Ο φραπές που έγινε καπνός

«Δημοκρατορία»: Η δικτατορία των democrats (Το Ιδιωτικό κατά του Δημοσίου)

Της Μαρίας Μαγγιώρου 

Ι. «Γυμνή Μετάβαση»: Μεταβήκαμε, από την Πολιτική, στο γυμνό Ιδιωτικό

Το Συνέδριο, επειδή είναι επιστημονικό και πολιτικό, κινδυνεύει και από τις επιστημονικές και από τις πολιτικές προκαταλήψεις. Από τη μια μεριά, ο θετικισμός αντικαθιστά την κοινωνική αλήθεια με εμπειριστικά δεδομένα και από την άλλη, ο πραγματισμός την αντικαθιστά με βεβαιότητες δομής. Έτσι, λόγω «ορθολογικότητας», τα κοινωνικο-πολιτικά φαινόμενα παραμένουν αόρατα. Επιπλέον, ο στόχος του Συνεδρίου για «τεκμηρίωση» δεν μας γλυτώνει από την αντίληψη της ιστορίας ως «προόδου». Αναμένεται λοιπόν να αναπαραχθεί η κυρίαρχη-συστημική θέση περί «κρίσης της πολιτικής» σαν να περνάνε απλώς κρίση οι θεσμοί και περί «λαϊκισμού» σαν να είναι δικτατορία η «δημόσια σφαίρα» (η πολιτική εξουσία) και δημοκρατία η «ιδιωτική σφαίρα» (η αγορά).
Δεδομένου ότι τα ιστορικο-κοινωνικά πισωγυρίσματα και προπαντός ο θάνατος αποτελούν ταμπού για τη Δύση, η λέξη κρίση πάει κι έρχεται σαν να μην αφορά το σημείο που δείχνει προς ένα πιθανό τέλος. Κρίση της πολιτικής είχαμε όταν μιλούσαμε για διαπλοκή, σήμερα, η άλωση του Δημόσιου από το Ιδιωτικό έχει ολοκληρωθεί. Κρίση είχαμε όταν υψώθηκε το πολεμικό λάβαρο που έγραφε «δεν υπάρχει κοινωνία», σήμερα, απλώς δεν υπάρχει «κοινωνικό κράτος».
Επίσης, κρίση δικαιοσύνης είχαμε στο ξεκίνημα της παγκοσμιοποίησης, τότε που το «κράτος δικαίου» άρχισε να ξηλώνεται για να μπει τέλος στους κανονισμούς που αφορούσαν το Ιδιωτικό (deregulation), για να ισχύει μόνο το «εθελοντικό δίκαιο» (softlaw). Τελικά, έληξε η συναίνεση του 17ου αιώνα, με την οποία καθιερώθηκε το «σύστημα Κρατών» της διεθνούς κοινότητας, με αποτέλεσμα να καταλυθεί το διεθνές δίκαιο και η «γεωπολιτική» να καταστήσει γεωγραφικούς χώρους τις χώρες. Αλλά και σε εθνικό επίπεδο έληξε ο ιστορικός συμβιβασμός του 19ου αιώνα, ο οποίος επέτρεψε την ύπαρξη των Εθνών-Κρατών. Δεν υπάρχει κυβερνητική εξουσία χωρίς κράτος, η «διακυβέρνηση» είναι ιδιωτική εξουσία για τα ιδιωτικά συμφέροντα, δεν είναι πολιτική εξουσία για τα συμφέροντα του λαού.
Η δικτατορία του Ιδιωτικού χρησιμοποιεί τους πολιτικούς θεσμούς έχοντας καταστήσει τη «διακυβέρνηση» έναν τύπο mafiamanagement. Εμείς όμως συνεχίσουμε να νομίζουμε πως δεν αλλάζει το νόημα με την αλλαγή της λέξης, όπως νομίζουμε ότι είναι κοινωνία των πολιτών η ιδιωτική civilsociety των ΜΚΟ.
Κρίση πολιτικής είχαμε όταν η «σφαίρα του Ιδιωτικού» πάλευε να ξεφορτωθεί τη «σφαίρα του Δημοσίου» μαζί με τη δορυφορική της «σφαίρα της Κοινωνίας». Αφής στιγμής η Πολιτική και η Κοινωνία εξαερώθηκαν, βιώνουμε την απώλειά τους, όχι την κρίση τους. Κρίση θεσμών είχαμε κατά το πέρασμα στη μεταβιομηχανική κοινωνία. Πάει καιρός που οι τράπεζες μεταμορφώθηκαν, από ιδρύματα/θεσμούς για την «κοινωνική ανάπτυξη», σε χρηματοπιστωτικό καζίνο. Το ίδιο το κράτος δεν υπηρετεί πια την κοινωνία αλλά τον τζόγο των αγορών. Οι κυβερνήσεις έγιναν υπηρετριούλες της Αγοράς, του Ιδιωτικού.

Η Ευρωπαϊκή Διάσταση της Κρίσης των Πολιτικών Συστημάτων: Η Γαλλία και η Ελλάδα ως Παραδείγματα

Της Μαρίας Δεναξά

Η Ευρώπη, ως χώρος πολυπολιτισμικής συνύπαρξης και κοινών θεσμών, βιώνει τα τελευταία χρόνια μια βαθιά κρίση των πολιτικών συστημάτων της.
Αυτή η κρίση δεν περιορίζεται μόνο σε εθνικά σύνορα. Για εκείνους που οι ευρωπαϊκές χώρες αποτελούν το βασικό πεδίο αναφοράς τους -δηλαδή το πλαίσιο μέσα στο οποίο ζουν και εργάζονται- είναι εύκολο να διακρίνουν, από την Ελλάδα έως τη Γαλλία κι από τη Γερμανία και την Ιταλία μέχρι την Πορτογαλία, τη διογκούμενη δυσπιστία των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς, απέναντι στους θεσμούς, αλλά και απέναντι στην ίδια την ικανότητα των δημοκρατιών μας να ανταποκριθούν στα ολοένα σοβαρότερα και αυξανόμενα προβλήματα των κοινωνιών.

Κι αυτό γιατί, τις τελευταίες δεκαετίες, δεν έχουμε να κάνουμε με κυβερνήσεις που υπηρετούν το κοινό συμφέρον. Υπηρετούν το δικό τους και σε πολλές περιπτώσεις ξένα συμφέροντα, υπό την καθοδήγηση των ταγών της παγκοσμιοποίησης και την εποπτεία των Βρυξελλών, που λειτουργούν ως θερμοκήπιο της διαπλοκής και της θεσμικής αυθαιρεσίας.
Παρά τις μεγάλες διακηρύξεις και τα μεγάλα λόγια της Ένωσης με τα οποία γαλουχηθήκαμε, στις μέρες μας οι μάσκες έχουν πέσει. Το ευρωπαϊκό διευθυντήριο, ένας λαβύρινθος γραφειοκρατίας και εξουσίας, διακρίνεται για τον αυταρχισμό και τη διαφθορά του και κανένας ηγέτης ευρωπαικής χώρας δεν φαίνεται πρόθυμος να αντιμετωπίσει ουσιαστικά αλλά ούτε και να αντισταθεί.

Η Γαλλία, που άλλοτε παρουσιαζόταν ως ισχυρή κεντρική δύναμη της Ένωσης, σήμερα δείχνει να ταλαντεύεται ανάμεσα στην ακροδεξιά και την αποσύνθεση του παραδοσιακού πολιτικού της ιστού, ο οποίος κάποτε ήταν σεβαστό παράδειγμα. Η Ελλάδα, από την άλλη, παρά τα δεινά της, δείχνει να μην μαθαίνει από τα λάθη της και συνεχίζει να κουβαλά τις πληγές και τις παθογένειες ενός πολιτικού συστήματος που ουδέποτε αναγεννήθηκε πραγματικά από την μεταπολίτευση έως σήμερα.

Η κρίση των πολιτικών συστημάτων στη Γαλλία, την Ελλάδα και ευρύτερα στην Ευρώπη, οξύνθηκε μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και ενισχύθηκε από μεταγενέστερα γεγονότα: τη μεταναστευτική κρίση, την πανδημία COVID-19, απο τις αυστηρές δημοσιονομικές απαιτήσεις, τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας. Αυτά τα γεγονότα λειτούργησαν ως η αφορμή και η δικαιολογία για μια πρωτοφανή «καταλήστευση» και φτωχοποίηση, με κάθε τρόπο, των κοινωνιών μας υλική, πνευματική, ηθική και, πάνω απ’ όλα, πολιτική.

Ο μπάρμπα Σαμ, οι δεδομένοι της Αθήνας και οι 40 κλέφτες του Κιέβου!

 

Στην εκπομπή του «Ιδεοχώρου», ο Δημήτρης Λιάτσος και ο καλεσμένος του, οικονομολόγος και πολιτικός επιστήμων, Ηλίας Παπαναστασίου, συζητούν με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του Ζελένσκι στην Αθήνα και την υποδοχή του από τον Ελληνα πρωθυπουργό και τη νέα πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα. Επίσκεψη, εν μέσω πολύ σοβαρών αποκαλύψεων διαφθοράς στην Ουκρανία που «δείχνουν» απευθείας ως υπαίτιους τον ίδιον και το περιβάλλον του.

Ο Αγαμέμνονας θυσίασε την κόρη του, όχι τα παιδιά των άλλων

Από mitsos175

Θυσίες για την Ευρώπη ζητούν οι πολεμοκάπηλοι μαφιόζοι της συμμορίας της ΝΔ.
Δεν προσφέρουν τίποτα, μόνο ζητάνε. Ζήτησαν τους μισθούς και τις συντάξεις μας. Αφού τα πήραν, τους άνοιξε η όρεξη και τώρα θέλουν τις ζωές μας.

Σκέφτομαι πόσο διαφορετικοί ήταν οι άρχοντες πριν 32 αιώνες. Ο Αγαμέμνονας θυσίασε την κόρη του, όχι τα παιδιά των άλλων.
Αν και οι ανθρωποθυσίες ήταν πολύ σπάνιες, γίνονταν. Όμως η συγκεκριμένη, που θυμίζει πολύ τη θυσία του Ισαάκ από τον Αβραάμ, ίσως ήταν συμβολική. Ο στρατηγός οφείλει να δείξει στους απλούς στρατιώτες πως είναι μαζί τους. Περνάει τα ίδια και χειρότερα.

Έτσι έκανε και ο Μέγας Αλέξανδρος. Πολεμούσε στην πρώτη γραμμή. Όταν μάλιστα οι δεισιδαίμονες Μακεδόνες πήγαν να τον εγκαταλείψουν, τους υπενθύμισε πως είχε τα περισσότερα τραύματα από όλους.

Όποιος θέλει πόλεμο, πρέπει να αφιερωθεί σε αυτόν, ακόμα και εις βάρος της οικογένειας του. Αυτό είναι το μήνυμα της θυσίας της Ιφιγένειας. Μην ξεχνάτε πως οι περισσότεροι ήταν αγρότες και χρειάζονταν στα χωράφια.

Αν ο Αγαμέμνονας έλεγε να θυσιαστεί το παιδί ενός στρατιώτη με κλήρο, όπως πρότεινε η Κλυταιμήστρα, δεν θα έμενε κανένας για να πάει μαζί του στην Τροία. 

Οι αρχαίοι ήταν πρακτικοί, όχι κορόιδα. Πολεμούσαν για τη λεία και για να υπερασπιστούν τα σπίτια τους από επιδρομείς. Όταν ο Αχιλλέας αισθάνθηκε πως τον έριξαν στη μοιρασιά, δεν πολέμησε. Καθόλου τυχαίο πως η Ιλιάδα βασίστηκε σε αυτό το θυμό.

Σήμερα οι αρχηγοί είναι στα μετόπισθεν. Πολλοί από αυτούς τρώνε και πίνουν εις βάρος των στρατιωτών που στέλνουν να σφαγιαστούν στο μέτωπο.

Νίκο Δένδια παραιτήσου!

Νιώθω την ανάγκη να απαντήσω στις αδιανόητες δηλώσεις του υπουργού Άμυνας (και πλέον, όπως φαίνεται, Πολέμου) Νίκου Δένδια, προαλειφόμενου αρχηγού της Ν.Δ. — θεός φυλάξοι.

ΝΙΚΟ ΔΕΝΔΙΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ!

Οι δηλώσεις του υπουργού Άμυνας δεν περιγράφουν απλώς μια «αλλαγή κουλτούρας»∙ περιγράφουν μια επικίνδυνη μετατόπιση της Ευρώπης —και της Ελλάδας— προς μια πολεμοκεντρική λογική, όπου η κοινωνική συνοχή, η δημοκρατική συζήτηση και η ανθρώπινη ζωή υποβαθμίζονται στο όνομα μιας υποτιθέμενης «αποτροπής».

Το να ζητάς «επιστροφή στην αυτοθυσία» και «να είμαστε έτοιμοι να βλέπουμε φέρετρα με σημαίες» δεν αποτελεί στρατηγική· αποτελεί ηθικοπολιτική ολίσθηση. Ο πόλεμος δεν είναι ζήτημα κουλτούρας, αλλά απόλυτη αποτυχία της πολιτικής. 

Η Ευρώπη έχτισε το μεταπολεμικό της οικοδόμημα ακριβώς πάνω στην άρνηση τέτοιων λογικών — όχι στην εξοικείωση με τις εικόνες του θανάτου.

Η Ελλάδα, μια χώρα με ΑΕΠ 220 δισ. που «έχει περισσότερα βαρέα τεθωρακισμένα από τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Βρετανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και τη Δανία μαζί», δεν χρειάζεται υπερηφάνεια για την υπερεξοπλιστική της εμμονή. Χρειάζεται ψυχραιμία, δημοκρατική εποπτεία και σοβαρή στρατηγική για το πώς αυτή η τεράστια δαπάνη υπηρετεί πραγματικά τον πολίτη – όχι τη βιομηχανία όπλων και τον γεωπολιτικό τυχοδιωκτισμό.

Όταν δε ο υπουργός δηλώνει ότι «η σκληρή ισχύς έχει την πρωτοκαθεδρία» και ότι η αμυντική βιομηχανία γίνεται «όχημα διπλωματίας», μετατρέπει την εξωτερική πολιτική σε προέκταση των εξοπλισμών. 

Αυτή είναι η λογική που οδήγησε την Ευρώπη στον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο – όχι η λογική που την κράτησε σε ειρήνη για 70 χρόνια.

Η Ελλάδα χρειάζεται όχι περισσότερα άρματα, αλλά περισσότερη δημοκρατική συζήτηση. Όχι «κουλτούρα αυτοθυσίας», αλλά κουλτούρα ειρήνης. Όχι αποδοχή φερέτρων, αλλά αποτροπή τους. 

Θα συνεχιστεί η «πράσινη ανάπτυξη» ;

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Όλοι γνωρίζουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση, τα τελευταία 6 χρόνια, είχε παγώσει την διαδικασία ερευνών, γεωτρήσεων και εκμετάλλευσης των όποιων κοιτασμάτων στα χωρικά μας ύδατα. Ήταν απόλυτα ταγμένη στην «πράσινη ανάπτυξη». Ο κ. Δένδιας, το 2021, ήταν ξεκάθαρος: «η Ελλάδα δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει τον βυθό της Μεσογείου», όπως και «το Αιγαίο είναι ένας παράδεισος, δεν σκοπεύουμε να τον μετατρέψουμε σε κόλπο του Μεξικού».

Παράλληλα, ως «καλά παιδιά», σπεύδοντας να αποδείξουμε πόσο ευπροσάρμοστοι είμαστε, αυτοδεσμευτήκαμε στην απολιγνιτοποίηση πριν ακόμα το 2028, παρόλο που θα μπορούσαμε να ζητήσουμε παράταση και να συνεχίσουμε την παραγωγή ενέργειας με ένα δικό μας εθνικό προϊόν, που θα μας κόστιζε πολύ λιγότερο. Μας έλεγαν ότι ρυπαίνει. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, όταν τον πουλάς στα Σκόπια, δεν ρυπαίνει; Όμως είμαστε γαλαντόμοι! Δεν θέλουμε να κακοκαρδίζονται οι «φίλοι» μας κι ας είναι αυτοί που, όπως παραδέχτηκαν, μας επέβαλαν τιμωρητικά βαριά μνημόνια και μεις δουλικά τα αποδεχτήκαμε!

Και τώρα; Όλα αυτά αλλάζουν. Μόλις ο «θείος» Τραμπ είπε το «drill, baby, drill» (τρυπάνι, μωρό μου, τρυπάνι), οι κυβερνητικές πιρουέτες κάναν την εμφάνισή τους. Όπως συνέβη και με τα φύλα, που από τα 72 ξαναγίνανε, για τον κ. Μητσοτάκη, 2.

Αντί για αυτοκριτική, για τον χαμένο χρόνο, έχουμε κυβερνητικά «αυτοσυγχαρητήρια» για την νέα ενεργειακή πολιτική, παρόλο που τα δεδομένα ήταν γνωστά σε όλους! Όσες ΑΠΕ και να βάλουμε, για πολλές δεκαετίες ακόμα, θα χρειαζόμαστε υδρογονάνθρακες για να έχουμε ενεργειακή επάρκεια.

Οι ΑΠΕ δεν έχουν σταθερή ροή και δεν παράγουν ενέργεια  όταν την χρειαζόμαστε, τόσο απλά!. Σύμφωνα με τον Μιχάλη Μαθιουλάκη (Αναλυτής Ενεργειακής Στρατηγικής) το 45% του ηλεκτρισμού της Ευρώπης είναι από ΑΠΕ. Μόνο του ηλεκτρισμού. Όμως ο ηλεκτρισμός είναι περίπου το 25% του συνόλου της ενέργειας που καταναλώνουμε. Καταλαβαίνουμε ότι ο στόχος καθαρής ενέργειας από αιολικά και φωτοβολταϊκά για το σύνολο των ενεργειακών αναγκών μέχρι το 2050, είναι ανέφικτος, επειδή το πρόβλημα είναι η αποθήκευση. Για να γίνει ακόμα πιο κατανοητό, με τα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα, οι μπαταρίες που διαθέτουμε, μπορούν να αποθηκεύσουν μόνο το 10 – 15% της ενέργειας ενός βαρελιού πετρελαίου. Φυσικά μιλάμε για τον ίδιο όγκο και το ίδιο βάρος αντίστοιχης αποθήκευσης ηλεκτρισμού από ΑΠΕ.

Το «πλυντήριο» των καρτέλ, πως λειτουργεί κι ένα καυτό ερώτημα για υπουργό της κυβέρνησης - Γ.Φλωράς

Το Υπαρξιακό Πρόβλημα της Ελλάδας! Η διακήρυξη του Δεύτερου Συνεδρίου για την Ελλάδα που θέλουμε

Το τριήμερο Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή (21,22 και 23 Νοεμβρίου) θα γίνει στην Αθήνα το δεύτερο Συνέδριο για την Ελλάδα που θέλουμε και για το Υπαρξιακό Πρόβλημα της χώρας. Το Συνέδριο θα γίνει στη Λεόντειο Σχολή Πατησίων.

Διακήρυξη για το 2ο συνέδριο Η Ελλάδα που θέλουμε!

Αποτελεί συλλογικό βίωμα, και όλο και πιο κοινή διαπίστωση, πως τα προβλήματα στη χώρα μας διευρύνονται κι αγγίζουν πλέον την υπαρξιακή της διάσταση. Την ίδια στιγμή, οι απαντήσεις που δίνονται από τις εγχώριες ελίτ μοιάζουν να τροφοδοτούν έναν φαύλο κύκλο αντί να ανοίγουν διεξόδους προς ένα μέλλον εθνικής αξιοπρέπειας και κοινωνικής αναζωογόνησης. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα –στο σύνολό του- φέρει τεράστιες ευθύνες και μπλοκάρει κάθε δυνατότητα διαφορετικής πορείας της χώρας και της κοινωνίας. Είναι σε βαθιά διάσταση με την κοινωνία, βαθαίνει πολλαπλά την κρίση και εντείνει το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας.

Στον πυρήνα του υπαρξιακού προβλήματος συναντάμε μια κοινωνία χωρίς φωνή, χωρίς Τόπο, χωρίς κινούσα στρατηγική ιδέα για την προοπτικής της, αμήχανη – κατακερματισμένη, χειραγωγημένη, αποπροσανατολισμένη και βαθιά απογοητευμένη. Μια κοινωνία όμως που στις ελπιδοφόρες στιγμές δείχνει ότι μπορεί να επιδράσει σημαντικά στην πορεία των πραγμάτων με τη μαζική της παρουσία, κατανοώντας βαθιά, με τρόπο βιωματικό, πως δεν μπορεί να περιμένει έτοιμες λύσεις και σωτήρες. Σε αυτή την αντιφατική αλλά παρούσα κοινωνική διαθεσιμότητα, που σε συνθήκες ασφυξίας ψάχνει για «οξυγόνο» και δρόμο προς το μέλλον, επικεντρώνεται η προσπάθειά μας, προσπαθώντας να διαβάσουμε προσεκτικά το χαρακτήρα της.

Μετά την επιτυχημένη διεξαγωγή του πρώτου Συνεδρίου τον Μάιο του 2024 και τις προσδοκίες που αυτό δημιούργησε, προχωρούμε στο δεύτερο Συνέδριο με επίκεντρο την αντιμετώπιση του υπαρξιακού προβλήματος της Ελλάδας και με τίτλο «Η Ελλάδα που θέλουμε», αναζητώντας τους ορθούς όρους πραγμάτωσής της.

Πρεσβεία της Παλαιστίνης: O IDF έκλεψε 17.000 αρχαιολογικά αντικείμενα από το μουσείο Παλατιού Αλ-Μπάσα στη Γάζα

Η Πρεσβεία της Παλαιστίνης στην Ελλάδα προχώρησε σε σοβαρή καταγγελία, ανακοινώνοντας ότι οι Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής (IDF) έκλεψαν πάνω από 17.000 αρχαιολογικά αντικείμενα από το ιστορικό Μουσείο Παλατιού Αλ-Μπάσα στην πόλη της Γάζας κατά τη διάρκεια των δύο ετών της επιθετικής δράσης τους στην περιοχή.

Το Μουσείο Παλατιού Αλ-Μπάσα, το οποίο στεγαζόταν σε ένα κτίσμα της περιόδου των Μαμελούκων του 13ου αιώνα, λειτουργούσε ως μουσείο και φιλοξενούσε μια πλούσια συλλογή αρχαιολογικών εκθεμάτων, τα οποία περιλάμβαναν κεραμικά, νομίσματα και κειμήλια που καλύπτουν διάφορες ιστορικές περιόδους. Στις αποθήκες του Μουσείου υπήρχαν περισσότερα από 17.000 αντικείμενα, τα οποία οι Ισραηλινές δυνάμεις κατέστρεψαν κατά τη διάρκεια της επίθεσης.

Συγκεκριμένα, τον Δεκέμβριο του 2023, οι Ισραηλινές δυνάμεις βομβάρδισαν το μουσείο και στη συνέχεια προχώρησαν στην κατεδάφιση του χώρου με τη χρήση μπουλντόζων, μετατρέποντάς το σε ερείπια. Από τα 17.000 και πλέον αντικείμενα, μόνο 20 ανακτήθηκαν από τα ερείπια, ενώ τα υπόλοιπα φέρεται να έχουν κλαπεί.

Ο Πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, κ. Yussef Dorkhom, δήλωσε: «Το Ισραήλ, η κατοχική δύναμη, πρέπει να λογοδοτήσει για την κλοπή χιλιάδων αρχαιολογικών αντικειμένων από το Παλάτι Αλ-Μπάσα, τα οποία περιλαμβάνουν αντικείμενα που χρονολογούνται από τη Βυζαντινή και την Ελληνιστική Περίοδο». Ο κ. Dorkhom απηύθυνε έκκληση στις Ελληνικές Αρχές να παράσχουν βοήθεια στο Κράτος της Παλαιστίνης για την ανάκτηση αυτών των ιστορικών αντικειμένων, τονίζοντας ότι αυτά τα κειμήλια «συμβολίζουν τη βαθιά ιστορική φιλία και την κοινή πολιτιστική κληρονομιά των δύο λαών μας».

Πολυτεχνείο / Χιλιάδες κατέβηκαν στους δρόμους για τα 52 χρόνια από την Εξέγερση

Με μαζική συμμετοχή, παλμό και επίκαιρα συνθήματα, χιλιάδες διαδηλωτές τίμησαν την 52η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείο στο κέντρο της Αθήνας.

Φοιτητές, αντιστασιακοί, εκπαιδευτικοί, συλλογικότητες και πλήθος κόσμου έστειλαν μήνυμα για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Η αστυνομία εκτιμά τον αριθμό των διαδηλωτών σε περίπου 23.000, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωσή της αργότερα το βράδυ.

Όπως κάθε χρόνο, η αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου αποτέλεσε τον οδηγό της πορείας. Η νεολαία της ΠΑΣΠ, η οποία παραδοσιακά μεταφέρει τη σημαία, ξεκίνησε την πορεία της από τις πύλες του ιστορικού κτιρίου λίγο μετά τις δύο το μεσημέρι.

Το μπλοκ της σημαίας έκανε μια σύντομη στάση στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, όπου οι συμμετέχοντες έστρωσαν κόκκινα γαρύφαλλα στο άτυπο μνημείο των θυμάτων των Τεμπών, και συνέχισε προς τον τελικό προορισμό.

Η σημαία έφτασε μπροστά από την Αμερικανική Πρεσβεία λίγο μετά τις 4 το απόγευμα, ως προπομπός του κύριου όγκου της διαδήλωσης. Εκεί, οι διαδηλωτές φώναξαν συνθήματα, τήρησαν ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του Πολυτεχνείου και έψαλλαν τον εθνικό ύμνο, πριν καλύψουν ξανά τη σημαία και αποχωρήσουν.

Η απειλή….

Πώς επανήλθε η Ακροδεξιά

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Ωραίες οι ανθρωπιστικές ομιλίες, η απαίτηση για δικαιοσύνη, η συστράτευση για την ισονομία. Δεν αρκούν όμως. Απαιτείται, παράλληλα, απάντηση στο ερώτημα: Τι προώθησε τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο; Πώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει, ανενόχλητος, στο Μαξίμου; Η απάντηση είναι, και στις δύο περιπτώσεις, ότι ούτε ο Τραμπ ούτε ο Μητσοτάκης θα ήταν εκεί που είναι αν δεν τους είχε στρώσει το χαλί η Κεντροαριστερά προσχωρώντας στον αστερισμό της ολιγαρχίας.

Τα δυτικά κράτη, ακόμη και η Γερμανία, ζορίζονται δημοσιονομικά πιο πολύ από ποτέ. Τα ελλείμματα διογκώνονται, το δημόσιο χρέος φουσκώνει και το ακροκεντρώο πολιτικό προσωπικό ακροβατεί υιοθετώντας περικοπές στο κοινωνικό κράτος που φουντώνουν τη δυσαρέσκεια που τρέφει την Ακροδεξιά. Κάποιοι συμπεραίνουν ότι η δημοκρατία δεν συνάδει με τη δημοσιονομική σύνεση επειδή ο λαός αρνείται να ζει μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων του. Αλλά υπάρχει κι η εναλλακτική εξήγηση: το δημοσιονομικό πρόβλημα προκύπτει επειδή δεν ζούμε σε δημοκρατίες, αλλά υπό ολιγαρχικά καθεστώτα που νομιμοποιούνται μέσω εκλογών κάθε τέσσερα χρόνια.

Οι εκλογές επιτρέπουν σε άτομα με χρήματα και ελεύθερο χρόνο να εκλέγονται. Μόλις εκλεγούν, η Κεντρική Τράπεζα τους στερεί τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής, ενώ οι υπέρμετρα ανελαστικές κρατικές δαπάνες, μαζί με τον φόβο των αγορών ομολόγων, τους στερούν κάθε άλλο βαθμό ελευθερίας. Πριν το καταλάβουν, καταλήγουν θλιβεροί παρατηρητές κοινωνικών και οικονομικών δυνάμεων που δεν μπορούν να ελέγξουν.

Κοινωνίες σε "γυμνή" μετάβαση, "Η Ελλάδα που χάνεται – Η Ελλάδα που θέλουμε"

14 Νοέμβρη 1973 - 14 Νοέμβρη 2025

Του Θανάση Πετράκου

52  ΧΡΟΝΙΑ  ΤΩΡΑ  Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-ΛΑ'Ι'ΚΗ  ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ

Σαν σήμερα πριν 52  χρόνια ξεκίνησε η εξέγερση του Πολυτεχνείου, η κορυφαία πράξη του αντιδικτατορικού αγώνα. Είμαι τυχερός που ήμουν και εγώ εκεί από τη πρώτη στιγμή μέχρι τη τελευταία.

Προσπάθησα 52  χρόνια τώρα να μην προδώσω το Νοέμβρη της γενιάς μας.

Σαν σήμερα ξεκίνησαν όλα. Ξεκίνησε δική μας έφοδος στον ουρανό. Ξεκίνησε η κορυφαία πράξη του αντηδικτατορικού  κινήματος, η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Από το πρωί οι φοιτητές του Πολυτεχνείου συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο έκαναν Συνέλευση και αποφάσισαν τη κήρυξη αποχής από τα μαθήματα με αίτημα να γίνουν ελεύθερες εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβρη και όχι μετά από ένα χρόνο που είχε ανακοινώσει η Χούντα. Συνελεύσεις έγιναν και στη Νομική στη  Φυσικομαθηματική και στην Ιατρική. Το  μεσημέρι 1.500 περίπου  φοιτητές της Νομικής και της Φυσικομαθηματικής ξεκίνησαν για το Πολυτεχνείο διότι κυκλοφόρησε η είδηση ότι στο Πολυτεχνείο πέφτει ξύλο.

Το απόγευμα σαν σήμερα πάρθηκε η απόφαση για την κατάληψη του Πολυτεχνείου.

Ευτύχης Μπιτσάκης: Αφιέρωμα Μνήμης στον Επιστήμονα και Πολιτικό Φιλόσοφο από το Κάδρος Χανίων-10/7/09

Σειρήνες..

Ζοχράν Μαμντάνι

Του Κώστα Ντουντουλάκη

Πίσω από το αθώο πρόσωπο της συζύγου του Ζοχράν Μαμντάνι, που την εμφανίζουν ως Συριακής καταγωγής μουσουλμάνα με το όνομα «Rama Duwaji» (Ράμα Ντουβάτζι), γνωστής ως εικονογράφος κινούμενων σχεδίων και "καλλιτέχνης", κρύβεται μια τεράστια γιάφκα προπαγάνδας, παρόμοια μ' αυτή του εβραίου πατριού του δημάρχου της Νέας Υόρκης Ζοχράν Μαμντάνι, ο οποίος ασχολήθηκε αποκλειστικά με την διαστρεβλωμένη προπαγάνδιση του "ολοκαυτώματος" μέσω της τέχνης του. Όπως ακριβώς ο βραβευμένος με Όσκαρ εβραίος "αριστερός" Ιταλός "καλλιτέχνης" Ρομπέρτο Μπενίνι 

➥ Η απελευθέρωση του Άουσβιτς έγινε από τους Αμερικανούς... το λέει κι ο Roberto Benigni

Η Ράμα Ντουβάτζι έχει αφιερώσει εδώ και καιρό τα "καλλιτεχνικά" της έργα που παρουσιάζουν αφηγήσεις εναντίον του "αιμοσταγούς δικτάτορα Άσαντ". Τα "έργα" της υποστήριζαν την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης πολυκομματικής -με τη συμμετοχή και του Κομουνιστικού Κόμματος Συρίας- κυβέρνησής του Μπασάρ Αλ Άσαντ μέσω "καλλιτεχνικών" έργων.

Η "καλλιτέχνης" σύζυγος του νέου "σοσιαλιστή, ή κομουνιστή, ή επαναστάτη και πάει λέγοντας" δημάρχου έχει συνεργαστεί και εμφανιστεί σε πολυάριθμες φιλοσιωνιστικές εκδόσεις και περιοδικά, και συμμετέχει σε όλες τις αντισυριακές εκδηλώσεις με καλλιτεχνικά "έργα" της εδώ και χρόνια.

Η καριέρα της αντικατοπτρίζει ένα οικείο μοτίβο που χρησιμοποιείται από τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες και τα δίκτυα προπαγάνδας, ιδιαίτερα τη CIA και Μοσάντ, η οποίες επί δεκαετίες εκμεταλλεύονται την εικόνα του «πόνου και της ταλαιπωρίας των γυναικών» ως ψυχολογικό όπλο για να δικαιολογήσουν επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτων -χαρακτηριστικό παράδειγμα οι επιχειρήσεις Cia-Μοσάντ εναντίον του Ιράν- και πολιτισμική διείσδυση.

Η γλώσσα της ενσυναίσθησης, της τέχνης και του ακτιβισμού διαστρεβλώνεται και μετατρέπεται σ' ένα εργαλείο ήπιας ισχύος για τις παρεμβάσεις.

ΕΛΤΑ ομερτά και Κίμπερλι φωτιά...

«Oι Χριστιανοί και η θεότητα της Αγοράς»

«Οι Χριστιανοί ενώπιον της καινοφανούς θεότητας των αγορών και τις αξίες / αξιώσεις της».

Με αυτό το θέμα η «Χριστιανική», σε συνεργασία με τη Μητρόπολη Περιστερίου, οργανώνει Ημερίδα, 

την Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2025, στις 6:00 μ.μ. 

Η Ημερίδα θα γίνει στο Αμφιθέατρο του Επισκοπείου της Ι. Μ. Περιστερίου, Χαλκοκονδύλη 29 και Εθνικής Αντιστάσεως (πρόσβαση από τη στάση μετρό Άγιος Αντώνιος – με το λεωφορείο 823 Αγ. Αντώνιος-Αγ. Βασίλειος, στάση της οδού Αγαθηνού).

Ομιλητές ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, ο Κώστας Καμαριάρης και π. Ευάγγελος Παπανικολάου.

Η Ημερίδα στοχεύει να απομυθοποιήσει την κυριότερη θεότητα του σήμερα, την ελεύθερη αγορά, την αγορά παραδομένη, με άλλα λόγια, στο τραπεζικό-τοκογλυφικό κεφάλαιο. Θυμίζουμε ότι ο τόκος και τα κέρδη του είναι με έμφαση κατακριτέα από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας.

Ελλάδα 2.0: Η εφαρμογή δεν ανταποκρίνεται!

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη *

Από την «κανονικότητα» στο χάος.

Το τέλος της «διακυβέρνησης Μητσοτάκη» δεν θα είναι απλώς το τέλος ενός προσώπου ή μιας διακυβέρνησης.

Είναι το όριο ενός ολόκληρου φαντασιακού παραδείγματος.

Του τεχνοκρατικού μεταπολιτευτικού, νεο-αποικιοποιημένου εαυτού της Ελλάδας. Πρόκειται γι’ αυτό που ανά καιρούς εκφράστηκε ως εκσυγχρονισμός/μεταρρύθμιση/ ανανέωση/ εξευρωπαϊσμός/ ψηφιακή μετάβαση/αναβάθμιση/ επανεκκίνηση/ αναμόρφωση/ εξυγίανση/ επανασχεδιασμός/ ανασύνταξη και άλλα ανάλογα εύηχα «παραμύθια» -που η ελληνική γλώσσα προσφέρει αφειδώλευτα- και τα οποία χρυσο-πουλήθηκαν στην πολιτική πιάτσα.

Η εξάντληση του «αφηγήματος της κανονικότητας»

Η «κανονικότητα» της Κυβέρνησης Μητσοτάκη έχει ήδη αρχίσει να καταρρέει κάτω από το βάρος των ίδιων των υποσχέσεων της.

Το αφήγημα του «σταθερού διαχειριστή» -του ανθρώπου που «ξέρει, υπολογίζει, ελέγχει»- δεν μπορεί να σταθεί όταν η πραγματικότητα ξεφεύγει από τον έλεγχο. Τέμπη, φυσικές καταστροφές, σκάνδαλο παρακολουθήσεων, σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, κοινωνική βία, ακρίβεια, αυξανόμενη ανασφάλεια, είναι μόνο οι καθολικά ορατές όψεις του παγόβουνου του Χάους που βιώνει η ελληνική κοινωνία και κάτω από την επιφάνεια, σε κάθε νοικοκυριό, σε κάθε ψυχισμό.

Η «λογική του συστήματος» αρχίζει να σπάει υπό το βάρος των ίδιων της των εργαλείων. Η τεχνοκρατία δεν μπορεί να απαντήσει στο υπαρξιακό πρόβλημα του λαού και της χώρας, γιατί ο «αλγοριθμισμός» ή ο «τεχνοκρατισμός» δεν μπορεί να παράξει νόημα.

Το τέλος της «διακυβέρνησης Μητσοτάκη» σημαίνεται από το σημείο όπου ο manager-ηγέτης παύει να λειτουργεί ως υποκατάστατο «του σοβαρού και υπεύθυνου πατέρα» που συμβολοποιήθηκε στον αντίποδα του «επιπόλαιου έφηβου»… που «μας εξέθεσε στην Ευρώπη με τα ανώριμα καμώματα του».

Σαμαράς κατά Μητσοτάκη / Έχει μετατρέψει τη ΝΔ σε σημιτικό ΠΑΣΟΚ με μπλε χρώμα – Με διέγραψε άρον άρον

Σφοδρά πυρά κατά του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη εξαπέλυσε ο Αντώνης Σαμαράς σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1, η οποία θα μεταδοθεί την Κυριακή (8/11), κατηγορώντας τον, μεταξύ άλλων, ότι τον διέγραψε «άρον-άρον» από τη Νέα Δημοκρατία.

Η συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού, που πραγματοποιήθηκε στις 31 Οκτωβρίου, περιλαμβάνει αιχμηρές δηλώσεις, καθώς σε απόσπασμα που δημοσιεύθηκε το Σάββατο (8/11) ο Σαμάρας αναφέρεται στη μετατροπή της Νέας Δημοκρατίας σε «σημιτικό ΠΑΣΟΚ με μπλε χρώμα».

Αναφερόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη διαγραφή του από τη Νέα Δημοκρατία σχολίασε πως «είδα τον ίδιο τον πρωθυπουργό πρόσφατα να φεύγει απ’ τη Βουλή σε συζήτηση αρχηγών, λέγοντας ότι δεν είχε χρόνο να τους ακούσει όλους και να τους απαντήσει. Σε άλλη συζήτηση, απευθυνόμενος σε Πρόεδρο κόμματος, είπε: “Σταματήστε να γκαρίζετε”. Μιλάει συχνά για “πατριώτες της φακής και του καναπέ”. Αυτά είναι όλα δείγματα αλαζονείας και θεσμικής απρέπειας».

«Ποιο γινάτι να έχει ο Σαμαράς έναντι του Κυριάκου Μητσοτάκη; Ποιος τον έκανε Υπουργό; Ο Σαμαράς. Ποιος τον έκανε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο στο εξάμηνο Τσίπρα-Βαρουφάκη; Ο Σαμαράς. Ποιος τον στήριξε σταθερά για Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας; Ο Σαμαράς. Ποιος έτρεχε σ’ όλη τη χώρα, όπως σωστά είπατε, όλη αυτή την περίοδο; Ο Σαμαράς. Όχι για τον ίδιο, για την παράταξη. Λέτε μήπως έχω εγώ κάποιο γινάτι επειδή δεν με πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας;» σημείωσε. 

Δεν το γνώριζε

«Η μαζική ψύχωση κατά της Ρωσίας μας οδηγεί σε πυρηνικό πόλεμο»

O…κομμουνιστής

ΕΛΤΑ: Δεν είναι εξυγίανση. Είναι δωράκι στους ιδιώτες

 Της Μαρίας Δεναξά

Και που παραιτήθηκε ο Γρηγόρης Σκλήκας, ο CEO των ΕΛΤΑ, για να μη χρεωθεί ο «Μωυσής», άλλη μια σκόπιμη απαξίωση και στο τέλος την εξαφάνιση ενός σημαντικού δημόσιου οργανισμού, προς όφελος ιδιωτικών κολοσσών κούριερ, τι έγινε;

Τι πρόκειται στα αλήθεια να αλλάξει;

Όσο κι αν κυβερνητικοί παράγοντες επιχειρούν να υποβαθμίσουν το γεγονός και να διαχειριστούν τη δυσαρέσκεια και τις παράπλευρες απώλειες, το προγραμματισμένο λουκέτο 204 καταστημάτων των ΕΛΤΑ -το 50% σχεδόν των ταχυδρομείων- σε απομακρυσμένες κοινότητες και περιοχές, αργά ή γρήγορα θα γίνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Η παραίτηση Σκλήκα δεν αλλάζει τις κυβερνητικές προθέσεις. Το δήλωσε άλλωστε κι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος: «η παραίτηση δεν σημαίνει υπαναχώρηση από την εξυγίανση». Με απλά λόγια: τα καταστήματα που δεν έκλεισαν τώρα θα κλείσουν οριστικά σε τρεις μήνες.

Για όποιον διάβασε την επιστολή παραίτησης του CEO των ΕΛΤΑ, το επιχείρημα «ο οργανισμός παραμένει οικονομικά μη βιώσιμος» είναι η τυπική φράση που χρησιμοποιείται πάντα στη γνωστή διαδικασία: πρώτα αναγορεύεις έναν δημόσιο οργανισμό ως «δημοσιονομικό βάρος», στη συνέχεια τον συρρικνώνεις, μετά αποδεικνύεις πως δεν λειτουργεί και στο τέλος τον ξεπουλάς στο ολιγοπώλιο -«ιδιώτες επενδυτές» τους αποκαλούν- όπως κάνουν οι «άριστοι» με την υγεία, την παιδεία, τις εταιρείες κοινής ωφελείας κι ό,τι άλλο δημόσιο κοινωνικό αγαθό ή υπηρεσία μπορούν να εμπορευματοποιήσουν. Άρα στα ΕΛΤΑ θα κολλήσουν;

Η χώρα μας ρημάζει και δεν υπάρχει κανένα έλεος απ’ αυτούς που ξεκοκαλίζουν με χρυσά κουτάλια επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ και δημόσιο χρήμα με απευθείας αναθέσεις κι όχι μόνο. Την τελευταία δεκαπενταετία έχουν κλείσει περισσότερα από 2.500 υποκαταστήματα τραπεζών στην περιφέρεια και μαζί τους έχουν εξαφανιστεί εκατοντάδες ΑΤΜ. Πολλά ταχυδρομεία υπολειτουργούν. Μόνο το 2023 έκλεισαν 143 καταστήματα ΕΛΤΑ σε όλη τη χώρα.

Περισσότερα από 700 δημοτικά σχολεία ή γυμνάσια έκλεισαν ή συγχωνεύτηκαν το 2025, με παιδιά να μετακινούνται 30 με 60 χιλιόμετρα καθημερινά με λεωφορεία για να πηγαίνουν στο σχολείο. Με πρόσχημα την «ψηφιοποίηση» κλείνουν εφορίες, ειρηνοδικεία, ΚΕΠ με αποτέλεσμα ηλικιωμένοι από την Κάρπαθο να πρέπει να πηγαίνουν στη Ρόδο ή στην Αθήνα για μια βεβαίωση.

Κόμμα έτοιμο για όλα; — Οι θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 22ο Συνέδριο

Αρχές Οκτωβρίου δόθηκαν στη δημοσιότητα οι θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για το 22ο Συνέδριο του κόμματος που θα διεξαχθεί μεταξύ 29-31 Ιανουαρίου του 2026 με σύνθημα «ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας για τον Σοσιαλισμό!». Για το ΚΚΕ, όπως και για τα περισσότερα κομμουνιστικά κόμματα, το συνέδριο αποτελεί το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο και συγκαλείται κάθε 4 χρόνια, στην απόληξη του εκλέγεται η Κεντρική Επιτροπή και η Κεντρική Επιτροπή Οικονομικού ελέγχου ενώ οι αποφάσεις του συνεδρίου εφαρμόζονται υποχρεωτικά, βάσει καταστατικού, από όλο το κομματικό δυναμικό.

Menelaos Myrillas / SOOC

Της Αιμιλίας Βήλου*

Οι θέσεις διαμορφώνονται από την ΚΕ και υποβάλλονται σε εσωκομματική διαβούλευση, η οποία διενεργείται σε όλα τα σώματα του κόμματος όπου εμπλουτίζονται, εξειδικεύονται, συνδιαμορφώνονται και εν τέλει, τίθενται σε ψηφοφορία. Παράλληλα διενεργείται και δημόσιος διάλογος μέσω του Ριζοσπάστη και της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης, όπου οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε μπορεί να τοποθετηθεί επί των θέσεων και να απευθυνθεί οριζόντια σε όλο το κόμμα.

Κεντρικός άξονας πραγμάτευσης του 22ου συνεδρίου είναι η επιδίωξη της μετάβασης του ΚΚΕ σε ένα «κόμμα έτοιμο για όλα», μάλλον ως γενίκευση του «κόμμα(τος) παντός καιρού» και η ευκταία κομματική λειτουργία ώστε να επιτευχθεί το παραπάνω (σελ. 5). Συνεπώς ο φακός μέσω του οποίου χρειάζεται να μελετηθεί το ογκώδες κείμενο των 131 σελίδων είναι το κόμμα και μάλιστα σε διττή μορφή · το κόμμα ως συλλογικό πολιτικό υποκείμενο και ως τρόπος λειτουργίας και οργάνωσης.

Πλαισίωση – Στόχος – Μέθοδος – Σχεδιασμός

Το κείμενο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη: στο πρώτο μέρος γίνεται μια αποτίμηση του διεθνούς και εγχώριου οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικού περιβάλλοντος, μέσα από το πρίσμα θέασης του ΚΚΕ, δηλαδή τη αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας, με γνώμονα ένα αντικαπιταλιστικό πρόταγμα και αποτελεί την πλαισίωση του κειμένου (σελ. 5-36). Το δεύτερο μέρος, το οποίο αποτελεί τον πυρήνα των θέσεων, αναφέρεται στη λειτουργία του κόμματος, με έμφαση στο πρώτο επίπεδο οργάνωσης του ΚΚΕ, τις Κομματικές Οργανώσεις Βάσης (ΚΟΒ), με εξαντλητικές και λεπτομερειακές αναφορές και αποτελεί το «επίδικο» του συνεδρίου (σελ. 37-77). Στο τρίτο μέρος διερευνάται η διείσδυση του κόμματος στο κίνημα, με αιχμή, αναμενόμενα, τον εργατικό-συνδικαλιστικό χώρο, άρα αποτελεί τη μέθοδο εκδίπλωσης των εσωκομματικών βελτιώσεων στο κοινωνικό πεδίο (σελ. 78-121). Και στο τέταρτο και σαφώς πιο σύντομο μέρος, γίνεται ένας σύντομος απολογισμός της ΚΕ και προτείνεται ένας σχεδιασμός για την επόμενη τετραετία (σελ. 122-131).

«Εγώ η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ…»

Του Στάθη Σταυρόπουλου

Ας υποθέσουμε ότι είμαι η κυρία Κίμπερλι Γκιλφόϊλ.

Πρώτον: Δεν θα με έστελναν πρέσβειρα στην Τουρκία. Εκεί παίζουν μεγάλα παιδιά. Όμως, εδώ που πλακωνόμαστε για τον Σαββόπουλο, θα με έστελναν.

Δεύτερον: Αν ήμουν η Κίμπερλι και με έστελναν εδώ, πριν καν δώσω τα διαπιστευτήριά μου, θα πήγαινα για προσκύνημα στην Ακρόπολη. Κι έτσι θα έκλεβα τις καρδιές όλων των Ελλήνων που, ως γνωστόν, ψοφάνε για κάτι τέτοια.

Αρχαιόθεν! Ήρθε ο Μάριος στην Αθήνα, υπέβαλε τα σέβη του στην Αθηνά, και οι Αθηναίοι του έστησαν άγαλμα και το παρασημοφόρεσαν (το άγαλμα).

Αμέσως μετά ήρθε ο Σύλλας στην Αθήνα και την… κατέκαυσε! Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ας μείνουμε στην εκδοχή των Ανθυπάτων που τους δοξάζουμε — και όχι των Ανθυπάτων που μας καίνε.

Αν, λοιπόν, ήμουν η κυρία Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, θα πήγαινα πρώτα απ’ όλα στην Ακρόπολη, εκείνη όμως προκρίνει να πάει πρώτα στα μπουζούκια και μετά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

ΓΑΖΑ, το Ισραήλ συνεχίζει τους βομβαρδισμούς με ΝΕΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ

Οι Ισραηλινοί βομβάρδισαν και πάλι με απίστευτη αγριότητα τη Γάζα.

Τουλάχιστον 91 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν, συμπεριλαμβανομένων 24 παιδιών. Περίπου 200 άλλοι τραυματίστηκαν.

Τώρα που όλοι οι όμηροι παραδόθηκαν, τα προσχήματα για τη συνέχιση της Γενοκτονίας άλλαξαν.

«Ο πρωθυπουργός (Νετανιάχου) κατηγορεί τη Χαμάς για «σαφή παραβίαση» της εκεχειρίας, καθώς ακροδεξιοί υπουργοί ζητούν επανέναρξη του πολέμου.» γράφει η βρετανική εφημερίδα The Guardian. Όσοι έλεγαν ότι «η συμφωνία θα έχει την τύχη της εκεχειρίας του Μαρτίου.» δυστυχώς δικαιώνονται.

Τώρα πλέον είναι ξεκάθαρο πως το σόου Τραμπ-Νετανιάχου για την δήθεν εκεχειρία ήταν για να βγάλει το Ισραήλ από την διεθνή απομόνωση και να στομώσει την παγκόσμια κατακραυγή για τη Γενοκτονία.

Η συνέργεια στο έγκλημα Ισραήλ-ΗΠΑ αποδεικνύεται συνέχεια.

«Σκότωσαν έναν Ισραηλινό στρατιώτη. Έτσι, οι Ισραηλινοί αντεπιτέθηκαν. Και θα πρέπει να αντεπιτεθούν», δήλωσε ο Τραμπ, δικαιολογώντας τον βομβαρδισμό, παρά το γεγονός ότι η Χαμάς σε ανακοίνωσή της αρνείται την ευθύνη για την επίθεση, αναφέροντας ότι παραμένει προσηλωμένη στη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.

Τα σύγχρονα Τάγματα Ασφαλείας…

Κύπρος: Η νέα Χάιφα του Νετανιάχου

Η εισροή Ισραηλινών εποίκων και επενδυτών στην Κύπρο έχει προκαλέσει συναγερμό στους Κύπριους και στους περιφερειακούς παρατηρητές, οι οποίοι βλέπουν αντανακλάσεις του παρελθόντος της Χάιφας στο παρόν της Λάρνακας. Πίσω από την άνθηση της αγοράς ακινήτων κρύβεται ένα βαθύτερο ισραηλινό σχέδιο αναδιαμόρφωσης της τάξης στην Ανατολική Μεσόγειο – ένα σχέδιο στο οποίο η Κύπρος αποτελεί ταυτόχρονα πύλη και προκεχωρημένο φυλάκιο.

Του Χαφέζ Αλ-Αγιούμπι
23 Οκτωβρίου 2025
Φωτογραφία: The Cradle

Τον περασμένο χρόνο, πολλαπλασιάστηκαν οι αναφορές για Ισραηλινούς που αγοράζουν γη και ακίνητα σε όλη την Κυπριακή Δημοκρατία, μέλος της ΕΕ. Αν και οι αριθμοί παραμένουν συγκρατημένοι, ο ρυθμός των αγορών έχει επιταχυνθεί. Ορισμένοι ερμηνεύουν αυτό το κύμα ως ένδειξη της παρακμής της ισραηλινής αυτοεικόνας ως «του ασφαλέστερου τόπου για τους Εβραίους».

Άλλοι το βλέπουν ως παράγωγο της μεταβαλλόμενης γεωπολιτικής αρχιτεκτονικής της Ανατολικής Μεσογείου, στην οποία η Κύπρος καταλαμβάνει κρίσιμο κόμβο στο διευρυνόμενο θαλάσσιο όραμα του Ισραηλινού Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Το νέο σύνορο

Η Κύπρος, το τρίτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, παραμένει διαιρεμένη από την εισβολή της Τουρκίας το 1974 στον βορρά, η οποία οδήγησε στην εγκαθίδρυση της μη αναγνωρισμένης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ). Περίπου 400.000 Τουρκοκύπριοι κατοικούν σε εκείνο το τμήμα υπό την κηδεμονία της Άγκυρας, ενώ η διεθνώς αναγνωρισμένη ελληνοκυπριακή Δημοκρατία στο νότιο τμήμα – με πληθυσμό 1,3 εκατομμυρίων – βλέπει πλέον τις ακτές της να γεμίζουν σταδιακά με ακίνητα ιδιοκτησίας Ισραηλινών.

Τα στατιστικά στοιχεία από μόνα τους αποκρύπτουν το ευρύτερο μοτίβο. Σύμφωνα με την Ελεγκτική Υπηρεσία Κύπρου, οι αγοραστές εκτός Ευρώπης τα τελευταία πέντε χρόνια προέρχονταν κυρίως από τον Λίβανο (16%), την Κίνα (16%), τη Ρωσία (14%) και το Ισραήλ (10%)

Παράλληλα, η εβραϊκή κοινότητα στην Κύπρο – περίπου 4.000 οικογένειες, δηλαδή σχεδόν 15.000 άτομα – έχει αυξηθεί από μόλις μερικές εκατοντάδες πριν από είκοσι χρόνια. Το 2003, υπήρχαν μεταξύ 300 και 400 άτομα, αριθμός που ανέβηκε στους περίπου 3.500 το 2018 – μια μέτρια αλλά συμβολικά ισχυρή αύξηση, ενισχυμένη από τρεις κρίσεις: την πανδημία COVID-19, τις αναταράξεις γύρω από τη δικαστική μεταρρύθμιση στο Ισραήλ και τον πόλεμο στη Γάζα.

Χώρες που έχασαν τους περισσότερους ανθρώπους στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Ενδιαφέρων Χάρτης που δείχνει που έχασαν τους περισσότερους ανθρώπους στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Υπάρχουν οι επιτήδειοι ουδέτεροι φυσικά!

Και οι μεγάλες δυνάμεις που βάζουν άλλους να πολεμούν γι' αυτούς.

Η Ελλάδα πάντα στην πρώτη γραμμή...

Αν και στη σωστή πλευρά της ιστορίας έπρεπε μετά τη λήξη του Πολέμου να συνεχίσει με τον εθνικό διχασμό να δίνει το πολύτιμο αίμα των παιδιών της μέχρι να εμπεδωθεί στην αποικία ποια είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας. 

Απλά οι δοσίλογοι άλλαξαν στρατόπεδο περνώντας σε αυτό του Νικητή επικυριάρχου αναλαμβάνοντας το τιμόνι της χώρας. 

Πολεμική οικονομία: Πιο πολύ ξεζουμιστείτε κι άμα λάχει σκοτωθείτε…

Merz besucht Artillerieschule in Idar-Oberstein

Του Διονύση Ελευθεράτου

Πόσα ακόμη χρήματα θα κοστίσει ο παροξυσμός πολεμικής προετοιμασίας που χαρακτηρίζει την ΕΕ; Πόσοι επιπλέον πόροι θα αφαιρεθούν από τους τομείς που (πρέπει να) καλύπτουν κοινωνικές και ανθρώπινες ανάγκες, για να «ντυθούν στο χακί» και να κατευθυνθούν οπουδήποτε ορίζουν οι πολεμικοί «παιάνες»;

Θεωρητικά, η απάντηση είναι δεδομένη. Θα ξοδέψουμε 800 δισ. ευρώ έως το 2030, έτος κατά το οποίο τα κράτη της ΕΕ πρέπει να είναι έτοιμα να πολεμήσουν με τη Ρωσία. Τούτο  το χρονικό ορόσημο θέτει η Κομισιόν, με την ακρίβεια που θα είχε κάποιος φορέας διοργάνωσης μεγάλων αθλητικών αναμετρήσεων. Ή (διαλέγετε και παίρνετε) με την παραζάλη που «δέρνει» προφήτες, έτοιμους να ανακοινώσουν πότε ακριβώς θα αφανιστεί ο κόσμος. Κι αν ακόμη ο πόλεμος δεν ξεσπάσει το 2030, οι στρατιωτικές δαπάνες των κρατών – μελών της ΕΕ θα αυξάνονται κατ’ έτος κατά 288 δισ. ευρώ μέχρι το 2035. Ήδη, το 2024 αυξήθηκαν  κατά 42%.

Στην πραγματικότητα, το «ξεζούμισμα» που (θα) υφίστανται οι κοινωνίες δύσκολα υπολογίζεται και δυσκολότερα χαλιναγωγείται. Στα «ψιλά» του Τύπου αλιεύει κανείς ειδήσεις για αναπροσαρμογές – φυσικά προς τα πάνω- κονδυλίων που εντάσσονται στο φάσμα της «πολεμικής οικονομίας». Τον Ιούλιο του 2025, η ΕΕ αποφάσισε ότι πρέπει να δεκαπλασιαστεί (!) ο προϋπολογισμός για τα έργα «στρατιωτικής κινητικότητας» και από 1,7 δισ. ευρώ να φθάσει στα 17 δισεκατομμύρια («Ναυτεμπορική», 20/10/2025). Ωσάν τα δισεκατομμύρια να είναι στραγάλια…

Τα έργα «στρατιωτικής κινητικότητας» αφορούν υποδομές (σε λιμάνια, δρόμους, γέφυρες, σιδηροδρόμους, κλπ) οι οποίες, ναι μεν δεν είναι αναγκαίες στην καθημερινή κοινωνική και εμπορική ζωή, αλλά κρίνονται απαραίτητες για τη γρήγορη μετακίνηση αρμάτων, βαρέων όπλων κ.α. Το θέμα, ασφαλώς, δεν είναι πόσο «μετρούν» 17 δισεκατομμύρια επί του συνόλου του θηριώδους ευρωπαϊκού «χακί» οικονομικού σχεδίου. Διότι, αν πυκνώσουν οι πολλαπλασιασμοί και άλλων «χακί» προϋπολογισμών, γίνεται εύκολα αντιληπτό πού θα οδηγήσουν οι αντίστοιχες αφαιμάξεις από το σώμα των κοινωνιών, οι οποίες ήδη καλούνται να αποδεχθούν όσες θυσίες «χρειαστεί».