Εθνικωλογικόν Εκδοτικόν Σημείωμα Μαρτίου
Από την εφ. ΕΝΩΣΙΣ που κυκλοφορεί…
Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να αναλύσει κανείς τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Ούτε έχει νόημα να επιρρίψουμε ευθύνες. Προσωπικά ό,τι είχα να πω το είπα στο προηγούμενο τεύχος της εφ. ΕΝΩΣΙΣ, από αυτή τη στήλη, σε άρθρο μου με τίτλο «Έχετε γεια, βρυσούλες», πριν γίνει το μεγάλο κακό. Προτείνω κάποιοι τουλάχιστον να το ξαναδιαβάσουν.
Δεν είμαι προφήτης, ούτε ιδιαιτέρως έξυπνος, ούτε είμαι ειδικός, ούτε έχω πτυχία Πολιτικών επιστημών, Οικονομίας ή Κοινωνιολογίας, ούτε είμαι επιστήμονας απ’ αυτούς που η Κύπρος είναι γεμάτη και κατανοούν τους όρους της υψηλής πολιτικής και της οικονομίας. Ξέρω μόνο πολύ καλά πως, ως Γιαλουσίτης Έλληνας, δεν έχω τίποτα άλλο πλην της πατρίδας μου. Κατέχω μόνο τον κοινό νου για να ξεχωρίζω το κακό από το καλό. Αυτό το έμαθα από τους γονείς μου, την Εκκλησία μου, τους δασκάλους μου, κοινώς την ΠΑΤΡΙΔΑ μου. Οπότε δεν με ενδιαφέρει να σας παίξω κι εγώ τον έξυπνο.
Λέω μόνο πως θα ’θελα να βρίσω όλους τους φίλους μου και αναγνώστες μου που ψήφισαν Αναστασιάδη, τη στιγμή μάλιστα που υπήρχε άλλη, πιο έντιμη επιλογή, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγουν στους άλλους απατεώνες, που με τα πέντε χρόνια διακυβέρνησής τους ανέβασαν τον Αναστασιάδη στην εξουσία. Θα ’θελα να τους πω λόγια βαριά, διότι ο θυμός μέσα μου είναι πολύς. Θα ’θελα να τους έβλεπα όλους γραμμή στην Πλατεία Ελευθερίας και, πριν τους φτύσω, να ακούσω έστω και τώρα ένα συγγνώμη, να ακούσω τουλάχιστον ότι δεν είχαν κάποιο συμφέρον προσωπικό από αυτήν τους την επιλογή. Θα ’θελα να βρίσω τους φίλους μου Ελένη Θεοχάρους και Πρόδρομο Προδρόμου, που, αντί να αντισταθούν στον Φύρερ και να ταυτίσουν το όραμά τους με τον λαό, όχι μόνο δεν σώπασαν, αλλά βγήκαν να τον υποστηρίξουν κιόλας. Θα ’θελα να βρίσω τον αγωνιστή του 2004, Χρίστο Κληρίδη, που, αντί να παραιτηθεί, στέλνει μηνύματα με το άι πατ του με προτάσεις για να βγούμε από το αδιέξοδο, ωσάν να είναι αμέτοχος της αλαζονείας του Αναστασιάδη. Θα ’θελα να βρίσω και τους φίλους μου Γιώργο Κολοκασίδη και Νικόλα Παπαδόπουλο, που έκαναν ελάχιστα ή τίποτα για να βοηθήσουν τον Γιώργο Λιλλήκα, ώστε να απαλλαγούμε από τον Αναστασιάδη. Θα ’θελα να βρίσω όλους αυτούς τους Ενωτικούς, που είτε ψήφισαν Αναστασιάδη, είτε κάποιους άλλους, επειδή δεν κατάλαβαν ότι οι επιλογές μας δεν ήταν ΑΚΕΛ ή Αναστασιάδης, αλλά γνωστοί προδότες ή Γιώργος Λιλλήκας, ο οποίος μπορεί να ήταν φυσανέμης, όμως τα τελευταία δέκα χρόνια της πολιτικής του ζωής, τουλάχιστον όσον αφορά το εθνικό ζήτημα, ΔΕΝ μπορούμε κατ’ ουδένα λόγο να του προσάψουμε τη ρετσινιά του Προδότη.
Να κερδίζαμε λίγο χρόνο θέλαμε. Τίποτ’ άλλο. Όμως ούτε αυτά έχουν νόημα πια. Ο Αναστασιάδης, μέσα σε λίγες μέρες, τα έδωσε ΟΛΑ, όπως ακριβώς ήταν αναμενόμενο και αρμόζει σ’ ένα άνθρωπο που το 2004 ήταν ο πρωταγωνιστής πράκτορας των Εγγλέζων, των Τούρκων, των Ευρωπαίων και των Αμερικανών. Τα έδωσε ΟΛΑ, ανοίγοντας την όρεξη ολωνών να μας δώσουν το τελικό χτύπημα. Αν δεν προσέξατε καλά, ο Οτσαλάν άναψε το πράσινο φως στους Τούρκους με την εκεχειρία του και ο Νετανιάχου, με την απολογία, ξαναφλερτάρει ανοιχτά τον Ερντογάν, ακριβώς την ίδια στιγμή που ο Ομπάμα νίπτει τας χείρας του στη Μέση Ανατολή και οι Ρώσοι αναμένουν να σπαράζουμε χαμαί για να μας κάνουν κάποια πρόταση προτού μας πάρουν και αυτοί τα υπόλοιπα βρακιά που μας έχουν απομείνει.
Ούτε και αυτά έχουν νόημα. Είναι θλιβερό. Μας έχουν κηρύξει πόλεμο και ακόμη να γίνει επιστράτευση ‒ και ούτε μπορεί πια να γίνει επιστράτευση. Είναι όντως αργά. Η κυπριακή και η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορούν να ονομάζονται ούτε ελληνικές ούτε κυπριακές. Μένει ΜΟΝΟ ο πατριωτισμός των Ελλήνων.
Ξεκαθαρίζω ξανά την θέση μου: Έλληνες δεν είναι αυτοί που κατέχουν ελληνικό ή κυπριακό διαβατήριο, ούτε αυτοί μου μιλούν ελληνικά. Μένει δηλαδή ένα μικρό ποσοστό, που ίσως δεν ξεπερνά το 20%, Ελλήνων σε Ελλάδα, Κύπρο και εξωτερικό, που ακόμη κουβαλούν τη συλλογική μνήμη των προγόνων μας και του πολιτισμού μας. Αυτός ο μικρός λαός καλείται τώρα να αντισταθεί, όχι μόνο στους εξωτερικούς εχθρούς αλλά και στους ελλαδιστανέζους των Αθηνών και τους κυπροέποικους της Λευκωσίας. Μαζί οι πανέλληνες ας αρθρώσουμε τον δικό μας λόγο, όχι αυτόν που είναι στραμμένος στη Δύση ή στην Ανατολή, αλλά αυτόν που κρύβεται βαθιά μέσα στα σπλάχνα της δικής μας ψυχής. Ας αρθρώσουμε τον ελληνικό λόγο και ας είμαστε η μειοψηφία. Ας βρούμε τρόπους να ενοποιήσουμε τις δυνάμεις μας σ’ ένα νέο εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο για μια ελληνική επανάσταση.
Το διακύβευμα δεν είναι η οικονομία. Το διακύβευμα είναι η πατρίδα μας, το ΕΘΝΟΣ μας. Τώρα πια δεν τη γλιτώνουμε με λόγια. Θέλει αίμα για να γυρίσει ο ήλιος και να δούμε μια άσπρη μέρα. Πρέπει να δράσουμε γρήγορα, προτού η τηλεόραση, το λάιφσταϊλ, οι οικονομιστές και οι ευρωλιγούρηδες ελλαδιστανέζους, μαζί με τους κυπροέποικους της Λευκωσίας, μεταλλάξουν όλον τον ελληνικό λαό σε μια μάζα που η μόνη σχέση που θα έχει πια με τον ελληνισμό είναι ότι θα μιλά κουτσά στραβά τα ελληνικά.
Ας μετατρέψουμε τον θυμό μας σε δημιουργία, ας βρούμε τους τρόπους να ξεκάνουμε τις κυβερνήσεις μας. Ας βρούμε τρόπους επικοινωνίας αναμεταξύ μας και ας δημιουργήσουμε μαζί μια νέα βουλή, μια βουλή όχι των κομμάτων αλλά των Ελλήνων. Ας βρούμε τρόπους να φτιάξουμε νέες τράπεζες, νέα σχολεία, νέα μυαλά.
Όσοι πιστοί…
Του Βάσου Φτωχόπουλου
Ανάρτηση από:http://vasosftohopoullos.wordpress.com
