Το Ρεμπελιό των ποπολάρων

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Θέρος 2018, στη Ζάκυνθο, ξανά! Σπειροειδώς προχωράμε στον χρόνο. Μοιάζει να κάνει κύκλο η ζωή, μα μόνο μοιάζει! κανέναν κύκλο δεν κάνει. Κάθε γύρισμα της σπείρας είναι προχώρημα. Επιστροφή ποτέ, ίδιο πράγμα ποτέ!

Αντίδωρό μου φέτος στο νησί, η ενθύμηση ενός γεγονότος Ζακυνθινού και ξεχωριστού, που συμπληρώνει αυτό το καλοκαίρι 390 χρόνια: ενθύμηση του «Ρεμπελιού των ποπολάρων», που θα πει, της εξέγερσης των ανθρώπων του λαού.

Ήταν το καλοκαίρι του 1628, όταν οι επαγγελματίες, έμποροι και τεχνίτες της πόλης εξεγέρθηκαν κατά των ευγενών, οι οποίοι και ήταν οι μόνοι πολίτες, δηλαδή οι μόνοι με πλήρη δικαιώματα. Εξέγερση λαϊκή, με αιτήματα ριζοσπαστικά, αλλά πάντως δίχως τους «εξωχωρίτες» (τους αγρότες), οι οποίοι και βρίσκονταν στον πυθμένα της ταξικής πυραμίδας.

Το χρονικό της εξέγερσης (η οποία καταπνίγηκε μετά από συγκρούσεις τεσσάρων ετών), το κατέγραψε, από τη δική του, φαρμακωμένη σκοπιά, ο ευγενής Άντζολος (Άγγελος) Σουμάκης, γεμάτος αγανάκτηση για τη διασάλευση της κοινωνικής τάξης. Χαρακτηριστική μια αποστροφή του, με την οποία εξέφρασε μια άθλια πεποίθηση, συνήθη στους ομοίους του: ότι η ταξική ανισότητα είναι θέλημα Θεού! Αποδίδω το απόσπασμα στη νεοελληνική:

«Λογιστικός έλεγχος: μια έρευνα με θέμα το ελληνικό χρέος»

Τώρα στα ελληνικά

18 Ιουνίου 2015: Η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους παρουσίασε μια προκαταρκτική έκθεση των εργασιών της κι ενώ η πρώτη είδηση στα ΜΜΕ ήταν οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους Θεσμούς. Σύμφωνα με τα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας, το σύνολο του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν μη βιώσιμο, ενώ το χρέος προς την Τρόικα (εκείνη την περίοδο αντιστοιχούσε στο 85% του συνολικού δημόσιου χρέους) κρίθηκε παράνομο, επονείδιστο και αθέμιτο.

Τρία χρόνια μετά τη δημοσίευση αυτής της λεπτομερούς έκθεσης με θέμα την αιτία του ελληνικού δημόσιου χρέους, η CADTM (Επιτροπή για την Κατάργηση των Άνομων Χρεών) και η Zin TV με χαρά αναγγέλλουν την ολοκλήρωση της παραγωγής και την κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ με τίτλο L’Audit. Enquête sur la dette grecque («Λογιστικός έλεγχος: μια έρευνα με θέμα το ελληνικό χρέος»).

ΗΠΑ: Ο σοσιαλισμός της νέας γενιάς εισβάλει στο πολιτικό προσκήνιο!

Ενώ δεν αποκλείεται πια ακόμα και ο εμφύλιος…

Του Γιώργου Μητραλιά

Μέχρι και τον περασμένο Νοέμβρη ήταν σερβιτόρα στη Νέα Υόρκη, εδώ και μια βδομάδα είναι το πρόσωπο των ημερών στα ΜΜΕ της χώρας της και τον προσεχή Νοέμβρη θα είναι -στα 28 της!- το νεότερο μέλος της Γερουσίας στην ιστορία των ΗΠΑ! Είναι η Alexandria Ocasio-Cortez, μιγάδα πορτορικανής καταγωγής και μέλος του κόμματος των Δημοκρατών Σοσιαλιστών της Αμερικής (DSA), που η σαρωτική νίκη της στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών επί του εκλεκτού του κατεστημένου του κόμματος και προοριζόμενου για την προεδρία της Γερουσίας (!) συγκλονίζει τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Να λοιπόν που το απίθανο και αδιανόητο έγινε πραγματικότητα εγκαινιάζοντας ταυτόχρονα μια νέα εποχή στην πολιτική ιστορία της καπιταλιστικής υπερδύναμης. Για πρώτη φορά μετά από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το Σοσιαλιστικό κόμμα του Γιουτζίν Ντεμπς εξέλεγε ακόμα βουλευτές, μια νεαρή Λατίνα που προτάσσει τα σοσιαλιστικά της πιστεύω και προτείνει ένα άκρως ριζοσπαστικό πρόγραμμα άμεσης δράσης, ετοιμάζεται να γίνει το νεότερο στην ιστορία μέλος της αμερικανικής Γερουσίας εκπροσωπώντας το Μπρονξ και το Κουίνς, την καρδιά της Νέας Υόρκης. Για να φτάσει σε αυτό το αποτέλεσμα χρειάστηκε να ανατρέψει όλα τα προγνωστικά συντρίβοντας (57% έναντι 42%) τον επονομαζόμενο και “βασιλιά του Κουίνς” και “μπος” του Δημοκρατικού κατεστημένου απερχόμενο γερουσιαστή Joe Crowley, που τύγχανε της δημόσιας υποστήριξης της Γουώλ Στρητ και της ανοιχτής χρηματοδότησής του από καπιταλιστικούς γίγαντες όπως Facebook, Google, Blackrock, Citigroup, JP Morgan, Lockheed Martin και Viacom! Πώς τα κατάφερε; Αρνούμενη κάθε υποστήριξη και χρηματοδότηση από τους παραδοσιακούς μεγαλοχρηματοδότες του Δημοκρατικού κόμματος, εμπνέοντας και κινητοποιόντας χιλιάδες νεαρούς πολίτες (που συνήθως δεν ψηφίζουν), καταγγέλοντας τον αμερικανικό δικομματισμό (τι Γιάννης τι Γιαννάκης), προτείνοντας “επαναστατικά” -για τις ΗΠΑ αλλά όχι μόνο- μέτρα όπως ένα “Πράσινο New Deal” άμεσης δράσης ενάντια στη κλιματική καταστροφή, άμεση κατάργηση της υπηρεσίας δίωξης των μεταναστών (ICE), ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους και όλες χωρίς εξαίρεση, υπερδιπλασιασμό της ελάχιστης ωριαίας αμοιβής, προοδευτική εργατική νομοθεσία, νομοθετικά εγγυημένες θέσεις απασχόλησης, τερματισμό του ισχύοντος αποικιοκρατικού καθεστώτος στο Πόρτο Ρίκο, κ.ά. Με δεδομένο ότι η περιφέρεια του Μπρονξ-Κουίνς είναι προπύργιο των Δημοκρατικών που συγκεντρώνουν παραδοσιακά το 80% των ψήφων, η εκλογή της Alexandria στη Γερουσία τον προσεχή Νοέμβριο θεωρείται ήδη βέβαιη.

Χωρίς λόγια...

Ανάρτηση από: http://www.topontiki.gr

Κύλησε η ακροδεξιίλα και βρήκε τη φασιστίλα

Του Νίκου Μπογιόπουλου  

O Βρετανός συγγραφέας και διανοητής, ο Σάμιουελ Τζόνσον, μιλώντας για την πατριδοκαπηλεία που παριστάνει τον «πατριωτισμό», το είχε διατυπώσει έτσι:

«Ο πατριωτισμός αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων».

Δυόμιση αιώνες μετά την αποχώρηση του Τζόνσον από τον μάταιο τούτο κόσμο ερχόμαστε στην Ελλάδα του 2018.

Στην Ελλάδα του 2018 ο Δημήτρης Καμμένος, μέχρι πριν λίγες μέρες εκλεκτό μέλος της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, παρολίγον υπουργός και τέως αντιπρόεδρος της Βουλής, μαζί με τον Μπαλτάκο,εμβληματική μορφή της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου και πρώην γενικός γραμματέας εκείνης της κυβέρνησης, ανακοίνωσαν τη δημιουργία νέου κόμματος.

Τι κόμμα; Δεξιό, όπως λένε οι ίδιοι, αφού ποτέ κανένας ακροδεξιός δεν παραδέχτηκε το «ποιόν» του και δεν αυτοπροσδιορίστηκε ως τέτοιος, δηλαδή ως ακροδεξιός. 

Αγκυροβολημένοι στον προηγούμενο κύκλο;

Του Ρούντι Ρινάλντι

Μερικές επισημάνσεις, ενώ το μέλλον μας κυνηγά ήδη…

Οι ιαχές του συριζικού στρατοπέδου ότι συντελείται κάποια έξοδος από την εποχή των μνημονίων, μόνο με μία έννοια μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν μια εγκυρότητα: Ενώ δεν βγαίνουμε από τον μνημονιακό κύκλο, εισερχόμαστε πράγματι σε έναν καινούργιο, όπου η πραγματικότητα θα κυριαρχηθεί από αυτό που ορίζεται ως «γεωπολιτικά μνημόνια» ή και «επικαιρότητα του εθνικού». Όσα ζούμε, αλλά και όσα έρχονται, θα σφραγιστούν από αυτά τα ζητήματα και κανένας «οικονομισμός» δεν θα μπορεί να ερμηνεύσει τίποτα και πολύ περισσότερο να ανοίξει δρόμους στον νέο κύκλο.

Συσχετίσαμε τη Συμφωνία των Πρεσπών με το Καστελόριζο του 2010 (βλέπε παλιότερο πρωτοσέλιδο του Δρόμου). Σημειώσαμε επίσης ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν κλείνει το Μακεδονικό, αντίθετα το ανοίγει και έχει πολλές αναλογίες με τις συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου, που δεν έλυσαν το Κυπριακό αντίθετα έβαλαν τις βάσεις για όσα ακολούθησαν για πάνω από 65 χρόνια –ακόμα «το κλείνουν» το Κυπριακό…

Πόσο καθαρή θα είναι η "καθαρή έξοδος";

Του Θοδωρή Αθανασιάδη

Όπως διατυμπανίζει σε κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση, σε σαράντα περίπου μέρες βγαίνουμε από τα μνημόνια, σε μια "καθαρή έξοδο" με το κεφάλι ψηλά. Κι όπως επιμένουν όσοι καταλαβαίνουν, σε σαράντα περίπου μέρες δεν λήγει κανένα μνημόνιο αλλά η τρέχουσα δανειακή σύμβαση και μαζί της λήγει το πρόγραμμα στήριξης, πράγμα που σημαίνει ότι από κει και πέρα πρέπει να ψάχνουμε μόνοι μας για δανεικά στην ελεύθερη αγορά, προκειμένου να παραμείνουμε συνεπείς στις μνημονιακές μας υποχρεώσεις, οι οποίες πάνε μέχρι το 2062 και βλέπουμε.

Έτσι κι αλλιώς, όμως, το τέλος της δανειακής σύμβασης και η έξοδός μας στις αγορές είναι δεδομένα που έχουν την δική τους σημασία. Ας προσπαθήσουμε να ρίξουμε μια ψύχραιμη ματιά στις συνθήκες υπό τις οποίες θα κληθούμε να κολυμπήσουμε μόνοι μας στα βαθειά νερά. Κι εν πρώτοις, ας δούμε αν υπάρχουν θετικές προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο ή, τουλάχιστον, αν υπάρχουν κάποια δεδομένα, τα οποία κάποιοι χαρακτηρίζουν ως θετικά.

Ο Άρης δεν χρειάζεται αποκατάσταση, ο Περισσός την είχε ανάγκη

Του Μπάμπη Συριόπουλου

Το ΚΚΕ, στο πλαίσιο της πρόσφατης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψής του για το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ – περίοδος 1918-1949 προχώρησε στην «κομματική αποκατάσταση» του Άρη Βελουχιώτη, μετά την «πολιτική αποκατάστασή» του στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη στις 16 Ιούλη του 2011. Τι εκφράζει αυτή η απόφαση;

Η τότε απόφαση, 66 χρόνια μετά το θάνατό του, θεωρούσε ότι ο Άρης «είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη συμφωνία της Βάρκιζας». Ωστόσο, συνέχιζε η απόφαση, αυτή η ορθή διαφωνία του «δεν δικαιώνει τη στάση του απέναντι στη συλλογική θέση του Κόμματος και την παραβίαση από αυτόν της κομματικής πειθαρχίας», ενώ «η στάση αυτή, που αποτέλεσε ρήξη με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δεν καθιστά δυνατή τη μετά θάνατο αποκατάσταση της κομματικής του ιδιότητας».

Το ΚΚΕ σήμερα -73 χρόνια μετά το θάνατο του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ- θεωρεί ότι «η συλλογική λειτουργία των καθοδηγητικών οργάνων (ΠΓ και ΚΕ) ήταν ανεπαρκής» κατά τη διάρκεια της κατοχής καθώς και μετά την απελευθέρωση, το Δεκέμβρη και τη συμφωνία της Βάρκιζας, οπότε «δίχως να δικαιώνεται η απειθαρχία του», «η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ αποφασίζει να αποκατασταθεί  ολόπλευρα  ο Άρης Βελουχιώτης». Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι αν χρειάζεται αποκατάσταση αυτός που πρωτοστάτησε στην ένοπλη πάλη του λαού μας απέναντι στην τριπλή κατοχή από τον Φλεβάρη του 1942, αυτός που έγινε ψυχή και σύμβολο του αντάρτικου στη Ρούμελη και σ’ όλη τη χώρα, αυτός που αρνήθηκε να παραδώσει  τα όπλα μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, αυτός που καταδιώχθηκε ανελέητα από το μεταβαρκιζιανό κράτος των δοσίλογων της Δεξιάς και αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού στις 15 Ιουνίου 1945;

Δεν μπορώ να ζήσω ηθικά νεκρός

Του Γιάννη Αθανασιάδη

Οκτώ διάπυρα χρόνια τώρα.

Βαρέθηκα τους σοβαροφανείς, τους φρόνιμους, τους ορθολογιστές και τους διανοητικούς γραφειοκράτες.

Βαρέθηκα τους αερολόγους, τους εμμονικούς, τους ιδεοληπτικούς, τους κάθε λογής θρησκόληπτους.

Βαρέθηκα τις αυθεντίες, τους λογιότατους, τους σπουδαγμένους, τους ακαδημαΐζοντες, τους καλλιγράφους των "σχεδίων", τους..."ακριβολογούντες".

Βαρέθηκα τους ακόλουθους, τους κουτοπόνηρους της προσκολλήσεως, και τους εγωπαθείς πολιτικολογούντες.

Βαρέθηκα τους "χύμα" επαναστάτες, τους "νηπιοδημοκράτες", τους αρχαιοτρελαμένους και τους διεθνοσυμπλεγματικούς "αλυχτάδες".

Βιολογία των Ελίτ και Πολιτική

Του Χρήστου Γεωργίου  
Καθηγητής Βιοχημείας, Τμήμα Βιολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών 

Πώς εξηγείται η μεγάλη έλξη που ασκεί ο γενετικός αναγωγισμός, η ανθεκτικό­τητά του στις επιστημονικά θεμελιωμέ­νες νέες αντιγονιδιοκεντρικές ιδέες, η ελλιπής χρηματοδότησή τους από επί σημους ερευνητικούς θεσμούς και η αποσιώπησή τους από το εκπαιδευτικό σύστημα και τα ΜΜΕ; 

Οι λόγοι εν πολλοίς απορρέουν από την ιδεολογικοπολιτική και οικονομική εξάρτηση των επιστημών. Οι βάσεις της γονιδιοκεντρικής βι­ολογίας τέθηκαν από το Rockefeller Institute of Biochemistry (σήμερα Rockefeller University) της γνωστής οι­ κονομικής δυναστείας των ΗΠΑ (Kay, 1993),όπου πρωτοανακαλύφθηκε η χημική σύνθεση του DNA (τη δεκα­ετία του 1920). 

Το Ίδρυμα Ροκφέλερ διαμόρφωσε ακόμα και το όνομα του DNA, εισάγοντας τα αρχικά του στο τμήμα rib της πλήρους ονομασίας του (deoxyribonucleic acid) – θα έπρεπε να είναι riboso από τον ελληνικό όρο δεο­ ξυριβοζονουκλεϊνικό οξύ. Το Ίδρυμα Ροκφέλερ ασχολήθηκε με το DNA τη δεκαετία του 1920 επειδή οι διαχειριστές (καταπιστευματοδέκτες) του φοβόντουσαν μια επανάστα­ση μπολσεβίκικου τύπου, λόγω των προηγηθεισών λαϊκών αναταραχών (το 1911), που οδήγησαν στη διάσπαση της πετρελαϊκής εταιρείας τους, Standard Oil. 

Μη φοβάσαι...

Ανάρτηση από: https://iskra.gr

Εκατομμύρια ανθρώπων ξεριζώνονται

Υπεύθυνοι οι πόλεμοι της Δύσης και η εκμετάλλευση από την Αυτοκρατορία

Του Τζέιμς Πέτρας*

Η «μετανάστευση» έχει καταστεί ένα κυρίαρχο πρόβλημα, που διαιρεί την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Κι όμως, παραβλέπεται ο πιο σπουδαίος λόγος που ωθεί εκατομμύρια να μεταναστεύσουν: οι πόλεμοι. Σε αυτό το κείμενο θα εξετάσουμε τις αιτίες της μαζικοποίησης της μετανάστευσης, επικεντρώνοντας σε μια σειρά θέματα: 1) τους πολέμους της Αυτοκρατορίας, 2) την επέκταση των πολυεθνικών εταιριών, 3) την εξασθένηση των αντιπολεμικών κινημάτων στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη, 4) την αδυναμία των συνδικάτων και των κινημάτων αλληλεγγύης. Θα ξεκινήσουμε εντοπίζοντας τις χώρες οι οποίες πλήττονται περισσότερο από τη μαζική μετανάστευση που προκαλούν οι πόλεμοι των ΗΠΑ και της Ε.Ε., κι έπειτα θα επικεντρώσουμε στις δυτικές χώρες που εξαναγκάζουν τους πρόσφυγες να «ακολουθούν» τις ροές των κερδών.

Οι εισβολές και οι πόλεμοι των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ ξερίζωσαν εκατομμύρια ανθρώπων, καταστρέφοντας τις ζωές τους, τις οικογένειές τους, τα μέσα βιοπορισμού τους, τα σπίτια και τις κοινότητές τους, και ρίχνοντάς τους σε ανασφάλεια. Έτσι τα περισσότερα θύματα βρέθηκαν αντιμέτωπα με το δίλημμα «αντίσταση ή φυγή». Εκατομμύρια επέλεξαν να διαφύγουν στη Δύση, δεδομένου ότι οι ΝΑΤΟϊκές χώρες δεν θα βομβάρδιζαν τους νέους τόπους κατοικίας τους στις ΗΠΑ ή την Ευρώπη. Άλλοι, που  διέφυγαν σε γειτονικές χώρες στη Μέση Ανατολή ή στη Λατινική Αμερική, κυνηγήθηκαν, ή ζουν σε χώρες πολύ φτωχές για να τους προσφέρουν απασχόληση ή δυνατότητες διαβίωσης. Ορισμένοι Αφγανοί κατέφυγαν στο Πακιστάν ή τη Μέση Ανατολή, μόνο και μόνο για να ανακαλύψουν ότι και αυτές οι περιοχές ήταν στο στόχαστρο της Δύσης. Οι Ιρακινοί, διαλυμένοι από τις δυτικές κυρώσεις, την εισβολή και την κατοχή, κατέφυγαν στην Ευρώπη και, σε μικρότερο βαθμό, στις ΗΠΑ, τα κράτη του Κόλπου και το Ιράν.

Μάλλον στραβά αρμενίζουμε

Σεβ. Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος

Σίγουρα δέν εἶναι στραβός ὁ γιαλός. Ἐμεῖς εἴμαστε πού ἀρμενίζουμε στραβά. Προσπαθῶ νά καταλάβω πῶς τελικά σάλεψε ὁ νοῦς μας καί τά αὐτονόητα τά διαγράψαμε ἀπό τήν ζωή μας.

Μέχρι τώρα θεωρούσαμε αὐτονόητο τό πόσο δύσκολο εἶναι ἕνα παιδί νά μεγαλώσει χωρίς μάνα. Ἀναπτύξαμε μάλιστα μιά ὁλόκληρη ψυχολογική ὑποστήριξη πρός μία τέτοια κατεύθυνση.

Εἴτε ἡ μάνα ἔφευγε ἀπό τήν ζωή, εἴτε ἐγκατέλειπε τήν οἰκογένεια της, ἡ θέση τοῦ πατέρα ἦταν πολύ δύσκολη. Ὄχι σπάνια ὁ πατέρας ἀναζητοῦσε μιά ἄλλη μάνα γιά τά παιδιά του καί ξαναπαντρευόταν μιά ἄλλη γυναῖκα γιά νά τήν βάλει στή θέση τῆς μάνας.

Δικαιολογημένα ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος ἐτοῦτες τίς ἡμέρες ἔλεγε: «Ἀπορῶ πῶς σκέπτονται κάποιοι ὅτι εἶναι δυνατόν νά μεγαλώσουν παιδιά πού θά στερηθοῦν τή λέξη καί τό πρόσωπο τῆς μητέρας. Ποιός εἶναι αὐτός πού μπορεῖ νά νομοθετήσει ὅτι ἕνα παιδί θά μεγαλώσει χωρίς μάνα, ὅταν ὅλοι ξέρουμε τί σημαίνει μάνα στήν ζωή μας. Αὐτό ξεπερνᾶ τήν λογική μου. Καλός ὁ ἐκσυγχρονισμός καί οἱ μοντέρνες ἰδέες, ἀλλά κάπου χρειάζεται ἕνα ὅριο.»

H Ελλαδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα. – Καζαντζάκης…

Απόσπασμα από συνέντευξη του Ν. Καζαντζάκη στον Pierre Sipriot, Γαλλική Ραδιοφωνία (Παρίσι), 6 Μαΐου 1955.

~~~~~~~~~~

“Όσο πιο μακρυά είμαστε από την πατρίδα μας, τόσο περισσότερο τη σκεφτόμαστε και τόσο περισσότερο, την αγαπάμε. 

Όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα βλέπω τις μικρότητες, τις ίντριγκες, τις ανοησίες, τις ανεπάρκειες των αρχηγών, τη μιζέρια του λαού. Όμως από μακρυά δεν βλέπουμε τόσο ευδιάκριτα την ασκήμια και έχουμε περισσότερη ελευθερία να πλάσουμε μια εικόνα της πατρίδας αντάξια ενός ολοκληρωτικού έρωτα. 

Να γιατί δουλεύω καλύτερα και αγαπώ καλύτερα την Ελλάδα όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό. Μακρυά της καταφέρνω να συλλάβω καλύτερα την ουσία της και την αποστολή της στον κόσμο, και συνακόλουθα τη δική μου ταπεινή αποστολή. Κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει στους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Γίνονται καλύτεροι. Έχουν την περηφάνεια της φυλής τους, νιώθουν ότι όντας Έλληνες έχουν την ευθύνη να είναι αντάξιοι των προγόνων τους. H πεποίθησή τους, ότι κατάγονται από τον Πλάτωνα και τον Περικλή, μπορεί ίσως να είναι μια ουτοπία, μια αυθυποβολή χιλιετιών, όμως αυτή η αυθυποβολή, γενόμενη πίστη, ασκεί μια γόνιμη επίδραση στη νεοελληνική ψυχή. 

Το πένθος έχει τελειώσει

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Γράφτηκαν και λέχτηκαν διάφορα για τη συμπλήρωση τριών χρόνων από το δημοψήφισμα του 2015, και ορισμένοι θέλησαν να λεπτολογήσουν και να επαναλάβουν γνωστές καταγγελίες και αναθέματα για ό,τι έκανε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η εν λόγω «συζήτηση» δεν έχει κάτι ουσιαστικό να δώσει αν συνεχίζει να γίνεται σε ένα κλίμα που αφορά έναν προηγούμενο κύκλο – αυτό του σοκ, του αισθήματος προδοσίας, του τραύματος γενικά. Είναι χρήσιμη η ιστορία γιατί είναι ένας καλός οδηγός, όταν πράγματι βγαίνουν συμπεράσματα κι αποστάγματα.

Όμως πια έχουμε περάσει σε έναν νέο πολιτικό κύκλο, όπου το πένθος για την αναποτελεσματικότητα και την αφλογιστία του αντιμνημονιακού κινήματος και τον τρόπο που εκμεταλλεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ την αυταπάτη και την ελπίδα του κόσμου, το διαδέχεται ένας νέος κύκλος – ο οποίος θέτει επί τάπητος και νέα πεδία που χρωματίζουν έντονα τις εξελίξεις: τα εθνικά και γεωπολιτικά ζητήματα. Πάνω στο κλείσιμο του προηγούμενου κύκλου –έστω έτσι όπως αυτό γίνεται, χωρίς προφανή συμπεράσματα– εμφανίζεται μια νέα διαθεσιμότητα και κινητικότητα. Το ενδιαφέρον και η ανησυχία περιστρέφονται γύρω από άξονες που δεν ήταν ορατοί το 2010 ή το 2015. Δεν έχουμε μόνο το μέτωπο με την ευρωκρατία, αλλά και μερικά ακόμα, που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε: ελληνοτουρκικά και βαλκανικά.

«Παγκοσμιοποίηση και Ορθοδοξία»

Του π. Νικόλαου Λουδοβίκου

Εἶναι ἕνα θέμα πολὺ μεγάλο, αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἐπιχειροῦμε νὰ προσεγγίσουμε. Ἔχει πάρα πολλὲς πτυχές, μποροῦμε νὰ πᾶμε πάρα πολύ μακριά. Καταρχήν, ὅταν λέμε παγκοσμιοποίηση τί ἐννοῦμε;

Στὰ μυαλὰ ὅλων σας, εἶναι δεμένη ἡ παγκοσμιοποίηση -θαρ­ρῶ- μὲ τὴν ἔννοια τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ, ἔτσι δὲ λέμε; Παγκοσμιοποίηση καὶ ἐκσυγχρονισμὸς εἶναι δύο πράγματα ποὺ πᾶνε μαζί. Ὁ ἐκσυγχρονισμὸς ἔχει ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ αἰτήματά του τὴν παγκοσμιοποίηση. Ἡ παγκοσμιοποίηση νοεῖται μέσα στὸ πλαίσιο τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ. Ἐγὼ θὰ πρόσθετα καὶ ἕνα τρίτο χαρακτηριστικό, τὸ ὁποῖο θὰ δοῦμε ἀμέσως μετά, εἶναι ὁ ἐκδυτικισμός.

 Πράγματι, ἂν πᾶτε σήμερα στὸ Ἰρᾶν, ἂν πατε στὴν Ἀφρική, ἂν πᾶτε, ξέρω ἐγώ, στὴν νότια Ἀμερικὴ καὶ μιλήσετε γιὰ ἐκσυγχρονισμὸ ἀμέσως θὰ δεῖτε, ὅτι ὅλοι τὸν καταλαβαίνουν αὐτὸ ὡς ἐκδυτικισμό. Δηλαδὴ ὡς μὶα μίμηση, ἂς ποῦμε, τῆς προόδου καὶ τοῦ ρυθμοῦ ἀνάπτυξης, πού κατ’ ἐξοχὴν βλέπουμε πραγματοποιημένο στὸ χῶρο τὸν δυτικὸ γενικότερα. Ἔτσι; Ὑπάρχει μιὰ φορὰ ἀναπτυξιακή, τεχνολογίες καινούργιες, οἰκονομίες, ἐπιστῆμες. Ταυτόχρονα στὸν θεσμικὸ τομέα μιὰ αὐξανόμενη ἀπελευθέρωση, ὑποτίθεται, τοῦ ἀνθρώπου, μιὰ κατάφαση στὸ ἄτομο καὶ στὴν δημιουργικότητά του. Νέα ἤθη, θὰ δοῦμε παρακάτω τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς μοντέρνας ἐποχῆς, ἔτσι; Ἤθη τὰ ὁποῖα εἶναι πιὸ ἀτομικά, πιὸ προσαρμοσμένα στὶς ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου καὶ λιγότερο ἐξωτερικῶς ἐπιβαλλόμενα, τέλως πάντων, ὅλα αὐτὰ φαίνεται νὰ ἀποτελλοῦν ἴνδαλμα γιὰ πολλοὺς λαούς, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ ἐκσυγχρονισμὸς σημαίνει, ἡ παγκοσμιοποίηση εἶναι δεμένη μὲ τὸν ἐκσυγχρονισμὸ καὶ αὐτὸ ὅλο μὲ τὸν ἐκδυτικισμό.  Προσβλέπουν στὴ Δύση σὰν ἕνα εἶδος πανάκειας καὶ ἕνα εἶδος ὑψηλοῦ προτύπου.

Αυστρία: Ψηφίστηκε από την Βουλή το δωδεκάωρο ημερήσιας εργασίας

Με τις ψήφους της κυβέρνησης συνασπισμού του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος του καγκελάριου Σεμπάστιαν Κουρτς και του ακροδεξιού εθνικιστικού Κόμματος των Ελευθέρων, όπως επίσης με τις ψήφους του νεοφιλελεύθερου κόμματος της αντιπολίτευσης ΝΕΟΣ (Νέα Αυστρία), η αυστριακή Βουλή ενέκρινε σήμερα τον αμφιλεγόμενο νόμο της κυβέρνησης για την θέσπιση δωδεκάωρου ημερήσιας εργασίας ή εξηντάωρης εβδομάδας εργασίας.

Της υπερψήφισης του νομοσχεδίου, εναντίον του οποίου είχε πραγματοποιηθεί το περασμένο Σάββατο τεράστια - για τα αυστριακά δεδομένα - πορεία και διαδήλωση στο κέντρο της Βιέννης με τη συμμετοχή 100.000 ανθρώπων, προηγήθηκε πολύωρη και ιδιαίτερα έντονη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, που οξύνθηκε ακόμη περισσότερο με την τροπολογία της κυβέρνησης που προβλέπει την έναρξη ισχύος του νόμου ήδη από την 1 η Σεπτεμβρίου, αντί της 1ης Ιανουαρίου 2019, που προβλεπόταν αρχικά.

Γιατί λεγόμαστε Greece κι όχι Hellas;

Ο καθηγητής Γλωσσολογίας Χριστόφορος Χαραλαμπάκης μιλάει στο newsbeast.gr

Της Μαργαρίτας Τζαγκαράκη

Υπάρχουν δύο διαφορετικές προσφωνήσεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Εμείς προτιμάμε το Ελλάς ή Ελλάδα για το όνομα της χώρας και το Έλληνες για τους ανθρώπους της, ενώ οι ξένοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία προτιμούν το Greece και το Greek ή το αντίστοιχο κάθε γλώσσας.

Για παράδειγμα στην Ιταλία και την Ισπανία είναι Grecia, στη Γερμανία είναι Griechenland, στη Γαλλία Grèce, στη Σουηδία Grekland, στη Πορτογαλία Grécia.

Η λέξη που χρησιμοποιείται για την Ελλάδα στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου δεν έχει σχέση με το Hellas, αλλά με το Greece. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί η χώρα μας λέγεται Greece κι όχι Hellas; Είναι κακό να αποκαλούν κάποιον Γραικό; Είναι από τη φύση της υποτιμητική η λέξη ή απλά συνηθίζεται να χρησιμοποιείται με υποτιμητική χροιά; Κι αν είναι έτσι γιατί τα λόγια του Αθανάσιου Διάκου στον Ομέρ Βρυώνη «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω» έγιναν θρύλος στις ψυχές των Ελλήνων.

…στα ψέματα

Φτώχεια...

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Λύκοι και πρόβατα

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Οι Πολίτες μίας χώρας δεν κερδίζουν απολύτως τίποτα, σκύβοντας το κεφάλι και συμπεριφερόμενοι όπως το εξημερωμένο, πεινασμένο σκυλί – το οποίο περιμένει υπάκουα την όποια τροφή του προσφέρουν οι κύριοι του.

«Η δραστηριοποίηση των Ελλήνων πολύ φοβάμαι μήπως δεν έρθει ποτέ. Αρχίζει δυστυχώς να φαίνεται στον ορίζοντα ότι τόσο οι Γερμανοί, όσο και οι έμμισθοι υπηρέτες που τους εκπροσωπούν εδώ, έχουν δίκιο. Αυτός ο λαός είναι τόσο τσακισμένος που μπορείς να του κάνεις τα πάντα:

Να του πάρεις χρήματα, περιουσία, αξιοπρέπεια, να του ληστέψεις τη γη του (κάναμε αρχή με τη Μακεδονία, έρχονται Ήπειρος, Θράκη και νησιά), να τον πνίξεις στους ξένους μετανάστες, πιθανόν να εκπορνεύσεις τις γυναίκες του (η πείνα θα κάνει και πάλι το θαύμα της), να τον κάνεις να ξεχάσει ακόμα και τη γλώσσα του και την καταγωγή του» (Ι.R. σχόλιο αναγνώστη,  πηγή).

Άποψη

Υπενθυμίζουμε μετά την «μειοδοσία» της Μακεδονίας, το τέταρτο μνημόνιο έως το 2060 και τη συμφωνία της ντροπής που φέρνει πιο κοντά την ώρα μηδέν για την Ελλάδα ότι, στο πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματική, άμεση Δημοκρατία, η μοναδική προστασία των Πολιτών από τυχόν κομματικές συμμορίες που δημιουργούνται, από την ενδεχόμενη διαπλοκή της νομοθετικής, κυρίως δε της εκτελεστικής εξουσίας με την οικονομική Ολιγαρχία και με τα ΜΜΕ, είναι ασφαλώς ο τρίτος πυλώνας – η Δικαστική εξουσία.

Η κληρονομιά του Ναι

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Το δημοψήφισμα του 2015 ήταν το κορυφαίο κοινωνικό και πολιτικό γεγονός της μακράς ελληνικής κρίσης. Καθόρισε την πορεία που τελικά ακολούθησε η χώρα. Τρία χρόνια μετά μπορεί κανείς να το εξετάσει ψύχραιμα, χωρίς να παραβλέπει το βαρύ συναισθηματικό του φορτίο. 

Στο δημοψήφισμα εμφανίστηκαν δύο κοινωνικά στρατόπεδα σε οξεία αντιπαράθεση μεταξύ τους. Η πλευρά του Όχι κυριαρχήθηκε από τα λαϊκά στρώματα, τη μισθωτή εργασία και τη μικρομεσαία θάλασσα της ελληνικής κοινωνίας. Η πλευρά του Ναι σφραγίστηκε από τους έχοντες και κατέχοντες, αλλά και από την ανώτερη μεσαία τάξη. Η αντιπαράθεσή τους αποκρυσταλλώθηκε στα συγκεκριμένα επίδικα του ευρώ και του χρέους. 

Η ταξική διαφορά ήταν εύκολα ορατή. Το Όχι άντλησε στήριξη από το πληβειακό στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας, κυρίως τις λαϊκές γειτονιές της πρωτεύουσας. Ήταν απτός ο ενθουσιασμός και η προσδοκία του ότι κάτι επιτέλους θα αλλάξει πραγματικά στη χώρα. Το Ναι στηρίχτηκε στο αστικό στοιχείο, όπως ήταν φανερό από την πλευρά των «Μένουμε Ευρώπη». Εξίσου απτός ήταν ο θυμός και η επιθετικότητά του, δηλαδή η κλασική αντίδραση ανθρώπων που νιώθουν το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια τους.

«Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι»

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ήταν 4 Ιουλίου 1776 όταν στη συνέλευση που συγκαλείται στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ ψηφίζεται ένα κείμενο κοσμοϊστορικής σημασίας: Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας.

    Εκεί ήταν που οι πρωταγωνιστές στη σύνταξη της Διακήρυξης, ο Τόμας Τζέφερσον, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος και ο Τζον Άνταμς διακηρύσσουν την απεξάρτηση των ΗΠΑ από την Αγγλία και διατρανώνουν:

• Το απαράγραπτο δικαίωμα ενός λαού «να αποκτήσει την ιδιαίτερη και ισότιµη θέση του ανάµεσα στις άλλες Δυνάµεις της γης»,
• την αποδοχή «ως αναµφισβήτητες τις αλήθειες» ότι «όλοι οι άνθρωποι είναι πλασµένοι ίσοι»,
• ότι στα «αναπαλλοτρίωτα»δικαιώματα των ανθρώπων «περιλαµβάνονται η ζωή, η ελευθερία και η αναζήτηση της ευτυχίας»,
• ότι «οι κυβερνήσεις ορίστηκαν από τους ανθρώπους για να διασφαλίσουν αυτά τα δικαιώµατα και η δίκαιη εξουσία τους προέρχεται από τη συναίνεση αυτών τους οποίους κυβερνούν»,
• πως «όταν µια κυβέρνηση αποδεικνύεται ατελέσφορη για τον σκοπό αυτό, ο λαός έχει δικαίωµα να την αλλάξει ή να την καταργήσει»,
• ότι «όταν η κατάχρηση και ο σφετερισµός της εξουσίας οδηγεί στον απόλυτο δεσποτισµό, οι άνθρωποι έχουν δικαίωµα να την αλλάξουν(…)».

    Η 4η Ιουλίου, η εθνική γιορτή των ΗΠΑ, αποτελεί την υπόμνηση ενός κόσμου που η σπουδαία Αμερικανική Επανάσταση τον ανήγγειλε, αλλά δεν υπάρχει.

Οι κολπατζήδες της «εύφορης (και πλέον υπόδουλης) κοιλάδας»…

Του Στάθη

Εκτός από τον Διάβολο στις λεπτομέρειες κρύβονται και οι απατεωνιές. Η συγκράτηση του ΦΠΑ στα νησιά, που με τόσες τυμπανοκρουσίες ανήγγειλαν τα αλαλάζοντα κύμβαλα, θα είναι εν ισχύι μόνον για έξι μήνες – Κύριος οίδε (αν και δεν ασχολείται) μετά…

Ο νόμος Κατρούγκαλου είναι στην πραγματικότητα ένας μηχανισμός συμπίεσης των συντάξεων στο διηνεκές. Κι όμως, η κυβέρνηση διασπείρει τεχνηέντως πτερόεντα έπεα περί μη μείωσης (πάλι για έξι μήνες) των συντάξεων, προσέτι δε τα παπαγαλάκια των non paperδιαδίδουν ότι θα δοθεί και δέκατη τρίτη σύνταξη – και να δοθεί, εκεί που σου έχουν φάει το βόδι σου δίνουν πίσω την ουρά να την κάνεις γραβάτα.

Όσο για τις απατεωνιές που κρύβονται στο «σύμφωνο Ζάεφ - Τσίπρα», ουκ έστιν έλεος για το μυαλό του ανθρώπου είτε είναι σίτιζεν παύλα ιθαγενής είτε είναι χάντρα παύλα ετερόκλητος όχλος. (Ήδη ο κ. Ζάεφ προπαγανδίζει στον λαό του τη συμφωνία στη βάση της «κατάκτησης του έθνους και της γλώσσας»).

Επικό video

Αθάνατε ρωμηέ με τις εμπνεύσεις σου!!!

Ανάρτηησ από: http://trelogiannis.blogspot.com

Η αποθέωση της δουλοπρέπειας

Της Σερένας Νομικού

Δεν πρέπει να περάσει σε καμία περίπτωση η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, όσο και αν κοστίσει. Πόσο μάλλον όταν αμέσως μετά θα ακολουθούσαν πολλές άλλες παραχωρήσεις και ο τελικός διαμελισμός της Ελλάδας, σύμφωνα με τα σχέδια των Γερμανών που θέλουν επί τέλους να εκπληρώσουν το όνειρο του Χίτλερ: την πρόσβαση τους σε ενεργειακά αποθέματα.

Επικαιρότητα 

«Εμείς λύσαμε το Σκοπιανό πρόβλημα, επειδή πιστεύουμε πως είναι ωφέλιμο να λύνουμε προβλήματα που μας κρατούν φυλακισμένους στην ιστορία», δήλωσε ο αξιότιμος υπουργός εξωτερικών μας που προτιμώ να μην αναφέρω το όνομα του, λόγω του ότι μου προξενεί οργή και απέχθεια μαζί (πηγή). Δεν είπε βέβαια γιατί το έλυσε, όπως αυτός τουλάχιστον φαντάζεται τη λύση, αφού δεν του το ζήτησε κανένας Έλληνας. Μόνο οι Γερμανοί εργοδότες του που θεωρούν πλέον την Ελλάδα ιδιοκτησία τους και τους κατοίκους της ιθαγενείς το απαίτησαν, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνίδων και των Ελλήνων τάσσεται εναντίον, παρά τις συνεχείς προσπάθειες να υποβαθμιστούν οι μαζικές, πανεθνικές διαδηλώσεις εναντίον της ετερόκλητης κυβέρνησης του. Όσον αφορά την ιστορία, καλύτερα να μην την παίρνει στο στόμα του προδίδοντας την, ούτε να θέλει να την ξαναγράψει για να εξυπηρετήσει τους Γερμανούς φίλους του.

Σοφά λόγια

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Ψόφιοι λαγοί

Του Στάθη

Δοκίμασε να βγάλει λαγούς απ’ το καπέλο του ο Τσίπρας επ’ εσχάτοις, αλλά φευ, οι λαγοί ήταν ψόφιοι. Και οι δύο. Και για το Σκοπιανό και για το χρέος.

Η κυβέρνηση νόμισε ότι αυτά τα δύο θέματα είναι εύκολα και ότι θα μπορέσει να τα χειρισθεί πιασάρικα. Υποτίμησε το ένστικτο επιβίωσης του λαού, τη σχέση του με τον πολιτισμό του – εις ό,τι αφορά το Σκοπιανό – καθώς και την κούραση των πολιτών να ακούνε συνεχώς ψέματα – εις ό,τι αφορά τη ρύθμιση του χρέους.

Τώρα οι παρενέργειες ή μάλλον οι συνέπειες που εκλύονται απ’ αυτές τις κινήσεις λειτουργούν αποσαθρωτικά για την κυβέρνηση, αλλά πιο αποσαθρωτικός είναι ο τρόπος που η ομάδα Τσίπρα πάει να αντιμετωπίσει τα επίχειρα του έργου της, αναζητώντας στο καπέλο της τρίτον λαγό – την Αποστασία – ψόφιον κι αυτόν…

Κάμερες για όλες τις δουλειές

Της Τάνιας Ζωγράφου

Αυτή η δια βίου εκπαίδευση, στην οποία υποβαλλόμαστε, αθέλητα, θα μας εξοντώσει. Δε μας φτάνει η μνημονιακή ορολογία, που άλλαζε με την υπογραφή κάθε νέου μνημονίου, κάνοντας πχ την τρόικα- θεσμούς, τους ιμπεριαλιστές -εταίρους, τους λήσταρχους τραπεζίτες -δανειστές και πάει λέγοντας.

Δεν μας έφταναν τα αρκτικόλεξα, (αρχικά γράμματα οργανισμών, φορέων), που στην πορεία καταργούνταν για να αντικατασταθούν με άλλα, ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, και ΟΑΕΕ (που παλιότερα ήταν ΤΕΒΕ, ΤΣΑ και Ταμείο Εμπόρων) ΕΦΚΑ, ΔΕΔΔΗΕ, ΜΜΕ και ΜΜΜ, ΣτΕ και ΣΔΙΤ, που κουράγιο να έχεις να θυμάσαι και να γράφεις. Μας βρήκε και το VAR, για τις ποδοσφαιρικές ανάγκες του μήνα που περνάμε, τους συφοριασμένους.

Το ΒΑΡ, ελληνιστί, είναι και αυτό με τη σειρά του, αρκτικόλεξο και σημαίνει βιντεο- βοηθός διαιτητή. Πέρα από το βαρύγδουπο και το υποτιθέμενα καινούργιο, το ΒΑΡ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις κάμερες παρακολούθησης ενός ποδοσφαιρικού αγώνα και το παραγόμενο από αυτές βίντεο, που ο διαιτητής μπορεί να «συμβουλευτεί», για πράγματα που δεν μπόρεσε να δει.

Η Ιστορία δεν αγοράζεται!

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com

Ελευθερία της παρλαπίπας

Του Χρήστου Γιανναρά

​​​​αθαρή» έξοδος από τα μνημόνια – «θολή» έξοδος από τα μνημόνια – «χωρίς» μνημόνια η χώρα, αλλά «υπό επιτροπείαν» ασφυκτική ώς το 2060!

Παίζουν με τη ζωή μας οι μανιακοί της εξουσίας, ξεσκολισμένοι στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Με την απλή, τη στοιχειώδη λογική, το «βγαίνουμε από τα μνημόνια» θα σήμαινε: Στα οχτώ χρόνια της εξευτελιστικής επιτρόπευσης, κατορθώσαμε μεταρρυθμίσεις θεσμικές, που εγγυώνται την εξυγίανση του δημόσιου βίου, επομένως και της οικονομίας. Τιθασεύσαμε το παμφάγο κομματικό κράτος.

Εγγίζει τα όρια της παραφροσύνης: Πανηγυρίζουν, με τις Τράπεζες κλειστές (capital controls), τη φορολογία σε ύψη που αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο επένδυσης, τους μισθούς και τις συντάξεις, κατά το μέγιστο ποσοστό, σε επίπεδα λιμοκτονίας. Λιμάνια, αεροδρόμια, οδικό δίκτυο, τρένα, υποδομές της κοινωνικής λειτουργίας, διαχείριση και τροφοδοσία των τουριστικών συγκροτημάτων, όλα ξεπουλημένα στην ιδιωτική, διεθνή κερδοσκοπία. Ομως οι εξουσιαστές γιορτάζουν. Βάζουν γραβάτες, βγάζουν γραβάτες οι κάποτε «επαναστάτες με τα αμπέχονα», επιδείχνοντας και σημειολογικά ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα πέρα από τη μέθη της εξουσίας.

Θριαμβολογούν (σε κρεσέντο παραλογισμού) επειδή θα μπορούν και πάλι να δανείζονται! Με λογιστικά τερτίπια και έχοντας υποθηκεύσει τα πάντα, θα μπορούν να επιστρέψουν στους διεθνείς τοκογλύφους. Να μην περιορίζονται στην εξάρτηση από τους «εταίρους». Πανηγυρίζουν που τους παραχωρήθηκε ξανά η πρόσβαση στην «πρέζα» από τα γνωστά τους «βαποράκια».

Ο Τάκης Φωτόπουλος μιλάει για την πορεία της παγκοσμιοποίησης και τον αγώνα για κυριαρχία διεθνώς και στην Ελλάδα

Στη μεστή συνέντευξη του Τάκη Φωτόπουλου στον Νίκο Χαζαρίδη (Alpha Ράδιο Καβάλας) που δόθηκε στις 26/6/2018 τέθηκαν ποικίλα ζητήματα τόσο της διεθνούς επικαιρότητας και εγχώριας επικαιρότητας όσο και θεωρητικά γύρω από τη λειτουργία της παγκοσμιοποίησης, το μέλλον της παγκόσμιας διακυβέρνησης, το Brexit κ.α. Έτσι, αναλύθηκε το κίνημα εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, όπως ξεκίνησε με το Brexit και επεκτάθηκε μετά στις ΗΠΑ όπου προσπάθησε να το εκφράσει (εκμεταλλευτεί;) ο Τραμπ, καταφεύγοντας αναπόφευκτα σε μια τραγελαφική απόπειρα να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, δηλαδή τις απαιτήσεις των εργατικών θυμάτων της Παγκοσμιοποίησης στις ΗΠΑ και ταυτόχρονα όσων από τη μεγαλοαστική τάξη κλπ. θίγονται από την ίδια διαδικασία.

«Πολύ μικρός και θλιβερός» … πολιτικός !

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Μετά την χθεσινή, μεταμεσονύχτια συμφωνία για «σκληρότερη» αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος και της διαχείρισης των προσφυγικών ροών οι δύο περιχαρείς περσόνες της πρώτης φωτογραφίας έχουν κάθε λόγο να γίνουν εκ νέου αγαπημένοι φίλοι στέλνοντας «στην ευχή τα παλιά». Είναι στους κερδισμένους της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής. Αυτός έπαψε να είναι πλέον ο ακροδεξιός μισάνθρωπος που θέλει μια «Ευρώπη οχυρό» κι εκείνη απέδειξε και πάλι ότι είναι πολιτικά «εφτάψυχη», έτοιμη, με τη βοήθεια και των υποτακτικών της πολιτικών, για κάθε μορφής «κυβίστηση» που θα την κρατήσει στην εξουσία.

Ανάμεσα στους 28 Ευρωπαίους ηγέτες υπάρχει όμως και ένας «πολύ μικρός και θλιβερός» … πολιτικός, που «αντί πινακίου φακής» καταδίκασε, πάλι με «ψευδοανθρωπιστικό» περιτύλιγμα, τη χώρα του σε νέες περιπέτειες, καθώς η «ευρωπαϊκή λύση» της Μέρκελ περιλαμβάνει:

"Η Υπέροχη γλώσσα, η αρχαία ελληνική..."

Του Γιώργου Τασιόπουλου

«Η Υπέροχη γλώσσα, η αρχαία ελληνική, που δεν έπαψε ποτέ να γοητεύει άνδρες και γυναίκες όλες τις εποχές και σε όλα τα μέρη του κόσμου, με τη χάρη της, την κομψότητά της και πάνω απ’ όλα την ιδιορρυθμία της.  Αυτή η γλώσσα της ομορφιάς, της περηφάνιας, της ακεραιότητας του πνεύματος … βρίσκεται ακόμα μέσα μας, στους Έλληνες.

Η αρχαία ελληνική που η Βιρτζίνα Γουλφ το 1905, όριζε ως “The Magic Language”.

Θαρρείς πως εκείνη η θεώρηση του κόσμου, μοναδική των αρχαίων Ελλήνων-από τον πολύ ιδιαίτερο τρόπο να σκέφτονται το χρόνο μέχρι την έκφραση της επιθυμίας, από την ικανότητα να εκφράζουν τον έρωτα και να ξεπερνούν το φράγμα που υψώνουν τα γένη των ονομάτων και της ζωής – έχει ξεκινήσει το τελευταίο της ταξίδι, εκείνο στο νόστο, που είναι μόνο δικός μας, που ανήκει σε εμάς, τους σύγχρονους Έλληνες».

Θα μπορούσατε σε μια ομήγυρη μορφωμένων, σε μια συνάντηση διανοουμένων, σε μια γενική συνέλευση εκπαιδευτικών να αναφερθείτε με το ίδιο πάθος για την γλώσσα μας;  Φαντάζομαι πως όχι για δύο κυρίως λόγους.  Ποτέ το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν εκπαίδευσε τους Έλληνες μαθητές με τέτοιο τρόπο ώστε να αποδεχτούν την πολιτιστική κληρονομιά των αρχαίων ελληνικών που τους παραδόθηκε γενναιόδωρα.  Απόκληροι οι νεοέλληνες μαθητές, δυσπρόσιτοι οι κλασικοί συγγραφείς. Δεν έχουμε την τύχη να διαδηλώνουν οι Έλληνες  μαθητές για την υπεράσπιση των αρχαίων όπως στο Βέλγιο!

Σαν σήμερα το 1989 ανακοινώνεται η συνεργασία Ν.Δ - ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

Του Γ.Γ.

Στην αστική κοινωνία ο ρόλος της Αριστεράς είναι ο ρόλος του κόμματος αντιπολίτευσης. Σε κόμμα εξουσίας επιτρέπεται να υψωθεί μόνο πάνω στα ερείπια του αστικού κράτους.

Ρόζα Λούξεμπουργκ

Η παραπάνω άποψη της Ρόζας είναι ολόσωστη γιατί όσοι/ες έχουν ακόμα και επιδερμική επαφή με τον μαρξισμό – λενινισμό γνωρίζουν ότι στον καπιταλισμό κυβέρνηση και εξουσία δεν ταυτίζονται. 
Οποιος κυβερνητικός θίασος και να υπάρχει, η εξουσία βρίσκεται σ’ αυτούς που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, Στους πλουτοκράτες δηλαδή. Και το κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό στην ουσία περιορίζεται σε υπηρετικό ρόλο για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.

Όταν λοιπόν σαν σήμερα 1 Ιούλη του 1989 τα μέλη και οι οπαδοί του ΚΚΕ πληροφορήθηκαν ότι ο τότε ηγέτης του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης, έχοντας προφανώς και την σύμφωνη γνώμη των καθοδηγητικών οργάνων του κόμματος, συμφώνησε στην δημιουργία συγκυβέρνησης του ενιαίου τότε Συνασπισμού με την Ν.Δ και πρωθυπουργό τον Τζ. Τζανετάκη αισθάνθηκαν ένα σοκ.

Δημόσιο χρέος: Αυξήθηκε κατά 15 δις ευρώ σε τρεις μήνες!!!

Στα 343,740 δισ. ευρώ ανήλθε το χρέος της κεντρικής διοίκησης στις 31 Μαρτίου 2018 έναντι 328,703 δισ. ευρώ στις 31 Δεκεμβρίου 2017.  Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. 

Ναι σωστά διαβάσατε! Το ελληνικό χρέος αυξήθηκε κατά 15,034 δισ. ευρώ μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2018!!!

Σημαντική αύξηση σημειώνει το ενδοκυβερνητικό χρέος μέσω repos για το πρώτο τρίμηνο του έτους. Συγκεκριμένα ενώ στα τέλη του 2017 το δημόσιο είχε δανειστεί με αυτή τη διαδικασία 14,9 δισ. ευρώ, τρεις μήνες αργότερα το ποσό είχε ανέλθει στα 22,5 δισ. ευρώ.