Αναπλ.
Καθηγητή της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας
Αρχισυντάκτη του περιοδικού «Σύναξη»|
Παραθέτω απόσπασμα από τον Μέγα Βασίλειο, μιας και είναι των τριών Ιεραρχών. Σαν γράμμα προς φαρμακευτικές εταιρίες του 2021 και τα τσαλίμια τους για την μεγιστοποίηση του κέρδους σε καιρό λοιμού. Τσαλίμια, όχι ως κάτι τάχα αδιανόητο που αίφνης το σκαρφίστηκαν κάποιοι κακοί, αλλά ως κανονικότατα σκέρτσα στον κανονικότατο χορό του αδηφάγου καπιταλισμού.
«Μην αυξάνεις τις τιμές ανεβάζοντάς τες μόλις ο κόσμος πέσει σε ανάγκη. Μην περιμένεις να λείψει το σιτάρι για να ανοίξεις τις σιταποθήκες σου. Όποιος ακριβαίνει το σιτάρι, έχει την κατάρα του κόσμου. Μην περνάς τον λιμό για χρυσάφι, και τις στερήσεις της κοινωνίας για δική σου καλοπέραση. Μην καπηλεύεσαι τις συμφορές των ανθρώπων, μην κάνεις την οργή του Θεού ευκαιρία να πλουτίσεις. Αποβλέπεις στον χρυσό και δεν βλέπεις τον αδερφό. Ξέρεις καλά να διακρίνεις τα γνήσια από τα πλαστά χρήματα, αγνοείς όμως τον αδερφό σου, παρόλο που βρίσκεται σε ανάγκη. Η ομορφιά του χρυσαφιού σε υπερευχαριστεί, δεν λογαριάζεις όμως πόσοι στεναγμοί φτωχών σε ακολουθούν».
Τι φοβερό το «δημοκατάρατος» - αυτός που επισύρει «την κατάρα του κόσμου»! Ε, όχι με ξόρκια και βογγητά! Η κατάρα / η αποδοκιμασία του «δήμου» αφορά την πράξη. Κάτι πρέπει να γίνει μ’ αυτό τον χορό!
Η δεσποτεία εταιριών (των οποίων τη σκόνη τρώνε οι εκλεγμένες κυβερνήσεις σε κάθε επίπεδο – διαχείρισης του κυβερνοχώρου, της έρευνας, της υγείας κλπ) είναι ο χάρτης του σήμερα. Η κατάρα / αποδοκιμασία του «δήμου» αφορά και την απόκτηση διαυγούς ματιάς. Πράξη είναι κι ο κόπος γι’ αυτή την απόκτηση.
29-1-2021, από το https://www.facebook.com/papathanasiou.athanasios.39/ (29-1-2021)ΥΓ 1: Έλεος! Μη σκοντάψουμε στη φράση περί οργής του Θεού! Είναι ζητήματα χιλιοεξηγημένα. Οι ανθρωποπαθείς εκφράσεις (ο Θεός «οργίζεται», «λυπάται», «ξεχνάει», «μισεί» κλπ) είναι τρόπος (κατά τη γνώμη μου, τρόπος πολύ ζωντανός, κι όχι απόβλητος) για να καταδειχτεί ποιοι τρόποι ζωής αντιβαίνουν βάναυσα στο θέλημα του Θεού. Κι από το να κολλήσει κανείς σε ερωτήματα που είναι ανοιχτά (σαν ερωτήματα περί του δρόμου σε κάποιον που ακόμη είναι καθ’ οδόν), θεωρώ σημαντικότερο το να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει. Λακωνική υπενθύμιση: ο Μέγας Βασίλειος έχει γράψει την πραγματεία «ότι δεν είναι ο Θεός αίτιος των κακών».
ΥΓ 2: Το
απόσπασμα, απόδοση από το πρωτότυπο στην Patrologia Graeca 31:265, και η ζωγραφιά,
Carl Schleicher (1825-1903), “O τοκογλύφος”.
