Τι είναι η νεοαποικιοκρατία;;;

Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη

Να ένα ενδιαφέρον ερώτημα που τα γεγονότα μας επιτρέπουν σιγά - σιγά να το απαντάμε γρήγορα και απτά, χωρίς πολλές - πολλές αναλύσεις (όχι ότι αυτές είναι άσκοπες ή αχρείαστες, απλά στον πολύ κόσμο πια φτάνουν και πολύ πιο απλά πράγματα)...

Τι είναι, λοιπόν, η νεοαποικιοκρατία;

Είναι το να είσαι ΓΑΛΛΙΔΑ, πρέσβειρα της Γαλλίας στην Τυφλίδα και να αναλαμβάνεις Πρόεδρος της χώρας στην οποία είσαι Πρέσβυς.

Είναι το να βγαίνεις, μετά από τις εκλογές που οι εκλεκτοί της Δύσης καταποντίστηκαν, εσύ, η Γαλλίδα "πρόεδρος" (μάλλον ανθύπατος θα ήταν πιο σωστό), δίκην ηγέτη της συντετριμμένης αντιπολίτευσης και να καλείς σε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ για την ανατροπή της λαϊκής ψήφου.

Είναι το να βγαίνουν ανακοινώσεις από τις δυτικές κυβερνήσεις που δεν αναγνωρίζουν την εκλεγμένη κυβέρνηση με 54%, αλλά τη δική τους εγκάθετη και τα "αποτελέσματα" που η Γαλλίδα υπάλληλός τους σκάρωσε στο γραφείο της (γιατί είναι ένα ερώτημα πώς προέκυψαν "αποτελέσματα" πανεθνικής εμβέλειας τόσο διαφορετικά από αυτά του επίσημου κρατικού μηχανισμού, δηλαδή με ποιον -επίσης πανεθνικό- μηχανισμό συνελέγησαν, πώς τεκμηριώθηκαν, σε ποια αποδεικτικά στοιχεία βασίστηκαν κλπ. - είναι φανερό ότι μόνο μηχανισμοί των ίδιων των δυτικών πρεσβειών μπορούσαν να έχουν "στήσει" αυτά τα "αποτελέσματα"). Κοντολογίς η επίσημη Δύση "αποδέχεται" τα αποτελέσματα που... η ίδια η Δύση έφτιαξε!!!

Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής: Εκλογές ναι, Δημοκρατία όχι

Σε μια δημοκρατία υπάρχουν εκλογές αλλά όπου λαμβάνουν χώρα εκλογές δεν υπάρχει απαραιτήτως δημοκρατία.

Του Θέμη Τζήμα

Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζίμι Κάρτερ το είπε το 2015 με τον πλέον εύγλωττο τρόπο: «Τώρα είναι απλώς μια ολιγαρχία με απεριόριστη πολιτική δωροδοκία. Αυτή είναι η ουσία για να είναι κανείς υποψήφιος πρόεδρος ή για να εκλεγεί πρόεδρος. Και το ίδιο ισχύει και για τους κυβερνήτες, τους γερουσιαστές και τα μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ …». Αναφερόταν στο πολιτικό σύστημα στις ΗΠΑ. Τα παραπάνω δεν ισχύουν μόνο στις ΗΠΑ αλλά ισχύουν κατεξοχήν στις ΗΠΑ. Στην τρέχουσα συζήτηση διόλου τυχαία συγχέονται συχνά οι εκλογές με τη δημοκρατία. Σε μια δημοκρατία υπάρχουν εκλογές αλλά όπου λαμβάνουν χώρα εκλογές δεν υπάρχει απαραιτήτως δημοκρατία.

Εν προκειμένω όμως δε θέλουμε να σταθούμε μόνο στη δήλωση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ αλλά σε μια ακόμα υπόθεση η οποία αποδεικνύει πόσο διεφθαρμένο είναι το σύστημα εξουσίας στις ΗΠΑ αλλά και πώς αυτή η διαφθορά διαμορφώνει τις επιλογές των ΗΠΑ στην εξωτερική τους πολιτική. Πριν από λίγες ημέρες, στον ιστότοπο The Intercept δημοσιεύτηκε ένα άρθρο με τίτλο «Πώς διαμορφώνει η AIPAC την Ουάσιγκτον; Παρακολουθήσαμε κάθε δολάριο».

Η AIPAC ή αλλιώς «American Israel Public Affairs Committee» αποτελεί το πιο ισχυρό ή τουλάχιστον το πιο γνωστό Ισραηλινό, δηλαδή σιωνιστικό λόμπι στις ΗΠΑ. Εν μέσω πολέμου και γενοκτονίας εναντίον των Παλαιστινίων, η σημασία του καθίσταται παραπάνω από προφανής. Η AIPAC λοιπόν από τις ενδιάμεσες εκλογές του 2022 και έπειτα αποφάσισε χάρη στον πακτωλό χρημάτων που λαμβάνει από μεγιστάνες του πλούτου και λογής «ευαγή ιδρύματα» να αρχίσει να «επενδύει» χρήματα απευθείας σε πολιτικές καμπάνιες. Με άλλα λόγια από την κάπως πιο καλυμμένη δουλειά να περάσει στη μετωπική. Η λογική της AIPAC είναι να χρησιμοποιήσει τα κεφάλαιά της προκειμένου να ηττηθούν τα μέλη του Κογκρέσου που έχουν επικρίνει το Ισραήλ και τη στρατιωτική χρηματοδότηση των ΗΠΑ προς το Ισραήλ. Έτσι, μέσα σε μόλις δύο χρόνια, έχει γίνει ένα από τα ισχυρότερα λόμπι συγκεκριμένα για τις εκλογές του Κογκρέσου με βάση τα κεφάλαια που δίνει και τις επιτυχίες που σημειώνει.

Η Γερμανία ξαναγράφει την Ιστορία – Θα ξεχάσουμε τα ναζιστικά εγκλήματα;

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Τον περασμένο Ιούνιο βρέθηκα στο Δίστομο σε μια συνάντηση ιστορικών και εκπροσώπων μουσείων και μνημείων διατήρησης της μνήμης που οργάνωσε ο εκεί Δήμος με αφορμή τα 80 χρόνια από την εκτέλεση των κατοίκων της μικρής πόλης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Ευθύς εξ αρχής αιφνιδιάστηκα από τον χαρακτηρισμό του γεγονότος ως “τραύμα”.

Τον όρο αυτό δεν τον χρησιμοποίησε κανείς σχεδόν από τους μετέχοντες στη συνάντηση ιστορικούς. Αντίθετα ο όρος αυτός επιστρατευόταν για να αποδοθεί το γεγονός από όλους τους εκπροσώπους των μουσείων, ή των παρεμφερών ιδρυμάτων “διατήρησης της μνήμης”. Υπενθυμίζω ότι στις 10 Ιουνίου 1944 τα γερμανικά στρατεύματα κατέστρεψαν την κωμόπολη και εκτέλεσαν εν ψυχρώ 228 κατοίκους της. Μέσα στους εκτελεσμένους περιλαμβάνονταν 117 γυναίκες και 53 παιδιά ηλικίας μικρότερης των 16 χρόνων. Οι λεπτομέρειες της σφαγής, σε φωτογραφίες ή μαρτυρίες επιζησάντων, προκαλούν αποτροπιασμό.

Η πράξη αυτή έχει περάσει στην ιστορία ως έγκλημα πολέμου και –μέχρι  πρόσφατα τουλάχιστον– αποδιδόταν ως “Ολοκαύτωμα”, ως “σφαγή” ή πιο απλά ως “έγκλημα”. Και οι τρεις αυτές έννοιες καθόριζαν το στίγμα του συμβάντος με τον πλέον απόλυτο και ουσιαστικό τρόπο. Αυτούς τους ορισμούς έρχεται να αντικαταστήσει ο όρος “τραύμα”. Πριν από μερικά χρόνια –όχι πολλά– ο ορισμός των γερμανικών εγκλημάτων πολέμου σαν “τραύμα” θα ήταν ακατανόητος και θα προκαλούσε κύματα αντιδράσεων από τους άμεσα ενδιαφερόμενους αρχικά – τους απογόνους των θυμάτων. Θα θεωρούνταν δε πιθανότατα ως ύβρις για τον μαρτυρικό λαό μας.

 

Φαίνεται πως πλέον οι ευαισθησίες έχουν αλλοιωθεί και το περιεχόμενο των λέξεων έχει αλλάξει. Το σημείο τομής μπορεί να προσδιοριστεί στην ενεργή παρέμβαση της γερμανικής πρεσβείας και των συμπορευόμενων με αυτήν ιδρυμάτων “αποκατάστασης” του γερμανικού κύρους – ανεξάρτητα εποχής και ιστορίας.

Μητσοτάκης: Εγώ είχα 3 συσσίτια στην Κατοχή και τα βράδια οι πεινασμένοι ουρλιάζανε "ΠΕΙΝΑΩ"

 

ΜέΡΑ25 προς περήφανους εφαρμοστές του 3ου Μνημονίου

Τα πέτρινα χρόνια που ακολούθησαν την ήττα του 2015, εσείς επιλέξατε να μείνετε στην κυβέρνηση που υπέγραψε και εφάρμοσε το 3ο Μνημόνιο – περήφανοι, ως σήμερα, για την κυβερνητική σας σταδιοδρομία (2015-2019). Εμάς, που παραιτηθήκαμε, αρνούμενοι να νομιμοποιήσουμε την συνθηκολόγηση, μας ψέξατε ότι διαλέξαμε την αγνότητα και την αξιοπρέπεια εις βάρος της χρησιμότητας.

Του Γιάνη Βαρουφάκη γραμματέα του ΜέΡΑ25

Μας κατηγορούσατε για ναρκισσισμό ισχυριζόμενοι ότι ήθελε περισσότερο κουράγιο να υπογράψει και να εφαρμόσει αριστερός το Μνημόνιο παρά να κρυφτεί πίσω από τις αξίες του, την αξιοπρέπειά του, αφήνοντας την εξουσία στη Δεξιά.

Διαφωνήσαμε μαζί σας. Εντονότατα, όπως θυμάστε. Πιστεύαμε ότι όταν οι αριστεροί θυσιάσουν την αξιοπρέπειά τους, καταλήγουν χρήσιμοι μόνο για την ολιγαρχία.

Ναι, όταν είσαι στην κυβέρνηση πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς. Όπως έλεγα στις συνεντεύξεις τύπου στο Υπουργείο Οικονομικών, ήμουν έτοιμος να συμβιβαστώ υπέρ των πολλών, και να συμβιβαστώ κι άλλο – όχι όμως να καταλήξω συμβιβασμένος.

Χαμογελούσατε τότε και ρωτούσατε ειρωνικά: «Καλά, και ποιος θα ορίσει τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του να συμβιβάζεσαι και του να καταλήγεις συμβιβασμένος; Εσύ;»

Σας απαντούσαμε, πως, πράγματι, το ερώτημα δεν απαντιέται εύκολα, με μαθηματική ακρίβεια. Στη σφαίρα της θεωρίας μπορούμε να διαφωνήσουμε για το που είναι, πως ορίζεται, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του συμβιβασμένου και του αγωνιστή που προβαίνει σε τακτικές υποχωρήσεις και εύλογους συμβιβασμούς.

Όμως όταν συνάδελφε αρχίζεις να διαβάζεις στη Βουλή τα κείμενα που σου ετοίμασαν εκείνοι που εκλέχτηκες για να αντιμετωπίσεις – τότε πια δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την έχεις περάσει τη διαχωριστική γραμμή – ότι κιότεψες.

Στο ΜέΡΑ25 ποσώς μας ενδιαφέρει το παρελθόν. Αν ασχολούμαστε με εκείνες τις μέρες του ’15 είναι επειδή κοιτάζουμε στο μέλλον – επειδή αγωνιούμε για το μέγα ερώτημα: Εφόσον βρεθούμε ξανά κοντά στην εκτελεστική εξουσία, όταν η ολιγαρχία και τα συμφέροντα πέσουν πάνω μας σαν λυσσασμένα σκυλιά, εμείς θα υποκύψουμε; Που θα σταματά η τακτική υποχώρηση από το πρόγραμμά μας; Και που θα αρχίζει, ξανά, η συνθηκολόγηση;

Ελληνινικό FBI

Διονύσης Τεμπονέρας στο Tvxs / Δεν είμαι υπέρ των αποκλεισμών – Ο Κασσελάκης να εισπράξει την καταδίκη μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ

Του Αλέξανδρου Ζέρβα

Την πρόταση για αναβολή της εκλογής Προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ, με την παράλληλη σύγκληση εκτάκτου προγραμματικού και καταστατικού συνεδρίου, επανιδρυτικού χαρακτήρα, στις αρχές του 2025 επαναλαμβάνει ο Διονύσης Τεμπονέρας σε συνέντευξη που παραχωρεί στο tvxs.

Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμενος στον αποκλεισμό της υποψηφιότητας Κασσελάκη σημειώνει ότι «δεν είμαι υπέρ των διαγραφών και των αποκλεισμών. Ένα κόμμα απαντάει στις προκλήσεις πολιτικά». Επισημαίνει δε ότι ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «πρέπει να κριθεί πολιτικά και να εισπράξει την καταδίκη των μελών και των φίλων του κόμματος».

Παράλληλα, υπογραμμίζει πως «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει μέλλον ως μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας ανασύνθεσης του δημοκρατικού χώρου».

Τέλος, σχολιάζοντας την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη τονίζει πως «η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα κριθεί από την σαφήνεια των θέσεων και από την αντιστοιχία λόγων και έργων, αλλά και από την δυνατότητα να ξεπεράσει γνώριμους ηγεμονισμούς και να συνδράμει στην συγκρότηση ανταγωνιστικού εκλογικού πολιτικού και κοινωνικού μετώπου στην Δεξιά».

Αναλυτικά, η συνέντευξη του Διονύση Τεμπονέρα:

1.Έχετε προτείνει αναβολή όλων των διαδικασιών για εκλογή προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ και την προκήρυξη έκτακτου προγραμματικού συνεδρίου στο κόμμα. Εκτιμάτε πως είναι εφικτό κάτι τέτοια μέσα στο διαφαινόμενο κλίμα τοξικότητας που έχει διαμορφωθεί;

Πριν από την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της 13ης Οκτωβρίου και ενώ έχω παραιτηθεί από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ (ΚΕ και ΠΓ) πρότεινα την αναβολή της εκλογής Προέδρου, την σύγκληση εκτάκτου προγραμματικού και καταστατικού συνεδρίου, επανιδρυτικού χαρακτήρα, στις αρχές του 2025 και την ανάληψη πρωτοβουλίας από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ για την συγκρότηση προοδευτικού μετώπου, στη βάση προγραμματικής συμφωνίας με σχέδιο αριστερής ενναλακτικής διακυβέρνησης.

Θ. Τζήμας : Ελληνική πολιτική σκηνή ξεκομμένη από την κοινωνία, σε συνθήκες παγκόσμιας γεωπολιτικής αστάθειας και ανακατανομής

 

Ο νομικός και διδάκτορας δημοσίου δικαίου και πολιτικής επιστήμης του ΑΠΘ, σε μια αναλυτική συζήτηση στον 98.4 περιγράφει πως κατά την οπτική του, το ελληνικό πολιτικό σύστημα σε παράλληλη πορεία με την κοινωνία και μακριά από τα προβλήματα της, ασχολείται με την αυτοτροφοδότηση της επιβίωσης του σε ένα πεδίο που άλλοι παίκτες εγχώριοι και κυρίως εξωχώριοι διαμορφώνουν.

Η διαχρονική σημασία του «ΟΧΙ» για την εθνική στρατηγική και την επιβίωση ενός κράτους

Του Παναγιώτη Ήφαιστου

Το «ΟΧΙ» των Ελλήνων κατά του εισβολέα το 1940 είναι μια διαχρονικά αναλλοίωτη αξίωση ελευθερίας. Είναι ένα «ΟΧΙ» μορφικά πανομοιότυπο με χιλιάδες άλλα πολλών κοινωνιών της ιστορικής διαχρονίας. Όποτε και όταν απειλούνται οι έσχατες λογικές ενός έθνους και εφόσον τα μέλη του είναι έτοιμα να τις υπερασπιστούν επαναλαμβάνεται το «ΟΧΙ».

«ΌΧΙ» είπαν αναρίθμητες φορές οι πρόγονοί των Ελλήνων αλλά και οι πρόγονοι πολλών άλλων εθνών. «ΟΧΙ» λένε και σήμερα όσοι επειδή τους αξίζει να είναι ελεύθεροι υπερασπίζονται την ανεξαρτησία τους. «ΟΧΙ» είπαμε το 1955-59 κατά της συνέχισης της αποικιοκρατίας στην Κύπρο και «ΟΧΙ» είπαμε στην ξενόφερτη επταετή Χούντα. ΟΧΙ είπαν οι Έλληνες της Μεγαλονήσου Κύπρου το 2004 κατά του ξενόφερτου σχεδίου Αναν. Λογικά, ΟΧΙ θα πούνε οι Έλληνες εάν αποπειραθεί να τεθεί υπό τουρκικό έλεγχο η Ελληνική Επικράτεια που προβλέπουν οι Συνθήκες και το διεθνές δίκαιο για το Αιγαίο. 

Οι τρεις αλληλένδετες αξονικές έννοιες «εθνική ανεξαρτησία» «ελευθερία» και «δημοκρατία». Αποτελούν πάγιο προσανατολισμό και πάγια αξίωση όλων των διαμορφωμένων εθνών όλων των εποχών. Θα συνδεθούν με την Ελλάδα, την Κύπρο και τις προϋποθέσεις εθνικής στρατηγικής για να υπερασπιστούν οι πολίτες την ελευθερία τους.

Ανακοίνωση για το ΟΧΙ, το έπος του ’40 και της εθνικής αντίστασης και την επίσκεψη του προέδρου της Γερμανίας στην Ελλάδα

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

«Γεια σου, ήρωα στρατέ, γεια σου λαέ πατριώτη, που ενώ στην άκρη σ’ είχαν φέρει του γκρεμού, στερεώθηκες στη γη και τίναξες την πρώτη κλωτσιά του απάνθρωπου, υπερόπτη Φασισμού».

(Απόσπασμα από το ποίημα «28 Οκτωβρίου» του Γιώργου Κοτζιούλα).

Το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 αποτελεί ένα κορυφαίο ορόσημο της σύγχρονης Ιστορίας καθώς συμβολίζει την έναρξη του ανυποχώρητου Αγώνα της Πατρίδας και του Λαού μας ενάντια στον ναζισμό-φασισμό, σε μία περίοδο που ο Άξονας επέλαυνε χωρίς αντίσταση στην Ευρώπη. Ο απαράμιλλος ηρωισμός του στρατού μας, η αυτοθυσία της θρυλικής γυναίκας της Πίνδου και η ομόθυμη λαϊκή συμμετοχή έφεραν την πρώτη νίκη εναντίον του Άξονα, πριν ακόμη συγκροτηθεί η Αντιφασιστική Συμμαχία. Ο νικηφόρος αγώνας της Ελλάδας κατά της φασιστικής Ιταλίας και, στη συνέχεια, η ηρωική αντίσταση εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας, η μάχη των Οχυρών, ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της Μάχης της Κρήτης και το έπος της Εθνικής μας Αντίστασης κατά των δυνάμεων της τριπλής κατοχής και των ντόπιων συνεργατών τους, αποτελούν πηγή έμπνευσης για όλους τους Λαούς του κόσμου που αγωνίζονται για Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία και Δημοκρατία.

Ο Ελληνικός Λαός δεν ταλαντεύτηκε και δεν συμβιβάστηκε ούτε στιγμή με την ιδέα της υποταγής και της δουλείας. Αντιστάθηκε γενναία στον φασισμό κερδίζοντας με το σπαθί του και με το αίμα του την ελευθερία του αλλά η δικαίωση των αγώνων και των θυσιών του δεν έχει ακόμη έλθει. Ογδόντα χρόνια μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας και τριάντα τέσσερα χρόνια μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΟΔΓ), καθολικός διάδοχος του Γ’ Ράιχ, παραμένει αδιάλλακτη και αλαζονική, αρνούμενη να αναλάβει την ευθύνη της για τα ανείπωτα δεινά που προκάλεσε η ναζιστική Γερμανία στην Ελλάδα και συνεχίζει να καταπατά την υπογραφή της στη Συνθήκη του Λονδίνου του 1953.

Μοντέλο «μικρότερος στρατός» σε «μικρότερο Αιγαίο»; Σάλος από τις ανακοινώσεις Δένδια σε εκδήλωση Ροταριανών!

Το μοντέλο «μικρότερος στρατός» ήταν μια από τις απαιτήσεις των δανειστών από τα πρώτα χρόνια των μνημονίων. Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα της υλοποίησης του και η πρώτη δυσάρεστη έκπληξη είναι ότι ο ΥΕΘΑ Νίκος Δένδιας έσπευσε να ανακοινώσει τα «φιλόδοξα» σχέδια του όχι σε κάποια «κλειστή» σύσκεψη αλλά δημόσια, από το Ροταριανό Όμιλο Αθηνών!!!

Ο κ.Δένδιας που ασφαλώς γνώριζε ότι βιντεοσκοπούν την ομιλία του, είπε «φόρα παρτίδα» πως έχουμε μονάδες με 27% στελέχωση!!! Ο ΥΕΘΑ μέλος μιας κυβέρνησης κι ενός κόμματος, της ΝΔ, που περιφρονεί τους Έλληνες φορολογούμενους για το πόσα ελικόπτερα και πόσα δις έχασαν στο Στεφανοβίκειο, επικαλούμενος … το απόρρητο, ανακοινώνει με ύφος «χαβαλέ» τα ντροπιαστικά ποσοστά στέλεχωσης. Φέρνει και ως παράδειγμα το «Ναυτοδικείο Ιωαννίνων», το οποίο όπως είπε δεν έχει λόγο ύπαρξης και σκέφθηκε τους Έλληνες φορολογούμενους που πληρώνουν μισθούς τζάμπα! Για τα 2 δις που όπως λένε, έχουν «φεσώσει» τους πολίτες με την απώλεια ελικοπτέρων Apache αλλά και εξοπλισμό συντήρησης και τεχνικής υποστήριξης δεν δείχνει την ίδια ευαισθησία. Πόσα Apache έχουμε χάσει θα μας πει ο κ.Δένδιας;

Ο κ.Δένδιας ανακοίνωσε, προφανώς ως λύση στο πρόβλημα, το κλείσιμο 132 στρατοπέδων σε όλη την Ελλάδα. Όσοι παρακολουθούν τα θέματα της Εθνικής Άμυνας στην Ελλάδα θα καγχάσουν ,γιατί τη συγκεκριμένη ανακοίνωση την έχουν ξανακούσει κάμποσες φορές. Τελευταία ήταν επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου, όταν υπήρχε σχέδιο από τον Νίκο Τόσκα. Το σχέδιο έμεινε στα συρτάρια, λόγω των αντιδράσεων από τις τοπικές κοινωνίες.

Θα έχει λοιπόν μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πόσο αποφασισμένος είναι ο κ.Δένδιας να υλοποιήσει ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης των ΕΔ, έχοντας απέναντι του τους βουλευτές της ΝΔ που υπερασπίζονται με πάθος την διατήρηση στρατοπέδων ακόμη και στην Πελοπόννησο! Έχει σχέδιο και είναι αποφασισμένος να το υολοποιήσε ή για ακόμη μία φορά κάνει ανακοινώσεις έτσι για να τις κάνει;

Κοριτσάκι κουβαλάει την αδερφή του

Να ακυρωθούν στρατιωτική συνεργασία και σύμβαση εκχώρησης του στρατιωτικού αεροδρομίου Καλαμάτας με το Ισραήλ

Του Θανάση Πετράκου

Ανοιχτή επιστολή στους πολίτες και στους πρώην συναδέλφους βουλευτές και αυτοδιοικητικούς

Είναι  γνωστό ότι στις 21 Δεκέμβρη του 2020, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τη σύμφωνη γνώμη του ΚΙΝ.ΑΛΛ.-ΠΑΣΟΚ, παρέδωσε στην ELBIT το Κέντρο Εκπαίδευσης της Πολεμικής μας Αεροπορίας στην Καλαμάτα, για να το μετατρέψει η ισραηλινή ιδιωτική εταιρεία σε Διεθνές Κέντρο Εκπαίδευσης Πιλότων.

Έγραφα τότε: «Η εκχώρηση του στρατιωτικού μας αεροδρομίου σε εταιρεία του κράτους – τρομοκράτη της ανατολικής Μεσογείου εγκυμονεί κινδύνους για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή μας, μια και η περιοχή μας γίνεται “στόχος” με δεδομένη την πολιτική γενοκτονίας των Παλαιστινίων, που εφαρμόζει το Ισραήλ και τον ρόλο του ως “πολεμικής” μηχανής απέναντι σε χώρες της ευρύτερης περιοχής [...] Επειδή η Μεσσηνία και η Ελλάδα δεν πρέπει «πληρώσουν» τις δεσμεύσεις του κ. Μητσοτάκη απέναντι στο Ισραήλ, όλοι οι πολίτες και οι  φορείς και πρώτα από όλους η αυτοδιοίκηση (Δημοτικά και Περιφερειακό Συμβούλια), πρέπει να αντιδράσουμε έντονα και να απαιτήσουμε την ακύρωση και ανατροπή αυτής της επικίνδυνης και καταστροφικής απόφασης».

Σήμερα, που το κράτος - δολοφόνος του Ισραήλ έχει φτάσει σε φρικαλεότητες τη ναζιστική Γερμανία και πραγματοποιεί φρικιαστική γενοκτονία στην Παλαιστίνη - τη μεγαλύτερη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - δολοφονεί ηγέτες άλλων χωρών, έχει εισβάλλει σε ανεξάρτητη χώρα - στον Λίβανο - και δολοφονεί άμαχο πληθυσμό, έχει φτάσει στην πρωτοφανή πρόκληση να κηρύξει ανεπιθύμητο πρόσωπο τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, αλλά και να επιτεθεί στους κυονόκρανους και στις υποδομές του ΟΗΕ, επιτέθηκε και στο Ιράν και φυσικά σε αυτή την περίπτωση, η Σούδα και η Καλαμάτα θα είναι στους στόχους αντιποίνων, αλλά επιδιώκει να προκαλέσει και Γ' Παγκόσμιο πόλεμο. Τα όσα έγραψα πριν σχεδόν τέσσερα χρόνια για την αποτροπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ, είναι δυστυχώς όχι μόνο πολύ επίκαιρα, αλλά είναι και πολύ λίγα μπροστά στα εγκλήματα πολέμου που προκαλεί καθημερινά το Ισραήλ και κυρίως στη συνειδητή επιδίωξη του να προκαλέσει το ξέσπασμα του Γ' Παγκόσμιου Πολέμου, που θα σημάνει την ολοκληρωτική καταστροφή της ανθρωπότητας.

Πόθεν έσχες...

"Πολιτικοί, δημόσιοι λειτουργοί, δημοσιογράφοι και άλλοι υπόχρεοι σε δήλωση Πόθεν Έσχες που διαθέτουν μετρητά εκτός τραπεζικού συστήματος που ξεπερνούν τα 30.000 ευρώ, αλλά και κοσμήματα και έργα τέχνης που έχουν αξία άνω των 40.000 ευρώ δεν έχουν πλέον την υποχρέωση να τα δηλώνουν στη Δήλωση Περιουσιακής Κατάστασης."

Ήταν δεδομένο το “Όχι” στις 28 Οκτωβρίου 1940;

Του Κωνσταντίνου Γιαννάκου

Συμπληρώνονται φέτος 84 χρόνια από την ιταλική εισβολή και την είσοδο της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η χρονική απόσταση και η αποχώρηση από τη ζωή της συντριπτικής πλειονότητας όσων έζησαν τα γεγονότα εκείνης της εποχής, καθιστούν αδύνατο για τις σημερινές γενιές να συλλάβουν το μέγεθος των ανατροπών που συνέβησαν στις ζωές των ανθρώπων.

Οι Έλληνες και Ελληνίδες που κοιμήθηκαν το βράδυ της παραμονής της 28^ης Οκτωβρίου 1940 δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι θα μεσολαβούσε σχεδόν μια δεκαετία μέχρι να μπορέσουν να ξανακοιμηθούν ειρηνικά στα κρεβάτια τους – όσοι από αυτούς είχαν επιζήσει. Πολλοί θα έχαναν τη ζωή τους πολεμώντας με τις ένοπλες δυνάμεις τους εισβολείς στην Ελλάδα, τη Βόρεια Ήπειρο, τη Βόρεια Αφρική και την Ιταλία. Άλλοι θα έδιναν τη ζωή τους πολεμώντας τους κατακτητές με τις διάφορες οργανώσεις της Εθνικής Αντίστασης.

Χιλιάδες θα εκτελούνταν από τις κατοχικές δυνάμεις ή θα έχαναν τη ζωή τους από την πείνα, τις κακουχίες και τις αρρώστιες που προκάλεσε η Κατοχή και ο διαμελισμός της χώρας. Σεβαστός αριθμός από τους ναυτικούς θα χάνονταν στη θάλασσα όταν βυθίστηκε το καράβι τους. Τραγικά θύματα ήταν όσοι έμελλε να δολοφονηθούν από άλλους Έλληνες ή Ελληνίδες συνεργάτες των κατακτητών ή στο πλαίσιο των πολιτικών παθών και ανταγωνισμών για το μέλλον της χώρας. Δυστυχώς το τέλος του πολέμου επιφύλαξε μία ακόμη μεγαλύτερη τραγωδία, καθόσον μόνη η Ελλάδα από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες βίωσε έναν αδελφοκτόνο Εμφύλιο Πόλεμο. Στα παραπάνω θύματα της δεκαετίας πρέπει να προστεθούν και οι χιλιάδες εσωτερικά εκτοπισμένοι, καθώς και όσοι κατέφυγαν ως πολιτικοί πρόσφυγες στις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ ή ταλαιπωρήθηκαν από πολιτικές διώξεις που κράτησαν μέχρι το 1974.

Αναφορικά με τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού και Ελληνογερμανικού πολέμου (28 Οκτωβρίου 1940 έως 1 Ιουνίου 1941) και τη συμβολή της Ελλάδας στην τελική συμμαχική νίκη, οι γνώμες των γηγενών και αλλοδαπών ιστορικών διίστανται. Μερίδα αυτών ισχυρίζεται ότι η ελληνική αντίσταση καθυστέρησε την γερμανική εισβολή στην ΕΣΣΔ, με αποτέλεσμα την αποτυχία επίτευξης των Αντικειμενικών Σκοπών της “Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα”, στερώντας από τον Χίτλερ την κυριαρχία στην Ευρώπη.

Τα «Όχι» των λαών και η σημασία τους

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Συμπληρώνονται 82 χρόνια από την ημέρα που ο ελληνικός λαός είπε ένα στεντόρειο «Όχι» στον ιταλικό φασισμό, ο οποίος κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα. Είχαν προηγηθεί πολλά σημάδια για την επικείμενη επίθεση ενάντια στη χώρα μας από τις δυνάμεις του Άξονα. Ο τορπιλισμός της Έλλης στο λιμάνι της Τήνου τον Δεκαπενταύγουστο του 1940 ήταν το πιο ηχηρό από αυτά.

«Υπάρχει τριγύρω μου ένα ανώνυμο θαύμα, που κανείς πριν δεν το υποψιαζόταν». Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο Σεφέρης αυτό που συνέβαινε εκείνες τις μέρες, σε αντίθεση με τον επίσημο τότε κόσμο: «Ο κόσμος ο δικός μας, δεν έχει αλλάξει: παλιές συνήθειες, παλιοί τρόποι… Ένας κόσμος χαλασμένος…».

Το παλλαϊκό «Όχι» γέννησε νέες αντιστασιακές σελίδες του ελληνικού έθνους – εκτός από μια μειοψηφία που συνεργάστηκε με τους κατακτητές και φυσικά με τη «συνέχειά» τους μετά το τέλος του πολέμου. Γέννησε το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, γέννησε ένα από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο της χώρας.

Γράφει πάλι ο Σεφέρης, που δεν ανήκε σε αυτό το κίνημα: «Ζούμε μεγάλες ώρες. Ο ελληνικός λαός είναι στις μεγάλες του ώρες – τις αψηλές. Και φυσικά είναι σπουδαίος. Ξεχνάει κανείς πόσο χαμηλά πέφτουμε κάποτε.[…] Όλος ο κόσμος κοιτάζει την Ελλάδα, αυτή τη μικρή γωνιά, αυτό τον ξερό βραχότοπο. Ας αφήσουμε τους νεκροθάφτες».

Η πιο σκοτεινή ώρα…

Το αποκρουστικό πρόσωπο της Νέας Τάξης Πραγμάτων (Ο δυστοπικός ‘wokπολιτισμός’ των ανθρωποεκκολαπτηρίων)

Του Κώστα Λάμπου

«Αν δεν σε ενδιαφέρει αν είσαι άνδρας ή γυναίκα,

θα σε ενδιαφέρει αν είσαι Έλληνας, ή Τούρκος;»

Παντελής Σαββίδης 

«Χωρίς πραγματικότητα και χωρίς αλήθεια,

δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία»

Silvia Guerini 

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ραγδαία αύξηση του ενδιαφέροντος των Big Tech καθώς και των Big Finance οικονομικών γιγάντων, όπως η Amazon, η Microsoft, η Facebook, η Google, η Corteva, η Bayer, η Monsanto, η Cargill, το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς, η Syngenta, η BlackRock, η Vanguard και η και Silicon Valley, σε συνεργασία πάντα με το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα Pentagon, για την αγορά τεράστιων εκτάσεων γεωργικής γης, με το πρόσχημα να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του διατροφικού προβλήματος του πλανήτη με υποτίθεται «φιλικές προς το κλίμα λύσεις», «βοηθώντας τους αγρότες» και «ταΐζοντας τον κόσμο». Αλλά αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ο επανασχεδιασμός της ιμπεριαλιστικής διατροφικής στρατηγικής, και όχι μόνο, σε συνθήκες επανεκκίνησης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης a la Great Resett^[1] που θυμίζουν την παλιά χρεοκοπημένη ‘πράσινη επανάσταση’. «Μια ολοκληρωτική κατάρριψη των προηγούμενων μορφών ύπαρξης βρίσκεται σε εξέλιξη: πώς έρχεται κανείς στον κόσμο, βιολογικό φύλο, εκπαίδευση, σχέσεις, οικογένεια, ακόμη και η διατροφή που πρόκειται να γίνει συνθετική»^[2].

Μια στρατηγική που αποβλέπει σε μια «ενιαία παγκόσμια γεωργία» με όρους agrotech, που θα ανήκει ως ατομική ιδιοκτησία στα μέλη αυτού του μπλοκ εξουσίας και θα στηρίζεται σε γενετικά τροποποιημένους σπόρους, σε μια γεωργία χωρίς αγρότες, που θα προσφέρει, μέσω μιας κεντρικά αλγοριθμικά ελεγχόμενης αγροδιατροφικής αλυσίδας, προϊόντα στη μορφή πρώτης ύλης, αλλά και τρόφιμα, από το χωράφι, ή από το εργαστήριο μέχρι το λιανικό εμπόριο και το νοικοκυριό, που σημαίνει απόλυτη εξάρτηση του στομαχιού μας από κάποια κεντρική εξουσία, που γνωρίζει πως όποιος ελέγχει το στομάχι μας ελέγχει, το μυαλό μας και συνεπώς την συμπεριφορά μας.

BRICS: Από τη Ρωσία με… αγάπη για την ενίσχυση της πολυπολικότητας

Κορυφώνεται η 16η Σύνοδος των BRICS στην πόλη Καζάν της Ρωσίας με σημαντικές εξαγγελίες στη σφαίρα της οικονομίας, την Ουκρανία και την Παλαιστίνη.

Του Δημήτρη Χρονόπουλου 

Η προσοχή των διεθνών ΜΜΕ και εν γένει της κοινής γνώμης αυτές τις ημέρες είναι στραμμένη στην πόλη Καζάν, στην πρωτεύουσα της επαρχίας του Ταρταστάν της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όπου διεξάγεται η 16^η Σύνοδος των BRICS στο φόντο μίας πρωτόγνωρα οξυμένης και συγκρουσιακής για τα μεταψυχροπολεμικά δεδομένα διεθνούς συγκυρίας, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να βαδίζει, πλέον, προς το τρίτο έτος διεξαγωγής του, ενώ η πολεμική σύγκρουση στη Μέση Ανατολή έχει προ πολλού περάσει εκτός των συνόρων και των πλαισίων της αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης στη Λωρίδα της Γάζας, με τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ να επιχειρούν στα νότια του Λιβάνου και να προγραμματίζουν, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, την απάντησή τους στην πυραυλική επίθεση του Ιράν, η οποία έλαβε χώρα την 1^η Οκτωβρίου. 

Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν, οικοδεσπότης της 16ης Συνόδου των BRICS στο Καζάν. Φωτογράφος: Grigory Sysoev

Η δε διεξαγωγή της Συνόδου του «μπλοκ της πολυπολικότητας», όπως συχνά ονομάζεται στον διεθνή τύπο η πρωτοβουλία BRICS, στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας έχει μία εξαιρετικά σημαντική συμβολική (αλλά και πραγματιστική-πολιτική) σημασία για τους «οικοδεσπότες», σε μία προσπάθεια να αρθεί επικοινωνιακά και ουσιαστικά η εικόνα «απομόνωσης» της Ρωσίας και προσωπικά του προέδρου Πούτιν από το διεθνές γίγνεσθαι.

Η Αμερικανική «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και οι Πόντιοι Πιλάτοι του ΚΚΕ ως de facto σύμμαχοι των ΗΠΑ

Του Ηλία Παπαναστασίου

 «…Τον περασμένο Απρίλιο ο Στέφανος Κασσελάκης, λίγο πριν αναχωρήσει από τις ΗΠΑ, από όπου κάθε φορά που πήγαινε προκαλούσε μποφόρια στον ΣΥΡΙΖΑ, επισκέφθηκε ένα, θα λέγαμε, αγαπημένο του μέρος. Ήταν τα γραφεία του Center for Strategic & International Studies (CSIS) στην Ουάσινγκτον, ένα κέντρο διεθνών μελετών που συνδέεται άμεσα με το Πεντάγωνο, τις βιομηχανίες όπλων και τη CIA. Στο κέντρο αυτό, όπως έγραψε το τέως στέλεχος της Goldman Sachs, ο Κασσελάκης, (όπως κι ο… ανταγωνιστής του για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ Νικόλας Φαραντούρης, για να είμαστε δίκαιοι, όσο κι αν το κρύβει…) είχε μία από τις πρώτες επαγγελματικές εμπειρίες του, το 2007.
 
  

Κατά την επίσκεψη ο Κασσελάκης συνοδευόταν από τη Ρένα Δούρου, εξέχον στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. «Ολοκληρώνοντας την επίσκεψή μου στην Ουάσινγκτον επισκέφθηκα ένα οικείο μέρος, το Ινστιτούτο CSIS. Είμαι ενθουσιασμένος που αντάλλαξα απόψεις με τους διευθυντές του και να κερδίσω από τις ματιές τους γύρω από το τι σημαίνει προοδευτική ποιοτική κυβέρνηση που οραματίζομαι για την Ελλάδα» έγραψε μετά… Ήταν τόσο απασχολημένοι στρώνοντας τις αφέλειές τους στον καθρέφτη εκεί στην Κουμουνδούρου, ώστε –όπως και τα προηγούμενα– κανένας δεν πήρε μυρωδιά σε ποια αμερικανικά κέντρα πηγαίνει κι αναφέρεται κανονικά ο ανεκδιήγητος Κασσελάκης.» ( Από άρθρο του Γιώργου Χατζηδημητρίου στο ΑNTINEWS, 10/10/2024).
 
  

Ο εξαιρετικός Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος αναρωτιέται επίσης «Ποιός χρειάζεται μια «αριστερά» που εκπροσωπείται σχεδόν αποκλειστικά από μεσοαστούς, ξεπουλημένους στην εγχώρια και ξένη ολιγαρχία;» (ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ, 11/10/2024)

 
  

Παραθέσαμε τα παραπάνω εξαιρετικά –δηκτικά, επίκαιρα και «καμπανιστά» στο περιεχόμενό τους– αποσπάσματα από δύο τελευταία άρθρα με αναφορές στην αυτοδιάλυση του ΣΥΡΙΖΑ.

Συνέντευξη Γιώργου Παπανδρέου σε τουρκική εφημερίδα: «Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μαζί τον ήλιο και τον άνεμο του Αιγαίου»

Ο Γιώργος Παπανδρέου μίλησε στην εφημερίδα Oksijen, όπως μεταδίδει από την Κωνσταντινούπολη ο Μανώλης Κωστίδης.

«Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μαζί τον ήλιο και τον άνεμο του Αιγαίου» ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρώην πρωθυπουργός.

Και συμπλήρωσε: «Τσακωνόμαστε για το πετρέλαιο και το αέριο στο Αιγαίο, το οποίο δεν ξέρουμε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει. Όμως, στο μέλλον του κόσμου δεν υπάρχει ούτε το πετρέλαιο, αλλά ούτε το αέριο. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μαζί τον ήλιο και τον άνεμο του Αιγαίου και να δημιουργήσουμε μια νέα εταιρική σχέση».

«Με τον Ισμαήλ Τζεμ είχαμε εστιάσαμε την προσοχή μας στις ανάγκες των πολιτών μας, αλλά και στα συμφέροντα μας. Την εποχή εκείνη υπήρχε η κρίση του Οτζαλάν, ήταν στην επικαιρότητα οι διαφορές στην Κύπρο και στο Αιγαίο.

Κούλη δώσε πόνο στους υπάκουους υπηκόους σου...

77% αύξηση της τιμής του Salospir 100 mg τον τελευταίο μήνα...

Η εργαλειοποίηση της «Κλιματικής Αλλαγής»

Του Νίκου Προγούλη*

1. Ποιος νομιμοποιείται να μιλάει για την Κλιματική Αλλαγή;

Επιτρέπεται ο μέσος άνθρωπος να έχει γνώμη επάνω σε επιστημονικά ζητήματα, την περιπλοκότητα των οποίων δεν μπορεί να προσεγγίσει;  

Εδώ πρέπει να διακρίνουμε ανάμεσα σε α) τελείως θεωρητικά ζητήματα τα οποία ελάχιστη σχέση έχουν με την καθημερινή ζωή, όπως είναι π.χ. η θεωρία των υπερχορδών, και β) ζητήματα που δεν αφορούν μόνο την επιστήμη, γιατί επηρεάζουν την καθημερινή μας ζωή δραστικά και άμεσα, όπως είναι η επιδημία και η υγειονομική διαχείριση που ζήσαμε πρόσφατα, η λεγόμενη Κλιματική Αλλαγή, και άλλα, τέτοιας τάξης, ζητήματα. Τα δεύτερα, πέρα από την περιπλοκότητά τους, που δεν επιτρέπει ξεκάθαρες επιστημονικές απαντήσεις, άπτονται ζωτικών υλικών συμφερόντων με αποτέλεσμα η επιστημονική ματιά όχι μόνο να θολώνει, αλλά και να μεροληπτεί κάτω από τις πολιτικές πιέσεις που μοιραία ασκούνται. Θα πρέπει επομένως να είμαστε ενστικτωδώς επιφυλακτικοί, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι γύρω από ένα ζήτημα ασκούνται σοβαρές πολιτικές πιέσεις, γιατί πρόκειται για μια σαφέστατη ένδειξη ότι το ζήτημα αυτό εργαλειοποιείται και η επιστήμη καλείται να αναλάβει απολογητικό ρόλο προσφέροντας κάλυψη σε ήδη ειλημμένες αποφάσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει ο καθένας μας να προσπαθήσει να μορφώσει γνώμη με όσα μέσα διαθέτει και κυρίως ακούγοντας όλες τις απόψεις, ώστε τελικά να καθορίσει τη  στάση του. Όσο «παράτολμο» κι αν φαίνεται αυτό στον μέσο άνθρωπο, θα πρέπει να κατανοήσει ότι έτσι ακριβώς λειτουργούν οι άνθρωποι της εξουσίας: για παράδειγμα, τόσο οι επιχειρηματίες όσο και οι πολιτικοί, μπορεί να ζητούν τη γνώμη επιστημόνων, συμβούλων και πάσης φύσεως ειδικών, αλλά την κατανοούν ως ένα περιορισμένο σημείο και τελικά τη λαμβάνουν υπόψιν τους  στον βαθμό που οι ίδιοι κρίνουν (και σωστά κάνουν). Όλοι αυτοί βασίζονται σε μια δική τους κατανόηση του περιβάλλοντός τους και της θέσης τους μέσα σε αυτό. Το ίδιο καλούμαστε να κάνουμε κι εμείς στο ζήτημα που μας απασχολεί σε αυτό το άρθρο.

12 ναυτικά μίλια: ο εκφυλισμός ενός εθνικού δικαιώματος

Του Δημήτρη Μάρτου

Έχουμε κορεστεί από την επανάληψη διακηρύξεων για τα εθνικά μας δικαιώματα στις θάλασσες, του τύπου της πρόσφατης δήλωσης του υπουργού Άμυνας από τη Λέρο ότι «…τα νησιά της Δωδεκανήσου έχουν δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα, σε ΑΟΖ και σε χωρικά ύδατα έως 12 μίλια, όπως ακριβώς προβλέπει η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία αποτελεί και εθιμικό Δίκαιο και δεσμεύει τους πάντες…». Το ζήτημα δεν είναι να διακηρύττεις συνεχώς και με σθένος ένα εθνικό σου Δικαίωμα αλλά να το εφαρμόζεις.

Μήπως, αντί για την εφαρμογή του «εθιμικού Δικαιώματος, που δεσμεύει τους πάντες», η κυβέρνηση προσχωρεί, έστω και ακούσια, στο εθιμικό δικαίωμα που προσπαθεί να επιβάλλει στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο το Τουρκικό κράτος;

Ως αντίλογο σε αυτήν την κατηγορία η κυβέρνηση, όταν δεν προβάλλει την εκφυλιστική θέση ότι τα «12 μίλια είναι ένα ισχυρό διπλωματικό χαρτί», τότε διαβεβαιώνει ότι η εφαρμογή θα γίνει στον κατάλληλο χρόνο όταν κρίνει αυτή και πάντοτε στο πνεύμα του διαλόγου.

Ο χρόνος, όμως, δεν είναι ουδέτερος σχετικά με την εφαρμογή των δικαιωμάτων σου, γιατί η αργοπορία μπορεί να δημιουργήσει νέο εθιμικό Δίκαιο, όπως προσπαθεί να κάνει η Τουρκία και με την κατοχή της Κύπρου. Και, επιπλέον, οι ευκαιρίες όταν παρουσιάζονται δεν αξιοποιούνται, όπως δεν αξιοποιήθηκε η πρόσφατη ευκαιρία ‘’Μενέντεζ’’.

Η εφαρμογή του Δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων οφείλει να γίνει μονομερώς και όχι σε συμφωνία με την Τουρκία, όπως έχουν κάνει όλες οι χώρες του κόσμου και όπως έγινε και με την εφαρμογή αυτού του Δικαιώματος στην πλευρά του Ιονίου πελάγους.

H χαμένη τιμή της ελληνικής Αριστεράς

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Διάβασα με ικανοποίηση τον εκδότη του Documento και έναν αρθρογράφο στην «Εφημερίδα των Συντακτών» να υιοθετούν τη θέση που εξέφρασα πριν από ένα χρόνο, με αφορμή τη διαδοχή Τσίπρα και την υποψηφιότητα Κασσελάκη, για το εντελώς παράλογο, αντιδημοκρατικό και διαλυτικό της εκλογής αρχηγού δήθεν από τη βάση. Την επανέλαβα πάλι με προ ημερών, με αφορμή τη νέα κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ, που εν πολλοίς οφείλεται ακριβώς σε αυτόν τον τρόπο εκλογής του «Αρχηγού».

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, αν και βέβαια αν είχαν βρεθεί περισσότεροι άνθρωποι να υιοθετήσουν εγκαίρως την άποψη αυτή, από τότε που ετέθη το θέμα και να χρησιμοποιήσουν λίγο το μυαλό τους, αντί να υποκύψουν στους αμερικανόφερτους παραλογισμούς και τα καπρίτσια του Τσίπρα, ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ να μην είχε γνωρίσει την κρίση που απειλεί πια την ίδια του την ύπαρξη και ασφαλώς την αξιοπιστία του.

Ακόμα και σήμερα όμως, κανένας δεν τολμά να αμφισβητήσει αυτή την αντιδημοκρατική, για τους λόγους που εξηγήσαμε, διαδικασία μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι άλλωστε αυτό το μόνο σύμπτωμα ενός βαρύτατου εκφυλισμού αυτού του κόμματος που κάποια στιγμή εξέφρασε τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού πριν ξεφουσκώσει με οδυνηρό τρόπο προκαλώντας βαρύτατη ζημιά και στην Ελλάδα και στην παγκόσμια αριστερά.

Λιμενεργάτες στον Πειραιά εμποδίζουν να φορτωθεί container με πολεμοφόδια προς το Ισραήλ (Photos)

Μεγάλη κινητοποίηση στην προβλήτα της COSCO στον Πειραιά, από λιμενεργάτες που δεν επιτρέπουν να φορτωθεί container το οποίο περιέχει σφαίρες και προορίζεται για το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.

Το πλοίο που ήταν να φορτωθεί, θα πιάσει στο λιμάνι της Χάιφα. Το container μπήκε στη χώρα από την βόρεια Μακεδονία, σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύει το 902.gr.

«Κάνουμε ξεκάθαρο πως κάθε άλλη προσπάθεια που θα γίνει από την κυβέρνηση, από την COSCO ή από οποιοδήποτε θέλει να βάψει τα χέρια του με αίμα δεν θα έχει συνενόχους τους εργαζόμενους», τόνισε ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, καλώντας την εργατική τάξη του Πειραιά, τη νεολαία, σωματεία και φορείς να συγκεντρωθούν στην είσοδο της COSCO.

Ανάλογα καλέσματα συμμετοχής στην κινητοποίηση έχουν απευθύνει το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας το οποίο συμμετέχει στην κινητοποίηση, ενώ στην κινητοποίηση συμμετέχει και το Σωματείο Ναυπηγοξυλουργών.

Οι λιμενεργάτες δηλώνουν ότι δεν επιτρέπουν να φορτωθεί με τα χέρια τους το υλικό που προορίζεται να δολοφονήσει παιδιά και γυναίκες στη Παλαιστίνη, στον Λίβανο από το Ισραήλ.

«Λευτεριά στην Παλαιστίνη! ΝΑΤΟ φονιάς, το ξέρει ο ντουνιάς», γράφει το πανό του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ

Μετανάστες από την Ιταλία στην Αλβανία, μόνο 16 άτομα στο πρώτο πλοίο!

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Πρόσφατα είχαμε την καινοφανή, “πρωτότυπη” συμφωνία μεταξύ Μελόνι- Ράμα, για την ίδρυση δύο “σημείων συγκέντρωσης” μεταναστών στην Αλβανία που θα παραμένουν εκεί έως ότου κριθεί θετικά ή όχι, η άδεια εισόδου και παραμονής τους στην Ε.Ε. Η επίτροπος Von der Leyen θεωρεί αυτό το μοντέλο εμπνευσμένο.

Το πλοίο “Libra” θα φτάσει αύριο μετά από δύο ημέρες ταξιδιού. Το κόστος ταξιδιού ξεπερνά τις 250 χιλιάδες ευρώ.
Το πρώτο πλοίο λοιπόν του Ιταλικού Πολεμικού Ναυτικού απέπλευσε για να φέρει μετανάστες στην Αλβανία με δεκαέξι άτομα! Ένα διήμερο ταξίδι για να μεταφερθούν από την Ιταλία δέκα Αιγύπτιοι και έξι υπήκοοι Μπαγκλαντές, οι οποίοι, με αυτοσχέδια σκάφη, είχαν εγκαταλείψει τις λιβυκές ακτές από την Sabrata και την Zuara και βρέθηκαν να καταλαμβάνουν και να απολαμβάνουν μόνοι τα 80 μέτρα του “Libra”, ικανού να μεταφέρει έως και 80 ναύτες και περίπου 200 επιβάτες.

Οι "παιδικές ασθένειες" χαντακώνουν την υπόθεσή μας!!!

Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη

Σήμερα είναι προγραμματισμένη, για το απόγευμα, μια αντιΝΑΤΟική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, οργανωμένη από μια πρωτοβουλία Σωματείων και Συλλογικοτήτων. Κυκλοφόρησαν και αφίσες της κινητοποίησης όπου ξεχωρίζει ως κεντρικό σύνθημα το "να ηττηθεί το ΝΑΤΟ" και "νίκη στους λαούς που παλεύουν ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό". 

Με ρώτησαν κάποιοι σύντροφοι, αν στηρίζω την συγκεκριμένη κινητοποίηση. Λοιπόν, ναι, τη στηρίζω. Αλλά - και να με συγχωρούν οι σύντροφοι διοργανωτές της - βρίσκω εν πολλοίς άστοχο τον προσανατολισμό της. Και εξηγούμαι:

"Να σταματήσουμε τον ΠΟΛΕΜΟ του ΝΑΤΟ και του Σιωνισμού, που ΗΔΗ έχει εμπλέξει τη χώρα μας, ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!"

Κατά τη γνώμη μου, με ΑΥΤΟ το σύνθημα έπρεπε να διεξαχθεί η σημερινή συγκέντρωση, γιατί είναι πιο πλατιάς απεύθυνσης και μπορεί να αγκαλιαστεί από ευρύτερες δυνάμεις, ακόμα και όσους έχουν αμφιβολίες για το κατά πόσο είναι εφικτή μια ήττα του ΝΑΤΟ πχ στην Ουκρανία ή του αμερικανοσιωνισμού στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο κλπ.., ή δε θέλουν να φανεί ότι "στηρίζουν τον δικτάτορα Πούτιν" κλπ.