Του Αλέκου Μιχαηλίδη
We don’t need no educationWe don’ need no thought controlNo dark sarcasm in the classroomTeachers leave them kids aloneHey teachers leave them kids alone!All in all it’s just another brick in the wallAll in all you’re just another brick in the wall.
PINK FLOYD
Το κερασάκι στην τούρτα, μετά τη δήλωση του Μουσταφά Ακιντζί ότι «το εκπαιδευτικό σύστημα στη νότια Κύπρο δεν είναι ειρηνικό», έβαλε προχθές ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα, εξαγγέλλοντας τη δημιουργία Τεχνικής Επιτροπής για την Παιδεία, με αφορμή τις πρόσφατες επιθέσεις κατά Τουρκοκυπρίων, ούτως ώστε να εξεταστεί το πώς η εκπαίδευση μπορεί να συμβάλει στη μετατροπή των συγκρούσεων, στην ειρήνη, στη συμφιλίωση και στην αντιμετώπιση της προκατάληψης, των διακρίσεων, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του εξτρεμισμού.
Η ιδέα, προφανώς, ήταν του κατοχικού ηγέτη, ο οποίος χαρακτήρισε την απόφαση σημαντική, δηλώνοντας ότι η Κύπρος έχει ανάγκη από μια κουλτούρα ειρήνης. «Η μη ανεκτικότητα, η μη ανοχή, τα ρατσιστικά επεισόδια εναντίον Τ/κ στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα μας οδήγησαν στη δημιουργία μιας τέτοιας επιτροπής για την παιδεία. Γιατί η μελλοντική γενιά πρέπει να ανατραφεί με κουλτούρα ειρήνης και ανεκτικότητας. Το μέρος για να γίνει αυτό είναι η οικογένεια και στη συνέχεια το σχολείο και ξεκινώντας από αυτά να συνεχίσει. Θεωρώ ότι είναι μια σημαντική απόφαση. Πιστεύουμε ότι σε αυτό το θέμα σύντομα θα γίνουν χρήσιμες εργασίες για να μπορέσουν οι κοινότητές μας να ετοιμαστούν για το μέλλον», διαλάλησε ο Μουσταφά Ακιντζί.
Τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου, με λίγα λόγια. Ο Κύπριος Ακιντζί, όπως φαίνεται, αγνοεί ότι η παιδεία και η εκπαίδευση στο ψευδοκράτος δημιουργεί μια μελλοντική γενιά ανίκανη να προωθήσει την ειρήνη. Από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Γιορτάζεται η εισβολή, γιορτάζεται η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, οι προτομές του σφαγέα Κεμάλ Ατατούρκ είναι περισσότερες από τις ταμπέλες στους δρόμους της κατεχόμενης Κύπρου, για να μη μιλήσουμε περί «ειρηνευτικής επιχείρησης».
Επομένως, προτού αρχίσει τις εργασίες της η Τεχνική Επιτροπή για την Παιδεία, θα πρέπει μάλλον να συνεννοηθεί είτε με τον Άιντα είτε με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη είτε με τον Ακιντζί (;) για το ποια παιδεία θα προάγει. Ποια παιδεία θα «εδραιώσει» τη χιλιοειπωμένη ειρήνη, τη στιγμή που οι σφαγές των Κοντεμενιωτών το 1958, οι βομβαρδισμοί της Τηλλυρίας το 1964, οι απειλές κατά πολιτών το 1967, η εισβολή το 1974, οι δολοφονίες εθνοφρουρών στην Πράσινη Γραμμή, οι δολοφονίες των Ισαάκ και Σολωμού το 1996 έγιναν δεκτά ως «επεισόδια» και «ταραχές»; Αυτό προωθεί την ειρήνη ή την «αποδοχή» της κατοχής;
Μας περιπαίζουν μαζικώς. Εξέρχονται των συνομιλιών χασκογελώντας και δηλώνοντας «πρόοδο», ενώ το μόνο πράγμα που προοδεύει είναι οι κατά καιρούς απαιτήσεις του λαίμαργου κατοχικού ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί. Κι αλήθεια, ο τόπος έχει ανάγκη από μια ειρήνη που δεν είχε ποτέ. Ειρήνη, όμως, κατόπιν δικαιοσύνης και αφού αντιμετωπιστούν τα γεγονότα ως έχουν. Διότι η Τεχνική Επιτροπή για την Παιδεία, που έγινε δήθεν για να φέρει την ειρήνη και να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό, θα λειτουργεί υπό τις κάννες των όπλων των 40.000 Τούρκων στρατιωτών κι αυτό αποτελεί φιάσκο δίχως προηγούμενο. Εν τω μεταξύ, ο κύριος Ακιντζί μπορεί αν θέλει να ψάξει το «ειρηνικό εκπαιδευτικό σύστημα» στα κατεχόμενα σπίτια μας, στα στρατόπεδα του κατοχικού στρατού, στα γκρεμισμένα νεκροταφεία, στα βιβλία που έρχονται από τη «μητέρα Τουρκία», στους τοίχους των σχολείων του ψευδοκράτους, στον Πενταδάχτυλο. Υπό το φως αυτών θέλουμε να χτίσουμε ειρήνη ή θα είναι κι αυτή διζωνική; Άλλη η ειρήνη του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κρατιδίου κι άλλη του ελληνοκυπριακού. Πού βόσκουμε, αλήθεια;
Ανάρτηση από: http://www.galatikohorio.com
