Στο ισόγειο του κτιρίου του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών, βρισκόταν το γραφείο του Θεόφιλου Γεωργιάδη. Εργαζόταν στον Κλάδο Τουρκικών Θεμάτων. Ένας τεράστιος χάρτης της περιοχής ήταν στον τοίχο για να συνδέει τα όσα διάβαζε, ανέλυε, μετάφραζε. Χάρτης, που περιελάμβανε- όπως πρέπει- το Κουρδιστάν. Στο γραφείο του στοίβες εφημερίδων, χαρτιά αλλά και αφίσες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Κούρδων.
Ήταν συνεχώς σε εγρήγορση και αποφασιστικός. Ήταν ένας άνθρωπος, που τολμούσε με παρρησία να διατυπώσει την άποψη του, να ασκήσει κριτική. Ήταν δημόσιος υπάλληλος και συνήθως αυτή η “ιδιότητα” επιβάλλει σιωπητήριο. Ο Θεόφιλος δεν μπορούσε τα σιωπητήρια, ούτε και προσάρμοζε τις απόψεις του με εκείνες της καθεστηκυίας τάξης. Ήταν ένας άνθρωπος βαθιά ιδεολόγος, που είχε ένα όραμα, το οποίο αφορούσε την απελευθέρωση της Κύπρου, την απελευθέρωση των λαών από τους κατακτητές. Του λαού της Κύπρου, του Κουρδιστάν, της Παλαιστίνης…
Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης δολοφονήθηκε, το βράδυ της 20ης Μαρτίου 1994, έξω από το σπίτι του, στην Αγλαντζιά, από πράκτορες του τουρκικού κράτους. Ανθρώπους, που έδρασαν με εντολές της κατοχικής δύναμης. Εκπρόσωπος της Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν στην Κύπρο, είχε νωρίς συνδέσει τους δυο αγώνες για απελευθέρωση. Με την έντονη δράση του, τις παρεμβάσεις του επιδίωκε να ξυπνήσει το βαθιά νυχτωμένο σύστημα στην Κύπρο και να διασυνδέσει τους δυο αγώνες. Να ξυπνήσει και τους συμπολίτες τους. Ο κοινός εχθρός, οι κοινοί βηματισμοί, δράσεις, που θα μπορούσαν να γίνουν για την απελευθέρωση, ήταν μια δυνατότητα και ένας σχεδιασμός για τον οποίο εργάσθηκε ο Θεόφιλος συστηματικά και μεθοδικά. Επιστράτευσε όλα τα επιχειρήματα για να πείσει, να ανατρέψει παγιωμένες αντιλήψεις, πολιτικές προσαρμογής και υποταγής. Τα έλεγε και δημόσια, έγγραφε σημειώματα.
Η συνέχεια ΕΔΩΑνάρτηση από: https://slpress.gr/
