Του Στάθη Σταυρόπουλου
Νερό SOS
Άλλο πράγμα η βροχή στο Κολωνάκι, κι άλλο στη Μάντρα. Η οπουδήποτε αλλού…
Η διαχείριση των υδάτων, ομβρίων, ύδρευσης και άρδευσης είναι μια ακόμα πονεμένη ιστορία στην Ελλάδα. Επί πολλές δεκαετίες.
Όλοι ξέρουν τι θα έπρεπε να έχει γίνει, και διαρκώς γίνεται το αντίθετο.
Γιατί; Όπως ακριβώς για τα φράγκα.
Πρώτα απ’ όλα το μπάζωμα. Από το κράτος, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους εκμαυλισμένους πολίτες.
Η έννοια “κοινή ωφέλεια” έχει απαληφθεί από τον δημόσιο λόγο και την κυβερνητική πολιτική πολλών κυβερνήσεων.
Τώρα όμως έχει φτάσει (και σ’ αυτό το ζήτημα) ο κόμπος στο χτένι.
Κι αρχίζει περί τα ύδατα ο χορός που χορεύτηκε για την ενέργεια και τόσα άλλα. Ο χορός της ιδιωτικοποίησης.
Για τα υπάρκτα και ανύπαρκτα προβλήματα της ύδρευσης και της άρδευσηςδεν εξαγγέλλονται έργα, αλλά εκφωνείται κινδυνολογία.
Όπως έγινε με τα τρένα, πρώτα σκοπίμως απαξιώθηκαν και στη συνέχεια
ιδιωτικοποιήθηκαν. Και φτάσαμε στα Τέμπη.
Το ίδιο θα γίνει και με το νερό.
Δεν πρόκειται για αναλγησία ή, έστω, αβελτηρία της κυβέρνησης, αλλά για σχέδιο, για στρατηγική ιδιωτικοποίησης.
Από τα ύδατα μπορούν να βγουν πολλά λεφτά για τους χρυσοκάνθαρους, όπως βγαίνουν από την ενέργεια, τους δρόμους κι άλλα πολλά.
Όταν θα αρχίσουμε να πληρώνουμε το νερό χρυσάφι, θα είναι αργά. Η κυβέρνηση δείχνει φανερά πού την πάει τη δουλειά! Και δεν της κάνουμε «δίκη προθέσεων», διότι έχει πολύ κακό προηγούμενο στη λεηλασία της «κοινής ωφέλειας», στα νοσοκομεία, στην εκπαίδευση, στην ενέργεια, στη στέγη, στις μετακινήσεις, παντού.
Υπήρξαν ο Προμηθέας και ο Επιμηθέας. Ο Προμηθέας προέβλεπε, ο Επιμηθέας έκλαιγε.
Το θέμα λοιπόν της τύχης των υδάτων (συνεπώς και της δικής του τύχης) ο ελληνικός λαός πρέπει να το προοικονομήσει. Πρέπει οι πολίτες να το αντιμετωπίσουν από τώρα, πριν να είναι αργά…
Ανάρτηση από: https://www.militaire.gr/
