Το
editorial του δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί
Με
κομμένη την ανάσα η ανθρωπότητα παρακολουθεί να απλώνεται ο «λεκές» του
πολέμου, γεμάτος εκατόμβες, συντρίμμια, απόγνωση, τρόμο. Η Μέση Ανατολή: μια
ακόμα μεγάλη εστία με απρόσμενες συνέπειες.
Ο
πόλεμος είναι μια πραγματικότητα, όχι μια δυνατότητα ή πιθανότητα. Δεν είναι
αποτέλεσμα αφηνιάσματος φανατικών «και των δύο πλευρών». Είναι επιλογή, είναι
λογική, είναι υπολογισμένη κατάσταση, είναι μέσον για επίτευξη στρατηγικών
στόχων. Η «Διεθνής του πολέμου» (ΗΠΑ, Κομισιόν της Ε.Ε., Ισραήλ) κλιμακώνει την
επιθετικότητα για να ανακοπεί η συνεχιζόμενη πτωτική τους πορεία, να
αντιμετωπιστεί η μεγάλη κρίση της οικονομίας τους, να διασωθεί η
παγκοσμιοποίηση, να εμποδιστούν με κάθε τρόπο τα ανερχόμενα κέντρα (Κίνα,
Ρωσία, Ινδία) και οι σύμμαχοί τους να αποκτήσουν μεγαλύτερη ισχύ και επιρροή.
Για να το πετύχει αυτή η «Διεθνής», έχει ήδη ανάψει δύο μεγάλες πυρκαγιές: Μία
στην Ευρώπη με τον πόλεμο στην Ουκρανία, που είναι πόλεμος του ΝΑΤΟ ενάντια στη
Ρωσία. Και μία στη Μέση Ανατολή, που είναι πόλεμος ΗΠΑ-Ισραήλ (μαζί με τη
συλλογική Δύση) ενάντια στην Παλαιστίνη, τη Συρία, τον Λίβανο, την Υεμένη, και
κυρίως στο Ιράν. Όποιος μιλά για πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς έχει μείνει πίσω
(προπαγανδιστικά) έναν χρόνο.
Παρόλο που
η πληροφόρηση και τα στοιχεία για ένα σοβαρό «διάβασμα» του συσχετισμού και της
έκβασης μαχών, αναμετρήσεων, επεισοδίων, είναι ελλιπέστατα και πολύ
φιλτραρισμένα από τα δυτικά δίκτυα, και οι δύο εν εξελίξει πόλεμοι μοιάζουν
πολύ με προθάλαμο προς μια σύγκρουση μεγάλων, παγκόσμιων διαστάσεων. Ενίοτε
φαίνεται να προσπαθούν να ελέγξουν όλες οι πλευρές τον βαθμό κλιμάκωσης, αλλά η
κλιμάκωση είναι η κύρια τάση και λογική συνέπεια των πραγμάτων. Ο έλεγχος της
κλιμάκωσης και των «απαντήσεων» που δίνει κάθε πλευρά όταν δέχεται ένα κτύπημα,
δεν μπορεί να οδηγήσει σε κατάσταση αποκλιμάκωσης και ειρήνευσης. Οι αποφάσεις
έχουν παρθεί. Η προετοιμασία για πόλεμο είναι κεντρική τάση σε όλες τις μεγάλες
δυνάμεις, σε όλα τα κέντρα, σε όλους τους εμπλεκόμενους, έμμεσα ή άμεσα. Η
Ευρώπη ντύνεται στο χακί, η βιομηχανία φουλάρει στις στρατιωτικές δαπάνες, τα
στρατεύματα, τα νέα όπλα, οι βάσεις, ο ηλεκτρονικός πόλεμος, όλα είναι σε
κατάσταση συναγερμού.