύλη στον Σπύρο Τσακνιά με τίτλο «Εκπλήσσομαι αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου· δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΔΙΑΒΑΖΩ», τ.384, Απρίλιος 1998.

Ερώτηση: Και μια τελευταία ερώτηση: κ. Κονδύλη, είστε αριστερός ή δεξιός;

Όταν ανατέμνω τις ιδεολογικές ψευδαισθήσεις των «δεξιών», πλείστοι όσοι με θεωρούν «αριστερό»· όταν υποβάλλω σε βάσανο τις αντίστοιχες αυταπάτες των «αριστερών», πλείστοι όσοι με χαρακτηρίζουν «δεξιό». Η δική μου τοποθέτηση παραμένει, βέβαια, αμετάβλητη και στις δύο περιπτώσεις. Γιατί και στις δύο χρησιμοποιώ τα ίδια αναλυτικά εργαλεία, και στις δύο πρόθεση μου δεν είναι να προσφέρω πολεμικά επιχειρήματα στη μια πλευρά εναντίον της άλλης, αλλά να δω τα πράγματα σε μιαν ευρύτερη και υπέρτερη προοπτική – και μιά τέτοια προοπτική είναι, ως γνωστόν, άχρηστη σε όσους μάχονται για την παράταξη τους, μαχόμενοι ταυτόχρονα (ιδιοτελώς ή ανιδιοτελώς, αυτό δεν ενδιαφέρει εδώ) για τον εαυτό τους, ήτοι για την ταυτότητα που τους επιτρέπει να προσανατολίζονται και να επιβιώνουν κοινωνικά. Ακριβώς η συνύφανση της πολιτικής ιδεολογίας με τις εκάστοτε ανάγκες της προσωπικής ταυτότητας προσδίδει στις διαμάχες μεταξύ φορέων των διαφόρων ιδεολογιών οξύτητα ασυμβίβαστη με μιαν διαφορισμένη θεώρηση του άλλου· γιατί στον βαθμό όπου έχει κάποιο δίκιο ο ένας, παύει να έχει κάποιο δίκιο ο άλλος, ήτοι μειώνεται το δικαίωμα υπάρξεως του ως φορέα αυτής της ιδεολογίας. Έτσι, η ψυχική οικονομία επιβάλλει τις γρήγορες κατατάξεις και τις συνοπτικές κρίσεις, έστω και αν στον άλλον αποδίδονται τα ζοφερότερα κίνητρα και οι ελεεινότερες προθέσεις.

Η ανάπτυξη της "αριστεράς" χθες και της δεξιάς σήμερα...

Η κρίση της εθνικής ταυτότητας σήμερα

Του Θεόδωρου Ζιάκα

Το θέμα που σκοπεύω να σας αναπτύξω είναι πολύ δύσκολο. Γίνεται δύσκολο από την απουσία της κοινής γλώσσας.

Επειδή ο σκοπός της ομιλίας μου είναι να φτάσουμε σε μια κοινή κατανόηση του θέματος πρέπει να ξεκινήσω αποκαθιστώντας μια κοινή γλώσσα. Έχουμε τρεις έννοιες: «κρίση», «εθνική ταυτότητα», «σήμερα». Τi νόημα τους δίνουμε; Ας τις πάρουμε μία-μία, ξεκινώντας από την εθνική ταυτότητα.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Οι απόψεις χωρίζονται κατ’ αρχάς σε δύο κατηγορίες: Στη μία ανήκουν εκείνοι, που πιστεύουν ότι η εθνική ταυτότητα δεν υπάρχει καν. Αυτοί είναι οι εθνομηδενιστές. Στην άλλη κατηγορία ανήκουν όλοι εκείνοι, που πιστεύουν ότι η εθνική ταυτότητα είναι κάτι το υπαρκτό, το πραγματικό. Αυτοί αποκαλούνται από τους πρώτους εθνικιστές. Ας αρχίσουμε από τον εθνομηδενισμό.

Α) Ο ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ
Οι εθνομηδενιστές υποστηρίζουν ότι η εθνική ταυτότητα υπάρχει μόνο στη φαντασία των εθνικιστών. Είναι λένε μια ταυτότητα «νοερή». Μια ιδεολογική ψευδαίσθηση, που δεν έχει κανένα αντίκρυσμα στην πραγματικότητα. Ένα κούφιο ιδεολόγημα. Επί πλέον είναι ένα ιδεολόγημα πέρα για πέρα αντιδραστικό και παθολογικό.
Δεν ξέρω εδώ στη Λευκωσία, αλλά στην Αθήνα ο εθνομηδενισμός κυριαρχεί απόλυτα: στα ΜΜΕ, στα Πανεπιστήμια, στη διανόηση. Είναι η κυρίαρχη νοηματοδότηση της εθνικής ταυτότητας. Οι καθηγητές του ΕΛΙΑΜΕΤ π.χ, οι θεωρητικοί σύμβουλοι του ελλαδικού ΥΠΕΞ είναι όλοι θιασώτες του εθνομηδενισμού. Επιχειρηματολογούν αναφανδόν υπέρ του «νοερού» χαρακτήρα της εθνικής ταυτότητας. .

Αφελληνισμός νεοφιλελε..

Σπαμ (ή, ο μοναδικός αντίλογος της αιολικής Μαφίας)

Τα σχόλια στα οποία γράφονται αρλούμπες είναι εξαιρετικά χρήσιμα και τα φυλάω επιμελώς. Παραθέτουν τα βλακώδη επιχειρήματα με τα οποία η αιολική Μαφία και τα παπαγαλάκια της προσπαθούν να μετατρέψουν τον πληθυσμό σε ορδές ηλιθίων.

1. Δεν υπάρχει στην Φυσική ή την Μηχανολογία όρος "καθαρή ενέργεια". Υπάρχουν οι όροι ενέργεια χαμηλής ενθαλπίας, ή υψηλής εντροπίας, κοινώς η σχετικά άχρηστη ενέργεια. Ο αέρας και ο ήλιος είναι ((στην επιφάνεια της Γης) πεντακάθαρη ενέργεια. Κατάλληλη για στέγνωμα μπουγάδας. Ακατάλληλη για ηλεκτροδότηση δικτύου. Το ότι γυρίζει ένα ανεμοδούρι, ή φορτίζεται μια μπαταρία, δεν σημαίνει ότι ηλεκτροδοτείται ένα δίκτυο.

Ολική κατάρρευση των αιολικών σε Γερμανία και ΕΕ (κάποιος να το πει στον Άδωνι)

https://www.document.no/2019/10/01/total-vindkraft-kollaps-i-tyskland-og-eu/ ή, πώς με τα αιολικά μαθαίνω ξένες γλώσσες

Η "ενεργειακή μετάβαση σε ΑΠΕ" απειλεί τα θεμέλια της Γερμανικής βιομηχανίας (αλλά όσο οι Έλληνες βάζουν αιολικά, κάτι θα κρατηθεί)

Η Γερμανία ήταν ο καλύτερος μαθητής στην τάξη των βαριά επιδοτούμενων ανεμογεννητριών. Αλλά φέτος μπήκαν μόνο 100 αιολικά. Οι Γερμανοί τα βαρέθηκαν. Με το τέλος των επιδοτήσεων σκάει η φούσκα (αλλά για αυτό υπάρχουμε εμείς, να πάρουμε τα μπόσικα)

Οι πράσινοι φανατικοί ανησυχούν ότι τώρα δεν θα πετύχουν τους Κλιματικούς στόχους μείωσης εκπομπών, αλλά τα αιολικά ποτέ δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι για αυτό. Οι αριθμοί από την Γερμανία δείχνουν ότι παρά τις επενδύσεις περίπου 1 τρις σε ΑΠΕ η εξοικονόμηση καυσίμων είναι οριακή.  Τα αιολικά δεν μπορούν και ποτέ δεν μπορούσαν να υποκαταστήσουν συμβατικές μονάδες. Όλη η άσκηση βασίζεται σε ασχετοσύνη και ψέματα.

Τα αποτελέσματα του «δόγματος του σοκ» παραμένουν παρόντα

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Στο περίφημο βιβλίο της Naomi Klein «το δόγμα του σοκ», εκδ. ΛΙΒΑΝΗΣ, που δικαιολογημένα έγινε best seller, αναφέρεται πως δεν υπάρχει σοκ χωρίς σύγχυση, αποπροσανατολισμό και έκπληξη.

Είναι στηριγμένο στη θεωρία του ψυχιάτρου Κάμερον που πίστευε ότι υποβάλλοντας τον ανθρώπινο εγκέφαλο σε μια σειρά από σοκ μπορούσε να διαλύσει και να εξαλείψει την ελαττωματική νόηση, για να οικοδομήσει στη συνέχεια καινούργιες προσωπικότητες εκ του μηδενός, γράφοντας πάνω σε «λευκή σελίδα». Με τον ίδιο τρόπο και οι οικονομολόγοι της ελεύθερης αγοράς είναι πεπεισμένοι ότι μόνο μιας μεγάλης κλίμακας καταστροφή, μια μεγάλη διάλυση, μπορεί να προετοιμάσει το έδαφος για τις «μεταρρυθμίσεις» τους.

Οι πρακτικές αυτές βρήκαν εφαρμογή σε πολλές χώρες, όπως βέβαια και στη δική μας. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι παρά τις θρασύτατες ομολογίες και αποδοχές των υπευθύνων τροϊκανών, κυρίως του ΔΝΤ, ότι επιβλήθηκαν λάθος μέτρα, με λάθος υπολογισμούς και κανείς μα κανείς από τους δικούς μας, πρώην και νυν, δεν ζητάει, ουσιαστικά και επιτακτικά, την διόρθωσή τους. Όταν κάνεις λάθος το διορθώνεις και μάλιστα εμπράκτως. Δεν το εξομολογείσαι και συνεχίζεις την λάθος πορεία.

Βαυκαλίζονται οι διοικούντες πως διαμορφώνουν δημοσιονομικό χώρο για να ξεδιπλώσουν τάχα τις πολιτικές τους, την στιγμή που ακόμα και η «ανάσα» μας πρέπει να εγκριθεί από τους «προστάτες» μας. Ποια είναι ακριβώς η ελευθερία μας; Αλήθεια, πόσο σημαντικό είναι ότι τις αλυσίδες τις βγάλαμε απ’ τον λαιμό και τις φοράμε στα πόδια; Αποσβολωμένοι ακούμε την κατευθυνόμενη ενημέρωση και δεν πιστεύουμε αυτό που ζούμε. Προφανώς, ικανοποιούμαστε απ’ τις λεκτικές ωραιοποιήσεις παρ’ όλο που το μηνιάτικο καλύπτει μόνο την εβδομαδιαία αναγκαιότητα. Δεν λέμε να αλλάξουμε εποχή, καθηλωθήκαμε στον χειμώνα.

Ανακοίνωση του Μητσοτακέικου για την απεργία

Η μαζική παράνομη μετανάστευση σπρώχνει την Ελλάδα στη Μέση Ανατολή

Του Γιώργου Κοντογιώργη

Είναι συνηθισμένο να αποκαλούνται πολιτικοί και κόμματα της Νέας Δεξιάς, όπως ο Τραμπ, ο Όρμπαν, Σαλβίνι κ.α. να χαρακτηρίζονται σήμερα ακραίοι. Τί θεωρείται, όμως, ακραίο σήμερα στην πολιτική;  Εάν αναλύσουμε την ουσία των πολιτικών που προτείνουν, οι παραπάνω θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για τον κλασικό φιλελευθερισμό που ίσχυε στον Δυτικό Κόσμο μέχρι τη δεκαετία του 1980.

Τί άλλαξε κι αυτός ο κλασικός φιλελευθερισμός σήμερα θεωρείται ακραίος; Για να το κατανοήσουμε πρέπει να δούμε τι εκπροσωπεί στις ημέρες μας η άρχουσα Δεξιά και η άρχουσα Αριστερά, για την ακρίβεια η Νέα Δεξιά και η Νέα Αριστερά, στην οποία ταξινομείται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο είναι αυθεντικά τέκνα του πλέον ακραίου σκοπού των αγορών.

Ποιος είναι ο σκοπός των αγορών; Η ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου, των υπηρεσιών και των αγαθών, η ελεύθερη διακίνηση της εργασίας. Στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος από την άκρα Δεξιά έως την άκρα Αριστερά όλοι μοιάζουν σαν μια σταγόνα νερού. Έχουν μόνο μια διαφορά μεταξύ τους στο πεδίο της πολιτικής πρότασης. Διότι η μεν Νέα Δεξιά δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, ενώ η Νέα Αριστερά επιμένει περισσότερο στην ελεύθερη διακίνηση της εργασίας.

Ο Τζ. Σόρος και οι ΜΚΟ

Απόσπασμα από το άρθρο του Βασίλη Στοϊλόπουλου Ο Τζ. Σόρος και ο θαυμαστός κόσμος των ΜΚΟ που δημοσιεύτηκε στο Άρδην τ. 104. 

Οι θέσεις του Σόρος για το προσφυγικό

Oι απόψεις του Σόρος για την «ευρωπαϊκή» αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος παρουσιάστηκαν εκτενώς πέρυσι, με την έναρξη της προσφυγικής κρίσης, σε δική του ιστοσελίδα (1) και κατόπιν δημοσιεύθηκαν στη γερμανική συντηρητική εφημερίδα die Welt (2). Σύμφωνα με ορισμένες από αυτές, η Ευρώπη θα έπρεπε να δέχεται «ετησίως μέχρι και ένα εκατομμύριο πρόσφυγες» (εκ των πραγμάτων, ως επί το πλείστον νεαρούς μουσουλμάνους), όμως αυτό που για τον Σόρος αποτελεί conditio sine qua non για την επιτυχία του όλου προσφυγικού εγχειρήματός του είναι «οι πρόσφυγες να πηγαίνουν εκεί που οι ίδιοι επιθυμούν και εκεί όπου είναι ευπρόσδεκτοι». Σε κάθε πρόσφυγα θα χορηγείται από τις χώρες υποδοχής μεταναστών το ποσό των 15 χιλιάδων ευρώ (επιπλέον κοινωνικές παροχές (3)), ενώ οι χώρες που συνορεύουν με εστίες πολέμων και δέχονται πρόσφυγες θα επιδοτούνται με ένα πόσο της τάξης των 8-10 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως, χωρίς να αποσαφηνίζει συγκεκριμένα την πηγή χρηματοδότησης του «οράματός» του. Η απονομή ασύλου θα γίνεται ενιαία για όλη την Ευρώπη και θα υπάρχει ευρωπαϊκός έλεγχος των συνόρων. Η νομική διαφοροποίηση μεταξύ πρόσφυγα, οικονομικού μετανάστη κ.λπ. θα καταργηθεί, όπως και η δυνατότητα των κρατών να προστατεύουν μόνα τους τα σύνορά τους. Προκειμένου δε να μην υπάρχει «πανικός» στο «ταξίδι (sic) των μεταναστών» («migration journey») θα καθιερωθούν τα λεγόμενα «safe channels», ανάλογα με τις ανθρωπιστικές διόδους σε περιοχές πολεμικών συγκρούσεων.

Tι σημαίνει «Από–ΣΥΡΙΖΟΠΟΙΗΣΗ» της Αριστεράς; (Δέκα θέσεις)

Του Ηλία Παπαναστασίου
Γράφαμε πριν λίγες μέρες για την .
«από–ΣΥΡΙΖΟΠΟΙΗΣΗ» του Προοδευτικού/Αριστερού χώρου.
Θα είμαστε σήμερα πιο συγκεκριμένοι, σαφείς και «τηλεγραφικοί».

Θέση Πρώτη

Κάθε μεγάλο Κοινωνικό Κίνημα στην Ιστορία συνδέθηκε με τους αγώνες Κοινωνικών Τάξεων, συμμάχων στρωμάτων κλπ.
Από τους Πολέμους των Δουλών του 1ου π.χ. αιώνα έως τους Πολέμους των χωρικών του 16ου αιώνα στην Γερμανία και από την Γαλλική Επανάσταση του Δημοκρατικού Αστισμού του 18ου αιώνα έως τους αγώνες της Εργατικής Τάξης των τελευταίων δυο περίπου αιώνων δεν υπήρχε μεγάλο Κοινωνικό Κίνημα που να μην μιλά στο όνομα Τάξης ή Μπλοκ Τάξεων με ηγέτη την ίδια.
Θέση Δεύτερη

Η μεγάλη πλειοψηφία της Σύγχρονης Αριστεράς/Κεντροαριστεράς με πρώτη και καλύτερη την Ιστορική Σοσιαλδημοκρατία αλλά και τον Ιστορικό Κομμουνισμό έπαψαν πλέον να μιλούν στο όνομα τάξης και επικεντρώνονται στους αγώνες – εντός ή εκτός εισαγωγικών – μικρών και ολιγάριθμων ομάδων κύρια σεξουαλικού ή περιθωριακού προσανατολισμού.

Όταν οι φωστήρες του Εργατικού Κόμματος στην Αγγλία ή του Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ ασχολούνται νυχθημερόν και μανιωδώς με τα Gay Pride Parades και τα δικαιώματα των Transsexuals είναι πολύ δύσκολο να πλησιάσουν την Εργατική Τάξη, τα εργαζόμενα σκληρά στρώματα και τα οποία έχουν μάλιστα βαφτίσει «macho», «σεξιστικά», «ομοφοβικά» ή «ξενοφοβικά» αλλά και «αμαθή» και «οπισθοδρομικά».

Χωρίς επιστροφή στο Ταξικό κριτήριο -–Class criterion – και μακριά από την «Πολιτική Ταυτοτήτων» ( Identity Politics) δεν υπάρχει απολύτως καμμιά προοπτική. Φτάσαμε στο σημείο τα Λαϊκά/Εργαζόμενα στρώματα να προστρέχουν στην Δεξιά/Ακροδεξιά και η Ελίτ στην «Αριστερά/Κεντροαριστερά».

Άρτος, θεάματα και κατασκευάσματα… Το παραμύθι «Γκρέτα Τουνμπεργκ»

Της Μαρίας Δεναξά

Στην εποχή όπου οι πολίτες δεν πρέπει να έχουν γνώση, σκέψη και άποψη, στην εποχή όπου η ενημέρωση γίνεται ελεγχόμενη και οι πολίτες αντιμετωπίζονται σαν μια αγέλη που πρέπει να ακολουθεί μια και μόνο  κατεύθυνση, στην εποχή όπου οι λέξεις από τη συστηματική διαστρέβλωση έχουν χάσει το νόημα τους… εμφανίζονται από το πουθενά, ολοένα και συχνότερα, από Μηχανής Θεοί – επικοινωνιακά κατασκευάσματα. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ, καταφέρνουν η υποτιθέμενη δράση τους ή το υποτιθέμενο έργο τους, που στην ουσία είναι φούμαρα, να μονοπωλούν την επικαιρότητα. Μια τακτική, που συνίσταται στο να αποσπά την προσοχή της κοινής γνώμης από αποτυχημένες αντιλαϊκές πολιτικές, συρρίκνωση κοινωνικών κεκτημένων, αδικαιολόγητους πολέμους και αιματοχυσίες όπως σε Υεμένη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, Λιβύη κ. αλλού, ανυπολόγιστες οικολογικές καταστροφές, όπως είναι η εντατική καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος του Αμαζονίου, εργασιακή εκμετάλλευση κ. άλλα εξίσου σημαντικά και σοβαρά ζητήματα.

Αν θες να λέγεσαι Δάσκαλος!

Του Χρήστου Κάτσικα

Παγκόσμια μέρα των εκπαιδευτικών, σήμερα, δάσκαλε!

Προσγειώσου! Προσγειώσου στον «τσακισμένο» σου μισθό που σε οδηγεί σε απόγνωση…

Προσγειώσου στο συνωστισμό των τάξεων των παιδιών…

Προσγειώσου στο Λύκειο – απομίμηση φροντιστηρίου…

Προσγειώσου στον παιδαγωγικό σου ρόλο που όλο και περισσότερο εξουθενώνεται από το ρόλο του εξεταστή, του επιτηρητή, του συμβολαιογράφου επιδόσεων…

Προσγειώσου στα διδακτικά καθήκοντά σου που όλο και περισσότερο «χαρακώνονται» από τις γραφειοκρατικές – διοικητικές υποχρεώσεις που θα σου αναθέσουν…

Συμβολική καταδίκη του αμερικάνικου ιμπεριαλιστικού συμβόλου

Στο άγαλμα του Τρούμαν κόκκινες μπογιές από τους διαδηλωτές

Στο άγαλμα του Τρούμαν κόκκινες μπογιές από τους διαδηλωτές

Στο άγαλμα του Τρούμαν κόκκινες μπογιές από τους διαδηλωτέςΣε μία συμβολική κίνηση οι διαδηλωτές της μεγάλης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα ενάντια στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις |> Pompeo-Go-Home <| όταν έφθασαν στο άγαλμα έριξαν κόκκινες μπογιές καταδικάζοντας το σύμβολο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Συμπλήρωμα για τις φοιτητικές εξεγέρσεις – Alvin W. Gouldner

William Blake – Newton (1795)

Μετάφραση – Εισαγωγικό σχόλιο: Θεόδωρος Ντρίνιας

Ο Alvin W. Gouldner (1920-1980) υπήρξε το «τρομερό παιδί» της Αμερικάνικης μεταπολεμικής κοινωνιολογίας (κατά τον James Chriss, ο «τραγικός ήρωάς» της). Ξεκινώντας την διανοητική και επιστημονική του πορεία στο θεωρητικό πεδίο του λειτουργισμού, στη συνέχεια υιοθετεί στοιχεία της μαρξιστικής κριτικής και αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος της διανοητικής του προσπάθειας σε μια σκληρή πολεμική σε βάρος της τότε κυρίαρχης θεωρίας του δομο-λειτουργισμού, του «ημίθεου» της αμερικάνικης κοινωνιολογίας Talcott Parsons. Αφού ολοκληρώσει την αποδόμηση του Parsons και της θεωρίας του, στρέφεται πλέον εναντίον του Μαρξισμού, κατηγορώντας τον για έλλειψη στοχασμού πάνω στην ίδια του την κατάσταση και την προέλευσή του ως θεωρίας προερχόμενης έξω από την εργατική τάξη, η οποία εντούτοις είναι δογματικά βέβαιη ότι κατέχει το κλειδί για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης.

Ο Gouldner, επιτιθέμενος στην κατεστημένη κοινωνιολογία αλλά και στην μαρξιστική άρνησή της, βάζει στην τελευταία φάση της διανοητικής του πορείας το φιλόδοξο στόχο για την προώθηση μιας κοινωνιολογίας που ονομάζει reflexive sociology – αναστοχαστική κοινωνιολογία («ριζοσπαστική, ιστορικά ευαισθητοποιημένη, αυτο-αναλυόμενη, κριτική, αυτόνομη, εμπειρική, κλπ.», κατά τον Νικ. Τάτση). Ασυμβίβαστος, παράτολμος θεωρητικά, απότομος και εριστικός με εχθρούς και φίλους, απέναντι σε κάθε κατεστημένο ή δυνάμει κατεστημένο (νέο και παλιό, «συντηρητικό» και «ριζοσπαστικό/κριτικό»), με απέχθεια στον ακαδημαϊκό συντεχνιασμό αλλά και στον «αντι-επιστημονισμό» των νέων ριζοσπαστικών προσεγγίσεων που εισέβαλαν με ορμή στα ακαδημαϊκά πράγματα μετά το ’70, παθολογικά προσανατολισμένος στην «αλήθεια», βίωσε την αποξένωση στην τελευταία περίοδο της ζωής του και τη σταδιακή αποσιώπηση μετά το θάνατό του. Στην Ελλάδα, όπως είναι φυσικό, το έργο του παραμένει σχεδόν ολοκληρωτικά άγνωστο στους νεώτερους.

Έβο Μοράλες: Ευθύνη μας ένας δικαιότερος και πιο ανθρώπινος κόσμος

Ομιλία του πρόεδρου του Πολυεθνικού Κράτους της Βολιβίας στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών

Έβο Μοράλες, πρόεδρος του Πολυεθνικού Κράτους της Βολιβίας, στην ομιλία που έκανε στα πλαίσια της 74ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, τόνισε το πως ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής αποτελεί την ρίζα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η φύση και ο άνθρωπος και παράθεσε το τι κάνουν στη Βολιβία για να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα. Παρακάτω δημοσιεύουμε το πρώτο μέρος της ομιλίας του όπου αναλύει τα προβλήματα του περιβάλλοντος και των ανισοτήτων.

Αδελφές και αδέρφια των Διεθνών Οργανισμών και όλων των λαών του κόσμου, για μια ακόμη φορά, συναντιόμαστε στον σημαντικότερο πολυμερή οργανισμό της ανθρωπότητας, για να συλλογιστούμε και να αναλύσουμε συλλογικά τα παγκόσμια προβλήματα που αφορούν τους λαούς του κόσμου.

Παρατηρούμε με ανησυχία την επιδείνωση του πολυμερούς συστήματος, προϊόν μονομερών ενεργειών που προωθούνται από ορισμένα κράτη, τα οποία αποφάσισαν να αγνοήσουν τις δεσμεύσεις, την καλή πίστη και τις παγκόσμιες δομές που δημιουργήθηκαν για την υγιή συνύπαρξη μεταξύ των κρατών, στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και των βασικών αρχών του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Συναντιόμαστε σ’ αυτό το φόρουμ για να συζητήσουμε και να βρούμε λύσεις στις σοβαρές απειλές που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα και η ζωή στον πλανήτη.