Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2019

Η οργή της Ρεπούση και η άγνοια των «εκσυγχρονιστών»

Του Ανδρέα Σταλίδη
Οι Έλληνες εδώ και 2500 χρόνια μπορεί να έχουν αλλάξει πολιτισμικό και θρησκευτικό υπόδειγμα, αλλά έχουν διαχρονικά ένα κοινό στοιχείο, αναπόσπαστο της ταυτότητάς τους. Όταν συνέρχονται σε πολιτεία αναφέρονται στα μετα-φυσικά, αναφέρονται στα Θεία. Όποια κι αν είναι αυτά. Όταν ξεκινούν κάτι, το ξεκινούν με επίκληση σ’ αυτά. Να λοιπόν, αυτός είναι ο συνδετικός κρίκος της συνέχειας του ελληνισμού.
Δεν είναι ανάγκη, δεν είναι προϋπόθεση δηλαδή, να ακολουθεί κανείς σε όλο του τον ιδιωτικό βίο απαρέγκλιτα τις παραδόσεις και τα έθιμα αυτής της θρησκευτικότητας. Διότι εκείνη την ώρα δεν είναι το άτομο του εαυτού του, γίνεται μέρος μίας συλλογικότητας.
Όταν όμως το άτομο συνέρχεται με άλλα άτομα σε «πόλιν», είτε στην Εκκλησία του Δήμου, είτε σε πολεμική εκστρατεία, είτε σε συμπόσιο, είτε σε Μυστήριο της Εκκλησίας, είτε πριν τον Αγώνα αντίστασης κατά του κατακτητή ή Επανάστασης, είτε όταν γράφει Σύνταγμα νέου κράτους, είτε όταν μπαίνει νέο έτος, ημερολογιακό ή – ναι! – σχολικό, επικαλείται τα Θεία.
Έρχεται λοιπόν το τεράστιο μέγεθος που ακούει στο όνομα Μαρία Ρεπούση και μας λέει το 2019 ότι «εξοργίζεται», ότι είμαστε, λέει, «φονταμενταλιστικό κράτος» για ποιο λόγο; επειδή αρχίζει η σχολική χρονιά με αγιασμό και επειδή οι υπουργοί παιδείας ανεξαιρέτως παρευρίσκονται σε αγιασμό κάθε χρόνο.

Δεν επιδεικνύει όμως άγνοια των ελληνικών πραγμάτων, αλλά και των διεθνών. Αν είμαστε «φονταμενταλιστικό κράτος» εμείς, τότε τι είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, στο οποίο συμβαίνουν τα κάτωθι:
  1. Η Βασίλισσα είναι ταυτόχρονα Κεφαλή του Κράτους και Κεφαλή της Εκκλησίας (πιο περιπεπλεγμένο κράτος με την Εκκλησία, πεθαίνεις)
  2. Στο ετήσιο μήνυμά της τα Χριστούγεννα (και όχι την 1η Ιανουαρίου ή κάποια άλλη ημερομηνία) αναφέρεται συχνά στον Χριστό
  3. Εικοσιέξι (26) βουλευτές της Βουλής των Λόρδων είναι εξ ορισμού συγκεκριμένοι Επίσκοποι της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Όποιος εκλεγεί επίσκοπος, αναλαμάνει και νομοθετικό έλεγχο. Απίστευτο ε; Ούτε στο Ιράν!
  4. Και τα δύο Κοινοβούλια (των Κοινοτήτων και των Λόρδων) ανοίγουν πάντα με προσευχές. Το πρώτο με τον ιερέα της τοπικής εκκλησίας και το άλλο με έναν από τους επισκόπους – βουλευτές,
  5. Το ένα τρίτο (>30%) περίπου των δημοσίων σχολείων της χώρας ανήκει στην Αγγλικανική Εκκλησία ή σε κάποια άλλη Εκκλησία (πχ Καθολική κλπ)
  6. Στο 70% περίπου των δημοτικών σχολείων οργανώνεται κάθε χρόνο ένα θεατρικό έργο από τα παιδιά με θέμα τη Γέννηση του Χριστού.
  7. Έχουν θρησκευτικό τίτλο τιμής μέχρι και για τις πόλεις τους. City δεν είναι μία μεγάλη πληθυσμιακά πόλη, αλλά μία πόλη που διαθέτει Καθεδρικό Ναό. Οι άλλες είναι απλώς towns.
[Συνδέσμους για όλα αυτά δεν δίνω, ας κάνει έναν κόπο να τα επιβεβαιώσει]
Ανάρτηση από: https://www.antibaro.gr