Της Ισμήνης Λασκαράτου
Αν θελήσει κάποιος να γράψει για την κατάσταση του υγειονομικού συστήματος στην Ελλάδα δε θα ξέρει, αλήθεια, από που να ξεκινήσει. Από τα πολλαπλά κρούσματα υπερκόπωσης και καταρρεύσεων του προσωπικού, από την προτροπή του Υπουργού Υγείας να μην παθαίνουν ανακοπή οι ασθενείς κυριακάτικα ή από τις δεκάδες νομοθετικές τροπολογίες που έρχονται τα τελευταία χρόνια, συχνά κρυμμένες μέσα σε άσχετα νομοσχέδια και προωθούν την ιδιωτικοποίηση του εθνικού συστήματος υγείας;
Ο δρόμος για τα ΣΔΙΤ, τη σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, σε πλευρές λειτουργίας των δευτεροβάθμιων νοσοκομείων έχει γίνει εδώ και καιρό με διάφορες νομικές μεταρρυθμίσεις. Στο ψυχιατρικό τομέα εισήχθη αυτή η λογική με το πρόσφατο νόμο για τη ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Όσον δε αφορά στον πρωτοβάθμιο τομέα περίθαλψης, την οδοντιατρική φροντίδα και τη γηριατρική περίθαλψη, η έλλειψη δημόσιων δομών εδώ και δεκαετίες αφήνει πεδίο δόξης λαμπρό για τα δόντια των ιδιωτών αρπακτικών.
Είναι γνωστή η πολιτική της ΕΕ σχετικά με το σύστημα υγείας, η νεοφιλελεύθερη ατζέντα σχετικά με την εμπορευματοποίηση του κοινωνικού αγαθού της υγείας. Είναι διατυπωμένη η πολιτική κατεύθυνση για το άνοιγμα και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας στο χώρο της υγείας. Στην Ελλάδα όμως συνεχίζει να μας κάνει έκπληξη-ω μάλλον παραμένουμε αφελείς ή ρομαντικοί- το πόσο απροκάλυπτα προωθούνται αυτές οι μεταρρυθμίσεις και η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα χωρίς να έχουν εξασφαλιστεί έστω τα βασικά στο ΕΣΥ.
Στην κυβέρνηση της ΝΔ, από ότι φαίνεται ούτε η δημόσια εικόνα τους δε τους απασχολεί, αφού ξαναέβαλαν Υπουργό Υγείας το γνωστό Γεωργιάδη, η αναίδεια του οποίο υπερβαίνει μόνιμα την άγνοια του. Υπουργό Υγείας άνθρωπο που κατηγορήθηκε για το σκάνδαλο Novartis και σώθηκε λόγω αρχειοθέτησης. Ούτε η παταγώδης αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπιστεί η πανδημία του covid αφού δε γλιτώσαμε τους χιλιάδες θανάτους και την κρίση διαρκείας του ΕΣΥ, δε τους έπεισε να μαζευτούν, έστω για λίγο. Να καλύψουν έστω προσωρινά καμία τρύπα. Κι όμως, συνεχίζουν ακάθεκτοι το καταστροφικό τους έργο.
Είναι τόσο μιανιασμένοι να υπερασπιστούν τα ιδιωτικά συμφέροντα και να μοιράσουν την πίτα στα αρπακτικά των πολυεθνικών ομίλων, που δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα. Εδώ η ίδια η κόρη του πρωθυπουργού, Σοφία Μητσοτάκη, εργάζεται σε υψηλόβαθμη θέση στο επενδυτικό fund της CVC, στο οποίο ανήκει ο μεγαλύτερος όμιλος ιδιωτικών κλινικών στην Ελλάδα, o Ηellenic Healthcare Group με εννέα θεραπευτήρια πανελλαδικά. Ο ίδιος όμιλος που σχεδιάζει την ίδρυση του πρώτου ιδιωτικού πανεπιστημίου ιατρικής και νοσηλευτικής, μετά και τη ψήφιση του τελευταίου εκπαιδευτικού νόμου.
Κοιτώντας τη διαμορφούμενη κατάσταση όσον αφορά την ιδιωτικοποίηση του συστήματος Υγείας, ας επιχειρήσουμε να θέσουμε ορισμένα ερωτήματα:
Ενέκριναν τα απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή, για να ξαλαφρώσουν τις λίστες αναμονής, είπαν. Ποιο νοσηλευτικό προσωπικό θα τα δουλεύει; Αυτό που δε φτάνει ούτε στην πρωινή βάρδια, ώστε να δουλέψουν όλες οι χειρουργικές αίθουσες και τα νοσοκομεία καταλήγουν να δουλεύουν-στην πρωινή βάρδια-με τις μισές αίθουσες κλειστές;
Θα κυνηγήσουμε το φακελάκι διατυμπανίζει το Υπουργείο. Από ποιους; Τους μεγαλοδιευθυντάδες, τους μεγαλοκαθηγητές που τρώνε με χρυσά κουτάλια και δεν τους αγγίζει κανείς; Οι μισοί από αυτούς είναι διπλοθεσίτες, σύμβουλοι σε φαρμακευτικές κι ασφαλιστικές εταιρίες.
Θέλουμε να ενισχύσουμε τις απομακρυσμένες περιοχές, το σύστημα υγείας των νησιών λένε. Γιατί δεν τα ενισχύουν με τους στρατιωτικούς γιατρούς, που εδώ και χρόνια και απόλυτα νόμιμα δουλεύουν και στα στρατιωτικά νοσοκομεία και στα ιδιωτικά, Γιατί δεν ακουμπούν αυτή τη συντεχνία που τρώει από δυο μεριές;
Χρειάζεται να χτυπήσουμε τη διαρροή νέων γιατρών στο εξωτερικό, λένε. Πως θα το κάνουν, αν δεν ενισχύσουν την εκπαίδευση των ειδικευομένων; Αν δεν εκσυγχρονίσουν την εκπαίδευση τους, σπάζοντας κι αυγά με το καθηγητικό κατεστημένο; Αν δε δημιουργήσουν αξιοπρεπείς κι ασφαλείς συνθήκες εργασίας για τους νέους γιατρούς στο ΕΣΥ που καταλήγουν να εφημερεύουν για 60 και 70 ασθενείς μόνοι τους; Είναι επόμενο πως αυτή η διαρροή νέων γιατρών σημαίνει πλήγμα στην ποιότητα των υπηρεσιών υγείας. Σημαίνει ΕΣΥ που λειτουργεί με απαρχαιωμένες μεθόδους και δεν επιδιώκει τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση των παροχών του. Για να γίνουν όμως αυτά χρειάζεται να πέσει χρήμα, κρατική χρηματοδότηση που καταπώς φαίνεται προτιμά η κυβέρνηση να τη δίνει στα rafal και τις στρατιωτικές δαπάνες του ΝΑΤΟ παρά στην υγεία.
Πως να λειτουργήσει ένα σύστημα υγείας με το νοσηλευτικό προσωπικό να δουλεύει βάρδιες μέχρι τα 65; Με τις νέες προσλήψεις να είναι τόσο τραγικά λίγες που δεν καλύπτουν τα οργανικά κενά. Να σημειωθεί δε πως οι οργανικές θέσεις έτσι κι αλλιώς μειώθηκαν με τους μνημονιακούς νόμους και είναι πολύ πίσω από τα διεθνή επιστημονικά τεκμηριωμένα στάνταρ για την αναγκαία αναλογία νοσηλευτών-ασθενών ανά τμήμα. Έχουμε λοιπόν νοσηλευτικά τμήματα υποστελεχωμένα, νοσηλευτές να δουλεύουν με κομμένα ρεπό και άδειες, με καθηλωμένους μισθούς, με τα πιο υψηλά ποσοστά εργασιακής εξουθένωσης στην Ευρώπη. Για ποια ασφάλεια προσωπικού κι ασθενών μιλάμε; Και το κερασάκι στην τούρτα ήρθε βέβαια με την ψήφιση της εξαήμερης εργασίας για επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας, όπως είναι και τα νοσοκομεία.
Μετά το άνοιγμα του ιδιωτικού σε γιατρούς του ΕΣΥ, επιτρέπουν με νέα ψηφισμένη τροπολογία να χρησιμοποιούν οι ιδιώτες το ΕΣΥ για εξέταση στα εξωτερικά ιατρεία ή χειρουργεία. Ιδιώτες γιατροί θα μπορούν να συνεργάζονται με το προσωπικό του δημόσιου νοσοκομείου το οποίο και θα πρέπει να πληρώνουν από τις αμοιβές που θα λαμβάνουν από τους ασθενείς. Ενώ παράλληλα θα αξιοποιούν πλήρως και τις υποδομές των νοσοκομείων τις χειρουργικές αίθουσες τις κλίνες αλλά και όλο το υγειονομικό υλικό, που πληρώνει πάλι ο ασθενείς μέσω των εισφορών του. Τους στρώνουμε δηλαδή το κόκκινο χαλί να μπουν να μασουλήσουν και στο δημόσιο.
Ποιος θα ελέγχει την ποιότητα και θα αξιολογεί αυτούς τους γιατρούς; Όπως αντίστοιχα σ΄αυτόν καθαυτόν τον ιδιωτικό τομέα, που τόσο παινεύουν τα νεοφιλελέ παπαγαλάκια, ποιος αξιολογεί την ποιότητα παροχής των παροχών υγείας; Τα πληρωμένα ISO; Ή οι ασθενείς που μέσα στην αγωνία τους προστρέχουν στον ιδιωτικό τομέα και καταλήγουν σε γιατρούς-manager-influencer ανάλογα με τον ποιον προωθεί η κάθε ασφαλιστική;
Μιλούν για αξιοκρατία, Αν δε χτυπήσεις όμως τα συμφέροντα των μεγαλοδιευθυντάδων του ΕΣΥ, το μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί από φαρμακευτικές εταιρίες και εταιρίες ιατρικών υλικών και μηχανημάτων στα ιατρικά και διοικητικά κλιμάκια του ΕΣΥ, τις μαύρες σακούλες που κυκλοφορούν και μέσα στα ιδιωτικά θεραπευτήρια, αν δεν αλλάξεις αυτό το σύστημα της διαπλοκής στις προμήθειες, πως θα οικοδομήσεις την αξιοκρατία;
Αν δεν υπάρξει κεντρικά σχεδιασμένο, εκσυγχρονισμένο, ελεγχόμενο κι αδιάβλητο σύστημα προμηθειών θα συνεχίζεται το φαγοπότι στις πλάτες των ασθενών.
Η υγεία, ως κοινωνικό αγαθό, η προσβασιμότητα κι η ποιότητα της παροχής των υγειονομικών υπηρεσιών, αντικειμενικά αποτελούν ένα μεγάλο κοινωνικό ζήτημα, που θα διογκωθεί προσεχώς. Αν δεν το απαντήσουμε από την οπτική μίας εργατικής, κοινωνικής πολιτικής που θα κοντράρεται με τα ιδιωτικά συμφέροντα σε όλα τα επίπεδα κι αν δε συσπειρωθεί το μαχόμενο υγειονομικό κίνημα, με τους ασθενείς και τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία για να διεκδικηθεί ένα σύγχρονο, αναβαθμισμένο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας, δε θα καταφέρουμε να βάλουμε φρένο στο αντιδραστικό ρέμα που μας έχουν σπρώξει.
Ανάρτηση από: https://kommon.gr/
