Η δεκαετία που ξεκίνησε με το ξέσπασμα της δημοσιονομικής κρίσης το 2009 στην Ελλάδα σηματοδότησε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που βίωσε η χώρα στη νεότερη ιστορία της, αλλά και την υιοθέτηση τριών σκληρών προγραμμάτων λιτότητας, προκειμένου να μειωθεί, κατ’ αρχάς το μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω έχει ονοματεπώνυμο: Κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή-ΝΔ (ΠΙΝΑΚΑΣ 1).
Επιλέχτηκε ως τρόπος περιορισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος κυρίως η αύξηση των εσόδων του κράτους (κυρίως διαμέσου της φορολογίας) –ΠΙΝΑΚΑΣ 2–
και δευτερευόντως διαμέσου της μείωσης των δημοσίων δαπανών –ΠΙΝΑΚΑΣ 3.
Από τα στοιχεία του ΠΙΝΑΚΑ 2 προκύπτει ότι την περίοδο 2009-2014
(κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) η νέα φορολογική επιβάρυνση ήταν 5,2
ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Η αύξηση των εσόδων σε μια περίοδο σημαντικότατης
μείωσης του ΑΕΠ, υποδηλώνει σαφέστατα αύξηση των φορολογικών συντελεστών,
δηλαδή της φορολογικής επιβάρυνσης.
Αντίστοιχα την περίοδο 2015-2019 (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ) η επιπλέον
επιβάρυνση ήταν 1,6 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Η αύξηση του φορολογικού
βάρους στην Ελλάδα, κατά την περίοδο 2009-2019, δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη
χώρα του αναπτυγμένου κόσμου, ήταν πρωτοφανής.
Η περίοδος 2015-2019
Παρά το ότι η φορολογική επιβάρυνση ήταν υπερτριπλάσια την περίοδο
2010-2014, εντούτοις στη συνείδηση των Ελλήνων έχει επικρατήσει μόνο η αύξηση
των φορολογικών βαρών την περίοδο 2015-2019. Οι εξηγήσεις που μπορούν να δοθούν
για αυτό το υπό μια έννοια εγκαθιδρυμένου στην κοινωνική συνείδηση στερεοτύπου
μπορεί είναι οι ακόλουθες:
Η συνέχεια ΕΔΩ
Ανάρτηση από: https://slpress.gr/
