Το έγκλημα που συντελείται σε βάρος της κοινωνίας δεν έχει να κάνει μόνο με την ακρίβεια, την υπερεργασία δίχως εργασιακά δικαιώματα με πενιχρές αμοιβές, τον περαιτέρω πλουτισμό των ολίγων, την φτωχοποίηση των πολλών, την υποβάθμιση της Υγείας, της Παιδείας και κάθε τομέα κοινωνικής πρόνοιας. Εχει να κάνει με την υποβάθμιση κάθε πτυχής της καθημερινής ζωής των πολιτών. Δεν είναι μόνο το άγχος για το πως θα βγει οικονομικά η επόμενη ημέρα, είναι και ο καθημερινός Γολγοθάς όλων των Ελλήνων, και πολύ περισσότερο των «συνωστισμένων» στην Αττική, του 50% των Ελλήνων που ζει στο 2,9% της έκτασης της χώρας, πως θα επιβιώσουν μέσα σε μια άκρως αφιλόξενη πρωτεύουσα.
Μια πόλη, που, ούτως ή άλλως αναπτύχθηκε στην άκρως προβληματική βάση από τη μετεμφυλιακή εποχή της «αντιπαροχής» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, σήμερα έχει γίνει αβίωτη. Και πως να μην συμβεί αυτό, όταν στα σχεδόν πέντε εκατομμύρια κατοίκους του λεκανοπεδίου, προστίθενται κάθε χρόνο άλλα εννέα εκατομμύρια τουρίστες, με αυξητική τάση στα 10 εκατομμύρια! Κατ΄ αντιστοιχίαν, καμία πόλη δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τέτοιους αριθμούς. Ως εκ τούτου, άλλωστε, και οι τεράστιες αντιδράσεις που υπάρχουν σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις για τον υπερτουρισμό.
Κυβερνητική αδιαφορίαΔεν φτάνουν τα προβλήματα της ανασφάλειας που έχει κάθε ελληνική μικρή και μικρομεσαία οικογένεια για το πως θα ανταποκριθεί στις οικονομικές της ανάγκες, ακόμα και αν θα βρει μια προσιτή στέγη, έχει και τον βραχνά της υποβάθμισης της πρωτεύουσας. Από τη βρωμιά στους δημόσιους χώρους, μέχρι την καθημερινή ταλαιπωρία του κυκλοφοριακού.
Ολα καταμαρτυρούν ότι η πόλη έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο. Και σαπίζει, όπως ολόκληρη η χώρα άλλωστε. Η κυβέρνηση επιδεικνύει μια πρωτοφανή αδιαφορία, ενώ ενδιαφέρεται μόνο όταν πρόκειται για «σχέδια» που ευνοούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα μέσα στην πρωτεύουσα, κυρίως στον τομέα του Τουρισμού. Αναλίσκεται, δε, σε μέτρα καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα, όπως χαρακτηριστικά δείχνει η πρόσφατη υϊοθέτηση του νέου Κώδικα Οδικής Κοροϊδίας, που κάθε άλλο παρά αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Αντίθετα, με επικοινωνιακές πιστολιές στον αέρα, προσποιείται δήθεν ότι κάτι κάνει.
Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Ολα τα υπόλοιπα, και ιδιαίτερα αυτά που αφορούν τον τομέα των Μέσω Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ), προχωρούν με ρυθμούς αραμπά. Λες και ο Τουρισμός και η σύγχρονη εικόνα της πρωτεύουσας είναι πράγματα ασύμβατα μεταξύ τους. Το αντίθετο. Η Αθήνα εξευτελίζεται μπροστά στα μάτια των τουριστών με την απογοητευτική εικόνα που παρουσιάζει. Κυβερνητική αδιαφορία, η οποία επισημάνθηκε κατά τη διάρκεια του πρόσφατου ετήσιου τακτικού συνεδρίου της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ).
Ετσι, Μετρό, λεωφορεία, κ.ο.κ., που θα έπρεπε να έχει πέσει το καίριο βάρος, ούτως ώστε να ανακουφιστεί έστω και κατ’ ελάχιστον η Αθήνα, όπως επισημαίνουν Συγκοινωνιολόγοι σε πάμπολλα δημοσιεύματα εφημερίδων που γίνονται το τελευταίο διάστημα, αναπτύσσονται με ρυθμούς θεαματικά κατώτερους των απαιτήσεων της πρωτεύουσας.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων, Θανάσης Τσιάνος, επανειλημμένως έχει τονίσει ότι η λύση του προβλήματος των μετακινήσεων στην Αθήνα θα έρθει μόνο με την αναβάθμιση των ΜΜΜ, και ιδιαίτερα του Μετρό. «Χρειαζόμαστε ταχεία ανάπτυξη του δικτύου μετρό (σύνολο 200 σταθμοί), λέει. Και εξηγεί: «Μία γραμμή Μετρό ισοδυναμεί με τέσσερις αστικές λεωφόρους και η αύξηση συχνότητας δρομολογίων ανά τρίλεπτο στις Γραμμές 1, 2, 3 ισοδυναμεί με μια νέα λεωφόρο μήκους 110 χιλιομέτρων! Σήμερα, στην πράξη σε πολλές περιπτώσεις τα δρομολόγια έχουν συχνότητα ανά 6 λεπτά, εξυπηρετώντας μάξιμουμ 10.000 επιβάτες σε μια ώρα αιχμής ανά κατεύθυνση. Ο σημερινός σχεδιασμός, με τη συχνότητα διέλευσης συρμών ανά 4 λεπτά, προβλέπει ότι οι επιβάτες που θα εξυπηρετούνται ανά κατεύθυνση θα φτάνουν στους 15.000, ενώ αν ο στόχος μετατραπεί σε διελεύσεις ανά 3 λεπτά, θα εξυπηρετεί μέχρι και 20.000 επιβάτες ανά ώρα αιχμής, ανά κατεύθυνση».
Κυκλοφοριακό έμφραγμα
Στο μεταξύ, η Αθήνα ούτως ή άλλως πάσχει από υπερπληθυσμό και αναντίστοιχες υποδομές για μια μεγαλούπολη. Χώρια τις κακοτεχνίες, από τις οποίες πάσχει, και σε πολλές περιπτώσεις την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, όπως πολλάκις έχει φανεί από την παράλυσή της σε δυνατές νεροποντές, χιονιά, κ.λ.π.
Οι κάτοικοι της Αττικής, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της απογραφής του 2021, είναι 3,8 εκατομμύρια, αλλά υπολογίζονται στα 4,5 εκατομμύρια. Χώρια τους μετανάστες, πάμπολλοι εκ των οποίων δεν είναι καταγεγραμμένοι.
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το κυκλοφοριακό, τα συνεχή τροχαία ατυχήματα – τα περισσότερα εντός της πόλης –, το παρκάρισμα που είναι ο ορισμός του εφιάλτη στην Αθήνα, και βέβαια τα νεύρα. Εκεί εκδηλώνεται ένας απίστευτος κανιβαλισμός, που έχει πρόσχημα το μποτιλιάρισμα, την ενδεχομένως κακή οδηγική συμπεριφορά, και το παρκάρισμα, αλλά η βασική αιτία του είναι η πλήρης κατάπτωση της κοινωνίας και τη σαπίλα της εικόνας της δημόσιας ζωής.
Να σημειωθεί ότι και ο στόλος των οχημάτων γερνάει ολοένα περισσότερο. Σημάδι επίσης της φτωχοποίησης του Ελληνα. Το 2024, ο μέσος όρος ηλικίας των επιβατικών αυτοκινήτων στην Ελλάδα ήταν 17,8 έτη και στην Αττική 16,2 έτη, έναντι 12,3 στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι σημειώνονται 36 βλάβες την ημέρα στην Αττική Οδό.
Για να λυθεί το πρόβλημα, αναφέρουν οι Συγκοινωνιολόγοι, χρειάζεται δραστική μείωση των αυτοκινήτων στην πόλη, με παράλληλη ενίσχυση της δημόσιας συγκοινωνίας και διευκόλυνση της ήπιας κινητικότητας (ποδηλατόδρομοι, πεζόδρομοι). Δεν υπάρχει άλλος τρόπος Οι προσπάθειες ενίσχυσης των ΜΜΜ είναι μεν υπαρκτές, αλλά όχι αρκετές. Το επιβεβαιώνουν και οι επιβάτες που, ακόμη και σε ώρες αιχμής, περιμένουν αρκετά στις στάσεις.
Ιδού, όμως, ορισμένα ανατριχιαστικά στοιχεία που αναφέρουν οι Συγκοινωνιολόγοι:
-Εξι εκατομμύρια τα αυτοκίνητα στους δρόμους της πόλης, ενώ το οδικό δίκτυό της μπορεί να σηκώσει μόνο δύο.
–Το 2024 στην Αττική ένας οδηγός έχασε περίπου 111 ώρες «κολλημένος» στην κίνηση από 104 ώρες ένα χρόνο πριν. Σε κρίσιμους οδικούς άξονες αναμένεται αύξηση των μετακινήσεων κατά περίπου 16% έως το 2030.
-Η πόλη έχει απλωθεί πολύ, με αποτέλεσμα να υπάρχουν μετακινήσεις μεγαλύτερων αποστάσεων.
-Αναπτύσσονται περιοχές, αλλά και χρήσεις γης, κατά μήκος δρόμων που είναι ήδη κορεσμένοι και οι οποίοι δεν εξυπηρετούνται όπως θα έπρεπε από ΜΜΜ.
Ανάρτηση από: https://neostrategy.gr/
