Μνημόνιο 3 made in syriza!!!
Ησύχασε μου λένε κάποιοι φίλοι, δεν υπήρχε άλλος δρόμος, ο εκβιασμός ήταν μεγάλος, τι να κάναμε, θα μας έσπρωχναν έξω από το ευρώ. Και πάλι όσο και να το θέλω, δε μπορώ να ησυχάσω. Και πως;
Όταν η πατρίδα μας πουλιέται, με νοιάζει αν ο μεσίτης είναι δεξιός ή αριστερός;
Όταν η πατρίδα μας ξεφτιλίζεται με νοιάζει αν θα ξεφτιλισθεί κι η όποια κυβέρνηση δεν κατάφερε να σταματήσει τα κοράκια;
Όταν ο ελληνικός πληθυσμός φτωχοποιείται για άλλη μια φορά τόσο βάναυσα, να σωπάσω, γιατί;
Γιατί κυβερνά η αριστερά και μήπως ένα αριστερό μνημόνιο είναι αλλιώτικο από το φιλελέδικο ή το πασοκικό;
Καταρχήν δεν υπάρχουν αριστερά και δεξιά μνημόνια. Υπάρχουν μόνο μνημόνια-ταφόπλακες.
Μέχρι χθες παλεύαμε κόντρα σ όλο το πολιτικό σύστημα με σημαία την αξιοπρέπεια, την ανθρωπιά, τη δικαιοσύνη.
Τώρα που στηρίζουμε την ύπαρξή μας, σε τι; Σ αυτά που μέχρι χθες πετροβολούσαμε? Κι αυτό είναι αριστερή συνείδηση? Αριστερή διαχείριση ναι, συνείδηση όχι.
Κι όμως, κάποιοι έχουμε ακόμα συνείδηση, κάποιοι έχουμε ακόμα μνήμη. Όταν οι εκ δεξιών μας, ψήφιζαν μνημόνια με την λογική των εκβιασμών, με τη λογική πως δεν υπήρχε άλλη διέξοδος, εμείς τους πετροβολούσαμε. Τώρα τους δικαιώνουμε. Έγινε το τρίτο μνημόνιο η κολυμπήθρα του Σηλωάμ που μέσα της θα εξαγνιστεί όλη η βρώμα του πολιτικού συστήματος κι αυτό εμείς πρέπει να το ανεχθούμε.
Ε όχι λοιπόν, είναι και κάποιοι από κείνο το σκαρί φτιαγμένοι, που δεν συνθηκολογούν με τους χειρότερους εφιάλτες τους. Είναι και κάποιοι που δεν δέχονται ν ακούνε <σώπα>, είναι και κάποιοι που δεν μπορούν να κοιτάξουν το διπλανό τους που μέχρι χθες <διαφώτιζαν>, και να του πουν τα εντελώς αντίθετα. Που χαμηλώνουν τα μάτια και ντρέπονται γιατί βρέθηκαν στο δρόμο κάποιων ανθρώπων και άθελά τους, τους παραπλάνησαν.
Κι επειδή δεν είμαστε όλοι προσωπολάτρες, διότι τι σκατά αριστεροί θα ήμασταν, το έργο δε μπορεί να γίνει μελό, λυπούμεθα. Άλλο ν αναγνωρίζεις το μέγεθος του εκβιασμού που υπέστη ο πρωθυπουργός, άλλο να αναγνωρίζεις τα βρώμικα τερτίπια της οικονομικής μαφίας κι άλλο να ντύνεις την συνθηκολόγηση ενός λαού με τους βιαστές του, με συναισθηματικό μανδύα προσωπικής συμπάθειας. Διότι ουδόλως μ ενδιαφέρει ο έρπης του πρωθυπουργού, όταν τα 2/3 του πληθυσμού δοκιμάζονται καθημερινά από τις πολιτικές των μνημονίων. Διότι ουδόλως μ ενδιαφέρει αν πικράθηκε ο πρωθυπουργός ή αν ζορίστηκε ή δεν ξέρω γω τι, όταν καθημερινά ζούμε στο πετσί μας την πίκρα, την αβεβαιότητα, το καθημερινό ζόρι της επιβίωσης.
Ως εδώ λοιπόν. Έχω το δικαίωμα και να φωνάξω, και να διαφωνήσω ανοιχτά και να πετροβολήσω και να κρίνω και να τρίψω τα μνημόνια στις μούρες αυτών που μέχρι χθες έλεγαν <όχι>. Διότι δεν μας είπαν τόσο καιρό πως θα πάμε στο παζάρι κι ότι κάτσει. Μας είπαν μνημόνια τέλος.
Ας τραβήξει κι άλλο το σκοινί ο πρωθυπουργός, έτσι κι αλλιώς θα σπάσει. Εγώ να μην είμαι στο ίδιο καράβι με τα ποτάμια και τις φώφες. Ας είμαι δίπλα σε μια μικρή βαρκούλα μα να ξέρω πως όλοι είναι σύντροφοι κι όχι ότι λάχει. Σύντροφοι που έχουν το ίδιο αίμα με μένα. Κι αν κάποιοι καταλάβουν ακόμη καλύτερα, αν όχι, δεν θα είμαι εγώ που θα συναινέσω στο μπαστάρδεμα του ΣΥΡΙΖΑ με ποτάμια φώφες και άλλα πτηνά. Ως εδώ.
ΥΓ. και να μην ακούσω πάλι το γνωστό για το μπαμπούλα της δραχμής. Οφείλαμε να είχε γίνει ήδη, χθες, μελέτη να υπήρχε πρόγραμμα σε περίπτωση που θα γυρνούσαμε στη δραχμή. Όμως ποτέ δεν είναι αργά.
Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr
