Ενώ τα λεγόμενα φιλελεύθερα και συντηρητικά μέσα ενημέρωσης - όλοι στενογράφοι για τις υπηρεσίες πληροφοριών - προβάλλουν την πιο κραυγαλέα προπαγάνδα για τη Ρωσία και την Ουκρανία που είναι τόσο εμφανής που είναι κωμική αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνη, οι αυτοπαρουσιαζόμενοι γνώστες καταπίνουν επίσης πιο διακριτικά μηνύματα, συχνά από τα εναλλακτικά μέσα.
Μια γυναίκα που γνωρίζω και που γνωρίζει τις κοινωνιολογικές μου αναλύσεις της προπαγάνδας επικοινώνησε μαζί μου για να μου πει ότι υπήρχε ένα εξαιρετικό άρθρο για τον πόλεμο στην Ουκρανία στο The Intercept , μια διαδικτυακή δημοσίευση που χρηματοδοτείται από τον δισεκατομμυριούχο Pierre Omidyar , που εδώ και καιρό θεωρώ ως κορυφαίο παράδειγμα πολλών παραπλανητικές αναφορές όπου η αλήθεια αναμειγνύεται με ψεύδη για να μεταδώσει μια «φιλελεύθερη» αφήγηση που υποστηρίζει θεμελιωδώς τις άρχουσες ελίτ ενώ φαίνεται να τις αντιτίθεται. Αυτό, φυσικά, δεν είναι κάτι καινούργιο αφού είναι ο τρόπος λειτουργίας όλων των εταιρικών μέσων ενημέρωσης με τους δικούς τους ιδεολογικούς και ανειλικρινείς τρόπους, όπως οι New York Times, το CBS, η Washington Post , η New York Daily News, το Fox News, το CNN, NBC , κ.λπ. για πολύ καιρό.
Ωστόσο, από σεβασμό για την κρίση της και γνωρίζοντας πόσο βαθιά νιώθει για όλους τους ανθρώπους που υποφέρουν, διάβασα το άρθρο. Γραμμένο από την Alice Speri, ο τίτλος του ακουγόταν διφορούμενος – « Η Αριστερά στην Ευρώπη αντιμετωπίζει την αναζωπύρωση του ΝΑΤΟ μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία» – μέχρι που είδα τον υπότιτλο που ξεκινά με αυτές τις λέξεις: «Η βάναυση εισβολή της Ρωσίας περιπλέκει…» Αλλά διάβασα. Με την τέταρτη παράγραφο, έγινε σαφές πού πήγαινε αυτό το άρθρο. Η Speri γράφει ότι «Στην Ουκρανία, σε αντίθεση [με το Ιράκ], ήταν η Ρωσία που είχε οργανώσει μια παράνομη, απρόκλητη εισβολή και η υποστήριξη από τις ΗΠΑ στην Ουκρανία έγινε κατανοητή από πολλούς ως κρίσιμη για να αποφευχθούν ακόμη χειρότερες φρικαλεότητες από αυτές του ρωσικού στρατού . είχε ήδη δεσμευτεί». [η υπογράμμιση δική μου]
Ενώ φαινομενικά αναφέρεται στους ευρωπαίους ακτιβιστές κατά του πολέμου και του ΝΑΤΟ που έχουν πιαστεί στα κέρατα ενός διλήμματος, το άρθρο συνεχίζει να υποστηρίζει ότι αν και οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ήταν ένοχοι για άδικη επέκταση επί πολλά χρόνια, η Ρωσία υπήρξε επιθετικός στην Ουκρανία και τη Γεωργία και είναι ένοχος για τρομερά εγκλήματα πολέμου κ.λπ.
Δεν υπάρχει λέξη για το κατασκευασμένο πραξικόπημα των ΗΠΑ το 2014, για μισθοφόρους που υποστηρίζονται από τη CIA και το Πεντάγωνο στην Ουκρανία, ή για την υποστήριξή της στο νεοναζιστικό τάγμα Azov και τις πολυετείς επιθέσεις της Ουκρανίας στο Donbass όπου έχουν σκοτωθεί πολλές χιλιάδες. Υποτίθεται ότι αυτές οι ενέργειες δεν είναι εγκληματικές ή προκλητικές. Και υπάρχει αυτό:Η αβέβαιη απάντηση των ακτιβιστών της ειρήνης της Ευρώπης είναι ταυτόχρονα μια αντανάκλαση μιας βίαιης, απρόκλητης εισβολής που κατέπληξε τον κόσμο και ενός αντιπολεμικού κινήματος που έχει γίνει μικρότερο και πιο περιθωριοποιημένο με τα χρόνια. Η αριστερά τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ έχει αγωνιστεί να ανταποκριθεί σε ένα κύμα υποστήριξης προς την Ουκρανία που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με μια προσπάθεια δεκαετιών να ξεμπλέξει την Ευρώπη από μια στρατιωτική συμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. [η υπογράμμιση δική μου]
Με άλλα λόγια, το άρθρο, διατυπωμένο με αντιπολεμική ρητορική, ήταν αντι-ρωσική προπαγάνδα. Όταν είπα στη φίλη μου την ανάλυσή μου, αρνήθηκε να το συζητήσει και θύμωσε μαζί μου, σαν να ήμουν υπέρμαχος του πολέμου. Βρήκα ότι αυτή είναι μια κοινή απάντηση.
Αυτό με έκανε να σκεφτώ ξανά γιατί οι άνθρωποι χάνουν τόσο συχνά τις αναλήθειες που βρίσκονται σε άρθρα που σε πολλά σημεία είναι αληθινά και ακριβή. Αυτό το παρατηρώ συνεχώς. Είναι σαν σπόροι που γλίστρησαν μέσα σαν να μην το προσέξει κανείς. κάνουν τη μαγεία τους σχεδόν ασυνείδητα. Λίγοι τα προσέχουν, γιατί συχνά είναι ανεπαίσθητα. Αλλά έχουν τα αποτελέσματά τους και είναι σωρευτικά και είναι πολύ πιο ισχυρά με την πάροδο του χρόνου από κραυγαλέες δηλώσεις που θα αποτρέψουν τους ανθρώπους, ειδικά εκείνους που πιστεύουν ότι η προπαγάνδα δεν λειτουργεί σε αυτούς. Αυτή είναι η δύναμη της επιτυχημένης προπαγάνδας, είτε σκόπιμη είτε όχι. Λειτουργεί ιδιαίτερα καλά σε «διανοούμενους» και υψηλά εκπαιδευμένους ανθρώπους.
Για παράδειγμα, σε μια πρόσφατη έντυπη συνέντευξη , ο Νόαμ Τσόμσκι, αφού εισήχθη ως σύγχρονος Γαλιλαίος, Νεύτωνας και Ντεκάρτ, μιλάει για την προπαγάνδα, την ιστορία της, τον Έντουαρντ Μπερνέις, τον Γουόλτερ Λίπμαν κ.λπ. Αυτό που λέει είναι ιστορικά ακριβές και ενημερωτικό για όποιον δεν γνωρίζει αυτήν την ιστορία. Μιλάει σοφά για την προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης των ΗΠΑ σχετικά με τον απρόκλητο πόλεμό τους εναντίον του Ιράκ και αποκαλεί με ακρίβεια τον πόλεμο στην Ουκρανία «προκλημένο». Και μετά, σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, απορρίπτει αυτή την εκπληκτική δήλωση:
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν «σημαντικά ψέματα» στο ρεπορτάζ πολέμου. Τα ΜΜΕ των ΗΠΑ κάνουν γενικά μια πολύ αξιόλογη δουλειά στην αναφορά ρωσικών εγκλημάτων στην Ουκρανία. Αυτό είναι πολύτιμο, όπως είναι πολύτιμο το γεγονός ότι διεξάγονται διεθνείς έρευνες για την προετοιμασία για πιθανές δίκες εγκλημάτων πολέμου.
Εν ριπή οφθαλμού, ο Τσόμσκι λέει κάτι τόσο απίστευτα αναληθές που αν δεν τον θεωρήσει κανείς ως τον σύγχρονο Γαλιλαίο, κάτι που το κάνουν πολλοί, μπορεί να περάσει ως αληθινό και θα προχωρήσετε ομαλά στην επόμενη παράγραφο. Ωστόσο, είναι μια δήλωση τόσο ψευδής που προκαλεί γέλιο. Η προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης σχετικά με τα γεγονότα στην Ουκρανία ήταν τόσο κατάφωρα ψευδής και γελοία που ένας προσεκτικός αναγνώστης θα σταματήσει ξαφνικά και θα σκεφτεί: Το είπε μόλις αυτό;
Έτσι, τώρα ο Τσόμσκι θεωρεί ότι τα μέσα ενημέρωσης, όπως οι New York Times και οι όμοιοί τους, ότι έχει κατηγορήσει σωστά για προπαγάνδα υπέρ των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Ανατολικό Τιμόρ, για να χρησιμοποιήσω δύο παραδείγματα, κάνει «πολύ αξιόλογη δουλειά στην αναφορά ρωσικών εγκλημάτων στο Ουκρανία», λες και ξαφνικά δεν ήταν πλέον εκπρόσωποι της CIA και της παραπληροφόρησης των ΗΠΑ. Και το λέει αυτό όταν βρισκόμαστε στη μέση της μεγαλύτερης προπαγάνδας από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη λογοκρισία, το Συμβούλιο Διακυβέρνησης της Παραπληροφόρησης, την αποπλατφόρμα των αντιφρονούντων κ.λπ., που συνορεύει με μια παρωδία των Δεκαεννέα Ογδόντα Τεσσάρων του Όργουελ.
Ακόμη πιο χαζός είναι ο περιστασιακός ισχυρισμός του ότι τα μέσα ενημέρωσης κάνουν καλή δουλειά αναφέροντας τα εγκλήματα πολέμου της Ρωσίας, αφού νωρίτερα είχε πει αυτό για την προπαγάνδα:
Συνεχίζεται λοιπόν. Ιδιαίτερα στις πιο ελεύθερες κοινωνίες, όπου τα μέσα κρατικής βίας έχουν περιοριστεί από τον λαϊκό ακτιβισμό, είναι πολύ σημαντικό να επινοηθούν μέθοδοι παραγωγής συναίνεσης και να διασφαλιστεί ότι θα εσωτερικεύονται, καθιστώντας τόσο αόρατες όσο ο αέρας που αναπνέουμε, ιδιαίτερα σε αρθρώνουν μορφωμένους κύκλους. Η επιβολή πολεμικών μύθων είναι ένα σύνηθες χαρακτηριστικό αυτών των επιχειρήσεων.
Αυτό είναι απλά αριστοτεχνικό. Εξηγήστε ποια είναι η προπαγάνδα στα καλύτερά της και πώς την αντιτίθεστε και, στη συνέχεια, ρίξτε ένα κουκούτσι από αυτήν στην ανάλυσή σας. Και ενώ βρίσκεται σε αυτό, ο Τσόμσκι φροντίζει να επαινεί τον Κρις Χέτζες, έναν από τους οπαδούς του, ο οποίος έγραψε πρόσφατα ένα άρθρο – The Age of Self-Delusion – που περιέχει επίσης έγκυρα σημεία που απευθύνονται σε όσους είναι άρρωστοι από πολέμους, αλλά και περιέχει τις ακόλουθες λέξεις:
Ο ρεβανσισμός του Πούτιν ταιριάζει με τον δικό μας.
Η αποδιοργάνωση, η ανικανότητα και το χαμηλό ηθικό των στρατεύσιμων του ρωσικού στρατού, μαζί με τις επανειλημμένες αποτυχίες πληροφοριών από τη ρωσική ανώτατη διοίκηση, που προφανώς έπεισε ότι η Ρωσία θα κυρίευε την Ουκρανία σε λίγες μέρες, αποκαλύπτει το ψέμα ότι η Ρωσία είναι μια παγκόσμια απειλή.
«Η ρωσική αρκούδα έχει ουσιαστικά ξεφτιλιστεί», γράφει ο ιστορικός Andrew Bacevich.
Αλλά αυτή δεν είναι μια αλήθεια που μεταδίδουν στο κοινό οι πολεμιστές. Η Ρωσία πρέπει να διογκωθεί για να γίνει παγκόσμια απειλή, παρά τις εννέα εβδομάδες εξευτελιστικών στρατιωτικών αποτυχιών. [η υπογράμμιση δική μου]
Ο ρεβανσισμός της Ρωσίας; Που? Ρεβανσισμός; Ποια χαμένη περιοχή έχουν κάνει ποτέ πόλεμο οι ΗΠΑ για να ανακτήσουν; Ιράκ, Συρία, Κούβα, Βιετνάμ, Γιουγκοσλαβία κ.λπ.; Η ιστορία των ΗΠΑ δεν είναι ιστορία ρεβανσισμού αλλά ιμπεριαλιστικής κατάκτησης, κατάληψης ή ελέγχου εδαφών, ενώ ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι ξεκάθαρα μια πράξη αυτοάμυνας μετά από χρόνια προκλήσεων και απειλών ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/Ουκρανίας, τις οποίες ο Χέτζες αναγνωρίζει. «Εννέα εβδομάδες εξευτελιστικών στρατιωτικών αποτυχιών»; – όταν ελέγχουν ένα μεγάλο τμήμα της ανατολικής και νότιας Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένου του Ντονμπάς. Αλλά το ψεύτικο μήνυμά του υφαίνεται διακριτικά, όπως του Τσόμσκι, σε προτάσεις που είναι αληθινές.
«Αλλά αυτή δεν είναι μια αλήθεια που μεταδίδουν οι πολεμιστές στο κοινό». Όχι . _ _ _ _ _ _ Η Washington Post, η New York Post, κ.λπ. μεταδίδουν στο κοινό καθημερινά για τα αφεντικά τους. Τίτλοι που διαβάζουν πώς η Ρωσία, ενώ φέρεται να διαπράττει καθημερινά εγκλήματα πολέμου, αποτυγχάνει στους πολεμικούς της στόχους και ότι ο μυθικός ήρωας Ζελένσκι οδηγεί τους Ουκρανούς στη νίκη. Τα λόγια που έλεγαν ότι «η ρωσική αρκούδα έχει ουσιαστικά ξεφτιλιστεί» παρουσιάστηκαν ως γεγονός.
Ναι, διογκώνουν τον μύθο του ρωσικού τέρατος, για να τον τρυπήσουν με τον μύθο του Δαβίδ να νικάει τον Γολιάθ.
Όμως, όντας στο business of mind games (η υπερβολική συνέπεια οδηγεί σε σαφήνεια και αφήνει το παιχνίδι μακριά), μπορεί κανείς να περιμένει από αυτούς να ανακατεύουν τα μηνύματά τους σε συνεχή βάση για να εξυπηρετήσουν την ατζέντα των ΗΠΑ στην Ουκρανία και την περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ στον ακήρυχτο πόλεμο με Ρωσία, για την οποία θα θυσιαστεί ο ουκρανικός λαός. Ο Όργουελ το ονόμασε «διπλή σκέψη»:
Το Doublethink βρίσκεται στην καρδιά του Ingsoc, αφού η βασική πράξη του Κόμματος είναι να χρησιμοποιεί συνειδητή εξαπάτηση, διατηρώντας παράλληλα τη σταθερότητα του σκοπού που συνδυάζεται με την απόλυτη ειλικρίνεια. Να λες σκόπιμα ψέματα ενώ πιστεύεις ειλικρινά σε αυτά, να ξεχνάς κάθε γεγονός που έχει γίνει άβολο και μετά, όταν γίνει ξανά απαραίτητο, να το αποσύρεις από τη λήθη για όσο χρόνο χρειάζεται, να αρνηθείς την ύπαρξη της αντικειμενικής πραγματικότητας Και όλο αυτό το διάστημα για να λάβει κανείς υπόψη την πραγματικότητα που αρνείται – όλα αυτά είναι απολύτως απαραίτητα… με το ψέμα πάντα ένα βήμα μπροστά από την αλήθεια.
Αποκαλύπτοντας, αποκρύπτοντας και παρεμβάλλοντας εμβόλιμα πλάνα αναλήψεων που θα τραβήξουν μόνο πρόχειρα την προσοχή των αναγνωστών τους, οι συγγραφείς που αναφέρονται εδώ και άλλοι έχουν μεγάλη απήχηση για την αριστερή διανόηση. Για τους ανθρώπους που βασικά λατρεύουν εκείνους που έχουν εμποτίσει με αλάθητο και ιδιοφυΐα, είναι πολύ δύσκολο να διαβάσουν προσεκτικά τις προτάσεις και να μυρίσουν ένα τσιγκούνι. Η υπονόμευση είναι συχνά πολύ επιδέξια και προκαλεί την αίσθηση της αγανάκτησης των αναγνωστών για όσα συνέβησαν στο παρελθόν – π.χ. τα ψέματα της κυβέρνησης του Τζορτζ Μπους για όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ.
Ο Τσόμσκι, φυσικά, είναι ο ηγέτης της αγέλης και οι οπαδοί του είναι λεγεώνες, συμπεριλαμβανομένων των Χετζ. Για δεκαετίες είτε απέφευγαν είτε υποστηρίζουν τις επίσημες εκδοχές των δολοφονιών του JFK και του RFK, τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 που οδήγησαν άμεσα στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και τόσους επιθετικούς πολέμους και την πρόσφατη προπαγάνδα του Covid-19 με τα καταστροφικά lockdown και οι καταστολές των πολιτικών ελευθεριών. Απέχουν πολύ από ιστορικούς αμνησιακούς, φυσικά, αλλά προφανώς θεωρούν ότι αυτά τα θεμελιώδη γεγονότα δεν έχουν καμία σημασία, γιατί διαφορετικά θα τα είχαν αντιμετωπίσει. Αν περιμένεις να σου εξηγήσουν, θα περιμένεις πολύ.
Σε ένα πρόσφατο άρθρο – Πώς η οργανωμένη Αριστερά έκανε λάθος τον Covid, έμαθε να αγαπά τα lockdown και έχασε το μυαλό της: μια αυτοψία – ο Christian Parenti γράφει αυτό για τον Chomsky:
Σχεδόν ολόκληρη η αριστερή διανόηση έχει παραμείνει ψυχικά κολλημένη τον Μάρτιο του 2020. Τα μέλη της έχουν επικροτήσει τη νέα καταστολή της βιοασφάλειας και αποδοκιμάζουν ως ψεύτες, ληστές και φασίστες οποιονδήποτε διαφωνεί. Συνήθως, το έκαναν χωρίς καν να εμπλέκουν στοιχεία και αποφεύγοντας τη δημόσια συζήτηση. Μεταξύ των πιο ορατών σε αυτό ήταν ο Νόαμ Τσόμσκι, ο αυτοαποκαλούμενος αναρχοσυνδικαλιστής που κάλεσε τους μη εμβολιασμένους να «απομακρυνθούν από την κοινωνία» και πρότεινε να τους επιτραπεί να πεινάσουν εάν αρνηθούν να υποταχθούν.
Η κριτική του Parenti για την απάντηση της αριστεράς (όχι μόνο του Chomsky και του Hedges) στον Covid ισχύει επίσης για εκείνα τα θεμελιώδη γεγονότα που αναφέρθηκαν παραπάνω, τα οποία εγείρουν βαθύτερα ερωτήματα σχετικά με τη διείσδυση της CIA και της NSA στα μέσα ενημέρωσης γενικά, ένα θέμα πέρα από το πεδίο αυτής της ανάλυσης.
Για εκείνους, όπως η φιλελεύθερη γυναίκα που με παρέπεμψε στο άρθρο του The Intercept , που αναμφίβολα θα έλεγαν για αυτά που έγραψα εδώ: Γιατί επιλέγετε αριστερούς; η απάντησή μου είναι πολύ απλή.
Η δεξιά και τα νεοσυντηρητικά είναι προφανή στις ολέθριες ατζέντες τους. τίποτα δεν είναι πραγματικά κρυμμένο. επομένως μπορούν και πρέπει να αντιταχθούν. Αλλά πολλοί αριστεροί υπηρετούν δύο αφέντες και είναι πολύ πιο διακριτικοί. Φαινομενικά στο πλευρό των τακτικών ανθρώπων και αντίθετοι στον ιμπεριαλισμό και στις ληστείες των ελίτ στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, είναι συχνά απατεώνες της σαγηνευτικής ρητορικής που χάνουν οι οπαδοί τους. Ρητορική που τροφοδοτεί έμμεσα τους πολέμους που λένε ότι αντιτίθενται.
Το να μυρίζεις skunks δεν είναι τόσο προφανές όσο μπορεί να φαίνεται. Όντας νυχτερινά, βγαίνουν όταν οι περισσότεροι κοιμούνται.
*
Σημείωση για τους αναγνώστες: Κάντε κλικ στα κουμπιά κοινής χρήσης πάνω ή κάτω. Ακολουθήστε μας στο Instagram, το Twitter και το Facebook. Μη διστάσετε να αναδημοσιεύσετε και να μοιραστείτε ευρέως άρθρα της Παγκόσμιας Έρευνας.
Ο Έντουαρντ Κέρτιν είναι εξέχων συγγραφέας, ερευνητής και κοινωνιολόγος με έδρα τη Δυτική Μασαχουσέτη. Είναι Επιστημονικός Συνεργάτης του Κέντρου Έρευνας για την Παγκοσμιοποίηση (CRG).
Η επιλεγμένη εικόνα είναι από την Kim Petersen
Είναι ο συγγραφέας του Searching the Truth in a Country of Lies
Για να παραγγείλετε το βιβλίο του κάντε κλικ στο εξώφυλλο .
«Η αναζήτηση της αλήθειας σε μια χώρα του ψέματος είναι ένα εκθαμβωτικό ταξίδι στην καρδιά πολλών ζητημάτων - πολιτικών, φιλοσοφικών και προσωπικών - που πρέπει να μας απασχολούν όλους. Ο Εντ Κέρτιν έχει το άγγιγμα του ποιητή και το μάτι του αετού». Robert F. Kennedy, Jr.
«Ο Έντουαρντ Κέρτιν βάζει τα γεμάτα με προπαγάνδα κεφάλια μας σε γκιλοτίνα και μετά μας πηγαίνει αστραπιαία σε μια λυτρωτική βόλτα στο δάσος — από την κόλαση στον παράδεισο. Περπατήστε με τον Εντ και τους φίλους του - τον Ντάνιελ Μπέριγκαν, τον Αλμπέρ Καμύ, τον Τζορτζ Όργουελ και πολλούς άλλους - στα πιο σκοτεινά, γεμάτα με πυγολαμπίδες δάση σε αυτή τη γη». James W. Douglass, συγγραφέας, JFK and the Unspeakable
«Μια ισχυρή αποκάλυψη της CIA και του μυστικού μας κράτους… Ο Κέρτιν είναι ένας παθιασμένος μακροχρόνιος υποστηρικτής των μεταρρυθμίσεων. οι ιστορίες του θα ξεσηκώσουν την καρδιά σας». Όλιβερ Στόουν, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και σκηνοθέτης
ΠΗΓΗ:https://www.globalresearch.ca/subtleties-anti-russia-leftist-rhetoric/5780327
