Του Ιωσήφ Λουκέρη
Πίσω από αυτό το τραγελαφικό ντουέτο της συμφοράς, Μάκη – Γιατρομανωλάκη, πίσω από αυτή την αμερικανιά του αισχίστου είδους, κρύβονται πολλά:
Κρύβεται η άγαρμπη προσπάθεια του Κούλη να αλώσει τον κεντροαριστερό χώρο προσεγγίζοντας την ιερή για την κεντροαριστερά ΛΟΑΤΚΙ «κοινότητα», με την πρόσληψη ενός δηλωμένου gay στην κυβέρνησή του (και με την υπόνοια ότι υπάρχουν ήδη και αρκετοί αδήλωτοι), ενώ παράλληλα κρύβεται και η προσπάθειά του επαγγελματία διαγγελματία πρωθυπουργού να συγκρατήσει τα τελευταία απομεινάρια στη Ν.Δ., κλασσικών συντηρητικών, με τον τονισμό της «υπουργοποίησης» του Βορίδη -σαν να μην ήταν ήδη Υπουργός (αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων) ο συγκεκριμένος κύριος.
Επίσης, ο θόρυβος του κακότεχνου πυροτεχνήματος του Κούλη καλύπτει ορισμένα δυσώδη σημεία του τελευταίου ανασχηματισμού, όπως π.χ. την τοποθέτηση στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων του πιο φανατισμένου και θρασύ νεοφιλελεύθερου εν Ελλάδι Κ. Χατζηδάκη (η τοποθέτηση του Ερντογάν στο Υπουργείο Αμύνης ίσως να ήταν λογικότερη).
Βεβαίως και το λιώσιμο του Έλληνα από τις συνεχείς καραντίνες, διασκεδάζεται από την ενασχόληση με την τολμηρή συγκατοίκηση υπό την αυτήν πολιτικήν στέγην των δύο ανδρών, όπως και άλλα πολλά, επικίνδυνα για την χώρα και τους πολίτες της «έργα και ημέρες» της κυβέρνησης.Όμως, ενώ για την κάλυψη των παραπάνω πολιτικών φαινομένων, δια του παραπετάσματος της σύζευξης Μάκη – Γιατρο-μανωλάκη, χρειάστηκε να επιστρατευθεί όλη η δύναμη της τηλεοπτικής προπαγάνδας, ένα μείζον θέμα περνά μέχρι τώρα, με μεγάλη άνεση, απαρατήρητο:
Ο ακριβής τίτλος του αλιευθέντος από τα μολυσμένα νερά του Ποταμιού κ. Γιατρομανωλάκη είναι «Υφυπουργός Σύγχρονου Πολιτισμού». Ο «Σύγχρονος» πολιτισμός είναι μια έννοια εξαιρετικά αόριστη, ασαφής και δυσνόητη σε όλη την υφήλιο, αλλά κυρίως στην Ελλάδα και, καθώς κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να την εξηγήσει (ούτε καν ο ίδιος ο Υφυπουργός, που αρκείται στο να δηλώνει και να ξαναδηλώνει υπερηφάνως την ήδη υπερηφάνως δεδηλωμένη ομοφυλοφιλία του), γεννώνται πολλά ερωτήματα: Τι εστί σύγχρονος πολιτισμός; Πώς εκφράζεται; Εδράζεται, κατάγεται, «πατάει» τέλος πάντων κάπου, ή ορίζει την ύπαρξή του απορρίπτοντας κάθε τι παλιό, διαμελίζοντας έτσι, θεσμικά, τον ελληνικό πολιτισμό; Ποια η σχέση του σύγχρονού πολιτισμού με την ομοφυλοφιλική κοινότητα που συνεχώς πιπιλάει σαν καραμέλα ο Υφυπουργός; Γιατί αν ο «σύγχρονος πολιτισμός» έχει σχέση με το «ιδίωμα» της ομοφυλοφιλίας, τότε δεν είναι καθόλου σύγχρονος: Σαπφώ, Αλκιβιάδης, ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ’, Καβάφης, Χατζιδάκις κ.α. είναι ομοφυλόφιλοι, που έχουν συντελέσει από τα αρχαία μέχρι τα νεότερα χρόνια, άλλος πολύ, άλλος λίγο, στην δημιουργία του συνεχούς και αδιαίρετου ελληνικού πολιτισμού -χωρίς βεβαίως κανείς από αυτούς να χρησιμοποιήσει την δηλωμένη ή αδήλωτη ομοφυλοφιλία του για να ανέλθει κοινωνικά ή πολιτικά! Ακόμα και αν δεχτούμε αυτή την παράλογη διαίρεση γιατί θα πρέπει ο σύγχρονος πολιτισμός να διαθέτει δικό του υφυπουργείο; Και αν πρέπει ο σύγχρονος πολιτισμός να έχει το υφυπουργείο του, γιατί να μην έχει και ο «παλιός», αφού, στο κάτω – κάτω της γραφής, «πάντα ευτυχώς ο παλιός είναι αλλιώς;»
Σύνθετα και δύσκολα ερωτήματα, που δυστυχώς απλοποιούνται αν τα δούμε από την οπτική των συγχρόνων, αρίστων, δεδηλωμένων νεοφιλελέδων του Χάρβαρντ: «Σύγχρονος» Πολιτισμός για αυτήν την κατηγορία ανθρώπων, για αυτήν την σύγχρονη, σνομπ, ελίτ, είναι ό,τι αποφέρει χρηματικό κέρδος σε ιδιώτες, ό,τι υπάρχει μόνο σε ηλεκτρονικά μπακαλίστικα κιτάπια και σε κενούς εντυπωσιασμούς της καταναλωτικής μάζας, χωρίς δεσμό με την κοινωνία, χωρίς εσωτερικό «αποτύπωμα» στο άτομο, χωρίς ενθουσιασμό, χωρίς έμπνευση, χωρίς έκφραση, χωρίς ψυχή! «Σύγχρονος» πολιτισμός γι’ αυτούς είναι το φορτηγό της Πρωτοψάλτη, τα σαμάκια του Μπακογιάννη, το 21 της Γιάννας, τα διαγγέλματα του Κούλη, η «συνύπαρξη» Βορίδη – Γιατρομανωλάκη. Σύγχρονος πολιτισμός γι’ αυτούς είναι η αρχέγονη βαρβαρότητα του πιο χυδαίου ατομισμού!
Υ.Γ. Ένας δεύτερος εξάδελφός μου έχει έναν φίλο που είναι Πρόεδρος ενός ενεργού πολιτιστικού σωματείου με ιστορία 180 χρόνων. Απορεί, λοιπόν, ο Χριστιανός αυτός, για τα εξής: α) Ένα τέτοιο σωματείο, ιστορικό πλην όμως και ενεργό, ανήκει στον σύγχρονο πολιτισμό ή η ιστορία του το συμπαρασύρει στα παλαιού πολιτισμού σωματεία και θα μείνει χωρίς υφυπουργείο το άμοιρο; β) Αν η ιδιότητα του δεδηλωμένου gay ευνοεί κάπως τα πράγματα, αρκεί ο φίλος του εξαδέλφου μου απλώς να δηλώσει ή πρέπει και να γίνει τοις πράγμασι gay; Γιατί στην δεύτερη περίπτωση, όντας 52 ετών, θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια.
Ανάρτηση από: https://365335.blogspot.com/
