Του Πέτρου Αργυρίου
Πλούσια και ανούσια η ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών.
Η χούντα των ντόπιων τοποτηρητών του μνημονίου κλυδωνίζεται από σεισμικές δονήσεις. Τα ποντίκια θέλουν να εγκαταλείψουν τη βαρκούλα την οποία ίδια ροκάνισουν και δεν μπορούν.
Η ομερτά έχει αρχίσει να σπάει. Οι βαρόνοι των εξοπλιστικών ανησυχούν βαθύτατα για το σπάσιμο του αποστήματος που τους έτρεφε δεκαετίες ολόκληρες, απομυζώντας (ή μάλλον απομιζόντας εκ της λέξεως Μίζα) το ελληνικό δημόσιο και κατά συνέπεια τον ελληνικό λαό.
Τα θαλασσοδάνεια του ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου θα πνίξουν πολλούς από αυτούς βρίσκονταν στον αφρό με δανεικά και αγύριστα.
Και όπως τονίσαμε παλαιότερα, αυτή είναι μόνο η αρχή της αποκάλυψης της οικονομικής αλητείας που χαρακτήριζε τις συστημικές τράπεζες πολύ περισσότερο από το ΤΤ.
Η Κύπρος συνεχίζει να κυνηγά τον Βγενόπουλο γιατί την διέφθειρε, διασφαλίζοντας ότι και αυτή θα έχει τη μοίρα της Ελλάδας.
Το γυαλί ραγίζει. Το πλεκτό ξεπλέκεται. Ο ιστός της αράχνης καταρρέει.
Η πολιτικοτραπεζική συμμορία των τελευταίων τριάντα χρόνων που κατέστρεψε τη χώρα πρώτα για να πλουτίσει και έπειτα για να διασφαλίσει τα κέρδη της, αρχίζει πλέον να βουλιάζει μαζί της. Για πρώτη φορά οι μοίρες μας αρχίζουν να συνδέονται καθοδικά.