Του Ρούντι Ρινάλντι
Υπερήφανος για το «Όχι» που μετέτρεψε σε «Ναι»…
Υπερήφανος που υπόγραψε (μαζί με όλους τους άλλους) το 3ο Μνημόνιο για να σώσει την Ελλάδα…
Υπερήφανος που έφερε την συμφωνία των Πρεσπών κατά απαίτηση ΗΠΑ και Γερμανίας.
Υπερήφανος που «έβγαλε» την χώρα από τα Μνημόνια (πρόκειται για το μεγαλύτερο ψέμα της μεταπολίτευσης που το επαναλαμβάνουν όλοι οι συστημικοί).
Υπερήφανος που άνοιξε πλήρως το δρόμο στην αυτοδυναμία της ΝΔ.
Υπερήφανος που αμαύρωσε την έννοια της «αριστεράς».
Υπερήφανος που άφησε να διαλυθεί το κόμμα του, μετά από τόσες ραδιουργίες που έκανε.
Υπερήφανος που φέρει το στίγμα της αναξιοπιστίας από το οποίο δεν μπορεί να απαλλαγεί.
Υπερήφανος που «ξεπλυμένος» τώρα θέλει έναν «δημοκρατικό καπιταλισμό».
Αλλά σαν ένας σύγχρονος εντελώς κυνικός Πινόκιο, χωρίς καμία αθωότητα της συμπαθούς μαριονέτας -του συγγραφέα Κάρλο Κολόντι- που από ντροπή όποτε έλεγε ψέματα μεγάλωνε η μύτη του, τώρα, μετά από 2 χρόνια σιωπής μέσα στην βουλή, δηλώνει πως «η Ελλάδα χρειάζεται σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης, δημοκρατίας». Τώρα δηλώνει πως η παραίτησή του από βουλευτής: «Είναι μια αντισυμβατική πρωτοβουλία με κίνητρα ηθικά. Ήθελα πριν απ’ όλα να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου, με τη συνείδησή μου. Δεν ήθελα πια να απολαμβάνω προνόμια, όταν αισθανόμουν ότι δεν είχα καμιά δυνατότητα να ανταποκριθώ στις προσδοκίες όσων με εμπιστεύτηκαν. Αλλά και κίνητρα πολιτικά. Αποφάσισα να απελευθερωθώ από δεσμεύσεις, αξιώματα και μηχανισμούς. Να βγω έξω από το πολιτικό σύστημα που, κατά τη γνώμη μου, ως έχει, δεν μπορεί τίποτα πια να δώσει στην κοινωνία και την πατρίδα».
Απελευθερωμένος λοιπόν ο κυνικός Πινόκιο, τυγχάνει μεγάλης προβολής από τα ΜΜΕ, στήνει επιτελείο, παίρνει πρωτοβουλίες σαν έτοιμος από καιρό. Χωρίς να έχει καμία ευθύνη, χωρίς να κάνει την παραμικρή αυτοκριτική, μόνο περήφανος και ξεχωριστός, ετοιμάζεται να προσφέρει κι άλλες υπηρεσίες στο σύστημα και στις ελίτ. Γι αυτό και είναι «σπρωχτός» και «γνώριμος» σε αυτά τα περιβάλλοντα…
Ο αθώος Πινόκιο του γνωστού παραμυθιού, η ξύλινη κούκλα που δημιούργησε ο ξυλουργός Τσεπέτο που ονειρεύτηκε να γίνει πραγματικό αγόρι ένοιωθε ντροπή κάποιες στιγμές. Ο τωρινός Πινόκιο μοιάζει κατασκευασμένος, κουρδισμένος αλλά ούτε μια στιγμή δεν νοιώθει καμία ντροπή. Γνήσιο και γυμνό πλέον εξάρτημα ενός άθλιου, ψεύτικου, κυνικού συστήματος!
ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/17GN3kPTMW/
Ανάρτηση από: https://geromorias.blogspot.com/
